| |
Μαρόκο,
το όνομα, η χώρα, η κουλτούρα και... και... και..., είχαν εγκατασταθεί
για τα καλά στο μυαλό μας.
Δύο χρόνια πριν, η πρώτη μας απόπειρα είχε αποτύχει γιατί πήραμε
ληγμένα διαβατήρια (ναι γίνονται και αυτά) και έτσι αρκεστήκαμε στη θέα
του Μαρόκου από τον Βράχο.
Την επόμενη χρονιά, στην Τυνησία, γνωρίσαμε ένα ζευγάρι Σλοβένων με τα
ίδια όνειρα και υποσχεθήκαμε να ταξιδέψουμε μαζί στο Μαρόκο. Και τα
καταφέραμε!!
Ξεκινήσαμε
(Λευτέρης, Άννα), στις 27 Ιουλίου 2002 με Africa Twin 650
και σημείο συνάντησης με τους Σλοβένους (Blaz με BMW GS 1100, Tina με
KLΕ 500) την Piacenza στην βόρεια Ιταλία.
Το σχέδιο ήταν να μην έχουμε σχέδιο, αλλά να φτάσουμε το συντομότερο
δυνατόν στο Γιβραλτάρ. Η πρώτη διανυκτέρευση έγινε κάπου έξω από τη
Γένοβα (ελεύθερο camping, Greek cultura), ενώ το δεύτερο και τρίτο
βράδυ, σε parking της εθνικής στην Γαλλία και Ισπανία αντίστοιχα.
Την τέταρτη μέρα είδαμε το ηλιοβασίλεμα, στην Μάλαγα και λίγες ώρες
αργότερα, φτάσαμε στον Βράχο για φωτογραφίες και αναμονή του ferry που
θα μας πήγαινε στην Ceuta – Μαρόκο!!
Η αναμονή στην προβλήτα κράτησε 4 ώρες (για τους Μαροκινούς οι τέσσερις
ώρες μάλλον «αντιστοιχούν» σε μία).
Φύγαμε στις 04:00 αφού ξεκουραστήκαμε την προβλήτα και στα
«άνετα»
καθίσματα του ferry. Αφού φτάσαμε στο Μαρόκο, οι αγαπητές αρχές μας
δώρισαν 2ωρη αναμονή (για προσαρμογή!), ώστε να συμπληρώσουμε διάφορα
χαρτιά στα Γαλλικά και τα Αραβικά (δεν ξέραμε καμία από τις δύο
γλώσσες) και να τσεκάρουν τα «προικιά» που έφεραν οι
μοτοσικλέτες μας.
Τίποτα όμως δεν μπορούσε να μας «χαλάσει» γιατί απλά
ήμασταν εκεί που
θέλαμε και ερχόμασταν σε επαφή με ανθρώπους διαφορετικής κουλτούρας.
Καταλάβαμε ότι οι πληροφορίες που μας έδιναν τα 10 πρώτα λεπτά ήταν οι
τετριμμένες για τους τουρίστες.
Μετά από 2 ώρες όμως έγιναν πιο φιλικοί και μας έδιναν πιο ουσιαστικές
πληροφορίες που μόνο τυχαία μαθαίναμε. Το μυστικό είναι να αφήσετε την
έννοια «γρηγορόσιμο» πίσω στην Ευρώπη και τότε ο χρόνος θα
είναι με το
μέρος σας.
Πρώτα χιλιόμετρα στο Μαρόκο ξημερώματα και διαμονή σε παραλιακό camping
γεμάτο ντόπιους, όπου φυσικά είναι καλοδεχούμενοι και οι τουρίστες. |
Η
διαμονή και το φαγητό στο Μαρόκο είναι πολύ φτηνά, γι’ αυτό προσοχή
στις τιμές για να μην σας πιάνουν κοροΐδο. Με λίγα χρήματα παραπάνω απ’
αυτά που δίνουν οι ντόπιοι είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Μετά το παγωμένο μπάνιο στην θάλασσα, φύγαμε για τον αγαπημένο
προορισμό μας, την ΕΡΗΜΟ!!
Οι φημισμένοι αμμόλοφοι Erg Chebbi (Merzouga), είναι σε 800 χλμ.
περίπου. Η πορεία μας είναι από Tetouan προς Ouezzane, Fes, Azrou,
Midel, Er-Rachidia, Erfoud, Merzouga.
Το βόρειο Μαρόκο έχει ιδιαίτερες ομορφιές και η μορφολογία του εδάφους
θυμίζει Ελλάδα. Πράσινες εκτάσεις, λίμνες, μικρά βουνά, χωριουδάκια που
προσφέρουν δροσιά και ξεκούραση (μην ξεχνάμε ότι είναι καλοκαίρι). Το
πιο εντυπωσιακό όλου του ταξιδιού ήταν ότι σε όποιο σημείο και αν
σταματούσαμε, κάποιος εμφανιζόταν από το πουθενά για να πιάσει
κουβέντα, ή να πουλήσει κάτι (…χορταράκι, πολύτιμες πέτρες,
απολιθώματα).
Η Fes μας εντυπωσίασε με την medina της που ήταν πραγματικός λαβύρινθος
γεμάτος «θησαυρούς». Συνεχίσαμε, και μετά το χωριό Azrou,
το τοπίο
άλλαξε, μιας και ανεβαίναμε σε ένα από τα περάσματα του Άτλαντα
(υψόμετρο πάνω από 2.000 μέτρα) με πετρώδη έρημο και μεγάλες οάσεις.
Από την Midel και μετά, οι αποστάσεις μεταξύ των κατοικημένων περιοχών
μεγάλωναν και οδηγούσαμε σε ένα καταπληκτικό σκηνικό με αχανείς
εκτάσεις. Το χρώμα του ουρανού ήταν κίτρινο μιας και ο αέρας μετέφερε
τη σκόνη της ερήμου από τον νότο. Πριν φτάσουμε στην Er-Rachidia κάναμε
την πιο ωραία διαδρομή στο φαράγγι Du ziz, κολυμπώντας στη λίμνη Barage
du Hassan-Addakhil.
Διαμονή 2 βράδια, για ξεκούραση, σε ένα camping 50 χλμ. πριν την
Erfoud, σε μια μικρή όαση. Παραδοσιακό φαγητό, βόλτα στο χωριό και
«συνομιλία» με τους κατοίκους (στην Αγγλική και νοηματική
γλώσσα). Στην
Erfoud, γεμίσαμε τα ρεζερβουάρ και ήμασταν έτοιμοι για τους
αμμόλοφους!!
Η διαδρομή μέχρι την Merzouga ήταν σχετικά εύκολη αλλά επίσης εύκολα
μπορείς να αποπροσανατολιστείς και να βρεθείς κοντά στα σύνορα με την
Αλγερία. Από την Merzouga, υπάρχει διαδρομή μέσω της ερήμου προς την
Zagora (250 χλμ.), την οποία όμως κρίναμε μη εφικτή λόγω των πολλών
μπαγαζιών, των δύο δικάβαλων και της μικρής αυτονομίας του KLE (180
χλμ. ρεζέρβα).
Δεν απογοητευτήκαμε όμως γιατί ήμασταν ακριβώς δίπλα στους τεράστιους
αμμόλοφους και θα διανυκτερεύαμε εκεί!!
|
Οι
αμμόλοφοι του Erg Chebbi είναι... είναι.... είναι απερίγραπτοι!
Δεν μπορώ να βρω τις κατάλληλες λέξεις και ίσως είναι καλύτερα γιατί
σίγουρα θα μειώσω αυτό που ζήσαμε. Μετανιώσαμε που πήγαμε καλοκαίρι
γιατί λόγω της υπερβολικής ζέστης, οι ώρες που μπορούμε να είμαστε
στους αμμόλοφους και στον ήλιο, περιορίζονταν.
Λίγο πριν τη δύση του ηλίου περπατήσαμε με την Άννα (ξυπόλητοι για να
απολαύσουμε την έρημο) στην κορυφή του Erg Chebbi, για να θαυμάσουμε το
ηλιοβασίλεμα (δυστυχώς σύννεφα έκρυβαν τον ήλιο).
Βρισκόμασταν περίπου 400 μέτρα μακριά από το σημείο που θα μέναμε (κάτω
από δύο φοίνικες κοντά στον δρόμο από σκληρή άμμο) όταν μια αμμοθύελλα
μας ξάφνιασε. Με μηδέν ορατότητα και χωρίς να μπορούμε να αναπνεύσουμε
καλά καλά, προσπαθήσαμε να επιστρέψουμε και ομολογώ ότι φοβηθήκαμε
γιατί περπατούσαμε στο πουθενά.
Όταν βρήκαμε τον «δρόμο» είδαμε κάποιο κινούμενο φως στο
βάθος,
χρησιμοποιήσαμε το φλας της φωτογραφικής μας μηχανής για να μας δουν.
Ήταν ένα τζιπ με δύο τουρίστες που προσφέρθηκαν να μας βοηθήσουν. Ο
Μαροκινός οδηγός κατάλαβε σε πιο μέρος είχαμε κατασκηνώσει και μας πήγε
(είχαμε απομακρυνθεί πολύ). Εκεί βρήκαμε τους Σλοβένους να έχουν
αναμμένα τα φώτα των μοτοσικλετών και να κορνάρουν με αγωνία για να
τους βρούμε.
Μας είπαν αργότερα ότι κάποιοι ντόπιοι τους προειδοποίησαν για την
αμμοθύελλα και έλεγαν μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι μπορεί να είχαμε
φτάσει στην Αλγερία.
Τέλος καλό, όλα καλά, μόνο που δεν πτοηθήκαμε καθόλου και την επόμενη
μέρα, με το χάραμα, κάναμε ταρζανιές στους αμμόλοφους.
Δυστυχώς, ο λίγος χρόνος και τα πολλά χιλιόμετρα δεν μας επέτρεπαν να
ευχαριστηθούμε την έρημο περισσότερο. Το ταξίδι συνεχίστηκε προς
Rissani, Zagora, Ouarzazat με εκπληκτικής ομορφιάς τοπία να μας κάνουν
παρέα.
Άπειρες διαδρομές off-road για
όσους θέλουν να δοκιμάσουν.
|
Επόμενη
πόλη η Ouarzazat, όπου ένας Έλληνας, ο Δημήτρης, έχει σούπερ
μάρκετ και εστιατόριο με διάσημους πελάτες, μιας και στην περιοχή έχουν
γυριστεί πολλές ταινίες.
Συνέχεια με τους εντυπωσιακούς και θεόρατους ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ Cascades
d’Ouzoud στο Temelelt που ήταν ότι πρέπει μετά την έρημο. Στο γνωστό
Marrakech φτάσαμε μεσημέρι (λίγος κόσμος) και παρκάραμε ανυποψίαστοι
τις μοτοσικλέτες μας στην περίφημη πλατεία.
Δεν χορταίναμε να χαζεύουμε τους πωλητές, τα εμπορεύματα, τους
χορευτές, τον κόσμο, τον κόσμο που το βράδι πολλαπλασιάστηκε και
χρειαστήκαμε πολύ ώρα για να φύγουμε από εκεί.
Απίστευτα πολύς κόσμος!!
Από το Marrakech φύγαμε για Agadir μέσω Asni και Taroudannt. Ανηφόρα
για τον Άτλαντα και πορεία για τον Ατλαντικό. Το χειμώνα αυτή η
διαδρομή θέλει αλυσίδες!!
Υπέροχη. Όταν όμως εμφανίστηκε στο βάθος η θάλασσα, όλοι αισθανθήκαμε
ότι ήταν η αρχή του τέλους γι’ αυτό το ταξίδι.
Από την μια χαιρόμασταν που αντικρίζαμε τον Ατλαντικό πρώτη φορά, αλλά
από την άλλη, μας έλειπε η έρημος. Τέλος πάντων. Από το Agadir ως την
Tanger (880 χλμ.) μας κράτησαν συντροφιά όμορφα μικρά ψαροχώρια με
φρέσκα καλαμάρια, απέραντες παραλίες με αμμόλοφους αλλά και μεγάλες
πόλεις όπως η τουριστική Essaouira και η γνωστή Casablanca με το
επιβλητικό τζαμί της (το δεύτερο σημαντικότερο μετά την Μέκκα) με
καταπληκτικά ηλιοβασιλέματα.
Το τελευταίο βράδυ στην Tanger, αισθανόμασταν ότι οι 13 ημέρες στο
Μαρόκο ήταν πολύ περισσότερες, αλλά και τόσο, μα τόσο λίγες….
Η επιστροφή για τους φίλους μας, στη Σλοβενία, έγινε από τον ίδιο
δρόμο, όπου μια απόπειρα ληστείας (τους έσκισαν τη σκηνή ενώ
κοιμόντουσαν) σε parking της εθνικής στην Ισπανία, τους ανάγκασε να
επιστρέψουν χωρίς να ξανακοιμηθούν, κάνοντας 1.700 χλμ. σε 22 ώρες!!
Τελικά δεν είναι τόσο ασφαλή τα πράγματα στην Ευρώπη!
Για εμάς, η επιστροφή έγινε μέσω Σεβίλλης, Μαδρίτης, Σαραγόσας και
Ανδόρας.
Το Μαρόκο είναι μια μικρογραφία της Αφρικής και προσφέρει οτιδήποτε
αναζητεί κάποιος. Εμείς, αποχαιρετήσαμε την έρημο και τους ανθρώπους
της και υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας ότι στο επόμενο ταξίδι θα
αφιερώσουμε το μεγαλύτερο μέρος του εκεί.
[Λευτέρης - Άννα Μαρουλάκη]
|
Στοιχεία
ταξιδιού
Χιλιόμετρα
Ανκόνα–Γιβραλτάρ περίπου 2.600
Μαρόκο περίπου 3.500
Ceuta–Μαδρίτη–Σαραγόσα–Ανδόρα–Ανκόνα περίπου 3.700
Διάρκεια: 3 εβδομάδες
Κόστος (2002)
Ανκόνα–Γιβραλτάρ βενζίνη περίπου 300 €
Τιμές βενζίνης
Ελλάδα 0,80-0,87 €/lt
Ιταλία 1,08-1,14 €/lt
Γαλλία 1,14-1,40 €/lt
Ισπανία 1,06-1,15 €/lt
Μαρόκο 9,11 dirham/lt (10 dirham = 1 €)
Πλοίο από Γιβραλτάρ–Ceuta μηχανή και 2 άτομα, περίπου 180 €
Βίζα δεν χρειάζεται για τους Έλληνες. Η Πράσινη κάρτα (δωρεάν) είναι
απαραίτητη.
Ασφάλεια
Οι πιθανότητες να κλέψουν κάτι από εσένα, τα μπαγάζια ή την μηχανή εάν
είσαι στο Μοναστηράκι ή στις πόλεις του Μαρόκου είναι ίδιες. Μην ακούτε
τις υπερβολές, τολμήστε και όλα θα πάνε καλά
Τουριστικός οδηγός
Ο Lonely planet με σαφείς οδηγίες.
Εποχή
Ταξιδέψαμε Αύγουστο, μήνα με τους λιγότερους τουρίστες, αλλά με την
περισσότερη ζέστη. Οι θερμοκρασίες τρομάζουν ακουστικά αφού κυμαίνονται
μεταξύ 30°C με 50°C (στην έρημο) όμως η υγρασία είναι ελάχιστη
και έτσι
δεν εξαντλήσε εύκολα, αλλά χρειάζεται προσοχή γιατί η αφυδάτωση
παραμονεύει. Κινούμασταν απ’ τα χαράματα έως τις 12:00 και από τις
17:00 έως ότου...
|
More articles
|
|
| |
|