Off-Road.gr

Θέματα Forums Αρχεία

  · Κεντρική σελίδα

Επιλογές
· Θέματα
· Κορυφαία άρθρα
· Αγγελίες
· Αναζήτηση

-------------------------
· Συζητήσεις - Forums
· Downloads
· Σύνδεσμοι
· Λέσχες
 


Web Links
  · NoraStudio.gr
· Motobet
· Nora Agapi - Photographer
· TheWorldOffRoad.com
· Νάουσα Ημαθίας
· Qashqai Club
· Η ιστοσελίδα των Μεθάνων
· Σύλλογος Τετρακίνησης Μαγνησίας
· JimnyClub.gr
· MotoRidersClub
 

 
Ιωάννινα - Λισσαβόνα - Μαράκες

Το δυσκολότερο πράγμα όσον αφορά στα ταξίδια είναι, για μένα τουλάχιστον, το να συμβιβαστείς με το πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος.

Αρχίζεις να πιστεύεις πως ζεις σε πείραμα για την κατάρριψη της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας, όταν η αίσθηση συστολής του χρόνου και οι γήινες ταχύτητές σου σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα.

Πάντα ζήλευα τα περιηγητικά ταξίδια που διαρκούσαν μήνες και οι τυχεροί συμμετέχοντες αλλάζανε παραλλήλους με ρυθμό καραβανιού ή Dakar, διασχίζοντας έρημους, κοιλάδες, βουνά και θάλασσες.

Αυτή τη φορά αποφασίσαμε ότι ένα δεκαήμερο μοιρασμένο μεταξύ Πορτογαλίας και Μαρόκου θα είχε κάτι να πει, και έτσι ξεκινήσαμε...









Αν διπλώσεις τον χάρτη της Ευρώπης λίγο ανοιχτά της Σαρδηνίας, η Ελλάδα θα πέσει πάνω στην Πορτογαλία!
Τόσο λίγο απέχουμε, ένα τσάκισμα στον χάρτη.

Μοιάζουμε σε πολλά με αυτόν τον ευγενικό και όμορφο λαό του Ατλαντικού, που με τις σημαίες από το Euro 2004 ακόμα στα μπαλκόνια, χαμογελώντας στο άκουσμα ότι είσαι Έλληνας, επιμένουν να λένε ότι πήραμε το κύπελλο γιατί είμαστε οι καλύτεροι και ότι αυτοί είναι ευτυχισμένοι που νίκησαν την Ισπανία και την Αγγλία.


Άνθρωποι απλοί, με ευγένεια που αισθάνεσαι ότι έχει τις ρίζες της στην ιστορία τους και βλέμμα που αφήνει να  φανεί ότι οι προσδοκίες, η καθημερινότητα και τα όνειρά τους έχουν κοινές αρμονικές με αυτά που ζούμε εμείς λίγο πιο ανατολικά.

Αν και το παρελθόν μοιάζει να ρίχνει το ειδικό του βάρος στους σύγχρονους άδοξους ρυθμούς, ο αέρας που φυσάει από ατλαντικό μεριά, πεισμώνει ευχάριστα τις φάτσες και γεμίζει τα πανιά για ζωή.

      


Η Λισσαβόνα δεν θέλει πολύ να για να σου ξεδιπλωθεί και να δείξει την ιδιαίτερη πολυμορφία της.

Το σύγχρονο ευρωπαϊκό της πρόσωπο διατηρεί τις γοητευτικές ρυτίδες του παρελθόντος και η αίσθηση ότι όλα αλλάζουν για να προλάβουν μια ανάπτυξη σμίγει στις πλατείες, στα κάστρα, τις φτωχογειτονιές και τα λιμάνια με τους πραγματικούς ρυθμούς των ανθρώπων.


Αν σκεφτείς ότι όλα αυτά τα ζεις και μέσα από ένα μικρό κόκκινο, κίτρινο ή πράσινο τραμ  περασμένων δεκαετιών που στριγκλίζει στα ανηφορικά στενάκια του Bario Alto ή κάτω από το κάστρο του Αι Γιώργη, αξίζει τον κόπο να ψάξεις και τις υπόλοιπες διαδρομές.

Στο κάτω κάτω της γραφής το τραμ είναι από μία άποψη off-road !!!

Αφήσαμε την Λισσαβόνα καβάλα στην πιο παλιά ντακότα που έχω δει να εκτελεί πτήσεις και σε πραγματικό χρόνο λίγο μικρότερο των τριών ωρών καταφέραμε να πιάσουμε Casablanca !!!

Μη χαίρεστε, απλά αλλάξαμε ιπτάμενο τραίνο για Marrakech.

H Royal Air Maroc διαθέτει στον στόλο της αξιόλογα δείγματα από όλη τη γκάμα των ιπτάμενων μηχανών και πραγματικά δεν ειρωνεύομαι αφού το υπερσύγχρονο boeing της επιστροφής εξανέμισε κάθε ανάμνηση από την ντακότα της άφιξης.

Η Αφρική μας υποδέχτηκε μεσημέρι ντυμένη με μια από τις συνηθισμένες της θερμοκρασίες αλλά και με την απερίγραπτη αίσθηση προσμονής και λαχτάρας του καινούριου και διαφορετικού.

Ξέρετε, αυτό το γλυκό μούδιασμα στο στήθος και μια δυνατή κραυγή ευτυχίας από μέσα που χωρίς να ακούγεται φτάνει μέχρι την Αίγυπτο!

Από το αεροδρόμιο μέχρι τον Ξενώνα αφήναμε τον ιδρώτα να μιλάει για μας, και τα είπε όλα όταν πεζοί με τους σάκους μας και με τον ταξιτζή παρέα (αφού το ταξί σφήνωσε σε ένα στενό) στρίψαμε πέντε φορές δεξιά και δυο αριστερά σε στενάκια για να βρούμε την παλιά πύλη του Dar Mouassine.




Στο Marrakech επιλέξαμε για την διαμονή μας ένα riad (παλιό σπίτι στην Μεδίνα το οποίο λειτουργεί ως ξενώνας με όλες τις ανέσεις προσαρμοσμένες στη Μαυριτανική τεχνοτροπία και αισθητική).




Η Μεδίνα (υπαίθρια παλιά αγορά) με ακτίνα ~ 2,5 km και η παλιά πόλη του Marrakech περιτειχισμένη με μήκος τειχών ~ 20 km ήταν το πρώτο και κύριο ορμητήριό μας.

Η χαρτογράφηση της Μεδίνα του Marrakech, με ή χωρίς GPS, μάλλον στερείται νοήματος μπροστά στην γοητεία του να χαθείς μέσα στους λαβύρινθους και τα στενάκια της αγοράς με τα άπειρα γραφικά μαγαζάκια και το απίστευτο μωσαϊκό χρωμάτων, αρωμάτων, ήχων και ανθρώπων.

Στο Marrakech δεν χάνεσαι μόνο στα στενά, χάνεσαι στα βαθιά γυάλινα βλέμματα των Αράβων, τα μεθυστικά αρώματα μπαχαρικών, ντόπιας κουζίνας και γεμάτων κάρα και μηχανάκια δρόμων, στις μουσικές των πλανόδιων χωρικών που ζωντανεύουν κάθε βράδυ στις πλατείες, στον πανζουρλισμό των παζαριών και στο “πόσο κάνει - πόσα δίνεις – θα τα βρούμε μη φύγεις” και στην γεμάτη μυστήριο και υποψία άμμου ατμόσφαιρα.

Από την μια μεριά ο ατλαντικός που πάντα προκαλεί, από την άλλη ο μεγάλος Άτλαντας (υψόμετρο μέχρι και 4.600 m) που κρατάει χιόνια μέχρι και Μάρτη και πίσω του κρύβει την ακόμα πιο προκλητική Σαχάρα, δεν θέλεις πολύ να μην ξέρεις προς τα πού να αλωνίσεις.

Όπου και να πάς πάντως θα συναντήσεις ανθρώπους ιδιαίτερους, χαμογελαστούς, και γοητευτικούς.

Το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος μαζί τους.




Οι άνθρωποι μας φάνηκαν περισσότερο άνθρωποι, περισσότερο απλοί και σοφότεροι.

Από την πρώτη επαφή μαζί τους σε συντροφεύει η ευγένεια και οι εγκάρδιες χειρονομίες, και από τις πρώτες μας στιγμές στο Μαρόκο νοιώσαμε τους διαφορετικούς ρυθμούς.

Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα αρχαία τους ρητά είναι: “όποιος δεν έχει χρόνο είναι νεκρός”... τόσο απλά και όμορφα !

Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι το δωμάτιό μας στο riad δεν είχε κλειδαριά αλλά απλό σύρτη ! (δεν αντιμετωπίσαμε το παραμικρό πρόβλημα ασφάλειας).

Δεν είναι τυχαίο που την τελευταία μέρα, μου έλειπε πολύ το XRV 750 για να καβαλήσω τον Άτλαντα και να χωθώ στην καυτή άμμο !

Δεν είναι τυχαίο που αυτό το τα ταξίδι μας άρεσε πολύ και ήταν το Γαμήλιό μας !!!! (αυτό σας το φύλαγα για το τέλος !)

Είπαμε ! η αδυσώπητη συστολή του χρόνου…

Καλά ταξίδια σε όλους …

Μήτσος … και Μίνα

 




More articles

 

 


 


 
Επιλέξτε γλώσσα

ΑγγλικήΕλληνική
 


 
Google
 



[ Page created in 0.021927 seconds. ]