| |
Ο καιρός προγραμματισμένος για το καλύτερο. Όλη τη βδομάδα, μας
ετοίμαζε το παιχνιδάκι στο βουνό. Με την χιονοθύελλα να μας κάνει το
χατίρι, σκεπάζοντας τα πάντα με ένα λευκό πέπλο, ξεκινήσαμε προς
αναζήτηση περιπέτειας.
Το αρχικό πρόγραμμα ήταν για Οίτη και Γκιώνα, αλλά πέρα από τις
προβλέψεις τις ΕΜΥ, ένα τηλεφωνάκι ξεκαθάρισε το θέμα.
Η διαδρομή που θέλαμε να ακολουθήσουμε, κοντά στην κορυφή της Γκιώνας,
είναι πλέον απροσπέλαστη και θα παραμείνει έτσι για αρκετό καιρό...
Αλλαγή κατεύθυνσης λοιπόν και θα ξεκινήσουμε από το Καλλίδρομο.
Γνωστή περιοχή, με ... καλή ποιότητα λάσπης. Το ραντεβού δόθηκε για το
πρωινό του Σαββάτου.
Η ομάδα μάχιμη. Εξοπλισμένοι σαν αστακοί....
Στο δρόμο αποφασίσαμε να επιλέξουμε για είσοδο μας στο Καλλίδρομο, τη
διαδρομή κοντά στην Ανάβρα.
Όχι ότι το υπόλοιπο βουνό δεν είχε λάσπη, αλλά η συγκεκριμένη περιοχή,
υπόσχεται βαθιά λούκια, κλειστά σφικτά δρομάκια και κάτι χαντακάκια....
μούρλια.
Τα πρώτα μέτρα δεν λέγανε και πολλά. Το έδαφος σκληρό και πετρώδες.
Το
χιόνι πέφτει ελαφρύ και μας κρατά συντροφιά. Λίγα χιλιόμετρα αργότερα
ανεβαίνουμε υψόμετρο και μαζί ανεβαίνει και το ύψος του χιονιού.
Είναι τέλεια! Φρέσκο απάτητο
χιόνι, μαλακό συμπιέζεται κάτω από το βάρος των τροχών μας.
Σύντομα
αυτό θα γίνει πάγος και τα βαθιά λούκια που αφήνουμε πίσω μας, θα
δυσκολεύουν την κίνηση.
Αλλά εμείς το πατάμε πρώτοι!
Λίγο αργότερα οι προφυλακτήρες βρίσκουν στο χιόνι. Για να εξηγούμαστε.
Οχι του Μάριου, μόνο των υπολοίπων.... Το 90αρι του Μάριου θα χρειαστεί
αρκετά πάνω από τους 50 πόντους για να βρει....
Όπως ήταν φυσικό, το χιόνι έχει «παγώσει» τη λάσπη και απλώς κινούμαστε
στο μαλακό χιόνι. Το Καλλίδρομο τελικά αποδείχθηκε «λίγο» και περνώντας
στα γρήγορα τη λίμνη αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς τη γνωστή
παιδική χαρά στη γέφυρα της Παπαδιάς.
Ακολουθούμε την κλασσική διαδρομή των Rally Raid που από τη λίμνη μας
μεταφέρει μέσω «πετροχώραφου» χαμηλά στο πέρασμα πάνω από τον Μπράλο.
Το στενό δρομάκι είναι γεμάτο χιόνι. Τα κλαδιά των δέντρων
βαρυφορτωμένα, βρίσκουν την ευκαιρία να ξεφορτώσουν πάνω στις οροφές
των αυτοκινήτων. Το θέαμα είναι υπέροχο.
Κατηφορίζοντας το χιόνι «τελειώνει» και η λάσπη κάνει την εμφάνιση της.
Το δρομάκι ξεκινά πάνω από τον δρόμο μεταξύ Σκαμνού και Μπράλου.
Η λάσπη πλουσιοπάροχη. Τα Sirocco βρίσκουν πρόσφυση παντού.
Ευτυχώς φέτος ο χειμώνας ξεκίνησε νωρίς....
Να και τα γλιστρήματα στα κατηφορικά. Θα βγαίνουν οι ανηφόρες;
Σκαμνός
Ο Σκαμνός είναι ένα μικρό χωριουδάκι σε υψόμετρο 700 μέτρα. Ο
Σκαμνός,
που πήρε το όνομά του από τις σκαμνίες (άγριες Μουριές) - απομεινάρια
των φυτών από τον 13 αιώνα μ.χ. - είχε το προνόμιο εκτροφής
μεταξοσκώληκα.
Ακόμη και σήμερα κάθε σπίτι διατηρεί τουλάχιστον μια «Σκαμνιά» στην
αυλή του, ενώ μόνο ένα έως δύο κουφάρια υπεραιωνόβιων φυτών σώζονται
μέχρι σήμερα για να μαρτυρούν την απώτερη ιστορία του χωριού δια μέσου
των αιώνων.
Το άγριο ανάγλυφο, με τις επάλληλες πλαγίες και φαράγγια υποχρέωσε την
κατασκευή της υψηλότερης σιδηροδρομικής γέφυρας στην χώρα, την Γέφυρα
της Παπαδιάς με 99 μέτρα ύψος και αμέσως μετά της μεγαλύτερης σήραγγας
που αρχίζει από τον Σκαμνό και καταλήγει στην περιοχή του Μπράλου. Η
γέφυρα βρίσκεται στα σύνορα Οίτης και Σκαμνού.
Επιχείρηση «HARLING»: Άγγλοι σαμποτέρ
στα ελληνικά βουνά
Ήταν σούρουπο της
28ης του Σεπτέμβρη του 1942, γύρω στις 20.30, όταν
από το αεροδρόμιο Φαγίντ της Αιγύπτου απογειώθηκαν, με προορισμό την
ηπειρωτική Ελλάδα, τρία βρετανικά αεροπλάνα.
Το καθένα από αυτά
μετέφερε από μία ομάδα τεσσάρων σαμποτέρ όπου ένας
ήταν αρχηγός, ένας ειδικός στις ανατινάξεις, ένας χειριστής ασυρμάτου
κι ένας γνώστης της ελληνικής γλώσσας.
Μετά τα μεσάνυχτα της
28ης προς 29η του Σεπτέμβρη τα αεροπλάνα
βρίσκονταν πάνω από τα βουνά της Ρούμελης, με τους σαμποτέρ έτοιμους να
πέσουν στα προκαθορισμένα σημεία όπου θα έπρεπε να υπήρχαν αναμμένες
φωτιές: Η πρώτη και η τρίτη ομάδα θα έπεφταν στην Γκιώνα και η δεύτερη
στην περιοχή του Ν. Ζέρβα στο Σακαρέτσι.
Όμως, φωτιές δεν
εντοπίστηκαν, ρίψη αλεξιπτωτιστών δεν έγινε και ύστερα
από άσκοπους γύρους δύο ωρών τα αεροπλάνα γύρισαν στη βάση τους.
Δύο μέρες αργότερα η
επιχείρηση επαναλήφθηκε. Αυτή τη φορά με
μεγαλύτερη επιτυχία. Έτσι, οι δύο από τις τρεις ομάδες έπεσαν στην
περιοχή της Γκιώνας ενώ η τρίτη έπεσε στην περιοχή του Καρπενησίου σε
επόμενη επιχείρηση, περίπου ένα μήνα αργότερα
.
Οι τρεις ομάδες των
Βρετανών σαμποτέρ είχαν έρθει στην Ελλάδα ύστερα
από απόφαση του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής με άμεσο στόχο να εκτελέσουν
μια αποστολή με την κωδική ονομασία «HARLING».
Η αποστολή αυτή
προέβλεπε να ανατιναχθεί μία από τις γέφυρες Παπαδιάς, Ασωπού ή
Γοργοποτάμου και τελικά η γέφυρα που επιλέχθηκε να ανατιναχθεί ήταν
αυτή του Γοργοποτάμου.
H επιχείρηση στην γέφυρα της
Παπαδιάς
είχε αποκλειστεί, διότι φυλασσόταν από πολυάριθμη φρουρά....
|
Πλούσια ιστορία λοιπόν και όχι
μόνο...
Στην Παπαδιά... τη γέφυρα, όχι του ...
παπά!
Ο παλιός σταθμός και τα φυλάκια σε κατάσταση αποσύνθεσης. Οι
κτηνοτρόφοι της περιοχής, ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα επικίνδυνο να
κυκλοφορείς στα δρομάκια κάτω από τη γέφυρα, παλιότερα είχε ανατιναχθεί
μια αγελάδα από ξεχασμένη νάρκη.
Η αλήθεια είναι η περιοχή αποτελεί – εκτός των άλλων – γνωστή παιδική
χαρά τετρακίνητων, αναβατών, πεζοπόρων, ποδηλάτων κ.α..
Άσε που ...
πρόβατα και γελάδες δεν έχουν αφήσει γωνιά απάτητη. Όμως ο θρύλος
είναι εκεί.
Είπαμε....παντού υπάρχει ένας μύθος. Και αυτό είναι που κάνει το
πέρασμα από εκεί ακόμα πιο ενδιαφέρον. Νομίζεις ότι είσαι ο μοναδικός
ταξιδιώτης....
Η γέφυρα είναι ένα επίτευγμα της γεφυροποιίας με μήκος 352 μέτρα,
πρόκειται για την μεγαλύτερη στην Eλλάδα σε ορεινό έδαφος.
Φροντίστε να μην σας πιάσει το τρένο, την ώρα που τη διασχίζετε με τα
πόδια. Εντάξει έχει βοηθητικό διάδρομο και κάγκελα. Αλλά πιστέψτε με
δεν είναι και ότι καλύτερο να είσαι 99 μέτρα πάνω από το έδαφος παρέα
με το τραινάκι...
Το χιόνι πέφτει και η ώρα περνά. Η πρώτη ανηφοριά καθαρίζει εύκολα. Το
μέρος είναι απίθανο! Γλιστερό, με περίσσια κλίσεων. Τα λάστιχα βοηθούν,
αλλά δεν είναι πανάκεια.
Ο Μάριος ανεβαίνει με τη μία την τελευταία ανηφόρια και το κάνει να
φαίνεται παιχνιδάκι. Όμως δεν μιλάμε για ένα απλό Defender....
Οι υπόλοιποι πασχίζουμε για αρκετή ώρα. Η λάσπη στη βάση της πλαγιά δεν
αφήνει να επιταχύνεις. Σε ρίχνει με το παραμικρό στο πλάι...
Με τα πολλά βγαίνουμε στην Οίτη.
Κιόλας; Μα... παραήταν εύκολο!
Ο στόχος είναι για βραδινή κατασκήνωση
στην Αγ. Τριάδα στην Παύλιανη. Πρέπει να παίξουμε λίγο ακόμα.
Κάπου εδώ συναντάμε και τον Προκόπη που επιστρέφει με τα πόδια στην
Αγιατριάδα.
Ποιος είναι ο Προκόπης; Θα δείτε
παρακάτω.
Με έναν παραπάνω επιβάτη βουρ ξανά κάτω. Βγαίνουμε στον Μπράλο και μέσω
Καστελλιών παίρνουμε το δρόμο προς τα ορυχεία.
Η θερμοκρασία έχει πέσει και ο δρόμος χαμηλά είναι παγωμένος. Ο Πάνος
αρχίζει τα παιχνίδια με το Pajero σε 4Χ2 mode.
Τα Land Rover δε θέλουν να ξεκολλήσουν...
Το χιόνι πέφτει πυκνό πλέον και όλα δείχνουν ότι θα κυλήσουν σύμφωνα με
τις προβλέψεις. Απογευματινό χιόνι, ξαστεριά το βράδυ και πρόβλεψη για
-9 νωρίς το πρωί. Ίδωμεν...
Πού ήμασταν; Α... ναι ... στο δρόμο προς το Οινοχώρι. Τη ευτυχία είναι
αυτή! Όσο ανεβαίνουμε, ανεβαίνει και το χιόνι. Απάτητο...
Μέχρι και ο προφυλακτήρας του Μάριου, βρίσκει πλέον.
Σκάμε μύτη στο στόχο μας. Στην Αγ.
Τριάδα.
Τα πάντα είναι άσπρα. Ακόμα και κάτω από το υπόστεγο που θα στήσουμε
της σκηνές.
Φτου... δε φέραμε σκούπα μαζί μας....
Φτου δυο.... μα καλά που είναι οι μπανέλες της σκηνής; Στην Αθήνα.
Μετά
τη Ροδόπη, την βάλαμε για πλύσιμο και...
Το καλό το μονοπάτι ξέρει κι άλλο παλικάρι. Η κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
«Κρεμάσαμε» τη σκηνή από το υπόστεγο με ... τα banjo που είχαμε για να
στηρίζουμε τα πράγματα στο Disco.
Πάνω που στήνουμε σκηνές (οι άλλοι εμείς κρεμάγαμε είπαμεεεεεε...)
εμφανίζονται δυο αυτοκίνητα. Ένα μαύρο Navara και ένα πράσινο Jimny.
Έχουν και σκυλόκουτα.
Νόμιζα ότι το κυνήγι με χιόνι απαγορεύεται. Δε ξέρω...
Αλλά δεν πάνε καλά. Ξεκινάνε μπροστά από το υπόστεγο τα παντηλίκια στο
χιόνι. Τα άμοιρα τα σκυλάκια θα τα έχουν δει όλα μέσα στα κουτιά.
Εντωμεταξύ κάνουν το χώρο της κατασκήνωσης κώλο.
Άντε ας δώσουμε τόπο στην οργή λέμε, αλλά αυτοί συνεχίζουν. Τελικά με
το που κάνουμε ένα δυο βήματα προς αυτούς, την κάνουν.
Αλλά δεν πάνε
μακριά. Βγαίνουν κάτω από το δρόμο, μπροστά στο εκκλησάκι και ξεκινάνε
και πάλι τα παντηλίκια.
Ειδικά αυτός με το Jimny πρέπει να είναι πιωμένος. Δεν εξηγείται
αλλιώς.
«Να σου κοπούν τα ημιαξόνια, παλιόμπιπ μπιπ»
«Μα καλά τα σκυλιά δε τα σκέφτεται;»
«Τι περιμένεις;»
Η υστερία δεν διαρκεί πολύ. Επιτέλους σταματάνε. Σε δύο λεπτά ακούμε
από κάτω.
«Μπορείτε να βοηθήσετε;»
«Ε;»
Ούτε που έκανε τον κόπο να έρθει κοντά. Με τα πολλά... είχαν σταματήσει
τα παντηλίκια γιατί το Jimny… τουμπάρισε!
Κάπου όπως πήγαινε με το πλάι, φούνταρε σε ένα χαντάκι, σκεπασμένο με
χιόνι.
Τελικά το επανέφερε ο Μάριος με τον εργάτη. Για τα σκυλιά ούτε
κουβέντα. Τι τράβηξαν τα κακόμοιρα....
Αφού στήσαμε και ετοιμάσαμε για το βράδυ, ροβολήσαμε μέχρι την Παύλιανη
για φαγητό.
Μετά το φαγητό (μας γδύσανε 24 ευρώ το κεφάλι), απολαύσαμε
καρυδόπιτα με ... παγωτό και μελομακάρονο ταψάτο... στο δίπλα καφενείο.
Βασικά το τραβάγαμε όσο ήταν δυνατό για να περάσει η ώρα. Που να
πέσουμε για ύπνο από τις 21:00;
Επιστροφή στις σκηνές.
Μια γρήγορη καταδρομική στην καλύβα του Προκόπη. Την έχει πέσει για
ύπνο... θα τον δούμε αύριο.
23:30... έχουμε καταφέρει να ανάψουμε φωτιά δια της παραδοσιακής
μεθόδου. Εφημεριδούλα και σπίρτο. Καλά... βοηθήσαμε και με λίγη τσούικα
που «έτυχε» να έχουμε μαζί μας....
Στήνουμε το θερμόμετρο και περιμένουμε.... -3 και ... κατεβαίνει.
Βάζουμε όριο τους -4.5 για να πάμε για ύπνο. Δε περνά και πολύ ώρα.
Άσε
που κάψαμε και τα λιγοστά ξύλα που είχαμε μαζέψει. Οι σκηνές μας
περιμένουν.... Το κρύο έχει δώσει ραντεβού για τις πρώτες πρωινές
ώρες.
Η επόμενη μέρα....
Το κρύο ήρθε στο ραντεβού... περί τις 05:30, βγαίνοντας για επίσκεψη
στα δεντράκια το θερμόμετρο έπιασε -12.3... Ωραίο πράμα!
Ο Προκόπης ήρθε με το πρώτο φως για πρωινό καφέ...
Ο Προκόπης
Το σίγουρο είναι ότι έχουμε «λαλήσει» στις πόλεις. Οι
ρυθμοί είναι
πραγματικά εξωφρενικοί. Ο Προκόπης, έχει γράψει μερικά βιβλία και
κάποια στιγμή αποφάσισε να την κάνει για το βουνό.
Ήρθε λοιπόν στην
Παύλιανη, βρήκε μια εγκαταλελειμμένη καλύβα και ξεκίνησε το γράψιμο.
Χωρίς laptop.
Χωρίς ρεύμα.
Χωρίς γραφομηχανή.
Με πετρελαιόλαμπα και σόμπα.
Κάθε μέρα σηκώνεται νωρίς το πρωί και βγαίνει μια βόλτα. Μετά τον
πρωινό περίπατο, προσθέτει μερικές σελίδες στο βιβλίο του. Και
ξαναβγαίνει βόλτα. Το αυτοκίνητο δεν το χρησιμοποιεί. Έχει τα πόδια του.
Όλοι στο χωριό τον γνωρίζουν. Μαζεύει τα ξύλα του και περνά με τις
ελάχιστες προμήθειες που έχει.
Έχει και την καραμπίνα του. Είναι διακοσμητική όμως, όπως λεει.
«Είναι
σίγουρο ότι θα μπορούσα να δικαιολογηθώ και να τη χρησιμοποιήσω για να
φαω. Όχι για να πουλήσω αυτό που θα πιάσω ή να κάνω επίδειξη.
Απλά για
να φαω.
Τόσο καιρό εδώ έχω μάθει όλα τα «περάσματα» από τα άγρια ζώα.
Όμως δε μου κάνει καρδία.
Δε μου χρειάζεται κιόλας. Γιατί να σκοτώσω
λοιπόν; Είναι μέσα Δεκεμβρίου και δε μου έχει χρειαστεί ακόμα...»
|
Ντάξει... πήγε 10:00 η ώρα. Ήμασταν οι πιο γρήγοροι στο μάζεμα της
σκηνής. Απλά την ξεκρεμάσαμε...
Χαιρετάμε τον Προκόπη και ανανεώνουμε σε ένα μελλοντικό ραντεβού...
Τέλεια μέρα. Για πού;
Πάμε για βενζίνη και μετά βουρ για την Πυρά. Μόλις φτάσουμε εκεί
αποφασίζουμε...
Η Παύλιανη είναι γεμάτη εκδρομείς. Την κάνουμε στα γρήγορα. Ο
στόχος είναι μπροστά.
Αρχίζουμε το ανέβασμα. Ροδιές στο δρόμο.
Βλέπεις μας καλάρεσε το
χθεσινό ξεπαρθένιασμα (του χιονιού μην πάει στο πονηρό το μυαλό σας)
και θέλαμε κι άλλο.
Ντάξει.... λίγο αργότερα πατάγαμε και πάλι αφράτο χιόνι. Ανηφόρα γαρ,
φαρδύς δρόμος δεν αφήνουμε πουθενά. Καλά μην φανταστείτε και καμία
τρελή
ταχύτητα.
Το χιόνι φροντίζει να φρενάρει τα αυτοκίνητα. Πετιέται παντού
σα σκόνη.
Τα αυτοκίνητα μοιάζουν σαν ταχύπλοα που σχίζουν μια λεύκη θάλασσα.
Σταματάμε στην πινακίδα της Πυράς Ηρακλέους.
Ο Ηρακλής...
Σύμφωνα με την
μυθολογική παράδοση, ο
Ηρακλής υποφέρε μαρτυρικά, έχοντας φορέσει το δηλητηριασμένο μανδύα,
τον ποτισμένο από τα χέρια της Δηιάνειρας με το αίμα του Κένταυρου
Νέσσου.
Ο δηλητηριασμένος μανδύας του ξέσκιζε και του κατέκαιγε τις
σάρκες, έτσι έφτασε στην Οίτη για να πεθάνει και να ανεβεί στον Όλυμπο,
κοντά στους Θεούς.
Εκεί
μάζεψε σωρό ξύλα και ζητούσε
κάποιον να ανάψει φωτιά για να καεί και να λυτρωθεί.
Αυτό δέχτηκε
να
το κάνει ο Φιλοκτήτης όπου για αντάλλαγμα του έδωσε ο Ηρακλής τα βέλη
του που ήταν θανατηφόρα.
Όταν
οι φλόγες περικύκλωσαν το
σώμα
του Ηρακλή ο Δίας μη αντέχοντας να βλέπει τον γιο του να υποφέρει,
έστειλε κεραυνούς και σύννεφα, που ανέβασαν τον Ηρακλή στον Όλυμπο
κάνοντας τον αθάνατο.
Ο Ηρακλής στη συνέχεια παντρεύτηκε
την Ηβη θεότητα της νιότης. Κατά μία άλλη εκδοχή ο Δίας θέλοντας να
δροσίσει τον γιο του έριξε ένα κεραυνό στην Οίτη και αμέσως ανάβλυσε
νερό.
|
Τα λιγοστά αρχαία ερείπια του ναού, είναι καλυμμένα από χιόνι.
Στήνουμε ένα πρόχειρο διαγωνισμό ανάβασης σε παρακείμενο λόφο. Οδηγός
τα ελαφρά ίχνη που δείχνουν ότι από κάτω, κάπου βρίσκεται δρόμος. Ο
αέρας καθαρός γεμίζει τα πνευμόνια μας.
Συνεχίζουμε. Όχι για πολύ. Με τη λάσπη κάτω από το χιόνι, παγωμένη, το
παιχνίδι με το χιόνι σύντομα γίνεται βαρετό. Πάμε για τον παλιό δρόμο
από το κάστρο της Ωριάς προς την Παπαδιά;
Και δεν πάμε;
Το κάστρο της Ωριάς
Στη περιοχή Κούβελος
ύστερα από
ανασκαφές, βρέθηκε αρχαίο νεκροταφείο ελληνιστικών χρόνων. Κοντά σε
αυτό το σημείο πάνω σε ένα θεόρατο βράχο υπάρχει ο αρχαιολογικός χώρος
του Κάστρου της Ωριάς.
Στην περιοχή αυτή
βρέθηκαν ερείπια
αρχαίας πόλης και τείχους που πιθανολογείται ότι ανήκουν στις αρχαίες
Όμιλες ή την αρχαία Τραχίνα.
Μεταγενέστερα η θέση
επιλέχθηκε από
τους φράγκους για τη δημιουργία οχυρού.
|
Λοιπόν, πίσω από το γήπεδο, στην Παύλιανη ξεκινά δρόμος παράλληλα με το
φαράγγι προς τον Κούβελο.
Δεξιά πριν το Κάστρο της Ωριάς, κατηφορίζει δρομάκι που σκάει κάτω στο
ποταμάκι μέσα στο φαράγγι.
Σε μερικά σημεία ο εγκαταλελειμμένος δρόμος έχει πάρει την κάτω βόλτα.
Οι
κορδέλες που έχουν παρατήσει εκεί οι οργανωτές από κάποιο αγώνα enduro
που έγινε στην περιοχή (γνωστό το πρόβλημα που κάθε χρόνο το συζητάμε
στο forum, κάποια στιγμή κάτι πρέπει να γίνει με αυτές τις κορδέλες ή
καλύτερα με αυτούς τους οργανωτές που δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν τι
ζημιά προκαλούν) δείχνουν ότι μόνο οι εντουράδες το χρησιμοποιούν.
Έ...
και εμείς εντουράδες ήμαστε. Απλά έχουμε παραπανήσιες ρόδες.
Αυτό που σε πρώτη ματιά φαίνεται αδύνατο, είναι τελικά εφικτό. Με τις
αριστερές ρόδες να πατάνε πάνω στην ετοιμόρροπη ξερολιθιά τσουπ – τσουπ
περνάμε.
Το ποταμάκι λίγο αργότερα είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Το νερό
κατεβαίνει μπόλικο, αλλά όχι τόσο ώστε να δημιουργεί πρόβλημα.
Λίγα χρόνια πριν, εξερευνώντας την περιοχή, για τη σχεδίαση του πρώτου
αγώνα της Rally Raid Ρούμελης, το κομμάτι που χρησιμοποιήσαμε σήμερα
για ανέβασμα ήταν
αδιάβατο.
Τα νεροφαγώματα ήταν απλά τεράστια και ακόμα και με
μοτοσυκλέτα ήταν σχεδόν αδύνατο να περάσεις.
Όμως με τον καιρό και τις βροχές το έδαφος κάλμαρε και τελικά έγινε
ψιλοβατό.
Εντάξει χρειάστηκαν μερικές μανούβρες. Και μια φορά εργάτη, να
διασώσουμε το «χαμηλό» Disco που έβρισκε γρήγορα στις ροδιές.
Σύντομα όμως βγήκαμε σε χιονισμένη πλαγιά που μας έφερε στο τέλος της
περιπέτειας. Χρειαστήκαμε συνολικά λιγότερο από 1ω45λ για τα τελευταία
10 χιλιόμετρα.
Τα αυτοκίνητα είναι γεμάτα λάσπη, τι καλύτερο από μια βουτιά στον
Κηφισό για ξέπλυμα;
Τώρα βέβαια αν το παρακάναμε λιγάκι στη βουτιά πειράζει; Δε πειράζει ε;
Κείμενο: [Σπύρος
Κατσιμαλής]
Φωτογραφίες: [Nora Agapi]
Ξενοδοχεία κλπ
Παύλιανη – Το Πέτρινο 22310-83111 www.petrinohotel.gr 70 ευρώ με πρωινό
Παύλιανη – Κατερίνα 22310-83009 – 6977829162 www.hotelkaterina.gr, 70
ευρώ με πρωινό
Παύλιανη – Βίστα 22310-82962 70 ευρώ με πρωινό
Γραφείο Τουρισμού 22310-57129
Κατασκήνωση: Στην Αγ. Τριάδα
λίγο έξω από την Παύλιανη, έχει υπόστεγο, πηγή και άπλετο χώρο.
Μη μασάτε – αξίζει!
Ερωτήσεις στη σχετική συζήτηση στο Forum
More articles
|
|
| |
|
