Off-Road.gr

Θέματα Forums Αρχεία

  · Κεντρική σελίδα

Επιλογές
· Θέματα
· Κορυφαία άρθρα
· Αγγελίες
· Αναζήτηση

-------------------------
· Συζητήσεις - Forums
· Downloads
· Σύνδεσμοι
· Λέσχες
 


Web Links
  · NoraStudio.gr
· Motobet
· Nora Agapi - Photographer
· TheWorldOffRoad.com
· Νάουσα Ημαθίας
· Qashqai Club
· Η ιστοσελίδα των Μεθάνων
· Σύλλογος Τετρακίνησης Μαγνησίας
· JimnyClub.gr
· MotoRidersClub
 

 
Εκδρομή στη Βάλια Κάλντα - Σεπτέμβρης 2004

Η εκδρομή που πραγματοποιήθηκε απο 5 μέχρι 11 Σεπτεμβρίου, είχε περισσότερο «τουριστικό» παρά «off-road» χαρακτήρα.
Ήταν όμως αρκετά ενδιαφέρουσα ώστε να αποφασίσουμε να ανοίξουμε σχετικό θέμα, παρΆ όλο που δεν συμμετείχε κανείς άλλος φίλος από το forum (θυμίζω ότι η παρέα το ίδιο διάστημα εξέδραμε στον Β. Όλυμπο).
¶λλωστε για την πραγματοποίηση της εκδρομής άντλησα πληροφορίες από αντίστοιχες αναφορές τόσο στο forum όσο και από άλλες σελίδες κυρίως τοπικού ενδιαφέροντος. Ελπίζοντας λοιπόν ότι ίσως βοηθήσω κάποιον άλλον φίλο που σκέφτεται να κινηθεί σΆ αυτά τα μέρη, παραθέτω ένα μικρό χρονικό και λίγα σχόλια!






Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, και ίσως κίνητρο, πιστεύω ότι θα το βρείτε στις φωτογραφίες οι οποίες με κλικ μεγαλώνουν.

Κυριακή 5/9
Αναχώρηση από Θεσσαλονίκη στις 10:00 και άφιξη με συννεφιά στο Περιβόλι, σε υψόμετρο περίπου 1200μ. του Νομού Γρεβενών (μέσω Καστανιάς - Γρεβενών) στις 2:00 το μεσημέρι.
Όλη η διαδρομή άσφαλτος, ενώ το τελευταίο βενζινάδικο βρίσκεται στο χωριό Μαυραναίοι, 30 περίπου χλμ. πριν το Περιβόλι.
Από τα Γρεβενά και πάνω το τοπίο αλλάζει σταδιακά, και φτάνοντας στο Περιβόλι κινείσαι ήδη μέσα σε δάσος. Βόλτα στο χωριό, εύρεση καταλύματος και τσίπουρα στην πλατεία μας κράτησαν ως το απόγευμα, όπου η συννεφιά έφερε τελικά δυνατή και συνεχή βροχή, δημιουργώντας κατάλληλες συνθήκες για τις βόλτες των επόμενων ημερών: η θερμοκρασία έπεσε τρεις βαθμούς και οι δρόμοι στο βουνό (καλοί χωματόδρομοι, συχνά χαλικοστρωμένοι που συντηρούνται το καλοκαίρι με ευθύνη του Δασαρχείου) δεν σήκωναν καθόλου σκόνη.
Οι λίγες λάσπες δεν κράτησαν παρά μόνο μια μέρα, αφού είχε και καιρό να βρέξει, όμως η συννεφιά και η σχετικά χαμηλή για την εποχή θερμοκρασία (περίπου 15-16°C τα μεσημέρια) κράτησαν μέχρι την Τρίτη.

Δευτέρα 6/9
Πρώτη επίσκεψη στη Βάλια Κάλντα (Θερμή Κοιλάδα στα Βλάχικα). Από το Περιβόλι ξεκινάει δρόμος (22 χλμ.) που, αφού ανέβει στα 1600 – 1650μ., κατεβαίνει ως μέσα στην Κοιλάδα, σε υψόμετρο περίπου 1100μ. Στην είσοδο στον Δρυμό (θέση Σαλατούρα Σταυρού) υπάρχει κλιμάκιο δασοφυλακής το οποίο – όπως εκ των υστέρων μάθαμε - σημειώνει τα στοιχεία των επισκεπτών (ώρα εισόδου, αριθμό ατόμων και κυκλοφορίας κτλ.) για την προστασία τόσο του Δρυμού όσο και των ιδίων (θα αναφερθώ σΆ αυτό κι αργότερα).

Tα πρώτα μέτρα της διαδρομής μέσα στην κοιλάδα


H κοιλάδα – 1100μ.

Η πρώτη επαφή με τον Εθνικό Δρυμό είναι πραγματικά μαγική. Η βλάστηση είναι κάτι απίστευτο. Αιωνόβια δάση Μαύρης Πεύκης - με δένδρα που συχνά ξεπερνούν τα 30 μ. ύψος - λίγες οξιές, βαλανιδιές, αρκετά έλατα και – πιο σπάνια - τα περίφημα ρόμπολα.
Κατεβαίνοντας συναντάς το Αρκουδόρεμα – όνομα και πράμα – που δυτικότερα εκβάλει στον Αώο. Αρκούδες δεν είδαμε, βγάλαμε όμως συμπέρασμα για το διαιτολόγιό τους από τα άφθονα …«ναρκοπέδια» (που θα συναντούσαμε στο εξής σε όλη την περιοχή).
Ο δρόμος συνεχίζει μέχρι κάτω στην κοιλάδα, όπου αρχίζουν σημαινόμενα μονοπάτια για καταρράκτες και Βωβούσα και τις λίμνες Φλέγγα.


Tο Αρκουδόρεμα!


Σαλατούρα Παπαγιάννη

Στην επιστροφή υπάρχουν διαδρομές (κακής βατότητας, λέει ο χάρτης, αλλά για μας ευκαιρία για «περιπέτεια») που σε βγάζουν μέσω Σαλατούρας Παπαγιάννη (από λίγο λιγότερο δασωμένες πλαγιές), στην θέση Γυφτόβρυση (ξανά πυκνό αλλά πιο χαμηλό δάσος) κι από κει στον οδικό άξονα Γρεβενών – Μετσόβου.

¶σφαλτος μέχρι το Μικρολίβαδο (η ασφαλτόστρωση ολοκληρώθηκε μόλις τον Αύγουστο και οι χάρτες δείχνουν χωματόδρομο) κι από κει 11 χλμ. χώμα όπου ο δρόμος κατεβαίνει, διασταυρώνεται και ανεβαίνει παράλληλα με το ρέμα του Ασπροπόταμου - δημιουργώντας ευκαιρίες για ξεκούραση αλλά και παιχνίδι - μέχρι τον Δασικό Σταθμό και την εκκλησία του Αγ. Νικολάου, πάνω στον κεντρικό δρόμο Ζιάκα - Περιβολίου. ¶λλα 7 χλμ. άσφαλτος κι επιστροφή στο Περιβόλι.

Το βραδάκι κι ενώ κάναμε αμέριμνοι τη βόλτα μας στο χωριό, αντιληφθήκαμε ότι μας έψαχναν οι δασοφύλακες. Είχαμε – βλακωδώς - αμελήσει να ενημερώσουμε ότι υπήρχε περίπτωση να γυρίσουμε από άλλη διαδρομή, αν έβγαινε - πράγμα που δεν πίστευαν ότι καταφέραμε ούτε εκ των υστέρων, όντας πεπεισμένοι ότι η μοναδική βατή διαδρομή ήταν αυτή απΆ την οποία μπήκαμε κι ότι από κει θα βγαίναμε.
Τώρα αυτό δεν το λέω για να «ευλογήσω τα γένια μου», αλλά για να δώσω έμφαση στην ανάγκη ενημέρωσης και επαρκούς συνεννόησης - άλλωστε δεν είναι όλοι κάθε στιγμή απολύτως ενήμεροι για την κατάσταση των δρόμων. Βέβαια, όπως είπα, αν είχαμε ενημερωθεί για την καταγραφή της εισόδου, θα είχαμε φροντίσει και για την έγκαιρη ενημέρωση – στο βουνό από τέτοιους ανθρώπους εξαρτάσαι στα δύσκολα.

Τρίτη 7/9
Πρωί – πρωί στη Σαλατούρα Σταυρού, στους δασοφύλακες, με κέρασμα σοκολατάκια και κονιάκ (θερμοκρασία 11˚C – από Θεσσαλονίκη φύγαμε με 27˚C - φορούσαμε ό,τι είχαμε και δεν είχαμε), να αμβλύνουμε τις εντυπώσεις για την ταλαιπωρία της προηγούμενης (αν κι απΆ ό,τι φάνηκε μεγαλύτερη σημασία δώσαμε εμείς στο περιστατικό).
Από κει πίσω στη Στάνη Τίζα και δυτικά προς τη Βωβούσα, χωριό που ανήκει στο Ανατολικό Ζαγόρι και βέβαια στον Νομό Ιωαννίνων.
Ο αυχένας στη Στάνη Τίζα (1600 μ.), κομβική διασταύρωση των δρόμων της περιοχής, είναι ουσιαστικά η αιτία που κλείνει νωρίς ο δρόμος Περιβόλι - Βωβούσα τον χειμώνα, λόγω των αέρηδων που σχηματίζουν ανεμοσούρια χιονιού διπλάσιου ύψους απΆ ό,τι στην υπόλοιπη διαδρομή.


Ρόμπολο κοντά στη στάνη Τίζα


Η βρύση Χατζή στο δρόμο για Βωβούσα

Κι εδώ χωματόδρομος (14 χλμ.) σε καλή κατάσταση, με λίγη φυτευτή πέτρα. Αφήνοντας τον αυχένα, το δάσος οργιάζει, με αποκορύφωμα την κατάβαση από τη θέση Καλύβια Βασιλάκη μέχρι την κοιλάδα του Αώου, όπου συναντάς τη Βωβούσα σε υψόμετρο περίπου 1100μ., χτισμένη και στις δυο όχθες του ποταμού, με το περίφημο πέτρινο γεφύρι να συνδέει τους δυο μαχαλάδες που απέμειναν μετά την καταστροφή του χωριού από πυρκαϊά.

Στη βόλτα στο χωριό περάσαμε κι από το ορειβατικό καταφύγιο, αλλά και από τον «Παραδοσιακό Ξενώνα ΒΩΒΟΥΣΑ» του Βίκτωρα και της Φωτεινής Δρούγια (συνταξιούχοι που ξαναγύρισαν στο χωριό). Μας έκανε τόσο καλή εντύπωση (έπαιξε και το τσίπουρο τον ρόλο του) ώστε αποφασίσαμε να εγκατασταθούμε εκεί για τις υπόλοιπες μέρες. Μιας κι ήταν ακόμα νωρίς, και μετά από σύσταση του Βίκτωρα, πήραμε - αφήνοντας το αυτοκίνητο σε κάποιο σημείο της διαδρομής και συνεχίζοντας με τα πόδια – τον (χωματό) δρόμο που ανεβαίνει προς Βορρά από την δυτική όχθη του Αώου ακολουθώντας τον ρου του ποταμού. Για άλλη μια φορά η φύση καταπληκτική, δικαίωσε τις προσδοκίες που μας έφεραν στην Νότια Πίνδο.

Επιστροφή από τον ίδιο δρόμο στη Βωβούσα, φαγητό (παϊδάκια που εν τω μεταξύ έψηνε ο Βίκτωρας) και αναχώρηση, ενώ η συννεφιά είχε διαλυθεί και η θερμοκρασία ανέβαινε. Η ευκαιρία καλή για να δούμε και την Τεχνητή Λίμνη των Πηγών του Αώου, νότια από την Βάλια Κάλντα (η ασφαλτόστρωση του δρόμου κοντά στη Βωβούσα είναι επίσης πρόσφατη).
Η «σφιχτή» διαδρομή - ιδανική για μοτοσικλέτα αλλά όχι και για τις ήδη καταπονημένες αναρτήσεις του Niva, που έφεραν μνήμες … θαλασσοταραχής προσπαθώντας να πάμε λίγο σβέλτα - περνάει από το χωριό Φλαμπουράρι και αφού διατρέξει τις νότιες όχθες της λίμνης καταλήγει στον άξονα Τρικάλων – Ιωαννίνων, μόλις 4,5 χλμ. βόρεια του Μετσόβου, το οποίο επισκεφθήκαμε για καφέ και ανεφοδιασμό (τραχανά, χυλοπίτες και βενζίνη). Από εκεί και μέσω της γνωστής πια διαδρομής Μηλιά – Μικρολίβαδο ξαναγυρίσαμε στο Περιβόλι, έχοντας διαγράψει έναν μεγάλο κύκλο γύρω από την Βάλια Κάλντα.

Τετάρτη 8/9
Μετεγκατάσταση στη Βωβούσα. Μικρές διαδρομές σε δασικούς δρόμους, βόλτα στο χωριό και συζητήσεις επαγγελματικού ενδιαφέροντος που ανέκυψε (η Βωβούσα είναι κατά παράδοση «δασικό» χωριό, με παραγωγή, υλοτόμηση και εκμετάλλευση ξυλείας) «ροκάνισαν» το υπόλοιπο του πρωινού. Το απόγευμα «παίξαμε»λίγο με λάσπες, πέτρες κι αναχώματα σε ένα μικρό πλάτωμα που σε κατέβαζε στη κοίτη του Αώου.
Ακολούθησε το πιο ολοκληρωμένο δείπνο της εκδρομής, με λαχανόπιτα (με αγριόχορτα του βουνού), χωριάτικο λουκάνικο, γίγαντες και κατσικίσια φέτα, που συνοδευόταν από μπρούσκο κρασί παραγωγής του Βίκτωρα (όπως και τα τσίπουρα της προηγούμενης και το λικέρ από κράνα που μας κέρασαν όταν πρωτοπήγαμε – δυστυχώς δεν τα εμπορεύονται).
Τον ξενώνα τα βράδια επισκεπτόταν και μια αλεπού, η οποία έτρωγε το φαγητό που άφηνε η Λάουρα (η σκύλα μας).


Η Βωβούσα από Βορρά

Πέμπτη 9/9
Το πρόγραμμα διαφοροποιήθηκε κατά τη διάρκεια της μέρας. Αρχικά είχε πέσει η ιδέα να γυρίσουμε όλο το Κεντρικό Ζαγόρι, περνώντας από Κήπους, Ασπράγγελους και Καρυές , με επιστροφή είτε από Γιάννενα είτε από άλλη εναλλακτική διαδρομή βορειότερα . Η κούραση όμως των προηγούμενων ημερών, η αλλαγή του τοπίου και η (αποτυχημένη) αναζήτηση των εγκαταστάσεων των Σαρακατσαναίων μας άλλαξε τη διάθεση και οδήγησε σε δραστική περικοπή της προβλεπόμενης διαδρομής, περιορίζοντάς την στα χωριά Σκαμνέλι, Τσεπέλοβο και Βραδέτο.

Η διαδρομή Βωβούσα – Τσεπέλοβο ξεκινά με χωματόδρομο (27 χλμ. ως τον Γυφτόκαμπο – αρκετά κομμάτια με φυτευτή πέτρα και χαλίκι) ο οποίος κατευθύνεται δυτικά μέσα από το δάσος. Με σχετικά μικρή παράκαμψη μπορεί κανείς να επισκεφτεί και τη Λάϊστα. Μετά τον Γυφτόκαμπο βρίσκεις άσφαλτο (κάπου εκεί βρίσκονται και οι Σαρακατσάνοι), ενώ το τοπίο ομαλά αλλά γρήγορα απογυμνώνεται από τα πυκνά δάση που έχει συνηθίσει το μάτι, δίνοντας τη θέση σε εντυπωσιακές γυμνές κορφές. Στο Σκαμνέλι και στο Τσεπέλοβο ο τουρισμός κάνει αισθητή την παρουσία του, με ξενώνες, ξενοδοχεία και πολλά μαγαζιά πάσης φύσεως (σε σχέση με τα προηγούμενα χωριά).
Η τοπική αρχιτεκτονική παρουσιάζει ενδιαφέρον και η ποιότητα προϊόντων και υπηρεσιών παραμένει καλή.

Κατεβαίνοντας από Τσεπέλοβο προς Βραδέτο, υπάρχει ταμπέλα που σε πληροφορεί ότι δεξιά σε 9 χλμ. βγαίνεις στο Φαράγγι του Βίκου, πράγμα που κέντρισε την περιέργειά μας, μια και το φαράγγι σύμφωνα με το χάρτη βρίσκεται λίγο βορειότερα. Κάποιες – όχι απολύτως ασφαλείς - πληροφορίες που πήραμε εκ των υστέρων μας είπαν ότι πρόκειται για το «Βικάκι» που ενώνεται βορειότερα με το γνωστό φαράγγι (ή ίσως είναι τμήμα του – μέχρι εκεί δεν φτάσαμε) και τον Εθνικό Δρυμό. Πάντως σίγουρα αξίζει μια βόλτα.


Το «Βικάκι»

Η επιστροφή ακολούθησε την ίδια διαδρομή ανάποδα, όπου πρέπει να σημειώσω τις συχνές συναντήσεις με φορτηγά που μετέφεραν ξυλεία, αλλά και μπετονιέρες (! - και στον χωματόδρομο). Προσοχή στις απροσδόκητες συναντήσεις, ιδιαίτερα με τα μηχανήματα των λοτόμων – δεν ξέρω πως λέγονται, είναι κάτι μεγάλα οχήματα σαν μπουλντόζες με τεράστιες «δαγκάνες» αντί για κουβά, βαμμένα με έντονο κόκκινο χρώμα. Δεν θα θέλατε να τα συναντήσετε σε κλειστή στροφή στο βουνό, ιδιαίτερα με κορμούς στις δαγκάνες.

Παρασκευή 10/9
Αποφασίσαμε να μείνουμε στην περιοχή της Βωβούσας και να επισκεφτούμε και πάλι κοντινούς προορισμούς. Σοφή επιλογή, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, όπου κατά την διαδρομή προς τη «βρύση του Μάνθου» μας αποκαλύφθηκε το πιο όμορφο κομμάτι του δάσους που είχαμε την ευκαιρία να δούμε.
Η διαδρομή ξεκινάει 500μ. νότια από το ορειβατικό καταφύγιο, παράλληλα στο ποτάμι, κατόπιν συνεχίζεται για λίγο με χωματόδρομο βατό αρχικά, για να καταλήξει σταδιακά σε μονοπάτι που σε κατεβάζει από απότομη πλαγιά (μέχρι εκεί που τολμήσαμε να πάμε) σχεδόν στην κοίτη του Αώου.

Τόσο το δάσος όσο και το ποτάμι προσφέρουν μοναδικό θέαμα και ατμόσφαιρα παραμυθιού, αλλά και τοποθεσίες ιδανικές για camping. Χαρακτηριστικό είναι ότι στο έδαφος, τα νεαρά πεύκα φυτρώνουν όπως αλλού φυτρώνει η αγριάδα – τόσο πυκνά που καταλήγει να είναι πρόβλημα για την ευρωστία του δάσους. Η υλοτόμηση, όπως λένε οι ντόπιοι, δεν αρκεί για την απαραίτητη αραίωσή του.

 
Για τη «βρύση Μάνθου»


Ο Αώος

Το απόγευμα ακολουθήσαμε ξανά το ποτάμι αλλά στην αντίθετη κατεύθυνση (προς Βορρά), στην πλευρά της ανατολικής όχθης. Ο χάρτης δείχνει ότι ο δρόμος αυτός βγάζει στο χωριό Δίστρατο κι από κει στη Βασιλίτσα, μια διπλή κατολίσθηση όμως (στη θέση Φαρμάκι – αν διάβασα σωστά τον χάρτη) μας αποθάρρυνε να συνεχίσουμε, μια και όπως είπα ήμασταν μόνοι και ούτε λόγος για σήμα στο κινητό.

Αποζημιωθήκαμε με καφέ σε ξέφωτο που εντοπίσαμε στην επιστροφή. Το βράδυ στον ξενώνα οργανώθηκε κάτι σαν αποχαιρετιστήριο τραπέζι, μια και είχε πλέον φτάσει η μέρα της αναχώρησης. Κατέφθασαν και παρέες από Θεσσαλονίκη που ζωντάνεψαν το μαγαζί, ίσως σε ενοχλητικό βαθμό για μας που είχαμε συνηθίσει στην ησυχία.

Η πιο καλή «φάση» της βραδιάς ήταν όταν είπα στον Βίκτωρα (που γέμιζε διαρκώς τις δαχτυλήθρες με τσίπουρο) να βάλει «ένα τελευταίο» και μου απάντησε σοβαρός-σοβαρός: «δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα». Αμίμητο.

Σάββατο 11/9
Δεν έχει και πολλά να πω εδώ. Αναχώρηση μετά τον πρωινό καφέ και έλευση στη Θεσσαλονίκη μετά από τέσσερις ωρίτσες (και πάλι μέσω Περιβολίου). Η μόνη καθυστέρηση στον δρόμο είναι πια η Καστανιά. Όταν δοθεί κι εκεί στην κυκλοφορία η Εγνατία Οδός, η διαδρομή πλέον θα είναι πραγματικά σύντομη, δίνοντας ευκαιρία για πιο συχνές επισκέψεις σε μέρη που ακόμα είναι παρθένα - με όλα τα καλά και τα κακά που αυτό συνεπάγεται. Πάντως εμείς θα ξαναπάμε!

Ενδιαφέροντα στοιχεία θα βρείτε στις διευθύνσεις :
-Για το Περιβόλι : www.perivoli.gr
-Για την Βωβούσα : www.katafigiovaliacalda.com (η σελίδα του καταφύγιου)
-Διάφορες πληροφορίες (περί ορειβασίας κτλ.) για την ευρύτερη περιοχή : www.pindostrek.net

Τηλέφωνα ξενώνων :
«Βωβούσα» (εκεί που μείναμε) 26560 22555
Στο Μικρολίβαδο : 24620 25688

Βενζινάδικα στα χωριά : Μαυραναίοι, Μηλιά, Κρανιά και στο Μέτσοβο. Στο κεντρικό Ζαγόρι κοντά στη Ζίτσα.

Χρησιμοποιήσαμε τον χάρτη της ΑΝΑΒΑΣΗΣ (σειρά Topo 50, 1:50.000) για την Βάλια Κάλντα και τον χάρτη της Ελλάδας της ROAD (1:425.000) για το Κεντρικό Ζαγόρι.



Βρήκαμε τα πιο ωραία μέρη, π.χ. τη «βρύση του Μάνθου» σε δρόμους που σημαίνονται από μικρές ξύλινες ταμπέλες.
Μεγάλη πρόκληση είναι τα «μονοπάτια» που δημιουργούν τα μηχανήματα των λοτόμων που αφήνουν τους δασικούς δρόμους και χώνονται στο δάσος (προσοχή στις ρίζες).
Το highlight των off road διαδρομών – που ουσιαστικά ήταν on road, δεδομένης της καλής κατάστασης των δρόμων - ήταν η διάβαση του Αρκουδορέματος (αν δεν απατώμαι αυτό ήταν) μέσα στην Βάλια Κάλντα, σε μια διαδρομή 3 περίπου χλμ. που μας έβγαλε στο δρόμο για Σαλατούρα Παπαγιάννη, Γυφτόβρυση και Κρανιά. Ο δρόμος - που δεν ήταν και στην καλύτερη κατάσταση, με πέτρα, νεροφαγώματα αλλά και λάσπη από την βροχή της προηγούμενης - συναντούσε το ρέμα σε ένα σημείο όπου η κοίτη «άπλωνε» μέσα σε πέτρες διαφόρων μεγεθών και πυθμένα αδιευκρίνιστης υφής για απόσταση περίπου 150μ.
Ούτε ξέρω πως καταφέραμε να περάσουμε χωρίς απώλειες – δεν θα μου έκανε εντύπωση αν κάποιο μέρος της κοιλιάς αποφάσιζε τελικά να γίνει μόνιμος κάτοικος Νομού Γρεβενών.

Οκτώβριος και Νοέμβριος μάλλον θα είναι καλή εποχή για πιο οργανωμένη εκδρομή (και οπωσδήποτε ακόμα ένα αυτοκίνητο). Μάρτιο ή Απρίλιο, ανάλογα με τη χρονιά, οργανώνονται δραστηριότητες canoe-kayak, rafting και λοιπών συναφών αθλημάτων στον Αώο. Οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι για Περιβόλι (από Γρεβενά) και Βωβούσα (από Μέτσοβο) παραμένουν ανοιχτοί όλον τον χειμώνα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που πήραμε.

Καλό δρόμο!

More articles

 

 


 


 
Επιλέξτε γλώσσα

ΑγγλικήΕλληνική
 


 
Google
 



[ Page created in 0.023788 seconds. ]