Off-Road.gr

Θέματα Forums Αρχεία

  · Κεντρική σελίδα

Επιλογές
· Θέματα
· Κορυφαία άρθρα
· Αγγελίες
· Αναζήτηση

-------------------------
· Συζητήσεις - Forums
· Downloads
· Σύνδεσμοι
· Λέσχες
 


Web Links
  · NoraStudio.gr
· Motobet
· Nora Agapi - Photographer
· TheWorldOffRoad.com
· Νάουσα Ημαθίας
· Qashqai Club
· Η ιστοσελίδα των Μεθάνων
· Σύλλογος Τετρακίνησης Μαγνησίας
· JimnyClub.gr
· MotoRidersClub
 

 
Τυνησία - Paris - Dakar 2003 - Μέρος τέταρτο!

Πέντε παρά τέταρτο πεταχτήκαμε όρθιοι. Όλη τη νύκτα το αεροδρόμιο έσφυζε από ζωή και τώρα που οι αγωνιζόμενοι ετοιμάζονταν για αναχώρηση ο ήχος από το ζέσταμα των μοτέρ ήταν εκκωφαντικός. Μέσα στο σκοτάδι, πακεταρίσαμε τα πράγματα με μεγάλη προσοχή. Σήμερα στο πρόγραμμα ήταν να φτάσουμε στην El Borma. Μια διαδρομή με πολύ χώμα (πάνω από 350 χιλιόμετρα) και αρκετή άσφαλτο!








Διαβάστε το πρώτο μέρος εδώ
Διαβάστε το δεύτερο μέρος εδώ
Διαβάστε το τρίτο μέρος εδώ

Αποχαιρετίσαμε τον Γιάννη που θα έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής για την Πατρίδα και περάσαμε με μεγάλη προσοχή την έξοδο του αεροδρομίου. Κανένα πρόβλημα. Ξεκινήσαμε και το κρύο πέρναγε τα μπουφάν και μας περόνιαζε. Μια μικρή στάση για ανεφοδιασμό και εκεί συναντάμε και το service της Ελληνικής ομάδας. Γι’ αυτούς δεν ξεκίνησε καλά η μέρα. Δέκα μόλις χιλιόμετρα από το αεροδρόμιο και έχουν ήδη ένα λάστιχο σκασμένο!
Μέσα στην πόλη της Τοζέρ, υπάρχουν αστυνομικοί σε κάθε διασταύρωση. Μας περνάνε για αγωνιζόμενους και όλη η κίνηση σταματά για εμάς!

Σύντομα είμαστε εκτός κατοικημένης περιοχής άλλα δεν ανοίγουμε πάνω από 80-90. Το κρύο είναι πραγματικά τσουχτερό και ο ήλιος δεν λέει να σκάσει μύτη. Μας περνάνε με τρελές ταχύτητες (160+) τα αγωνιστικά φορτηγά και οι μοτοσικλέτες μας κάνουν σαν φύλο στον αέρα, από το ωστικό κύμα. Στη μέση της El Jerid αποφασίζει να ανατείλει ο ήλιος και κάνουμε μια σύντομη στάση για φωτογραφίες.

Με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει και την ορατότητα να μην περιορίζεται πια από το σκοτάδι, ανεβάζουμε ταχύτητα στην μεγάλη ευθεία που χωρίζει στη μέση την αλατόλιμνη. Σε κάποιο σημείο, που υπάρχει ένα κομμάτι χαλασμένου δρόμου, έχει σταματήσει ένα τουριστικό πούλμαν και έχει κατεβάσει τους ανθρώπους για να δουν τους αγωνιζόμενους να περνούν.
Πλησιάζοντας τους, αρχίζουν τα φλας να αναβοσβήνουν. Που να φανταστούν ότι είμαστε απλοί μοτοσικλετιστές….

Πλησιάζουμε πια στην Douz και η πρωινή κίνηση στα παρακείμενα χωριά έχει αρχίσει. Μπροστά μας τώρα υπάρχει ένα KTM 660 το οποίο μόλις βγαίνουμε σε ένα ανοικτό κομμάτι, είχα σκοπό να πλησιάσω πιο κοντά…. Που τέτοια τύχη. Είμαι ήδη μέσα στην ροπή πάνω από 120 χλμ. και ανοίγω. Όμως το 660 ανεβάζει χαλαρά σαν τετρακύλινδρο ασφάλτινο και σύντομα εξαφανίζεται με ένα γλυκό ήχο στο βάθος τις ευθείας. Αχ, αυτοί οι 25 παραπάνω ίπποι!!!!

Φτάνουμε στο κέντρο της Douz και έχουμε ήδη αργήσει. Η ώρα είναι 07:30. Παίρνουμε τηλέφωνο τα παιδία, αλλά….. ο Γιώργος, με πληροφορεί ότι μόλις ξυπνήσανε και ακόμα δεν έχουν κατέβει για πρωινό!!!
Αποφασίζουμε να συνεχίσουμε με τους αγωνιζόμενους μέχρι την αρχή της ειδικής και μόλις ετοιμαστούνε τα παιδία θα δώσουμε ραντεβού εκ νέου.

Ακολουθήσαμε ένα μοτοσικλετιστή που ταξιδεύει με χαλαρούς ρυθμούς και σε λίγα χιλιόμετρα βρισκόμαστε στην εκκίνηση της ειδικής. Χαμός! Όλοι οι μοτοσικλετιστές ένα μπουλούκι, περιμένουν την εκκίνηση σε μια τεράστια ουρά.

Την κάνουμε από το πλάι μέσα από κάτι αμμόλοφους και σε λίγο βρισκόμαστε δίπλα στο δρόμο της ειδικής. Συνεχίζουμε για μερικά χιλιόμετρα πλάι στο δρόμο. Κάθε περίπου μισό λεπτό και πριν καλά – καλά καταλαγιάσει η σκόνη του προηγούμενου, δίνεται εκκίνηση στην επόμενη μοτοσικλέτα. Η ειδική για τα πρώτα 20 χιλιόμετρα είναι μια ευθεία φάρδους 12-15 μέτρων και έτσι οι αναβάτες όσο απομακρυνόμαστε από την εκκίνηση περνούν με περισσότερα χιλιόμετρα.

Συνεχίζουμε μέχρι το σημείο που οι περισσότεροι με τα μεγάλα μονοκύλινδρα έχουν αλλάξει ήδη από 4 σε 5 και περνούν περίπου με 140+. Βγάζουμε κάνα – δύο φωτογραφίες, άλλα σταματάμε την προσπάθεια γιατί η σκόνη δεν πολυβοηθάει και όταν είσαι απασχολημένος για να προλάβεις να βγάλεις μια καλή φωτο, χάνεις όλο το θέαμα.

Η ώρα περνά, πλησιάζει 09:20 και τα παιδία δεν έχουν επικοινωνήσει ακόμα! Παίρνουμε τηλέφωνο και ο Γιώργος (GS1150) μας λέει ότι είναι σχεδόν έτοιμοι, οι μισοί!

Αποδιοργανώθηκαν τελείως. Τελικά δίνουμε ραντεβού στις 10:20 στο βενζινάδικο έξω από την πόλη όπου θα γίνει και ο τελευταίος ανεφοδιασμός για την διαδρομή μέχρι την El Borma. Εντωμεταξύ, εμείς τοποθετούμε τα αυτοκόλλητα με το σήμα του Dakar σε περίπτωση που θα μπορούσε να μας φανεί χρήσιμο σε οποιαδήποτε περίπτωση. Θα πρέπει να διασχίσουμε την έρημο της Ν. Τυνησίας, περιοχή που θεωρείται στρατιωτική. Έχουμε ήδη προμηθευτεί τις σχετικές ονομαστικές άδειες, άλλα ποτέ δεν ξέρεις!

Με τους αγωνιζόμενους να περνούν ακατάπαυστα, περνάει και η ώρα και έτσι σιγά – σιγά επιστρέφουμε στην Douz.
Φτάνουμε στο βενζινάδικο, ανεφοδιαζόμαστε σε καύσιμα. Υπολείπονται περίπου 370 χιλιόμετρα από την Douz ως την El Borma, μέσω της διαδρομής που έχουμε σχεδιάσει να ακολουθήσουμε. Περίπου 320 από αυτά θα είναι χώμα. Χρειαζόμαστε λοιπόν κάθε σταγόνα καυσίμου που μπορούμε να μεταφέρουμε και κάτι παραπάνω. Το ΚΤΜ με το 27 λίτρο μεταφέρει ακόμα 10 λίτρα σε πλαστικό κάνιστρο πάνω στη σέλα. Το DR με το 22 λίτρο, άλλα 15 στα σαμάρια και πάει λέγοντας. Άλλοι θα μεταφέρουν 10 και άλλοι 15 λίτρα παραπάνω καυσίμου.

Τα παιδιά έρχονται τελικά αρκετά καθυστερημένα και δεν έχουν καν τοποθετήσει τα αυτοκόλλητα. Έχουμε σοβαρό πρόβλημα χρόνου, μια και πρέπει να καλύψουμε, πολλά χιλιόμετρα χώμα, σε άγνωστη διαδρομή και ο μεγάλος αριθμός των μοτοσικλετών και τα διαφορετικά επίπεδα οδηγικών ικανοτήτων στο χώμα δεν βοηθούν στην επίτευξη μεγάλης μέσης ωριαίας, η οποία θα είναι απαραίτητη αν δεν θέλουμε να οδηγάμε νύκτα μέσα στην έρημο!

Δίνουμε ραντεβού λίγο μετά τη διασταύρωση με το χώμα, 50 χιλιόμετρα παρακάτω και με το Γιώργο με το DR, απομακρυνόμαστε, μια και έχουμε τα μονοκύλινδρα με τις μικρότερες δυνατότητες στην άσφαλτο.

Φτάνουμε μετά από 30 λεπτά αφού έχουμε αφήσει την άσφαλτο εδώ και 5 περίπου χιλιόμετρα. Ο δρόμος, είναι φαρδύς, στρωμένος με 3Α, άλλα η καθημερινή χρήση με υψηλές ταχύτητες από μεγάλα φορτηγά με διαλυμένες αναρτήσεις, έχει δημιουργήσει συνεχόμενες ανωμαλίες ανάλογες με το συντονισμό των αναρτήσεων τους, κάτι σαν καλντερίμι.
Μέχρι και τα 60 χιλιόμετρα, το ΚΤΜ κάνει σαν να είναι έτοιμο να διαλυθεί. Από εκεί και πάνω, οι τροχοί ουσιαστικά πετάνε από κορυφή σε κορυφή ανωμαλίας και το ταξίδι γίνεται πιο άνετο. Μέχρι να έρθουν τα παιδία, αφαιρούμε αέρα από τα ελαστικά. Λόγω του βάρους, της άγνωστης διαδρομής και της μεγάλης απόστασης δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε όσο θα θέλαμε. 19 μπροστά και 17 πίσω.

Σε λίγο φτάνουν και τα παιδιά. Ξεκινάμε μαζί με το Γιώργο (DR), να βοηθάμε να αφαιρέσουνε αέρα από τα λάστιχα. Τα παιδιά όμως αποφασίζουν ότι τελικά δεν θα ακολουθήσουν!

Τα πέντε μόλις χιλιόμετρα στο χώμα, τους έχουν απογοητεύσει και εκτιμούν ότι δεν θα τα καταφέρουν μέχρι την El Borma. Ύστερα από μια σύντομη συνεδρίαση, συμφωνούμε ότι θα γυρίσουν πίσω στην άσφαλτο και θα κάνουν τη διαδρομή μέχρι την Tataouine. Ο Γιώργος με το DR, θα είναι ο μόνος που θα ακολουθήσει. Θα βρεθούμε μετά από δύο μέρες στο Camping στη Douz, για να πάρουμε μαζί το δρόμο της επιστροφής.
Κρίμα, για τα παιδία, τόση προετοιμασία, λάστιχα, βοηθητικά ντεπόζιτα, υπολογισμοί και τελικά δεν θα φτάσουν στην El Borma!

Αποχαιρετιζόμαστε χωρίς καθυστέρηση. Όρθιοι στις δύο μοτοσικλέτες πια, τουλάχιστον δεν θα έχουμε σκόνη. Τριάντα χιλιόμετρα αργότερα και μόλις έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε το βάσανο του τραντάγματος, τελειώνει το 3Α και ο δρόμος επιστρέφει στο καλό γνωστό μίγμα χώματος, πέτρας και άμμου.

Η ορατότητα απεριόριστη, ο δρόμος είναι τουλάχιστον 20 μέτρα φαρδύς και ανεβάζουμε ταχύτητα. Το τοπίο έχει αλλάξει και θυμίζει αυτό της El Jerid. Αντίθετα, έρχεται μια μοτοσικλέτα, πλησιάζει και είναι ένα ΚΤΜ400. Ένα λεπτό αργότερα, ακολουθούν άλλα 8-9 enduro και ένα φορτηγό υποστήριξης. Καμία σχέση με Dakar, ήταν από κάποια οργανωμένη εκδρομή στην έρημο και επιστρέφουν!

20 λεπτά ακόμα και στα δεξιά μας διακρίνουμε μακριά στο βάθος, σε πορεία συνάντησης με εμάς, αγωνιζόμενους. Μειώνουμε ταχύτητα και συναντάμε την διασταύρωση του Ksar Gilane. Οι αγωνιζόμενοι περνάνε με κατεύθυνση ανατολική. Κάνουμε μια σύντομη στάση, συμπληρώνουμε βενζίνη από τα μπιτόνια, στο κεντρικό ντεπόζιτο, βγάζουμε μερικές φωτο και συνεχίζουμε. Από αυτό το σημείο και πέρα, θα είμαστε μόνοι μας. Η διαδρομή που θα ακολουθήσουμε είναι πιο σύντομη από αυτή του Dakar και πιθανότατα να μην συναντήσουμε κανέναν, τουλάχιστον μέχρι τον έλεγχο στο Kampοur.

Οδηγούμε ο ένας δίπλα στον άλλο, αφήνοντας 5-6 μέτρα μεταξύ μας για δυνατότητα ανεξάρτητων ελιγμών. Ο δρόμος μια απέραντη ευθεία χωρίς καθαρά σημάδια οριοθέτησης. Το GPS, σύντροφος μας, δείχνει ότι κατευθυνόμαστε σωστά για το σημείο ελέγχου. Σε περίπου 1 ώρα σε ένα ανηφορικό κομμάτι, διακρίνουμε μερικά μηχανάκια και δύο 4Χ4. Περνώντας ο Γιώργος, δέχεται τα χειροκροτήματα των αναβατών και των οδηγών. Σταματάω πριν προλάβουν να κάνουν το ίδιο και σε μένα και πιάνουμε κουβέντα. Πρόκειται για μια ομάδα Αυστριακών, που έχουν έρθει για βόλτα στην έρημο από τα Χριστούγεννα και σήμερα επιστρέφανε προς τα πίσω. Εχθές το βράδυ, ήταν στην El Borma και μάθανε ότι θα περνούσε το Dakar από κει, έτσι σταμάτησαν στην επιστροφή τους και …… περιμένανε τον αγώνα!

Δυστυχώς τους χαλάσαμε την φαντασίωση ενημερώνοντας τους ότι ήταν πολύ έξω από την διαδρομή του αγώνα. Συνεχίσαμε και σύντομα φτάσαμε στο στρατόπεδο του Kampour. Η διαδρομή, έκλεινε από μια μπάρα, αν και δεν πολυκαταλαβαίναμε το λόγο ύπαρξης της σε μια περιοχή χωρίς σαφή όρια δρόμου, θα μπορούσαμε να είμαστε 5 χιλιόμετρα ανατολικότερα ή δυτικότερα και να μην έχουμε περάσει ποτέ από αυτή την μπάρα. Τέλος πάντων, μια και είμαστε μόνοι μας και δεν θέλαμε να προκαλούμε, κάνουμε μια μικρή παράκαμψη και κατευθυνόμαστε προς την είσοδο του στρατοπέδου. Περιμένουμε απέξω για πέντε περίπου λεπτά, μέχρι να φωνάξουνε τον λοχαγό και τον …. διερμηνέα του. Τελικά όταν ήρθαν, βλέπει ο διερμηνέας τα αυτοκόλλητα, κάτι λέει στο λοχαγό και …. μας κάνουν νόημα να συνεχίσουμε! Ούτε καν ζήτησαν να δουν, άδειες, διαβατήρια κλπ.

Ωραία! Δεν χάσαμε καθόλου χρόνο. Ίσως τελικά να φτάσουμε μέρα στην El Borma!

Τα όρια του δρόμου γίνονται ακόμα πιο ασαφή. Απλώς κατευθυνόμαστε νότια με βοηθό το GPS.

…..Εδώ και 10 λεπτά παρατηρώ μαγεμένος τα πετραδάκια να πετιόνται στον αέρα από τον πίσω τροχό του Γιώργου, μερικά μέτρα μπροστά μου. Ταξιδεύουμε με 80-85 σε μια ατελείωτη ευθεία και το μοτέρ ίσα που σηκώνει την πέμπτη. Κι άλλο κομμάτι με άμμο. Το μοτέρ διαμαρτύρεται από την ξαφνική αίτηση ροπής, η ταχύτητα πέφτει, το τιμόνι την ακούει, κατέβασμα και στύψιμο γκαζιού μέχρι να τελειώσει. Πόσο ακόμα μέχρι την El Borma; 150χλμ; 200χλμ ίσως.

Ο ήλιος ήδη έχει περάσει προ πολλού το ζενίθ του και τώρα έχει πάρει την κάτω βόλτα και μας αφήνει ένα περιθώριο 2,5 – 3 ώρες μέχρι τη δύση. Η έρημος έχει πάρει ένα καφέ – κίτρινο σκούρο χρώμα, καμία σχέση με το λευκό – κίτρινο του πρωινού!

Ζω μια από τις σπάνιες φορές όπου όλα δείχνουν να συνηγορούν για την ευχαρίστηση μου. Το μοτέρ γουργουρίζει όμορφα, το μάτι ξεκουράζεται σε μια σπάνια ευκαιρία τόσο μεγάλης ορατότητας, σε ένα σημείο του πλανήτη που όλα δείχνουν να είναι σε αρμονία. Η θερμοκρασία είναι τέλεια, ο ήλιος πάνω και δεξιά, χρωματίζει με ένα υπέροχο καφέ την έρημο και οι αναρτήσεις δουλεύουν τόσο όμορφα λες και πλέω σε μια ήσυχη λίμνη…..

Την προσοχή μου τραβάει ένα σύννεφο σκόνης, στο βάθος αριστερά, που φαίνεται να διασχίζει την έρημο. Σε πέντε χιλιόμετρα φτάνουμε σε μια διασταύρωση και περιμένουμε το σύννεφο να πλησιάσει. Είναι ένα αυτοκίνητο αγωνιζόμενου το οποίο πλησιάζει το σημείο που βρισκόμαστε. Στρίβει με «όλα» στον τεράστιο χώρο που υπάρχει και συνεχίζει, με κατεύθυνση τη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε και εμείς.

Περιμένουμε κάνα – δύο οχήματα ακόμα και συνεχίζουμε πλέον πολύ προσεκτικά. Βρισκόμαστε στην ίδια διαδρομή με το Dakar και η διασταύρωση προς την El Borma, σύμφωνα με το GPS, δείχνει να απέχει περίπου 60 χιλιόμετρα. Η πέτρα έκανε πάλι την εμφάνιση της και ακολουθούμε το παράδειγμα των αυτοκινήτων που μας προσπερνούν βγαίνοντας έξω από τα νοητά όρια του δρόμου. Εδώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε, camel grass σε διάσπαρτα σημεία, άλλα τουλάχιστον, δεν υπάρχει το μαρτύριο της πέτρας.

Είναι αστείο αν σκεφτεί κανείς ότι η ίδια διαδρομή, κάποτε ήταν ασφαλτοστρωμένη, μια και είναι η μοναδική που συνδέει την El Borma, τις πετρελαιοπηγές της και τα διυλιστήρια της, με τις βόρειες, κατοικημένες περιοχές. Η άμμος όμως θέλει να πάρει πίσω αυτό που της ανήκει και σιγά – σιγά κατάφερε να ξανακερδίσει το έδαφός της!

Είμαστε αναγκασμένοι να δίνουμε την ίδια σημασία στο τι γίνετε πίσω μας, όσο και μπροστά μας. Δεν είναι ότι πιο ευχάριστο να βρεθείς στα ελάχιστα στενά κομμάτια, διαδρομής, ανάμεσα σε μεγάλους αμμόλοφους μαζί με ένα τέρας, φορτηγό κατά προτίμηση, που πηγαίνει στο χώμα λες και είναι στην εθνική οδό! Σκεφτείτε ότι στο σημείο που πατάνε οι τροχοί του, εξαφανίζεται κάθε ίχνος σαθρού χώματος και χαλικιών και μένουν μόνο οι φυτευτές πέτρες! Όλα τα άλλα πετάγονται σε διάφορες κατευθύνσεις και καλύτερα μην είσαι κοντά.

Πλησιάζουμε ένα μοτοσικλετιστή που κάθεται κάτω από τη σκιά ενός XR650. Το τελευταίο που περίμενα να δω, ήταν ένα Honda να έχει μείνει από ηλεκτρικά! Ρωτήσαμε τον αγωνιζόμενο αν χρειαζόταν τίποτα ή να ειδοποιήσουμε κανέναν, αλλά το service του είχε ήδη περάσει και αφού τερμάτιζε θα επέστρεφε να τον μαζέψει. Για φαντάσου να έχεις προετοιμασθεί, κάνοντας θυσίες για μεγάλο χρονικό διάστημα και όλα να χαλάνε την πρώτη μέρα στην έρημο, από ένα καμένο πηνίο!

Μια ώρα πέρασε μέχρι να φτάσουμε στο στοπ της ειδικής. Άλλα 3 χιλιόμετρα και φτάνουμε στην διασταύρωση για την El Borma. Στη χιλιοκτυπημένη από την άμμο ταμπέλα ίσα που διακρίνουμε την χιλιομετρική ένδειξη που δείχνει να συμφωνεί με το χάρτη. 50 χιλιόμετρα ακόμα!

Η κατεύθυνση μας αλλάζει σε Δυτική – Νοτιοδυτική. Το βασικό πρόβλημα που θα μας τυραννούσε στο υπόλοιπο, φάνηκε με το που μας πέρασε το πρώτο φορτηγό. Ο αέρας έφερνε όλη την άμμο απάνω μας. Για 1-2 λεπτά μετά το πέρασμα φορτηγού δεν μπορούσα με να δούμε τίποτα! Ήταν τα πιο «μακριά» 50 χιλιόμετρα που κάναμε ποτέ. Η άμμος μπήκε παντού! Εντωμεταξύ οι αμμόλοφοι είχαν «αγριέψει» σε μέγεθος και τώρα μιλάγαμε πλέον για μεγάλους λόφους άμμου, όπου ο δρόμος, κινιόταν γύρω και μερικές φορές ανέβαινε και κατέβαινε από πάνω τους. Σαν αποτέλεσμα δεν μπορούσαμε να «βγούμε» εκτός και να κινηθούμε με ευκολία παράλληλα του.

Μια ώρα αργότερα, βαθύ σούρουπο ξεπρόβαλε πίσω από έναν τεράστιο αμμόλοφο η κόκκινη φωτιά από το διυλιστήριο της El Borma! Τα καταφέραμε!

Περνάμε την είσοδο του καταυλισμού και σταματάμε να καθαρίσουμε λίγο την άμμο και να βάλουμε και μια στάλα νερό στους ξεραμένους λαιμούς μας.

Αποφασίζουμε να βρούμε την Ελληνική ομάδα πριν βραδιάσει εντελώς, αλλά με το που πατάω το κουμπάκι της μίζας στο KTM – τίποτα. Δεν γύρισα τα κλειδιά σκέφτομαι και κάνοντας να τα πιάσω βλέπω ότι έχω ήδη το διακόπτη στο ΟΝ.
Όπα! Τι έγινε;
Φώτα; Γιόκ!
Κόρνα; Τίποτα;
Το trip master; Νάδα!
Χμ… Για να δοκιμάσουμε με τη μανιβέλα! Ούτε τσάφ δεν κάνει!
Ωραία! Τουλάχιστον χάλασε στην άκρη της Τυνησίας όποτε θα το θάψω για πάντα εδώ.
Στέλνω το Γιώργο να πάει να βρει το βενζινάδικο στην El Borma και εγώ εντωμεταξύ θα ξεφορτώσω τα πράγματα, να βγάλω σελά κλπ να τσεκάρω τα καλώδια.

Στο μυαλό μου ήρθαν οι οδηγίες του KTM, που αναφέρανε ότι σε περίπτωση που η μπαταρία έχει αδειάσει τελείως, πρέπει οπωσδήποτε να βγάλεις ένα βύσμα, κάτω από το φαιρινγ, για να μπορέσει να πάρει μπροστά με τη μανιβέλα. Βάζω το χέρι, το βρίσκω και το αποσυνδέω. Δοκιμάζω με τη μανιβέλα – τίποτα, ξερό!

Σέλα έξω, για να δούμε την κεντρική ασφάλεια. Δείχνει εντάξει. Κουνάω λίγο τα καλώδια, πιέζω όλα τα σχετικά βύσματα και προσπαθώ με τη μανιβέλα – ξερό.

Αποφασίζω να βγάλω την ασφάλεια και να βάλω μια καινούργια, πριν ξηλώσω τα πάντα! Με το που πάω να την βγάλω μου μένει στο χέρι σε κομματάκια. Είχε διαλυθεί από τους κραδασμούς. Με την νέα ασφάλεια, δοκιμάζω κόρνα, φώτα, trip master – τίποτα. Γαμώτ!
Θα βγάλω το ντεπόζιτο για να δω και τα υπόλοιπα καλώδια!
Κάπου πάνω στη φάση που ξεκίναγα να ξεβιδώνω βίδες ακούμπησα με τον αγκώνα μου στο κουμπάκι της μίζας και ….. τσικ, τσικ, τσικ, μπρούμ….. πήρε μπροστά!
Κοιτάω φώτα, κόρνα κλπ τίποτα!
ΟΚ τουλάχιστον δουλεύει και αύριο θα ταξιδέψουμε μέρα. Με το που τελειώνω το δέσιμο, έρχεται και ο Γιώργος. Ξεκινάω να του πω τι έκανα και στην αφήγηση θυμήθηκα το βύσμα που είχα βγάλει πριν τσεκάρω την ασφάλεια. Το «μπριζάρω» να και τα φώτα και η κόρνα και όλα!
Ωραία! Είμαι έτοιμος. Γιώργο τι έγινε με τη βενζίνη, βρήκες η θα κάτσουμε εδώ;
Ο Γιώργος είχε βρει το βενζινάδικο, αλλά έφαγε μεγάλο πακέτο στην ουρά, περιμένοντας υπομονετικά μαζί με τους αγωνιζόμενους που γέμιζαν και αυτοί για την αυριανή μέρα, οπότε τα βοηθητικά ντεπόζιτα και το ΚΤΜ θα τα γεμίζαμε με την ησυχία μας αύριο.
Κάνουμε μια σύντομη βόλτα. Βρίσκουμε την Ελληνική ομάδα, αλλά πάλι δεν υπάρχει χώρος για να κάτσουμε κοντά. Βρίσκουμε ένα χώρο πάντως κοντά στα ντους που έχει στήσει η οργάνωση, στήνουμε και πάμε να βγάλουμε την άμμο από πάνω μας!
Ο ένας απέξω, κρατάει τα πράγματα του άλλου, μέχρι να τελειώσει και να αλλάξουν θέση.
Καθαροί, παίρνουμε ένα μεγάλο ποτήρι σούπα από το catering και ξεκινήσαμε μια μεγάλη βόλτα στην κατασκήνωση με την ησυχία μας.
Αργότερα συναντήσαμε τον Λ. Γιαννακούλη και μιλήσαμε λίγο για το πώς τους φάνηκε η πρώτη μέρα «πραγματικής» επαφής με την έρημο.
«Πέτρα, πέτρα και έλλειψη δύναμης» ήταν οι πρώτες κουβέντες του, «Ψάχναμε να βρούμε κομμάτια με άμμο για να ξεκουραστούμε από το τράνταγμα»
Τα κακόμοιρα τα XR400, πήγαιναν συνέχεια «τέρμα» γκάζι σε αυτές τις διαδρομές και πάλι τα αυτοκίνητα και τα μεγάλα μονοκύλινδρα τους πέρναγαν σα σταματημένα!
Πάντως η διαδρομή ήταν πιο εύκολη από ότι υπολογίζανε και όλα πάνε καλά.
Επιστροφή στην κουζίνα και φυσικά διπλή μερίδα και σήμερα! Μάλιστα ευτυχισμένοι που είχαμε έρθει στην άκρη της Τυνησίας, «τα τσούξαμε» με Γαλλικό κρασί βλέποντας στην γιγαντοοθόνη που είχαν στήσει από την οργάνωση, την ανασκόπηση της ημέρας!
Κρίμα που τα παιδία δεν ήρθαν τελικά. Σίγουρα θα καθυστερούσαμε πολύ περισσότερο, αλλά τελικά η διαδρομή ήταν βατή και εύκολη.

Αποχαιρετίσαμε την Ελληνική ομάδα με ευχές για νίκη, μια και αύριο θα φεύγανε πάλι πολύ πρωί και … εμείς λέγαμε να τραβήξουμε το πρωινό για πρώτη φορά από την αρχή του ταξιδιού με γενναίο χουζούρεμα!


Διαβάστε το πρώτο μέρος εδώ
Διαβάστε το δεύτερο μέρος εδώ
Διαβάστε το τρίτο μέρος εδώ



Οι χορηγοί μας

















































More articles

 

 


 


 
Επιλέξτε γλώσσα

ΑγγλικήΕλληνική
 


 
Google
 



[ Page created in 0.041524 seconds. ]