Off-Road.gr

Θέματα Forums Αρχεία

  · Κεντρική σελίδα

Επιλογές
· Θέματα
· Κορυφαία άρθρα
· Αγγελίες
· Αναζήτηση

-------------------------
· Συζητήσεις - Forums
· Downloads
· Σύνδεσμοι
· Λέσχες
 


Web Links
  · NoraStudio.gr
· Motobet
· Nora Agapi - Photographer
· TheWorldOffRoad.com
· Νάουσα Ημαθίας
· Qashqai Club
· Η ιστοσελίδα των Μεθάνων
· Σύλλογος Τετρακίνησης Μαγνησίας
· JimnyClub.gr
· MotoRidersClub
 

 
Σκόνη, Λάσπη, Σέλλες και... Καυτό Μπέικον!

Το «νέο κύμα» των «γουρουνιών» έχει βρει πολλούς φίλους και στη χώρα μας. Ακόμα και «κλασσικοί» εντουράδες, έχουν αρχίσει να το γυρίζουν στα quad! (Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα;) Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά έχουν και το θράσος οι «γουρουναρέοι» να κατεβαίνουν και στους αγώνες και να παίρνουν και θέσεις.
Κάτι πρέπει να γίνει με αυτές τις γουρούνες.
Το βρήκα!
Θα κανονίσουμε γουρουνοσαββατοκύριακο να δούμε πόσα γουρούνια βάζει ο σάκος!











Η συνταγή είχε όλα τα γνώριμα υλικά από κλασσικές εξορμήσεις Σαββατοκύριακου: Φόρτωμα με πράγματα για κατασκήνωση, αναχώρηση από Αθήνα, Παρασκευή 17:00 και μέσω χώματος, διασχίζοντας την Πάρνηθα και τα Γεράνια η πρώτη στάση έχει προγραμματιστεί για αργά το βράδυ κοντά στην Αρχαία Κόρινθο.
Σε αυτό το πρώτο τμήμα τα «γουρούνια» θα πρέπει να αποδείξουν τις δυνατότητες κίνησης τους το βράδυ.

Την επόμενη Σάββατο, ξεκίνημα νωρίς το πρωί με στόχο, να καλυφθούν 200 χιλιόμετρα στην περιοχή της Στυμφαλίας και της Ζήριας – πάντα από χώμα.
Κατασκήνωση στο βουνό και την Κυριακή επιστροφή αντίθετα από το δρομολόγιο της Παρασκευής με στόχο την άφιξη στην Αθήνα νωρίς το απόγευμα.

Είχαμε ήδη στην παρέα, δύο Yamaha Raptor660, ένα Kawasaki KXF400 και ένα Linhai 260. Επικοινωνήσαμε με αντιπροσωπίες και εξασφαλίσαμε ακόμα ένα Linhai 260 (Καραθανάσης ΑΕ), ένα Kymco KXR 250 (ΜΟΤΟ TREND SA) και ένα KL250 Snake (ΤΕΟΜΟΤΟ ΑΕ).

7 γουρουνάκια και στην πορεία προστέθηκαν και δυο μοτοσικλέτες από σκληροπυρηνικούς μοτοσικλετιστές που δεν μπορούσαμε να τους ξεκολλήσουμε από τη σέλα. Αρκετοί ήταν γύρω μας οι δύσπιστοι που προσπαθούσαν να μας αποτρέψουν από το εγχείρημα:

«Άντε εντάξει για μια βόλτα τη Κυριακή αλλά 500 χιλιόμετρα με γουρούνα; Είστε τρελοί;»
Ε, λοιπόν όχι! Δεν είμαστε τρελοί!
Και το ότι το ραντεβού αναχώρησης δόθηκε έξω από το περίπτερο στο Δαφνί δε σημαίνει τίποτα!



Παρασκευή 18:00
Όλοι στο Δαφνί, με τα quad φορτωμένα πράγματα για δυο μέρες. Ο Σάββας το έχει παρακάνει. Μέχρι και ψυγειάκι κουβάλησε!
Το πρώτο πρόβλημα παρουσιάζεται πριν την αναχώρηση: Το Snake του Θωμά, έχει καμένη λάμπα.

- Μα καλά δεν το είδες πιο νωρίς;
-Ε; Όχι το οδήγησα μέρα και.... δεν το πήρα χαμπάρι!

Έξω στην κίνηση! Το κλασσικό μποτιλιάρισμα πριν τον Ασπρόπυργο, δε μας αγγίζει. Τα γουρουνάκια, την κάνουν από το πλάι δίπλα από τα τετράροδα φυλακισμένα «κουτάκια». Όλοι αδημονούν να «πατήσουμε» το πρώτο χώμα. Αφήνουμε σβέλτα την Εθνική πριν τα διυλιστήρια και μέσα από στενά βγαίνουμε στους πρόποδες της Πάρνηθας στον πρώτο χωματόδρομο.
Σκόνη, λάσπη, σέλες και.... καυτό μπέικον, τώρα αρχίζει το παιχνίδι!

Τα γουρουνάκια το ένα πίσω από το άλλο, μας μεταφέρουν με ασφάλεια και ευκολία μέσα από χωμάτινους δρόμους που σε κάθε άλλη περίπτωση ούτε που θα σκεφτόμαστε να κάνουμε νύκτα. Η αίσθηση ασφαλείας προέρχεται από τα πολύ καλά φώτα, τις «τέσσερις» ρόδες που πατούν στο έδαφος, ανάλογα με τις ορέξεις του αναβάτη και το μεγάλο κομβόι.
Μια και το ένα γουρουνάκι έχει προβλήματα όρασης για τη νύκτα, μετά τα πρώτα 40 χιλιόμετρα χώμα, παρακάμπτουμε ένα δύσβατο χωματόδρομο και αποφασίσουμε να κατεβούμε την άσφαλτο μέχρι την Ψάθα. Όχι να κατεβούμε, να κουτρουβαλήσουμε ήθελα να πω!

Έχοντας «ζεσταθεί», στα προηγούμενα χιλιόμετρα, η τοποθέτηση για τις κατηφορικές φουρκέτες και το παιχνίδι, έβγαινε μόνη της!
Στο Αλεποχώρι, ψάχνουμε για το βενζινάδικο, αλλά η ώρα είναι περασμένες 19:40 και ο βενζινάς, έχει κλείσει από νωρίς. Ένας γρήγορος έλεγχος θερμοκρασίας, ο υπογράφων είχε πυρετό από την Πέμπτη και βουρ για τα Γεράνια! Γρήγορη χωμάτινη ανάβαση και πολύ σκόνη. Ψυχή δεν συναντήσαμε!

Αντικειμενικά, αν ερχόμαστε με μοτοσικλέτες, σε πολύ λίγα σημεία θα μπορούσαμε να είχαμε πάει πιο γρήγορα, ενώ πάντα θα μας παραμόνευε η «αγορά οικοπέδου» στο γλιστερό – ξερό έδαφος. Κατασκονισμένοι αλλά, «γεμάτοι» με χαμόγελα, καταλήγουμε στο Λουτράκι. Από δω και πέρα θα συνεχίσουμε από άσφαλτο μέχρι τη βραδινή στάση που έγινε στον Άσσο Κορινθίας.

Είπαμε να μην το τραβήξουμε πολύ το πράγμα και μια και υπήρχε και σπίτι, μείναμε μέσα. Εκεί συναντήσαμε και τον Σταύρο με την Τόνια, που δεν εμπιστεύτηκε το γουρούνι του (KFX400) και το έφερε με φορτηγάκι (όχι νόμιζες ότι δε θα το έγραφα ε;)
Φυσικά το γεύμα περιελάμβανε ... χοιρινό σουβλάκι!





Σάββατο 09:00
Καφέ έχουν πλέον πιει όλοι και είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση. Ακολουθούμε τον παραλιακό μέχρι το Κιάτο, (σε κάποια σημεία πάμε και μέσα από την παραλία!), όπου γίνεται ο ανεφοδιασμός σε καύσιμα και ο έλεγχος πίεσης των ελαστικών, πράγμα απαραίτητο με τα γουρούνια, μια και αφενός μεν, χρησιμοποιούν ελάχιστη πίεση 5-6psi, αφετέρου τα τερατώδη ελαστικά τους, είναι πολύ ευαίσθητα στα καρφιά και όλο και κάποιο μπορεί να έχεις πάρει μαζί, χωρίς απαραίτητα να το καταλάβεις!

Ακολουθούμε τον αρχαίο δρόμο που ξεκινά πίσω από το θέατρο και συνέδεε τη Σικυών με τη Στυμφαλία. Πλέον χρησιμοποιείται μόνο από τους τοπικούς αγρότες και σε αρκετά σημεία είναι εγκαταλελειμμένος, με αποτέλεσμα πολλά χόρτα να σου κρύβουν το δρόμο και τις διάφορες παγίδες.

Τα γουρουνάκια είναι στο πεδίο δράσης τους, πατάνε – καταπίνουν τα ψηλά χορτάρια με τις κρυφές πέτρες, με ευκολία και εμπνέουν ασφάλεια στους αναβάτες τους. Στο πρώτο ανάχωμα, αφού μετακινούμε μια ρίζα που εμπόδιζε την ανάβαση, περνάμε με περίσσια ευκολία: Τίποτα πλέον δε μας σταματά!

Να είχε μόνο λιγότερο σκόνη, καλά θα ήταν. Μετά από 30 χιλιόμετρα, στάση στην πρώτη πηγή που βρήκαμε. Αλλαγή οδηγών και σύντομο test drive, όλοι οδήγησαν όλα. Κάποια στιγμή πέφτει στα χέρια του έμπειρου Αλέξανδρου (Raptor 660) το KFX400 του Σταύρου!

Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Καλύτερα κατεβάστε το video που τα λέει όλα! Μετά από αυτό ο Σταύρος, δήλωσε ότι θα ξεκινήσει «κρυφές προπονήσεις».

Η Στυμφαλία βρίσκεται στα πόδια μας! Μια γρήγορη κατάβαση, μας έφερε στους Καλλιάνους, όπου έγινε ο ανεφοδιασμός όχι μόνο για τα γουρουνάκια, αλλά και για τους Γουρουνέους με στόχο τη βραδινή κραιπάλη με πανσέτες, παϊδάκια και κρασί.
Στο επόμενο κομμάτι, το οποίο ανέβαινε τον Ολίγυρτο, μέσω Λαύκας η δύναμη έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην «άτυπη» κατάταξη: Όπως ήταν φυσικό, τα μεγάλα Raptor & KFX ξεκαθάρισαν από την αρχή το ποιος έχει το πάνω χέρι από πλευράς ταχύτητας και δύναμης.

Ο υπογράφων, οδηγώντας το δεύτερο Linhai, αποφάσισε να διασφαλίσει την ακεραιότητα του φαγητού, το οποίο μετέφερε ο Σάββας στο άλλο Linhai, μαζί με το κρασί, την ψησταριά και λοιπά παρελκόμενα, οπότε οι φήμες ότι τo Kymco & Snake μου ήπιαν το αίμα είναι αβάσιμες. Αν δεν ήμουν εγώ να γλιτώσω το «τσιτσι» από τα χέρια του Σάββα, το βράδυ δεν θα τρώγαμε τίποτα!

Μετά την ειδική (!!!), στάση στο διάσελο της Καστανιάς όπου ο Αλέξανδρος, μας έδειξε τις ικανότητες των «γουρουνιών» στην πτήση. Αν εξαιρέσουμε το γουρουνάκι του Σάββα (σας είπα μετέφερε τα φαγητά), όλα τα άλλα τα κατάφεραν καλά και στα άλματα! Διάολε, έχουν αρχίσει να μου αρέσουν!

Η ανάβαση στη Ζήρεια συνεχίστηκε με δύο συμμετοχές λιγότερες, ο μεν Σταύρος με την Τόνια και το KFX, θα επέστρεφαν σε κοντινό φιλικό σπίτι, ο δε Γιάννης με το ΚΤΜ είχε μεγαλύτερο ταξίδι. 6 Γουρουνάκια την πλαγιά της Ζήρειας ανεβαίνανε με γοργούς ρυθμούς.... Η εξοικείωση, μετά από τόσα χιλιόμετρα, μας επέτρεπε πλέον να διατηρούμε πολύ γρήγορους ρυθμούς, και παρόλο το φόρτωμα, τα quad ντριφτάρανε πλέον πριν από κάθε φουρκέτα. Πλησιάζει η αριστερή, κρεμιέσαι με το πόδι ακουμπισμένο πάνω στη σέλα και ΔΩΣΕ!!!!!

Ο στόχος απλός, να ξεκολλήσεις από αυτόν που σε ακολουθεί και να μικρύνεις τη διαφορά από τον μπροστινό σου.
Οι μεγάλες διαδρομές αναρτήσεων, τα μαλακά λάστιχα και οι τέσσερις ρόδες κάνουν όλη τη διαφορά από τις μοτοσικλέτες. Η οδήγηση γίνεται ξεκούραστα, το διασκεδάζεις σε κάθε στροφή, τα πράγματα για την κατασκήνωση είναι καλά δεμένα πίσω και δεν σε επηρεάζουν και το κυριότερο... δεν πέφτεις!

Λίγο πριν τη λίμνη Δάσιου, ακολουθούμε το εντούρο-μονοπάτι μέχρι το σημείο κατασκήνωσης. Γρήγορο ξεφόρτωμα και βουρ για παιχνίδι, το στήσιμο της κατασκήνωσης θα πρέπει να περιμένει λίγο ακόμα. Το ατελείωτο ντριφτάρισμα στη λεπτή λάσπη της λίμνης μας κάνει όλους σα ... γουρούνια. Παρότι τα δύο utility που έχουμε μαζί, προστατεύουν ουσιαστικά τον αναβάτη σε σχέση με τα «καθαρόαιμα», ο τρόπος που «ξηλώνουν» το έδαφος τα δεύτερα, είναι τέτοια που δεν αφήνει περιθώρια σε κανέναν μια και βρέχει .... λάσπη!

Με το σούρουπο, επιστροφή στο σημείο κατασκήνωσης. Οι ετοιμασίες αρχίζουν και τα πολλά χέρια, βοηθούν να μαζευτούν ξύλα στη μεγαλύτερη ντάνα που έχουμε δει. Αναμονή για να γίνει η θράκα και το φαγοπότι ξεκινά.
- Φέρε τη σαλάτα, πάρε λουκάνικο, δώσε το λεμόνι....
- Ψήστηηηης.... Ένα ψωμάκι στα κάρβουνα με λαδάκι και μπόλικη ρίγανη παρακαλώ.
– Εφτασεεεεεέ

Το .... βαρελάκι που είχε φέρει μαζί του ο Σάββας, τελικά δεν έφτασε ούτε για ζήτω! Οπότε το ρίξαμε στις αμπελοφιλοσοφίες. Όλα τα θέματα λύθηκαν εκείνο το βράδυ γύρω από την τεράστια φωτιά!

-Μοτοσικλέτα ή Γουρούνι;
- Super αμόλυβδη ή απλή;
- Με GPS ή πυξίδα;
- Αγώνες ή βόλτα;
-Ροδόπη ή Ρούμελη;
- Παϊδάκια ή πανσέτες;
-Αν βάλεις φωτιά με βενζίνη, χάνεις τη φήμη του σκληροπυρηνικού κατασκηνωτή ή το πάν είναι να γίνει το συντομότερο το φαγητό;
-Τρόποι οδήγησης για οποιοδήποτε όχημα έχει ρόδες και η αποφυγή της χύμας και πολλά άλλα.

Ο καιρός αρωγός, με καταπληκτική ξαστεριά, βοήθησε στην κατανάλωση άφθονων ξερών ξύλων και κατά τις 23:00 βγήκαμε παγανιά για νέο πακέτο!
Καταλήξαμε να βρούμε δυο τεράστια ξεραμένα κλαριά, που τα δέσαμε πίσω από τα γουρούνια και οδηγώντας ακόμα με τη ζάλη από το κρασί, τα φέραμε στο λιβαδάκι της κατασκήνωσης και τα ρίξαμε όπως – όπως πάνω από τη φωτιά!





Κυριακή 07:30

Διάολε! Τι φασαρία είναι αυτή;
Ο Αλέξανδρος, στρατηγικά, είχε πάει για ύπνο χθες από νωρίς και τώρα έχοντας ξυπνήσει νωρίς, έκανε σλάλομ ενδιάμεσα από τις σκηνές και το παρακείμενο ανάχωμα για ζέσταμα αναφωνώντας: ΤΟ ΠΙΣΤΑΚΙ ΜΟΥ!

Καινούργια εξόρμηση για ξύλα, ζέσταμα νερού για πρωϊνο και απίθανη όρεξη! Πακετάρισμα όπως – όπως με σκοπό να λιώσουμε και πάλι στο βουνό! Ξεκινάμε με εντουρομονοπάτι και συνεχίζουμε τον περιφερειακό, προς τη Καρυά. Από κει κατεβαίνουμε στα Κ. Τρίκαλα και παίρνουμε τον εγκαταλελειμμένο περιφερειακό προς Μάνα – Κεφαλάρι.

Ο δρόμος είναι κομμένος μετά τη μονή Αγ. Βλάσιου, από το ποταμάκι. Για να περάσει αυτοκίνητο ούτε συζήτηση.
Έλεγχος με τα πόδια και τσουπ-τσουπ τα γουρουνάκια είναι μέσα σε 25 λεπτά απέναντι.
Ο Θωμάς, ψιλογκρίνιαζε ότι δεν θα μπορέσουμε να περάσουμε, αλλά το Snake του, του έδειξε τι μπορεί να κάνει και από εκείνη τη στιγμή δεν τον ξεκόλλαγες από τη σέλα του! Μέσα σε 300 μέτρα κι άλλο εμπόδιο, αυτή τη φορά από ένα τεράστιο βράχο που άφηνε ένα μικρό στενό ανηφορικό πέρασμα από την δεξιά του πλευρά.
Ο Γιώργος με το KXR έκανε το καλύτερο πέρασμα εδώ!

Είμαστε πλέον στον κεντρικό δασικό που οδηγεί προς το Κεφαλάρι και ουσιαστικά γεμάτοι από την υπερπήδηση των εμποδίων. Κουτρουβαλούμε το γλιστερό δρόμο μέχρι το χωρίο και κατευθυνόμαστε και πάλι στους Καλλιάνους για ανεφοδιασμό. Ο ανεφοδιασμός καθυστέρησε λίγο παραπάνω, μια και ο Σάββας, που είχε τη γιορτή του, αποφάσισε να «κεράσει» ένα γύρο κοκορέτσι που μόλις, είχε ετοιμάσει ο παρακείμενος ταβερνιάρης, να και οι μπύρες….. καταλαβαίνεται ότι μιλάμε για major καθυστέρηση!
Μετά το τσιμπολόγημα, συνέχεια για το δρόμο της επιστροφής.

Όμως δεν θα πηγαίναμε πολύ μακριά: Λίγο πριν τη Μ. Λεχώβης, ένα τσάφ-πφφφφφ μας αναγκάζει σε στάση, το πίσω αριστερό λάστιχο του κίτρινου linhai, έχει πατώσει. Τρία καρφιά, βγάλαμε και ταπώσαμε με «κορδονάκι», όμως πάνω στο φούσκωμα, ακούσαμε και πάλι το λάστιχο να χάνει. Μια πέτρα ήταν τελικά αυτή που είχε κάνει όλη τη ζημία, ανοίγοντας μια τεράστια τρύπα στο πέλμα του ελαστικού. Ελπίδα για επιτόπου επισκευή καμία. Πακτώνουμε δύο fast και βουρ από άσφαλτο μέχρι το Κιάτο, μπας και βρούμε κανά λαστιχά ανοικτό. Τίποτα!

Το quad όμως τα καταφέρνει και με το πίσω λάστιχο σκασμένο και έτσι συνεχίζουμε με ταχύτητες 60-70 από άσφαλτο και παλιά εθνική προς Κόρινθο. Ούτε εκεί βρήκαμε λαστιχά, οπότε αποφασίζουμε, την επιστροφή όλο από παλιά εθνική μέχρι την Αθήνα. Ένα fast ακόμα, βοήθησε την κατάσταση και σταματάμε κάθε 15-20 χιλιόμετρα για να φουσκώσουμε το λάστιχο, που δείχνει να τη βγάζει. Στην κακιά σκάλα, ψιλοβρόχι και γλιστράει σαν....... Το παιχνίδι διασκεδαστικό, μια και με λίγα χιλιόμετρα, πηγαίνεις με το πλάι με τα γουρούνια να διαγράφουν απίθανες τροχιές!

Στάση στα Μέγαρα για τον τελικό απολογισμό, με τη βοήθεια μεγάλων φλιτζανιών καφέ. Αυτό το Παρασκευοσαββατοκύριακο τα είχε όλα: Χώμα, λάσπη, σκόνη, drift, περιπέτεια, παιχνίδι, κα-τα-πλη-κτι-κό φαΐ και απίθανη παρέα.
Ένα από τα καλύτερα που έχουμε κάνει! Τα γουρούνια κάνουν τη διαφορά!




Ευχαριστούμε τις εταιρίες ΤΕΟΜΟΤΟ ΑΕ (KL Snake 250), MOTO TREND SA (Kymco KXR250) και ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ ΑΕ (Linhai 260) για την ευγενική παραχώρηση των quad για το γουρουνο-τεστ.

[Σπύρος Κατσιμαλής - Off-Road.gr - Linhai 260]






Αναμνήσεις:
Τηλέφωνο από τον Αλέξανδρο: έχουμε γουρουνοτέστ ρεεεεεεεε!!!!!!!!!
Οι  αναρτήσεις της γουρούνας «σώβρακο» απο τους προηγούμενους δοκιμαστές. Πάλι καλά έχει συμπλέκτη.
Παρασκευή έξι η ώρα το απόγευμα έξω από το Δαφνί, όπου διαπίστωσα πως δεν έχω φώτα και έχω να οδηγήσω μέχρι την Κόρινθο από χώμα.
Το ατελείωτο DRIFT εκείνο το βράδυ. Full lock κατεβαίνοντας την Ψάθα τέρμα γκάζι. Έμεινα από βενζίνη.
Κοιμηθήκαμε σε παλάτι. Με τον Αλέξανδρο να κοιμάται πριν ξαπλώσει.
Τέρμα γκάζι στη παραλία την επόμενη. Τη χρήση του κόφτη μου FACOM στο σύρμα που μάζεψε το KYMCO. Την πρακτική εφαρμογή της συμβουλής του Αλέξανδρου «τέρμα γκάζι» στο πρώτο ανάχωμα.

Απέναντι από το βενζινάδικο έχει χασάπικο. Ενάμισι κιλό πανσέτα. Δυο κιλά παιδάκια. Τέρμα γκάζι σε τρελή φλαταδούρα με δυο RAPTOR στους καθρέφτες μου να με πιέζουν (μόνο στα ανοιχτά θα περάσετε το φίδι μου ρε!!!!!).

Μέσα στο δασός. Μέσα στη λάσπη. Στήσαμε για σαββατόβραδο. Το πιστάκι. Τη βόλτα για τηλέφωνο. Που δεν βρήκαμε σήμα και γυρίσαμε πίσω. Είχαν ανάψει φωτιά. Τη μεγαλύτερη φωτιά με την καλλίτερη παρέα . Το πριόνι του Αλέξανδρου. Τσακωνόμασταν ποιος θα πρωτοκόψει.
Τον παλαβό με το μπλουζάκι. Τον Σπύρο να μην αφήνει κρασί να πιούμε. Το Σπύρο να πετάει ένα δέντρο στη φωτια. Πηγα για κατούρημα μέσα στο δάσος.

Ξυπναμεμαζευουμεφευγουμε. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ξυπναμε-teseris gyrous sto pistaki-μαζευουμεφευγουμε.
Τρία τρελά περάσματα όπου ομολογουμένως γκρίνιαξα πως δεν θα περάσουμε, αλλά χάριν στην επιμονή - τρέλα που κουβαλάνε αυτοί οι δύο εμένα θα μου μείνουν απίστευτα. Το φίδι ελίχτηκε απίστευτα. Η διαφορά μεταξύ στο ελίσσομαι και στο σέρνομε.

Μένω πάλι από βενζίνη. Δίπλα στο βενζινάδικο έχει ψησταριά. Το κοκκορέτσι. Τη φάτσα του Σπύρου όταν είδε και τις μπύρες. Έσκασε το λάστιχο. Γυρνάμε από άσφαλτο.
Βαρέθηκα. Άρχισα τις μαλακίες. Κόντεψα να σκοτωθώ. Καφές. Αττική οδό και σπίτι.

[Θωμάς Μπιτσόπουλος - QRT President - KL 250 Snake]






Θυμάστε όταν ήμασταν παιδιά που φανταζόμασταν την απόλυτη εκδρομή στο βουνό με φίλους και μηχανές που έμοιαζε με όνειρο; Το θέμα το θυμάστε;
Για εμένα ήταν κάτι απλό, δηλαδή ξεκίναγε από το μέρος πχ Ζήρεια, λίμνη Φενεού, πεύκα, έλατα, κοιλάδες με γρασίδι, σκεπαστά κομμάτια σαν τη Ροδόπη, φλαταδούρες...... .... ...

Μετά είχες την παρέα! Ποίος ξέρει να μας πάει ασταμάτητα για 3 μέρες χωρίς να χαθούμε ή να αγχωθούμε; ποιος θα φωτογραφίζει τα συναισθήματα μας; ποιος θα γκρινιάζει; ποιος θα κάθεται τελευταίος να τρώει την σκόνη; ποιος θα μας ταΐσει; ποιος θα ξεσαλώσει; μα τους είχαμε όλους !!!!!

Και μετά λες εντάξει! Έχω το μέρος και την παρέα αλλά με τι θα πάμε ;;!!;;; 
Με «πάμε παντού» ή «παντός καιρού» γουρουνάκια στη Ζήρεια.

Γουρούνες παντός εδάφους κοινός ATVs , γουρούνες αγωνιστικές ή αλλιώς QUADs και γουρούνες για είσοδο στο σπορ ή χόμπι ήρθαν οδικώς από την Αθήνα με αναχώρηση την Παρασκευή στις 17:30 από το ΔΑΦΝΙ (όχι μέσα από αυτό) και επιστροφή την Κυριακή στις 17:30. Η ομάδα, έτοιμη και προετοιμασμένη για: σκληροτράχηλα κομμάτια, δύσκολα περάσματα, πολύ βροχή (αλλά ξέρεται ποιόν είχαμε μαζί μας) ύπνο στο βουνό και ώρες ατελείωτες πάνω στις πανέμορφες γουρουνίτσες.
Εγω πάντως, το έζησα ολόκληρο!

[Αλέξανδρος Ψωφάκης - Raptor 660]






Ο Αλέξανδρος δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο ούτε πολλές λέξεις για να μου εξηγήσει το σχέδιο. Η τηλεφωνική μας συνομιλία το μεσημέρι της Τρίτης ήταν πολύ σύντομη:
Α: την Παρασκευή το μεσημέρι να είσαι στο γραφείο μου με τη μηχανή(Raptor 660)
B: Μα.....πως....τι....?
Α :Απλά μπες στο καράβι και έλα ,θα τα πούμε αργότερα ,έχω δουλειά τώρα...

Και όντως το πρωί της Παρασκευής έβγαινα από το καράβι στον Πειραιά μην ξέροντας πόσο όμορφα θα κυλήσουν οι επόμενες τρεις μέρες!
Σημείο συνάντησης και εκκίνησης το φανάρι έξω από το Δαφνί στις 17.30 το απόγευμα όπου μετά τις απαραίτητες χαιρετούρες το κομβόι ξεκινά. Λίγα ασφάλτινα χιλιόμετρα μέχρι τα διυλιστήρια και επιτέλους χώμα.... Ατελείωτα ορεινά μονοπάτια χάρη στο Σπύρο , ένα εξαίσιο βραδινό BBQ χάρη στο Σάββα , καινούρια κολπάκια χάρη στον Αλέξανδρο και πολλά γέλια χάρη σε όλη την παρέα.
Αυτό το ΠΣΚ θα μείνει χαραγμένο στο μυαλό μου για πάντα ,παρόλο που μπορεί (και ελπίζω)να έρθουν καλύτερα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους και αληθινά ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.

Υ.Γ.: άλλο ένα ευχαριστώ στην Μαρίζα και τον Γιάννη που μας φιλοξένησαν την παρασκευή βράδυ και στον Σταύρο και την Τόνια για την σύντομη αλλά ευχάριστη παρουσία τους

[Βαγγέλης Κατράς - Raptor 660]





Εκδρομή με γουρούνες! Γίνεται ή όχι;
Η μηδαμινή εμπειρία μου στην οδήγηση τετράτροχης «γουρούνας» στο βουνό ( είχα απλώς κάνει βόλτα με το KYMCO KXR πέρυσι στην Οίτη με χιόνι ), με έκανε να ξεκινήσω την εκδρομή με επιφυλάξεις.

Η πεποίθηση μου ότι οι «γουρούνες» είναι μόνο για off-road παιχνίδια για κάνα 2ωρο άρχισε να κλονίζεται όταν παρέλαβα το KYMCO KXR ( αυτό οδήγησα κυρίως και σε αυτό θα αναφέρομαι ): Μικρό αλλά «μουράτο» με τεράστια σχάρα στο πίσω μέρος, που χωράει όλα τα απαραίτητα αλλά και πολλά από τα περιττά που κάνουν την κατασκήνωση στο βουνό πιο άνετη.

Στην οδήγηση του τα πράγματα είναι απλά και τα πολλά λόγια περιττά: Το μοτεράκι του κάνει την δουλειά του μια χαρά, σε σημείο να μην το προσέχεις καθόλου. Η αυτόματη μετάδοση με «χάλασε» λίγο στο κλειστό ορεινό στροφιλίκι αλλά από την άλλη πλευρά λειτουργεί και σαν προστασία από τους «καψοκάβαλους», αφού όσο και να προσπαθήσεις δεν μπορείς να το σπάσεις το μοτέρ.

Τα χιλιόμετρα στο βουνό βγαίνουν πολύ πιο ξεκούραστα σε σύγκριση με μοτοσυκλέτα, η διασκέδαση είναι δεδομένη και η ικανότητα προσπέλασης φυσικών εμποδίων είναι ανάλογη των δυνατοτήτων του αναβάτη!
Κάνει και Donuts στο χώμα και στην ( βρεγμένη ) άσφαλτο!

Όλα καλά λοιπόν; Όχι, αφού το ταξίδι στην άσφαλτο είναι «χλωμό». Τελική 80 Km/h και στην Εθνική νοστάλγησα το μηχανάκι μου!
Τελικό συμπέρασμα: Η γουρουνο-εκδρομή είναι «άπαιχτη» εμπειρία!

Προειδοποίηση: Όσο αφοσιωμένος και να είσαι στους 2 τροχούς, αν τα οδηγήσεις θα μολυνθείς από το «γουρουνομικρόβιο».

Τα συμπτώματα εμφανίζονται σταδιακά: Στην αρχή θέλεις να τα ξαναοδηγήσεις, μετά αρχίζεις να ψάχνεις τεχνικά χαρακτηρηστικά-μετατροπές-αξεσουάρ-βελτιώσεις και παράλληλα κάνεις οικονομικά πλάνα που όλα καταλήγουν στην αγορά της γουρούνας της αρεσκείας σου!
Εμβόλιο δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα!!

Υ.Γ. Σε αυτήν την εκδρομή άρχισα να υποψιάζομαι γιατί τα ονόμασαν «γουρούνες»: Γιατί οι τροχοί σηκώνουν τόση σκόνη και πετάνε τόση λάσπη που σε κάνουν να μοιάζεις με γουρούνι!!

[Γιώργος Φυτάς - Kymco KXR250 ]


Φωτογραφίες-Videos: Off-road.gr / QRT Team




More articles

 

 


 


 
Επιλέξτε γλώσσα

ΑγγλικήΕλληνική
 


 
Google
 



[ Page created in 0.047910 seconds. ]