| |
Green Project
To Green Project αποτελεί εθελοντική πρωτοβουλία μιας ομάδας ειδικών
επιστημόνων και καλλιτεχνών, με στόχο την αφύπνιση της περιβαλλοντικής
συνείδησης μέσω της καλλιτεχνικής δημιουργίας
Ομάδα
Απόστολος Αποστολάκης: πολιτικός μηχανικός
Λευτέρης Αγαπουλάκης: καμεραμαν
Θοδωρής Αναγνωστόπουλος: βιολόγος – ερευνητής
Γιώργος Δημόπουλος: οικονομολόγος
Νίκος Ζωγραφάκης: μηχανολόγος – μηχανικός
Ελένη Κανετάκη: αρχιτέκτων – μηχανικός
Γιώργος Λάσδας: μηχανικός αυτοκινήτων
Νίκος Στριλίγκας: επικοινωνιολόγος
Γιάννης Τζώρτζης: δικηγόρος ΡΑΕ
Μαρία Χουλάκη: εικαστικός
|
Διαβάστε το πρώτο μέρος:
Ελλάδα - Τουρκία - Γεωργία
Δεύτερο μέρος:
Αζερμπαϊτζάν -
Τουρκμενιστάν
Τα σύνορα του Αζερμπαϊτζάν δεν ήταν πέρασμα για ανθρώπους αλλά
τουλάχιστον για ζώα. Η βρώμα και η δυσοσμία ακόμα και αυτών των
συναλλαγών, έδεναν το υπέροχο σκηνικό.
Οι ευσυνείδητοι υπάλληλοι καθυστερούσαν με κάθε τρόπο την διαδικασία
μέχρι να δουν το χρήμα και ξαφνικά όλα γίνονταν εύκολα.
Όπου φύγει - φύγει . Τα 500 χλμ μέχρι το Μπακού την πρωτεύουσα της
χώρας, ας είναι απόγευμα, είναι απειλητικά. Τα πρώτα 300 χλμ ήταν
υποφερτά, αλλά τα τελευταία 200 χλμ ήταν κυριολεκτικά βομβαρδισμένα
,προφανώς από τον πόλεμο με τους Αρμένιους ( για την περιοχή Ναγκόρνο
Καραμπάχ) όπου η οδήγηση ήταν τύπου trial.
Πως γίνεται βρε παιδιά να βλέπουμε μόνο Land cruiser και Touareg
σ’ αυτή την χώρα των 10.000.000 κατοίκων ; Το καταλάβαμε όταν φτάσαμε
αργά το βράδυ στο Μπακού.
Το Πετρέλαιο είναι το μυστικό και το manat το τοπικό νόμισμα έχει
πάρει την ανηφόρα. Το manat το 1993 αντικατέστησε το ρωσικό ρούβλι σε
ισοτιμία 1 manat προς 500 ρούβλια. Το όνομα του το πήρε από την ρώσικη
λέξη moneta που σημαίνει κέρμα.
Το πλάνο – κάδρο αλλάζει αυτόματα και βρεθήκαμε σε μια από τις πιο
σύγχρονες πόλεις της ανατολής.
Οικισμός στο Τουρκμενιστάν με
φούρνους για οικιακή χρήση - μαγείρεμα. Η δορυφορική τηλεόραση δε θα
μπορούσε να λείπει...
Η ανοικοδόμηση γίνεται με τεράστιους ρυθμούς. Χωρίς υπερβολή χτίζονταν
ταυτόχρονα τουλάχιστον 500 εικοσαόροφα κτήρια. Το ξενοδοχείο που
μείναμε ήταν το καλύτερο του ταξιδιού μας.
Ακριβώς πάνω στην Κασπία θάλασσα, στην οποία δεν παρέλειψα να πάρω το
πρωινό μου μπάνιο, με θέα τις πετρελαιοπηγές. Αξίζει εδώ να σας πω ότι
η Κασπία είναι η μεγαλύτερη λίμνη της γης.
Την ονόμασαν θάλασσα λόγω του μεγέθους της αλλά και επειδή οι Ρωμαίοι
όταν πρωτόφτασαν εδώ δοκίμασαν το νερό της και είδαν ότι είναι αλμυρό.
Το μέγεθός της είναι τέτοιο που ξεπερνάει τις επόμενες 6 μεγαλύτερες σε
έκταση λίμνες μαζί, το δε βάθος της φτάνει τα 1025 μέτρα. Απίστευτο!
Επειδή ο Βόλγας και ο Ουράλης τροφοδοτούν την λίμνη στην βόρεια πλευρά
της, το νερό είναι αισθητά πιο γλυκό απ’ ότι στο νοτιότερο τμήμα.
Μια και είμαστε φύση ανήσυχη ξεκινήσαμε να γνωρίσουμε το Μπακού και τα
περίχωρα. Το όνομα του στα περσικά σημαίνει «ανεμοδαρμένη πόλη» πράγμα
που επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι η πόλη δέρνεται από ισχυρότατους
ανέμους και συχνές χιονοθύελλες.
Η κεντρική πλατεία στην Ασγκαμπάντ
στο Τουρκμενιστάν. Το μνημείο "The arch of neutrality" 63μ ύψους,
επιστέδεται με το επίχρυσο άγαλμα του προέδρου Sapamurat Turkmenbashy.
Η κατασκευή περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της
Το οχυρωμένο κέντρο της παλιάς πόλης έχει ανακηρυχθεί Μνημείο
Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την Unesco. Επίσης είναι
υποψήφια για την διοργάνωση των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2016.
Πετρελαιοδημοκρατία
Βρεθήκαμε ανάμεσα σε νεκροταφεία πετρελαιοπηγών, σε πολύ περίεργες
παραλιακές τοποθεσίες, χαθήκαμε πραγματικά μέσα σε αυτήν την τεράστια
πόλη, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε κάποια πράγματα από τις
αλλοτινές μέρες του σοσιαλισμού.
Διαφήμιση δεν υπάρχει, παρά μόνο το
πρόσωπο του προέδρου και του διαδόχου γιου του. Κατά τα άλλα το
πολίτευμα είναι δημοκρατικό...
Τα νερά της Κασπίας στην περιοχή του Μπακού είναι αρκετά μολυσμένα,
αλλά η ανάθεση σε Γερμανικές εταιρείες για το καθαρισμό τους, μαρτυρά
τη σχέση τους με το δυτικό κόσμο.
Η αστυνομία χρησιμοποιεί μόνο BMW αυτοκίνητα νέας τεχνολογίας και δεν
διστάζει να σε σταματήσει για ψύλλου πήδημα, συνήθως έξω από την
πόλη και να στα πάρει υπογείως.
Μπανάκι στην Κασπία με θέα τις "θεές"
Οι επενδύσεις από ξένες εταιρείες είναι τεράστιες και αυτό φαίνεται από
την εξυγίανση της πόλης.
Στο Μπακού Hyatt, παρόντων της Ελληνικής Πρεσβείας, υψηλόβαθμων
στελεχών τοπικών, κρατικών και ιδιωτικών φορέων έγινε η παρουσίαση
τηςGreen Project.
Μεγάλη εντύπωση μας έκανε ο τοπικός dealer της ΤΟΥΟΤΑ, που
προθυμοποιήθηκε να κάνει δωρεάν τεχνικό έλεγχο στα αυτοκίνητα της
ομάδας, καθώς επίσης και η συμμετοχή ενός τοπικού επιχειρηματία, ο
οποίος μας συνόδευε σαν φύλακας άγγελος, τις 2 τελευταίες ημέρες,
λύνοντας όλα τα προβλήματα μας μέχρι την αναχώρηση μας από το Μπακού.
Ο τόπος αυτός είναι καλός για επενδύσεις και να δείτε που σύντομα θα
γίνει το Dubai της κεντρικής Ασίας.
Green at sea
Έφτασε η ώρα να επιβιβαστούμε στο Γιουγκοσλάβικο σαπιοκάραβο Mercury I
που θα μας περάσει απέναντι στο Turkmenbashi. Φορτώσαμε τα κουρασμένα
αυτοκινητάκια μας και είπαμε να απολαύσουμε λίγες ώρες χωρίς οδήγηση.
Παιχνίδια με τον ήλιο στην Κασπία
Μέχρι τώρα τίποτα δεν έγινε στην ώρα του, γιατί να αλλάξει; Πέρασαν 2
ώρες μέχρι να βάλει ο Αζέρος τελωνιακός (αφού πήρε το κατάλληλο
δωράκι του) την τελευταία σφραγίδα του και να επαληθεύσει πολλές φορές
την βίζα του Τουρκμενιστάν.
Σαλπάραμε.
Θεωρήσαμε «ασφαλή» την καραβίσια μακαρονάδα με τιμή μπον φιλε, και αφού
την απολαύσαμε, τολμήσαμε να κοιμηθούμε στις κουκέτες. Μην νομίζεται
ότι είμαι γκρινιάρης, αλλά οι συνθήκες είναι τραγικές και χρόνος
γι’αυτούς έχει απίστευτη ελαστικότητα.
Το ταξίδι κράτησε 11 ώρες μέχρι ο καπετάνιος να φουντάρει, 12
μίλια από την ακτή και να μείνουμε αρόδου στις 39ο, 35΄,182΄΄ Ν και
52ο,58΄, 889΄΄ Ε για άλλες 24 ώρες.
Ο λόγος; δεν υπήρχαν θέσεις στο λιμάνι και παράλληλα περιμέναμε
την πιλοτίνα να μας οδηγήσει στο κανάλι με τα αβαθή.
Είχαμε ωστόσο την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον καπετάνιο με τον οποίο
συνάψαμε ζεστές και φιλικές σχέσεις, που αποδείχθηκε φιλέλληνας και
θερμός υποστηρικτής της Ελληνικής λαϊκής μουσικής.
Μια και η βότκα μας έκανε καλή παρέα δεν έχασα την ευκαιρία να
του αφιερώσω μια ζεμπεκιά ακούγοντας το αγαπημένο μου τραγούδι από τα
Λαδάδικα του Δ.Μητροπάνου συνοδεία πολλής βότκας.
Στην είσοδο της Μερβ
Επιτέλους ξεμπαρκάραμε. Η άφιξη στο λιμάνι του Turkmenbashi μας
επιφύλασσε εκπλήξεις. Η απίστευτη διαδικασία στο τελωνείο μας έδωσε το
επόμενο βραβείο υπομονής. Περιμέναμε περίπου 8 ώρες για να βγάλουμε τις
βίζες που δεν ήταν αποσαφηνισμένες και μαζί με αυτών των αυτοκινήτων,
μας χρέωσαν 1100 δολαριάκια παρακαλώ.
Τα ευρώ ξεχάστε τα. Εδώ δεν περνάνε. Μόνο στην αγορά του Ashgabat
αλλάζουν ή αν βρείτε κάποιο πρόθυμο ντόπιο, που θα τα αλλάξει στη
μαύρη, αλλά προσοχή στο ξαναμέτρημα. Οι δε πιστωτικές κάρτες άγνωστες.
Τυχεροί που είναι.
Η χώρα πάντως είναι πεντακάθαρη. Ακόμα και στους έρημους δρόμους θα
δεις να σκουπίζουν με προϊστορικές σκούπες, αλλά τα κινητά τελευταίας
τεχνολογίας στην τσέπη.
Απ’ όλα έχουμε. Τα καύσιμα είναι πολύ φθηνά. Τα 30 λίτρα στοιχίζουν 8
$. Απαγορεύεται δε να πάρεις καύσιμα σε μπιτόνι. Κορόιδα είναι;
Στην Karakum
Karakum
Η πορεία μας συνεχίζεται το απόγευμα, κατά μήκος της ερήμου Karakum
(μαύρη άμμος), με την θερμοκρασία να έχει ανέβει στους 40 βαθμούς και
τις λακκούβες να καιροφυλακτούν για τα ένα ζευγάρι ταλαιπωρημένων
ζαντολάστιχων.
Η έρημος αυτή αποτελεί τα 4/5 του συνόλου της χώρας. Πριν μερικές
χιλιάδες χρόνια ένα μέρος της Karakum ήταν στέπα και οι ποταμοί
πλουσιότεροι σε νερά, προχωρούσαν ακόμη βορειότερα σχηματίζοντας κάποιο
δέλτα, πιθανά και κάποια θάλασσα.
Η μέγιστη θερμοκρασία φτάνει του 48-50ο C , ενώ τον χειμώνα πέφτει έως
τους -15ο C.
Ο αρχαιολόγος Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης εντόπισε πρόσφατα στο Τουρκμενιστάν
τον πρώτο ζωροαστρικό ναό και ένα ανάκτορο ηλικίας 4.500 ετών που
θυμίζει... Κνωσό.
H είσοδος του ανακτόρου στην έρημο Karakum είναι ένα αντίγραφο της
εισόδου τού ανακτόρου της Κνωσού. Ο Έλληνας επιστήμονας πιστώνεται με
την ανακάλυψη του πλέον πολύχρυσου ευρήματος του 20ού αιώνα, στον Χρυσό
Λόφο, το Τιλλιά Τεπέ.
Μια ανακάλυψη που σε επίπεδο πολύτιμου θησαυρού μόνο με τον τάφο του
Τουταγχαμών είναι δυνατόν να συγκριθεί!
Στα δεξιά μας η στέπα και αριστερά το απέραντο κίτρινο της ερήμου που
μας έκανε να φλερτάρουμε με τις πιέτες των αμμόλοφων. Σε όλη την
διάρκεια του ταξιδιού είχαμε παρέα τους αγωγούς του φυσικού αερίου και
του πετρελαίου.
Ευχές στην άμμο...
Μετά από 170 χλμ. φθάσαμε στο Balkanabat, συναντώντας μια πόλη γεμάτη
σκόνη, άχρωμη και με πολλά πιτσιρίκια να χαζεύουν τα αυτοκίνητα μας.
Ηγεσία
Την επομένη ξεκινήσαμε με την αυγούλα, μιας και είχαμε μπροστά μας
αρκετά χιλιόμετρα. Για την ακρίβεια 400 ήταν αυτά που μας χώριζαν από
το Ashgabat (πόλη της αγάπης).
Οδηγούσαμε επί 8 ώρες με πολλά σλάλομ ανάμεσα στους λόφους και τις
καμήλες. Σε μία μικρή στάση σε χωριό πάνω στην διαδρομή μας,
διαπιστώνουμε ότι όλο το χωριό τροφοδοτείτε με γκάζι που μέχρι πρότινος
ήταν δωρεάν.
Εκεί είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε αυτούς τους καλόκαρδους ντόπιους που
μας πρόσφεραν καρπούζια για το υπόλοιπο της διαδρομής. Στους
περισσότερους δρόμους καθώς και κυβερνητικά κτίρια επικρατεί το μάρμαρο
και τα χρυσά αγάλματα του πρώην ηγέτη των Τουρκμένιων, Nizayov, όπου
τον έχουν θεοποιημένο. Τι παραμύθι και αυτό !!!
Ο Σαπαρμουράτ Ατάγιεβιτς Νιγιαζόφ ήταν ο πλέον ισχυρός άνδρας στο
Τουρκμενιστάν από το 1985, Πρόεδρος από το 1990 μέχρι το θάνατό του.
Τουρκμένιες τουρίστριες...
Ηγέτης αυταρχικός, θέλησε να αλλάξει πολλά στη χώρα του. Μετονόμασε την
πόλη Krasnovodsk, στην Κασπία, σε Turkmenbashi, ενώ έδωσε το όνομά του
αλλά και τα ονόματα της οικογένειάς του σε σχολεία, αεροδρόμια,
νοσοκομεία και σε έναν μετεωρίτη.
Το πρόσωπό του φιγουράρει σε όλα τα χαρτονομίσματα μανάτ στη χώρα και
στα δημόσια κτίρια και δρόμους. Μεγάλα πορτρέτα του βρίσκονται σχεδόν
παντού αλλά και ανδριάντες του και αγάλματα της μητέρας του.
Είναι διάσημος για την εκκεντρική του πολιτική. Για παράδειγμα, τον
Αύγουστο του 2004 διέταξε να κατασκευαστεί ένα γιγάντιο παλάτι από πάγο
στη μέση μιας ερημικής περιοχής.
Απαγόρευσε με διάταγμα στους εκφωνητές ειδήσεων να φορούν μέικ απ γιατί
δεν μπορούσε να καταλάβει το φύλο τους και αναμενόταν να απαγορεύσει το
κάπνισμα στη χώρα. Το τελευταίο γιατί ο ίδιος σταμάτησε το κάπνισμα.
Η εκπαίδευση βασίζεται σε αυτόν και οι λόγοι του διδάσκονται στα
σχολεία. Μετονόμασε τις ημέρες και τους μήνες σε ονόματα ηρώων και
συμβόλων, εισήγαγε νέο αλφάβητο για να αντικαταστήσει το κυριλλικό
(βασισμένο στο λατινικό) και απαγόρευσε τα μακριά μαλλιά, τα χρυσά
δόντια και τις γενειάδες.
Την καθαρότητα της Τουρκμενικής
πρωτεύουσας φροντίζουν καλά χέρια
Οι Τουρκμένιοι αστυνομικοί δεν χρησιμοποιούν καθόλου όπλα παρά μόνον
μικρά γκλόμπ και κάνουν πάμπολλα μπλόκα.
Όλα τα μαγαζιά κλείνουν κατά τις δέκα το βράδυ και η ζωή συνεχίζεται
στα υπόγεια μπαρ των ξενοδοχείων μέχρι πρωίας. Το 70% των κατοίκων
είναι Τουρκμένιοι και το 30% Ρώσοι.
Φθάνουμε μεσημέρι και χωριζόμαστε. Η μια ομάδα παρουσίασε το πρόγραμμα
του Green Project στον υπουργό ανάπτυξης του Τουρκμενιστάν, ο οποίος
απαγόρευσε τις κάμερες κατά την διάρκεια της παρουσίασης.
Η υπόλοιπη ομάδα μας, επισκέφθηκε το Ρωσικό παζάρι της πόλης,
όπου χαλάρωσε το μάτι μας, από τα καλούδια αυτής της αγοράς. Ο κάθε
μικροπωλητής προσπαθεί για τον επιούσιο πολύ δυναμικά. Από τα λεγόμενα
τους οι περισσότεροι στοχεύουν σε μια μετανάστευση μια και το μέσο
εισόδημα τους είναι 150-200$ το μήνα.
Προς Μαργιανή
Ο χρόνος μας κυνηγάει και αφήνουμε την πεντακάθαρη πρωτεύουσα και
ταξιδεύουμε για την Mary που την εποχή του Μ Αλεξάνδρου ονομαζόταν
Μαργιανή. Η συνοδήγηση στο LEXUS αυτό το βράδυ προκαλεί καρδιακές
ταραχές, πλην των υμών, που κάνουμε διαλογισμό όταν οδηγούμε την νύχτα.
Ο ύπνος βαρύς και απολαυστικός και την επομένη αρχίσαμε να τριγυρίζουμε
στα χαλάσματα στην αρχαία Mary με ξεναγό αυτή την φορά ένα πολύ
φιλότιμο αρχαιολόγο που συναντήσαμε στο μουσείο της πόλης.
Κατά τις αραβικές παραδόσεις η Mary αποτελεί λίκνο των Αρίων φυλών. Οι
σημερινοί κάτοικοι 350.000 τουρκμάνοι ανήκουν στη φυλή των Τέκων
ονομαστοί ιπποτρόφοι, επιδέξιοι τεχνίτες αργυρών ειδών και παλιά καλοί
οπλοποιοί.
Τα χαλιά που κατασκευάζουν θεωρούνται ανώτερα των Περσικών. Ο
πολιτισμός της Μαργιανής μαζί με τον πολιτισμό της Βακτρίας στο
σημερινό βόρειο Αφγανιστάν, συνδέεται με τα σημερινά δεδομένα με τους
πολιτισμούς που δημιουργήθηκαν στο Αιγαίο την ίδια περίοδο.
Ο κάμεραμάν Λεφτεράκης επί το έργον, ενώ οι υπόλοιποι
φωτογραφίζουν και κάνουν βόλτα ανάμεσα στα λοφάκια και συναντιούνται με
τους γλυκύτατους επισκέπτες αυτού του μουσείου.
Το αρχαιολογικό πάρκο περιλαμβάνει δυο μεγάλα οχυρωματικά συγκροτήματα
το Erk Kala και το Sultan Kala. Σε αυτά εντοπίζονται κτίσματα με
βιοκλιματικά χαρακτηριστικά. Έξω από τον οχυρωματικό περίβολο
εντοπίζονται τρία κτίρια – ψυγεία, όπου γινόταν η αποθήκευση πάγου κατά
την διάρκεια του χειμώνα με σκοπό την αξιοποίηση του το καλοκαίρι για
την συντήρηση ευαίσθητων τροφίμων.
Το τέλος της ημέρας έφτασε. Η ένταση και η ταλαιπωρία των ημερών μας
έχει απομακρύνει.
Οι σχέσεις ακροβατούν και η νυχτερινή μάζωξη είναι απαραίτητη με ένα
καλό φαγοπότι, που κλείνει με μια άγλυκη τούρτα μιας και είχαμε την
μεγάλη μας γιορτή του 15νταύγουστου.
Μεταξύ εορτασμού και τούρτας στήσαμε το πρόγραμμα για την επομένη, το
οποίο διακόπηκε βάναυσα από τις τοπικές αρχές πάραυτα.
Το πρόγραμμα μας προβλεπότανε σκληρό. Terios και Lexus ξεκινάνε 7 η ώρα
το πρωί για κινηματογράφηση και φωτογράφηση του πρώτου υδροηλεκτρικού
εργοστάσιου της Ασίας Hindigus Saw Desgasy, φτιαγμένο το 1913 από
Γερμανούς και Ούγγρους, ισχύος 1200KW.
Ένα έργο τέχνης που σήμερα λειτουργεί σαν μουσείο χωμένο στην σκόνη,
κρυμμένο στις αυλές των σπιτιών μιας χαμένης επαρχίας. Βρίσκεται 60χλμ
από την Mary σε έναν από τους παραπόταμους της Amountaria, τον Murgar
που φροντίζει επίσης να υδροδοτεί και να αρδεύει σχεδόν όλη την χώρα
καθώς και να δροσίζει με το μικροκλίμα που δημιουργεί στο διάβα του μες
την έρημο.
Περάσαμε τα τελευταία 250 χλμ. της ερήμου και ετοιμαζόμασταν να
απολαύσουμε την πανσέληνο μετά το Turkmenabat στην Bukhara του
Ουζμπεκιστάν. Αλλά την πατήσαμε. Ως συνήθως αργήσαμε και αναγκαστικά
κοιμηθήκαμε σε ένα απαρχαιωμένο ξενοδοχείο του Turkmenabat μιας και τα
σύνορα έκλειναν στις 6μμ και το ρομάντζο πήγε περίπατο.
Τέλος Β' μέρους
Κείμενο: [Γιώργος
Λάσδας]
Φωτογραφίες: [Γιώργος Λάσδας, Λεφτέρης Αγαπουλάκης]
Donwloads - links
Σχετική συζήτηση στο Forum
Διαβάστε το πρώτο μέρος:
Ελλάδα - Τουρκία - Γεωργία
Daihatsu Terios: Υγραέριο και Βενζίνη
Ο κινητήρας του Daihatsu Terios τροποποιήθηκε ώστε να μπορεί να
λειτουργεί και με υγραέριο. Είναι μια απλή μετατροπή η οποία δεν
επηρεάζει τα μηχανικά μέρη του κινητήρα και λόγω των χαμηλότερων ρύπων
και του μικρότερου κόστους αγοράς σε σχέση με τα συμβατικά καύσιμα, το
υγραέριο είναι μια πολύ καλή εναλλακτική λύση.
Στο Terios χρησιμοποιήθηκε ένα kit της NGV Autogas, βασικός συνεργάτης
της Shell Gas. Το υγραέριο αποθηκεύεται σε κυλινδρική δεξαμενή υπό
πίεση που κυμαίνεται από 3bar έως 6bar ανάλογα με τη θερμοκρασία
περιβάλλοντος. Το υγραέριο μέσο της πολυβαλβίδας (σύστημα ασφαλείας
δεξαμενής) πηγαίνει στον Reducer (πνεύμονα), ο οποίος με τη βοήθεια του
ζεστού νερού του κινητήρα μετατρέπει το γκάζι από υγρό σε αέριο κκαι
ελαττώνει την πίεση από τα 6bar σε 1,15bar.
Η ηλεκτρονική μονάδα ECU αναλαμβάνει τον έλεγχο του injector (σύστημα
ψεκασμού αερίου) και με τους κατάλληλους χρόνους ψεκασμού φροντίζει για
την ποιότητα της καύσης.
|
More articles
|
|
| |
|
