Off-Road.gr

Θέματα Forums Αρχεία

  · Κεντρική σελίδα

Επιλογές
· Θέματα
· Κορυφαία άρθρα
· Αγγελίες
· Αναζήτηση

-------------------------
· Συζητήσεις - Forums
· Downloads
· Σύνδεσμοι
· Λέσχες
 


Web Links
  · NoraStudio.gr
· Motobet
· Nora Agapi - Photographer
· TheWorldOffRoad.com
· Νάουσα Ημαθίας
· Qashqai Club
· Η ιστοσελίδα των Μεθάνων
· Σύλλογος Τετρακίνησης Μαγνησίας
· JimnyClub.gr
· MotoRidersClub
 

 
ΟΙ ΝΤΟΥΡΟΥ - ΝΤΟΥΡΟΥ ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ (Β' ΜΕΡΟΣ)

Από την Αθήνα, στην λίμνη Κερκίνη, μέσω Αγράφων, Πίνδου, Γράμμου, Πρέσπας, και Καϊμακτσαλάν, μόνο από χώμα, βροχή, λάσπη, GPS, ασφάλειες, σαμπρέλες, τσίπουρο, τα βασικά συστατικά και τα γνωρίσματα της διαδρομής των ΝΤΟΥΡΟΥ – ΝΤΟΥΡΟΥ

Μια γνήσια περιπέτεια, δημοσιευμένη την πρώτη φορά στο περιοδικό MOTORSPORT τεχ. 261, ΦΕΒ./ΜΑΡ. 2001 και 265. ΙΟΥΛ./ΑΥΓ. 2001 το οποίο ευγενικά μας παραχώρησε την άδεια για την αναδημοσίευση στο OFFROAD


Διαβάστε το προηγούμενο μέρος ΕΔΩ

ΙΩΣΗΦ ή «Καθυστέρηση» (ΚΤΜ 620)

«Ξέρεις Ιωσήφ, το ταξίδι θα αναβληθεί κατά μια βδομάδα, λόγω δουλειάς»
Αυτά τα λόγια είπαν Σπύρος και Δημήτρης, ένα μήνα πριν φύγουμε, και ενώ εγώ, μέτραγα τις μέρες σαν να ήμουνα φαντάρος.

Και ήρθε η στιγμή της αναχώρησης, την Παρασκευή το απόγευμα και εγώ αντί να είμαι στην ώρα μου για να φύγουμε, δούλευα ακόμη με πίεση να προλάβω να γυρίσω σπίτι, να φορτώσω και να φύγω.

Το ΚΤΜ μου, ένα πορτοκαλί LC4 620, μοντέλο ’96, ήταν ετοιμοπόλεμο γι’ αυτή την χωμάτινη πρόκληση. Πονοκέφαλος ήταν το τι λάστιχα θα φορέσω. Ερωτήσεις από εδώ, γνώμες από εκεί και φυσικά τιμές. Τελικά αποφάσισα τα ALL-TERRAIN της VEE-RUBBER (90/90/21 και 140/80-18). Δεν τα είχα ξαναδοκιμάσει, αλλά ήταν μια πρόκληση και αυτό. Με καινούργια αλυσίδα μετάδοσης, γρανάζια, 16-45 και με ζιγκλερωμα 170/270/θέση 3, είχα ροπή παντού. Η κατανάλωση ήταν εξαιρετική, 5,5 - 6 lt/100km. Μου έκανε εντύπωση από την αρχή η χαμηλή κατανάλωση. Φορούσα το Rally ντεπόζιτο των 30lt που αποδείχθηκε εξαιρετικό για τέτοια εξερευνητικά ταξίδια. Για προστασία του κάρτερ, φορούσα την ποδιά Rally με τα ντενεκέδια αριστερά και δεξιά. Το αριστερό ήταν για την αποθήκευση και προς κατανάλωση του τσίπουρου και το δεξί αποθηκευτικός χώρος για διάφορα ανταλλακτικά πρώτης ανάγκης, όπως ντίζα συμπλέκτη και γκαζιού, τσόκ, σαμπρέλα, λεβιέδες, ζιπάκια. Είχα μαζί μου φυσικά μανέτες, λεβιέ ταχυτήτων και μια δεύτερη τάπα ντεπόζιτου, η οποία εξελίχθηκε σε σωτήρα της εκδρομής. Κινητό συνεργείο δηλαδή. Δεν θα ξεχάσω τη βροχή που φάγαμε σε αυτή την εκδρομή. Ο εξοπλισμός σου πρέπει να είναι ανάλογος για να αντιμετωπίσεις το υγρό στοιχείο.


"Καθυστέρηση" - "Ίγκορ"
Γι΄ αυτό πριν αγοράσετε, ρωτήστε φίλους και γνωστούς για να μην καταλήξετε βρεγμένοι μέχρι το κόκαλο.

Η πρώτη «ειδική» Καρούτες, έδειξε τις δυνατότητες του ΚΤΜ. Με σκληρή ρύθμιση είχα καλή πρόσφυση στο χώμα. Παρ’ ότι αποδείχτηκε στη συνέχεια, μεγάλο μείον παίζουν τα πράγματα που είναι δεμένα πίσω. Στην όρθια οδήγηση τα νιώθεις να σε στρίβουν αριστερά – δεξιά. Ευτυχώς, η μοτοσικλέτα δεν παρουσίασε κανένα πρόβλημα.

Οδηγήσαμε συνολικά γύρω στα 2200km, σε άσφαλτο, χώμα, πέτρα. Οι εικόνες που έβλεπα ήταν μαγευτικές. Οι στάσεις για φωτογραφίες ήταν αναγκαίες. Τα χρώματα στη Βάλια Κάλντα και στο κομμάτι από την Αετομηλίτσα προς το χωριό Γράμμο, θα μου μείνουν αξέχαστα.



"Παππούς" - "Καθυστέρηση" - "Ίγκορ"



"Ίγκορ" - "Καθυστέρηση"
Σπύρος ή «Παππούς» (ΚΤΜ 620)

Το ΚΤΜ αγοράστηκε καινούργιο τον Ιούνιο του ’99. Επτά χρόνια HONDA έκανα το μεγάλο βήμα για την δύσκολη αγορά Ευρωπαϊκού. Να το ξεκαθαρίζουμε, δεν είμαι φανατικός ΚΤΜάκιας, οπότε οι φίλοι που ζουν μόνο για το ΚΤΜ μάλλον δεν θα πρέπει να διαβάσουν παρακάτω. Μερικά λόγια λοιπόν για να πάρουμε μια ιδέα.

Καταρχήν το βάρος. Όλοι ξέρουμε ότι οι εταιρίες θέλουν να νομίζουμε ότι τα μηχανάκια τους είναι ελαφρά. Μάλλον εμείς είμαστε ελαφρόμυαλοι γιατί δεν εξηγείται, ότι το 620 χωρίς καθόλου βενζίνη, μόνο με λάδια και νερό, ζυγίζει, σε ηλεκτρονική ζυγαριά με ακρίβεια 50 γραμμαρίων, 151 κιλά.

Βάλτε και τα 4,5 κιλά που ζυγίζει παραπάνω από τη χειροποίητη η εξάτμιση της μαμάς. Πάμε σε κατάσταση όπως παραδίδεται από το εργοστάσιο 155,5 κιλάκια. Πού τα 133 που δίνει η ΚΤΜ και μην βγουν μερικοί βιαστικοί να πουν ότι τα 2 και κάτι λίτρα λάδι μαζί με το νεράκι του ψυγείου είναι η διαφορά. Στη ίδια ζυγαριά με την εξάτμιση της μαμάς το XRακι ζύγιζε 134 κιλάκια και ήταν και βαρύ σε σχέση με το πρώην 400 του Δημήτρη.

Βάρος λοιπόν, το οποίο μάλιστα φαίνεται ακόμα παραπάνω σε κανά μονοπατάκι βοηθούμενο και από το τιμόνι που δεν «κόβει» αρκετά. Ωραίο μηχανάκι και σχεδιασμένο στην παραμικρή λεπτομέρεια του.
Αλλά από ποιότητα κατασκευής μάλλον θα πρέπει να τα συναρμολογούν ιταλοί αλλιώς δεν εξηγείται. Για ανταλλακτικά δεν το συζητάμε μια και αν θα βρεις αυτό που θες μάλλον δεν θα το αγοράσεις λόγω τιμής. Εκτός από τα πλαστικά, πού είναι ευρείας καταναλώσεως, μιας και ξασπρίζουν μέσα σε 2 μήνες.

Πάμε παρακάτω, η μπροστινή ζάντα είχε αρχίσει να ραγίζει πριν πατήσει χώμα και στο service των 5000 αλλάχθηκε από την αντιπροσωπία μια και «είναι γνωστό το πρόβλημα». Το θέμα είναι ότι τώρα που γυρίσαμε ξανάρχισε σιγά - σιγά το ράγισμα.

Ο Ιωσήφ μάλιστα που έλεγε ότι «έτυχε, είσαι χοντάκιας και όλα δύσκολα τα βλέπεις», είδε την ζάντα του να καταστρέφεται μέσα σε 300 χιλιόμετρα. Α, και μην ξεχάσω για τις μπιέλες που βαράνε εδώ και εκεί, χωρίς να υπάρχουν και ανταλλακτικά, μάλιστα. (Ιωσήφ ακούς;). Εγώ την έχω γλιτώσει προς το παρόν αλλά δεν ξέρω ακόμα για πόσο.

Να μην τα βλέπουμε όλα δύσκολα όμως. Στην καλοκαιρινή εκδρομή με το έτερο ήμισυ και τα έξτρα πράγματα ούτε κιχ δεν θα μπορούσα να πω. Τόσο βάρος πάνω στο XR ούτε στο όνειρό μου δεν θα το είχα φανταστεί. Να και τα 120 σταθερά, ανηφόρα κατηφόρα χωρίς πολύ ζόρισμα. Έτσι τώρα στην εκδρομή ο σάκος με τα πράγματα μου θύμιζε την παρουσία του μόνο όταν μετακινούσα το σώμα μου πίσω ή σε κάνα γιάπ που με χτυπούσε μια και στον ψιλό-ενθουσιασμό τον ξέχναγα. Το έξτρα βάρος λοιπόν το ΚΤΜ το καταπίνει και κοιτάει τα νύχια του λέγοντας αν έχω τίποτα άλλο να του φορτώσω. Το μοτέρ δεν με προβλημάτισε καθόλου και πραγματικά έπαιρνε μπροστά με τη σκέψη. Οι ανησυχίες για ηλεκτρικά προβλήματα εξανεμίσθηκαν μετά την πρώτη σοβαρή διάσχιση ρυακιού υπό βροχή.
Όλα πήγαν άψογα και δεν τα ξανασκέφτηκα. Ακόμα και η λάμπα μόνο μια φορά αλλάχθηκε σε όλη τη διαδρομή. Εκεί που άρχισα να το αγαπάω το μηχανάκι ήταν στα κομμάτια στη Βάλια Κάλντα με τις κροκάλες. Κάθε φορά που έλεγα «αυτό ήταν τώρα το παράκανες και θα σε μαζεύουν» ώωπ όλα ερχόντουσαν στη θέση τους και απλώς τα χοντρά τα καταπίνανε οι αναρτήσεις.
Κι άλλο γκάζι λοιπόν μέχρι να τα χρειαστούμε ξανά. Το όλο σύστημα όμως ταλαιπωρούσε τα λάστιχα κάτι που έγινε αργά αντιληπτό όταν ήδη το μισό Vee Rubber είχε εξαφανιστεί. Πέρυσι στην ίδια εκδρομή με το XR όταν γύρισα με 2200 χιλιόμετρα του είχε μείνει και ζωή, φέτος όμως ο πιο τυχερός ήταν ο Δημήτρης με τα Τ63 της μαμάς πού μπορεί να μην ήταν τόσο καλά στην λάσπη, όμως είχαν ακόμα ψωμί μετά που γυρίσαμε και μάλιστα αρκετό. Το τελευταίο παράπονο που έχω είναι για τη σέλα. Με την πρώτη ευκαιρία θα αλλάξω το υλικό με αυτό του 640.

Για την προετοιμασία του, αναλώθηκε πολύς χρόνος αλλά όχι στα μηχανικά μια και η επίσκεψη σε εξουσιοδοτημένο είναι υποχρεωτική για την ισχύ της εγγύησης. Στα υπόλοιπα όμως μπήκε χέρι παντού. Καταρχήν ξεκίνησα με την αντιγραφή της ποδιάς του Ιωσήφ, που είναι αυτή του DAKAR με τις έξτρα θήκες. Η αντιγραφή της έγινε εύκολα σε στράντζα, χωρίς όμως τη χρήση πανάκριβου ντουραλουμίνιου, αλλά με 6 χιλ αλουμινίου.
Τα δοχεία αντιγράφτηκαν με σκληρό χαρτόνι και αφού έγιναν τα κομμάτια που τα αποτελούσαν στο χέρι κολλήθηκαν σε γνωστό μάστορα αλουμινίου. Τα δοχεία πάντως δεν τα χρησιμοποίησα στην εκδρομή. Η ποδιά όμως ήταν καταπληκτική. Τα ντάπ και ντονγ ήταν συνεχόμενα σε σκληρά εδάφη με πέτρες αλλά δεν υπήρχε καμία ανησυχία.
Η εξάτμιση για το 620 και το 640 κατασκευάστηκαν μαζί τις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου και πήραν αρκετές ώρες ασχολίας. Για το GPS η βάση κατασκευάστηκε κυριολεκτικά τελευταία στιγμή και μάλιστα οι ελαστικές βάσεις αγοράσθηκαν την προηγούμενη της αναχώρησης. Έτσι δεν πρόλαβε να γίνει και η κατάλληλη βάση για μπαταρία, πράγμα απαραίτητο για την καλή λειτουργία του GPS. Ο σκελετός προστατεύθηκε στα σημεία που έρχονταν σε επαφή με τις μπότες με υφασμάτινη ταινία.
Τα πλαστικά αλλάχθηκαν με τα κλασικά πορτοκαλί και φτιάχτηκε κάλυμμα στο πλησιέστερο χρώμα. Η υψηλή κατανάλωση είναι ένα πρόβλημα και μάλιστα σε συνδυασμό με τα 16,7 λίτρα που χωράει τελικά το ντεπόζιτο με άφησαν κυριολεκτικά στεγνό. Καλά που είχα και τα παιδία με τα μεγάλα ρεζερβουάρ και βοήθησαν.
Ο τυχερός της παρέας (Ιωσήφ) πήρε τους χάρτες σε ρολό για το ROAD BOOK του, οι κοινοί θνητοί πιάσαμε με ζιπάκια δύο διάφανες σελίδες στο τιμόνι. Η μία μέσα στην άλλη για την αποφυγή υγρασίας και μέσα τοποθετούσαμε τους τέσσερις χάρτες με τη διαδρομή της ημέρας.

Για περισσότερη προστασία κλείναμε την άκρη του φακέλου με υφασμάτινη ταινία. Αυτός ο φάκελος και ο άξεστος βενζινάς στο Μέτσοβο ήταν ο λόγος που ξέχασα την τάπα ανοιχτή. Συμβουλή, αν τυχόν πρόκειται να πάτε προς τη Βάλια Κάλντα χρησιμοποιήστε για ανεφοδιασμό το φιλικό βενζινάδικο στις Μηλιές και όχι τον απαράδεκτο στο Μέτσοβο που του φάνηκε το χιλιάρικο λίγο και μουρμούραγε γενικά για τους Αθηναίους. Πρώτη φορά στα τόσα χρόνια είπα να βάλω λίγη ποιότητα στην ένδυση και έχωσα χρήμα για αγορά αδιάβροχων. Μόνο που μετά από την πρώτη μέρα, έψαχνα απεγνωσμένα να βρω τις παλιές καλές νιτσεράδες που μπορεί μεν να ήταν άβολες, προστάτευαν όμως ικανοποιητικά εν αντιθέσει με τα «ποιοτικά» αδιάβροχα, που έμπασαν νερό από παντού.

Δεν μπορεί κάτι ξέρουν και οι couriers. Οι προηγούμενες εμπειρίες στα Ελληνικά βουνά, με έμαθαν για το κρύο που αντιμετωπίζεις ακόμα και το καλοκαίρι. Έτσι εκτός από τη βροχή προετοιμάσθηκα και για το κρύο. Τελικά όμως όσα ζεστά ρούχα να πάρει μαζί, χωρίς να υπερβάλεις, ποτέ δεν είναι αρκετά για να αντιμετωπίσεις το κρύο στις Πρέσπες και στα βουνά πάνω από τη Φλώρινα. Ένας καλός ύπνος είναι πάντα καθοριστικός παράγοντας σε εκδρομές μεγάλης διάρκειας και έτσι ένας καλός υπνόσακος και υπόστρωμα κρίθηκαν απαραίτητα. Τα πράγματα τοποθετήθηκαν όλα σε ένα σάκο και αυτός στην σχάρα. Τα είδη πρώτης ανάγκης, τοποθετήθηκαν σε μικρό σάκο στους ώμους. Επιγονατίδες και μπότες όχι όμως παντελόνι ή θώρακας. Βασικά σκεφτόμουνα την άνεση σε αυτά τα σημεία, κακός ίσως, αλλά ευτυχώς δεν τα χρειάσθηκα. Μερικά από τα ποιο χρήσιμά πράγματα, φάνηκαν πάντως ότι είναι η υφασμάτινη ταινία, ζιππάκια και φυσικά το παλιό καλό σύρμα για γρήγορες μικροεπισκευές.

Ξαναδιαβάζοντας τα παραπάνω και σκεφτόμενος πόσο διαφορετικά θα ετοιμαζόμουνα, αν ξεκινούσα τώρα, αναπολώ την πρώτη φορά που πήγα στο Γράμμο, με το XLR, μόνο με μπουφάν, κοντό μπλουζάκι και υπνόσακο, ήταν καλοκαίρι στην Αθήνα βλέπεις, και… χωρίς χάρτη. Τολμήστε την γνωριμία της Ελλάδος, όποια και αν είναι η μοτοσικλέτα σας και μην ξεφύγετε στην απαράδεκτη μορφή της εκδρομής του στυλ «τα φορτώνω όλα στο τζιπ του φίλου και πάω εντούρο», γιατί θα χάσετε το σημαντικότερο, την γνώση ότι τα βγάλατε πέρα μόνοι σας.



Ανδρέας ή «Ίγκορ» (XR600)

Δεν αρχίσαμε καλά σκέφτομαι...είμαστε στη παλιά εθνική Αθήνας Θήβας, στα στροφιλίκια μετά τη Μάνδρα και αντί να πετάω από τη χαρά μου που αφήνω πίσω μου το "κλεινόν άστυ" έχω αγχωθεί προσπαθώντας να πιάσω τους τρεις ΚαΤιΜάδες που εκμεταλλευόμενοι μια δυο καλές προσπεράσεις σε νταλίκες, μου έκαναν διαφορά. Το κώλυμα μου εκτός από τη βαριά αίσθηση του ΧR με το 22λιτρο ρεζερβουάρ και φορτωμένο πράγματα για δέκα μέρες, είναι αυτό το καμένο λαμπάκι της μεσαίας σκάλας που όντας νύχτα, μαύρο σκοτάδι δηλαδή, δεν μ' αφήνει να βλέπω τίποτα, ειδικά στις στροφές που η ευρεία δέσμη είναι απαραίτητη. Στρίβοντας στο "πουθενά", και με ψιλόβροχο τους "έπιασα" και έτσι χωρίς απρόοπτα φθάνουμε στην Ιτέα, όπου και έχουμε και το πρώτο μας "ανεφοδιασμό" σε μια ψησταριά.

Με το ξημέρωμα της επόμενης μέρας μόνο μια σκέψη κυριαρχεί στο μυαλό μου, ΧΩΜΑ, ΧΩΜΑ, ΧΩΜΑ. Δυστυχώς αυτή η μέρα σημαδεύτηκε από μια μεγάλη αντίθεση, αντί για χώμα βρήκαμε μόνο πούδρα και σκόνη μέχρι τη Γραμμένη Οξυά, και πολύ βροχή με λάσπη από τα υπέροχα Πουγκάκια μέχρι τις Ράχες Τυμφρηστού και τον Αϊ Νικόλα, όπου και μείναμε σε δωμάτια, μήπως και στεγνώσει τίποτα από τα ρούχα μας. Δεν μπορείτε δε, να φανταστείτε την
έκπληξη μου όταν διαπίστωσα ότι τα "σαμάρια" μου δεν είναι και τόσο.. αδιάβροχα, δεν υπήρχε τίποτα στεγνό ούτε για δείγμα !

"Iγκορ" - XR600


Το πρωί της τρίτης μέρας με βρίσκει μέσα σε ομίχλη τόσο πυκνή, που για καμιά ώρα ίσα ίσα που έβλεπα το "στοπ" του μπροστινού μου !
Ο πιο γρήγορος σ' αυτές τις συνθήκες αποδείχθηκε ο υπογράφων παίρνοντας το αίμα του πίσω σε σχέση με τις προηγούμενες μέρες !
Δεν θα ξεχάσω την υπέροχη θέα όταν φθάσαμε σ' ένα διάσελο λίγο πριν το χωριό Άγραφα, με φοβερή θέα, κυνηγημένοι κυριολεκτικά από την ομίχλη που διαλυόταν στον ελεύθερο χώρο, τσαντισμένη λες και ήταν που δεν μας παγίδεψε μέσα της, μην έχοντας πια τη πλαγιά του βουνού δίπλα της να τη συγκρατεί.. Εκεί μάγεψε το βλέμμα μου το μεγαλόπρεπο, περήφανο πέταγμα ενός τεράστιου αετού, το μεγαλύτερο που έχω δει προσωπικά.
Μεγάλη ζεστασιά ένιωσα το βράδυ στο Μοσχόφυτο, στο καφενεδάκι της πλατείας του χωριού που φρόντισε μ' ότι είχε τους κουρασμένους του ταξιδιώτες, αλλά και στέγνωσε μ' αυτή την υπέροχη παμπάλαια ξυλό-σόμπα όλα μου τα ρούχα, από τα εσώρουχα μέχρι τον υπνόσακο!

Θυμάμαι, κάθε φορά που περνάγαμε από κάποιο πανέμορφο μέρος να λέω ότι είναι το καλύτερο που έχω δει, για να το αναιρέσω αμέσως μετά από λίγο με το επόμενο. Μάλλον δεν υπήρχε κανένα καλύτερο, απλά ήταν διαφορετικά όμορφα. Όπως η διαδρομή από το Χαλίκι ως το Μέτσοβο μια υπέροχη ανάβαση – κατάβαση, με πολύ καλό χώμα, με τρομερά χρώματα στα δένδρα γύρω μας, από πράσινο μέχρι κίτρινο και κόκκινο, και όλες τις ενδιάμεσες αποχρώσεις που μπορεί κανείς να φανταστεί, αλλά και φοβερή θέα με άπειρες βουνοκορφές να χάνονται στον ορίζοντα..

Το βράδυ μας βρίσκει στο Περιβόλι να φιλοξενούμαστε από ένα "γιαπί", αφού έχουμε περάσει προηγουμένως από τη Βάλια Κάλντα, απλά υπέροχη !
Το πρωί αισθανθήκαμε πάρα πολύ τυχεροί, που προτιμήθηκε το "γιαπί" για τη διανυκτέρευση μας αντί της απέναντι αυλής ενός κοινοτικού κτιρίου που είχε πέντε δέκα πόντους νερό, λόγω της βροχής που έπεφτε από το προηγούμενο απόγευμα συνεχώς. Ωστόσο πρέπει να έβρεχε μόνο πάνω από το χωριό, και αν περιμέναμε να κόψει ίσως να είμαστε ακόμα εκεί! Αφού μόλις κάναμε καμιά 500αριά μέτρα δεν έπεφτε ούτε στάλα! Τότε ήταν που ξέχασα το τσοκ ανοιχτό, και έλεγα τι έπαθε το XRακι και έκανε έτσι. Νόμισα πως έκανε διακοπές λόγω υγρασίας και συνέχιζα μέχρι που τράβηξε μια μπουκωματάρα όλη δικιά μου! Μετά από καμιά 100στη μανιβελιές καθάρισμα στο μπουζί και στη πίπα και ξανά άλλες 100 μανιβελιές, τίποτα! Αρχίσαμε το σπρώξιμο, και με τα πολλά τελικά πήρε, ουφ. Και πάνω που τα έχωνα στους άλλους γι' αυτά που είχα ακούσει για τα γιαπωνέζικα νωρίτερα, κάνει ένα "τσαφ" και σβήνει. Ξανά μια από τα ίδια, δώστου μανιβελιές δώστου σπρώξιμο, τίποτα. Τα χάπια μου! Πάνω που πλακώνουμε που λέτε να βγάλουμε το ρεζερβουάρ για να ρίξουμε μια καλύτερη ματιά και βάζω το διακόπτη στο "off" για να μη τρέξει βενζίνη, όπως βγάζω το σωληνάκι,.. αρχίζει να τρέχει η βενζίνη ποτάμι! ΤΟΤΕ διαπίστωσα ότι το είχα γυρίσει κατα λάθος στο "off" στη προηγούμενη προσπάθεια του ξεμπουκώματος. Κάτι δικαιολογίες περί ανάποδου διακόπτη στο δανεικό ρεζερβουάρ, (επιλέγεις με το αυτάκι και όχι με τη μύτη) δεν πιάσανε! Τα άκουσα λίγο αλλά δεν πειράζει. Βέβαια δεν είμαι τόσο αφελής για να τα γράψω αυτά από μόνος μου, αλλά ας είναι καλά οι απειλές που δέχθηκα από κάτι φίλους που έχω με ΚΤΜ!

Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε για μένα το πρωί της έβδομης μέρας με διάρροια. Προσπάθησα να ακολουθήσω τα παιδιά αλλά δεν ήταν δυνατό.
Μόλις πάταγα στο χώμα πέθαινα από τους πόνους. Δώσαμε έτσι ένα ραντεβού και πήγα από την άσφαλτο. Αν έκανα έξι ώρες για να φθάσω τις δύο σίγουρα τις πέρασα στα χωράφια! Έφθασα τελικά στην Ορμα στους πρόποδες του ορ. Καϊμακσαλάν νηστικός, ταλαιπωρημένος και με πυρετό. Έτσι την άλλη μέρα το πρωί μαζί με το Δημήτρη που κάτι τον είχε πειράξει στο στομάχι επίσης, ξεκινήσαμε για Αθήνα παρ' όλο που έβρεχε καταρρακτωδώς.
Στην επιστροφή είδα "άσχημο έργο", δεν θα το ξεχάσω ποτέ μου, είναι και η πιο δυνατή ανάμνηση από το ταξίδι. Οκτώ ώρες κάναμε τα 600χλμ μέχρι την Αθήνα, τις επτά έβρεχε ο Θεός με το Θεό. Αφού δεν πάθαμε καμιά πνευμονία πάλι καλά.
Με το που γυρίσαμε και για λίγο καιρό ένιωθα "γεμάτος", "πλήρης" με όλα αυτά που είχα δει, βιώσει, αισθανθεί. Μόνο που αυτή η δόση δυστυχώς δεν κρατάει πολύ.
ένα μεγάλο ευχαριστώ στους τρεις φίλους μου συνταξιδιώτες και τη πολύ καλή παρέα τους.


"Καθυστέρηση"
XR600R
Για το XR600R τι να πω; Νομίζω πως το θέμα έχει εξαντληθεί μετά από 17 χρόνια στην κυκλοφορία. Το συγκεκριμένο έχει μια πιο ελεύθερη εξάτμιση και ένα νούμερο μεγαλύτερο κυρίως ζιγκλέρ. Για το ταξίδι το μόνο που έκανα ήταν να βάλω ένα 22λιτρο ρεζερβουάρ της Αccerbis για να αυξηθεί η αυτονομία. Μετάνιωσα που άφησα το γρανάζωμα της "μάνας" του, και δεν το μάκρυνα λίγο, αλλά σκεφτόμουν το μεγάλο βάρος με το 22λιτρο ρεζερβουάρ και τα πράγματα για δέκα μέρες, καθώς και ότι ήθελα να το χαρώ στα "κλειστά". Τις πρώτες δύο μέρες δεν το είχα συνηθίσει και με δυσαρεστούσε.
Το ένιωθα μαλακό, ειδικά πίσω με αποτέλεσμα να "χάνω" το μπροστινό.
από τη τρίτη μέρα και μετά όμως, άρχισα να το συνηθίζω και παίρνοντας και ένα σακίδιο στη πλάτη από το πίσω μέρος της σέλας, για να οδηγώ όρθιος το καταχάρηκα.
Για την αξιοπιστία τα γνωστά, δε σπάει δε χαλάει, σκυλί σκέτο. Μόνο μια καμένη λάμπα μετράω, και "σφυράει" η "τρίτη", σοβαρό αυτό αλλά είναι του '92 με 45000χλμ επίσημα και δεν ξέρω και πόσα ανεπίσημα. Α! καίει και λίγο λάδι, τώρα πια μάλλον αρκετό.
Έκαψε 5.8lit /100χλμ σ' όλο το ταξίδι. Στο χώμα έκαψε 5.9lit/100χλμ
Η μέγιστη κατανάλωση σημειώθηκε στην επιστροφή με 6.2lit/100χλμ με ταχύτητα 100-110χλμ και με αντίθετο άνεμο. Η ελάχιστη ήταν 4.9lit/100χλμ με τουριστική οδήγηση σε άσφαλτο


Δημήτρης ή «Γλύστρας»(KTM Adventure 640)
Η εκδρομή είχε αποφασιστεί για την δεύτερη εβδομάδα του Οκτωβρίου. Είχε αποφασιστεί η διάσχιση της Ελληνικής επικράτειας από την Στερεά Ελλάδα μέχρι τα Ελληνοαλβανικά σύνορα και από εκεί μέχρι το Παρθένο Δάσος στη Δράμα, και όλα αυτά από χωματόδρομους.
Η μοτοσικλέτα μου είχε αγοραστεί αρχές Αυγούστου (μεταχειρισμένη με 10.700 χλμ) και μετά τις καλοκαιρινές διακοπές θα ξεκίναγε η προετοιμασία. Όλα αυτά τα χιλιόμετρα και η καθημερινή καταπόνηση της μοτοσικλέτας έπρεπε να ληφθούν υπόψιν και να πράξω αναλόγως. Τα 2.500 χιλιόμετρα τα οποία περιελάμβανε η εκδρομή μέσα σε μια εβδομάδα έκρυβε πολλούς κινδύνους και για την μοτοσικλέτα και για τον αναβάτη.

Η προετοιμασία ξεκίνησε ένα μήνα πιο πριν. Οι μοτοσικλέτες έπρεπε να λυθούν, να γίνει σχολαστικό service και να φύγει το περιττό βάρος. Πόσο μάλλον και στη δική μου (ΚΤΜ 640 ADVENTURE) που θεωρείται και η πιο βαριά μοτοσικλέτα από τις άλλες τρεις. Όλα αυτά τα χιλιόμετρα δεν με φόβιζαν αν και δεν το κρύβω πως υπήρχε πάντα ο φόβος της «ανόητης ευρωπαϊκής βλάβης». Αλλάχτηκαν τα λάδια, τα φίλτρα λαδιού, το φίλτρο βενζίνης, καθαρίστηκε το καρμπυρατέρ, ρυθμίστηκαν οι βαλβίδες, καθαρίστηκε το φίλτρο αέρα, τσεκαρίστηκαν όλα τα καλώδια και οι ενώσεις των καλωδίων, φορέθηκαν καινούργια λάστιχα Michelin T63 με σκληρές σαμπρέλες Michelin, αλλάχθηκαν τα τακάκια φρένων , ελέγχθηκαν τα υγρά φρένων, συμπληρώθηκε υγρό ψυγείου, φτιάχτηκε χειροποίητο τελικό εξάτμισης για αντικαταστήσει το βαρύ υπάρχον και για να μην τα πολυλογώ ελέγχθηκαν όλες οι βίδες στην μοτοσικλέτα.

"Ίγκορ" - "Καθυστέρηση"

Σημαντικό ρόλο σε μια τέτοια εκδρομή, εκτός από την προετοιμασία παίζει ρόλο και τι θα πάρεις μαζί σου. Εκτός λοιπόν από τα εργαλεία της μοτοσικλέτας φορτώθηκαν ένα σωρό άλλα πράγματα όπως : σαμπρέλες , λεβιέδες για αλλαγή ελαστικού, fast, λάμπες για τα φώτα, ασφάλειες για την μηχανή, ντίζα συμπλέκτη, γράσο αλυσίδας, μικρός φακός, sleeping bag, σκηνή δυο ατόμων, extra ρούχα, αδιάβροχα, ξηρά τροφή και χρήματα.
Αφού λοιπόν έγιναν όλα αυτά μπορούσαμε να ξεκινήσουμε την εκδρομή. Έγινε η εκδρομή η οποία κύλησε σχετικά καλά και η οποία περιγράφεται αλλού. Εδώ θα σας αναφέρω τι συνέβισε στην μοτοσικλέτα και εμένα κατά της διάρκειας της εκδρομής. Τα χιλιόμετρα που έγιναν κάθε μέρα ήταν :

Παρασκευή 15/10, 199,60
Σάββατο 16/10, 167,88
Κυριακή 17/10, 239,63
Δευτέρα 18/10, 200,82
Τρίτη 19/10, 166,00
Τετάρτη 20/10, 168,53
Πέμπτη 21/10, 214,14
Παρασκευή 22/10, 573,40
Σύνολο: 1930,00

Αν κοιτάξετε τον παραπάνω πίνακα θα δείτε ότι ο μέσος όρος χιλιομέτρων που καλύπτονταν κάθε ημέρα είναι 193,8 χλμ. (εξαιρούμε την τελευταία Παρασκευή η οποία είναι ο γυρισμός στην Αθήνα. Συνολικά σπαταλήθηκαν 122,25 λίτρα βενζίνης Super, τα οποία αντιστοιχούν σε 29.150 δρχ. Η μέση τιμή βενζίνης είναι 238.4 δρχ. Από όλα αυτά βγαίνει ότι το KTM έκαψε 15 δρχ. το χιλιόμετρο ή χρειάστηκε 6,3 lt για κάθε 100 χλμ.

Δυστυχώς δεν έλειψαν και οι μικροβλάβες. Στα πρώτα 200 χλμ άλλαξα μια κεντρική ασφάλεια. Στο 366 χλμ το ΚΤΜ μουλάρωσε και έπρεπε να αλλάξω 4 ασφάλειες πριν πάρει ξανά μπροστά. Δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο να ψάξουμε τι φταίει γιατί είχαμε ήδη καθυστερήσει. Στο 513 χλμ. Άρχισε να λειτουργεί πάλι η κόρνα η οποία δεν λειτουργούσε από την αρχή όταν αγόρασα τη μοτοσικλέτα. Στο 855 χλμ. Άλλαξα άλλη μια κεντρική ασφάλεια. Στο 1100 χλμ και ενώ βρισκόμασταν στα ελληνοαλβανικά σύνορα πάτησα πρόκα οικοδομής !!!
και χρειάστηκε να αλλάξουμε σαμπρέλα. Χρειάστηκε να κάνω αρκετά χιλιόμετρα με αποτέλεσμα η σαμπρέλα να τυλιχτεί στο προστατευτικό της αλυσίδας και να τον ξηλώσει. Τέλος στο 1150 χλμ. συμπλήρωσα προληπτικά 200 ml λάδι. (Η βλάβη με τις κεντρικές ασφάλειες τελικά ήταν δουλειά της βαλβίδας που φθάνει στη μανέτα του συμπλέκτη και καθορίζει το ξεκίνημα της μοτοσικλέτας με ταχύτητα στο κιβώτιο, κάτι που δεν δούλευε από την αρχή που αγόρασα την μοτοσικλέτα οπότε το ξεσύνδεσα και ησύχασα).


"Γλύστρας" - "Καθυστέρηση" - "Ίγκορ"

Τελικά το ADVENTURE αποδείχθηκε μεγάλη περιπέτεια (όπως το χαρακτηρίζει και ένας καλός φίλος μου) αλλά μέσα από αυτό το ταξίδι μου έδειξε πραγματικά τι αξίζει. Το θεωρώ πολύ καλό για εκδρομικό enduro και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα EGS. Το πλαίσιο, οι αναρτήσεις και το ντεπόζιτο κυριολεκτικά με έσωσαν. Δεν μου άρεσε το μπροστινό ελαστικό της Michelin (Τ63), το οποίο αποδείχθηκε πολύ ρηχό και καθόλου καλό στην λάσπη. Η μοτοσικλέτα είναι βαριά εμπρός και χάνει το πλεονέκτημα που χαρακτηρίζει τα Αυστριακά μηχανάκια στην αλλαγή κατεύθυνσης. Πρέπει να οδηγείς συνέχεια όρθιος για να έχεις τον έλεγχο της μοτοσικλέτας στο χώμα κάτι το οποίο δεν είναι κουραστικό γιατί τα πόδια και τα χέρια είναι σε πολύ καλές γωνίες και δεν ενοχλούν. Ξεχνάμε τελείως κλειστά μονοπάτια και επί τόπου αλλαγές κατεύθυνσης γιατί το μηχανάκι είναι βαρύ και το δείχνει. Έχει ατέλειωτο γκάζι και το δείχνει. Είναι πρόθυμο στα χέρια καλού οδηγού να καταβροχθίσει τα πάντα. Η ροπή του ξεπερνάει αυτήν του EGS και σε χωματόδρομους με γρήγορες αλλαγές κατεύθυνσης δεν πιάνεται με τίποτα. Υπήρχαν κομμάτια της διαδρομής που ο Ανδρέας, ο Σπύρος και ο Ιωσήφ με παρακαλούσαν να μην ανοίγω το γκάζι γιατί θα με χάνανε και θα μένανε στο δάσος αβοήθητοι και μόνοι τους και θα τους τρώγανε οι λύκοι…

Μια δυο φορές τα χρειάστηκα όμως γιατί έτσι όπως ήταν φορτωμένο το μηχανάκι, στην λάσπη έκανε τα δικά του. Είναι κοινό γνωστό πως σε κάτι τέτοιες εκδρομές τις πτώσεις δεν τις γλιτώνεις. Κάτι που παρατήρησα λοιπόν είναι τι αν πέσει το μηχανάκι από τα αριστερά έχει μεγάλη πιθανότητα να ξηλώσει το ρακόρ της βενζίνης, το οποίο βρίσκεται απροστάτευτο στο κάτω μέρος του ντεπόζιτου. Βέβαια όποιος έχει δει μια φωτογραφία από το μοντέλο που παίρνει μέρος στους αγώνες Rally θα δει ότι η ποδιά που φοράνε με τα πλαϊνά κουτιά προστατεύουν όλο τον κινητήρα καθώς και των λεβιέ των ταχυτήτων ,αυτόν του φρένου και το ρακόρ της βενζίνης. Για το πολιτικό μοντέλο όμως δεν υπάρχει τίποτα. Άλλο ένα μεγάλο λάθος του εργοστασίου είναι ότι άλλαξαν τον οδηγό της αλυσίδας (ο οποίος σε ΟΛΑ τα μοντέλα είναι αλουμινένιος και στιβαρός), με ένα πλαστικό προστατευτικό που μόνο οδηγός αλυσίδας δεν είναι. Κάτι άλλο που θα πρέπει να τονίσω είναι ότι όλα τα μηχανάκια πωλούνται χωρίς κόντρες ελαστικών!!! Το υλικό της σέλας μετά από ένα χρόνο είναι άχρηστο γιατί είναι πολύ μαλακό… επειγόντως αλλάξτε το. Τέλος , λόγω των νόμων περί καυσαερίων το εργοστάσιο έχει εγκαταστήσει μια πατέντα στον κινητήρα που αναμιγνύει τα καυσαέρια με καθαρό αέρα για να περνάει τις μετρήσεις σε κάποιες χώρες. Ξηλώστε το και θα με θυμηθείτε.

Μια τέτοια εκδρομή είναι ότι πρέπει για να σπάσει την καθημερινότητα που ζούμε. Φεύγεις μια εβδομάδα και ξεχνιέσαι στα Ελληνικά βουνά. Μαθαίνεις να ζεις και να επιβιώνεις στη φύση, χρησιμοποιείς αυτά που σου δίνει το δάσος και μένεις έκπληκτος και άφωνος από αυτά που έχει να σου προσφέρει η Ελλάδα. Πολλοί θα υποστηρίξουν, πως μπορείς να βλέπεις και να παρακολουθείς τη φύση όταν πρέπει να κάνεις κάθε μέρα περίπου 200 χλμ. χωρίς να ξέρεις που πας τις περισσότερες φορές, και με την καθημερινή πιθανότητα να χαθείς. Ίσως να έχουν δίκιο, ίσως όχι. Αν δεν πας όμως να το δεις με τα μάτια σου τότε δεν μπορείς πραγματικά να ξέρεις.

Για το οικονομικό μέρος τώρα πρέπει να πω ότι χρειάστηκαν περίπου 100.000 για την προετοιμασία της μοτοσικλέτας και 60.000 κατά την διάρκεια της εκδρομής. Όσο αναφορά την προετοιμασία της μοτοσικλέτας θα πρέπει να ευχαριστήσω τον φίλο μου τον Σπύρο που και καλός μηχανικός είναι (και προϊστάμενος !!?) αλλά και μας βρήκε το συνεργείο στο οποίο πειραματιζόμασταν κάθε βράδυ πριν την εκδρομή. Ειδική μνεία στον άλλο φίλο μου Ιωσήφ ο οποίος είχε αναλάβει την διασκέδασή μας καθόλη την διάρκεια της εκδρομής , και είχε την προνοητικότητα να κουβαλήσει μαζί του ότι πιο τρελό μπορείς να φανταστείς. (Είχε φέρει καπάκι ντεπόζιτου!!! Ε λοιπόν τελικά χρειάστηκε, και άντε να βρεις καπάκι για ντεπόζιτο στο Μέτσοβο). Ευχαριστώ τον άλλο φίλο μας Ανδρέα ο οποίος με ανέχθηκε στην ίδια σκηνή κάθε βράδυ!!! Τέλος να ευχαριστήσω την Βίκυ μου που δεν παράτησε αφού κάθε βράδυ επί ένα μήνα έβρισκα δικαιολογίες για να πηγαίνω στο συνεργείο να σκαλίζω την μοτοσικλέτα.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Όλοι εμείς ευχαριστούμε τον Ακρίβο Αντρέα για την βοήθειά του σε ότι αφορά τα λάστιχα και τις σαμπρέλες το KTM Hellenic Club και τον Κο Παπανδρέου για την βοήθεια που μας πρόσφερε.

Έλληνες εντουράδες , μοτοσικλετιστές και φυσιολάτρες προσοχή. Τα Ελληνικά βουνά είναι πραγματικά πανέμορφα. Αφιερώστε χρόνο και δείτε όσα πιο πολλά μπορείτε. Η Ελληνική επαρχία είναι αυτό που χαρακτηρίζει την Ελλάδα. Το να πίνεις καφέ το πρωί στο καφενεδάκι του χωριού και να έχεις μπροστά σου ένα πανέμορφο δάσος είναι αυτό που σου φτιάχνει την ημέρα. Έχουμε μια πανέμορφη χώρα και δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα. Δεν θα αργήσει η ώρα που θα έρχονται οι ξένοι στην χώρα μας για να διοργανώσουν αγώνες. Ήδη αυτή τη στιγμή η επίσημη ΚΤΜ Αυστρίας μέσω της λέσχης του Mattinghofen επιθυμεί να διοργανώσει στην Ελλάδα Rally.!!! Καλά και ασφαλή χωμάτινα χιλιόμετρα.


"Καθυστέρηση" - "Παππούς"


Ευχαριστούμε, θερμά το περιοδικό MOTORSPORT και τον κ. Παπανδρέου για την άδεια δημοσίευσης του άρθρου.

Διαβάστε το προηγούμενο μέρος ΕΔΩ



More articles

 

 


 


 
Επιλέξτε γλώσσα

ΑγγλικήΕλληνική
 


 
Google
 



[ Page created in 0.040033 seconds. ]