| |
Ύστερα από αρκετά χρόνια δουλειάς χωρίς διακοπές, αποφασίσαμε να
κάνουμε ένα ακόμα ταξίδι.
Είχαμε στη διάθεση μας, μόνο (!) τρεις μήνες και έτσι οι επιλογές μας
ήταν περιορισμένες. (!!!)
Αρχικά σκεφτήκαμε να κάνουμε τον
Υπερ-Σιβηρικό.
Αλλά καθώς διαβάζαμε
όλο και περισσότερο για αυτό το μέρος του κόσμου, τόσο περισσότερο
βιδωνόταν η ιδέα να διασχίσουμε τη Σιβηρία και τη Μογγολία με το όχημα
μας.
Εντωμεταξύ, μιλήσαμε με ανθρώπους που είχαν ταξιδέψει στην περιοχή και
όλοι είχαν να πουν τα καλύτερα λόγια!
Οι David και Hazel Barker, που είχαν ταξιδέψει δια ξηράς στη Ρωσία και
τη Μογγολία, έχουν γράψει ένα βιβλίο – οδηγό "Russia by Road», το
οποίο αποδείχθηκε ένας εξαιρετικός οδηγός.
Δυστυχώς η κόρη μας Su-lin, 14 ½ χρονών, δεν μπορούσε να μας
ακολουθήσει, λόγω σχολείου.
Συνταξιδιώτης μας, θα ήταν ο Tom Bierma, ο
καλός μας φίλος από το Alice Springs.
Είχαμε ταξιδέψει ξανά μαζί, στην
Αυστραλιανή έρημο και στην Ασία, με μοτοσυκλέτα.
Στην αρχή σκεφτήκαμε να κάνουμε αυτό το ταξίδι με μοτοσυκλέτα, αλλά στο
τέλος καταλήξαμε ότι το Toyota Landcruiser TroopCarrier μας, ήταν
καλύτερη επιλογή.
Ο Tom, σκληροπυρηνικός όπως πάντα, θα
ερχόταν με το BMW F650!
Στις αρχές Μαίου, οδηγήσαμε μέχρι τη Μελβούρνη. Εκεί χώσαμε το Troopy
και το BMW σε container και τα στείλαμε στη Ρωσία.
Έτσι βρισκόμαστε τώρα στο Βλαδιοστόκ, έτοιμοι να ξεκινήσουμε την
περιπέτεια, οδηγώντας στη Σιβηρία, Μογγολία και δυτική Ρωσία μέχρι την
Ευρώπη.
Ύστερα από 24 ώρες στον αέρα, φτάσαμε στο διεθνές αεροδρόμιο του
Βλαδιβοστόκ και μπήκαμε κατευθείαν σε ένα λεωφορείο.
Το λεωφορείο, έκανε στροφή 180 μοιρών και κύλησε για 25 μέτρα, όπου μας
αποβίβασε στην αίθουσα υποδοχής!
Οι περισσότεροι κοιταχτήκαμε
απορημένοι για το νόημα του να μπούμε και να βγούμε από το λεωφορείο
για αυτά τα 25 μέτρα.
Έχοντας εξασφαλίσει visa για το Ρωσικό έδαφος για έξη μήνες,
αναρωτιόμασταν για τις ερωτήσεις που θα μας κάνανε στο τελωνείο.
Ανακουφιστήκαμε τελικά, μια και η διαδικασία ήταν απλή και ξεμπερδέψαμε
γρήγορα. Σε μισή ώρα ήμασταν ήδη στο δρόμο για το ξενοδοχείο μας, στο
κέντρο του Βλαδιβοστόκ.
Πόσο πράσινο και τροπικό είναι το
περιβάλλον!
Το αεροδρόμιο, είναι 30 χιλιόμετρα, από το κέντρο της πόλης. Ο δρόμος
που συνδέει το αεροδρόμιο με την πόλη, ασφυκτιούσε από την κίνηση και
έκπληκτοι διαπιστώσαμε ότι τα περισσότερα οχήματα ήταν δεξιοτίμονα σε
μια χώρα που ο κανόνας είναι τα αριστεροτίμονα!
Μάλιστα τα αριστεροτίμονα που είδαμε ήταν ελάχιστα και αποκλειστικά
ρωσικής κατασκευής.
Τα περισσότερα οχήματα που κυκλοφορούν ήταν τελευταία μοντέλα Toyota ή
Nissan απλά ή 4Χ4, ενώ πολλά από αυτά ήταν ακριβά και πολυτελή μοντέλα.
Η πόλη του Βλαδιβοστόκ (που σημαίνει Κυρίαρχος της Ανατολής), βλέπει τη
θάλασσα της Ιαπωνίας. Από το ξενοδοχείο μας, είχαμε μια μεγαλοπρεπή θέα
του κόλπου Amurky.
Λίγα λεπτά μακρύτερα με τα πόδια, στα ανατολικά, το Goldern Horn Bay,
το κεντρικό λιμάνι της πόλης και ο ναύσταθμος του Ρωσικού πολεμικού
ναυτικού του Ειρηνικού.
Το Βλαδιβοστόκ, είναι το τέρμα του Υπερ Σιβηρικού σιδηρόδρομου, ο
οποίος συνδέει τη ρωσική ανατολή με τη Μόσχα, 9300 χιλιόμετρα
δυτικότερα.
Απέχει λιγότερο από 100 χιλιόμετρα από τα κινεζικά σύνορα και βρίσκεται
απέναντι από κεντρικό νησί της Ιαπωνίας Honshu.
Παρά τη μεγάλη απόσταση από την Ευρώπη, η πόλη έχει χαρακτηριστικό
Ευρωπαϊκό άρωμα!
Το ξενοδοχείο μας είναι κεντρικό. Μέσα σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε στο
κέντρο.
Περπατάμε στον κεντρικό πεζόδρομο, με μικρά μαγαζιά να πουλούν
οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς και κυρίως... φαγητό!
Στη παραλία, επικρατεί εορταστική ατμόσφαιρα με μουσική να παίζει
δυνατά. Οι ρώσοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο τον υπέροχο
καιρό.
Η παραλία είναι γεμάτη με κολυμβητές. Προσπαθούν να ρουφήξουν
τον ήλιο!
Από τη στιγμή που ήρθαμε στο Βλαδιβοστόκ, ο καιρός είναι υπέροχος!
Η θερμοκρασία κυμαίνεται γύρω στους 20 βαθμούς, ο ήλιος ανατέλλει γύρω
στις 06:00 και δύει μετά τις 22:00!.
Μόνο τη νύκτα πέφτει ένα ψιλόβροχο. Ο καιρός μας κακομαθαίνει!
Στην πραγματικότητα, για τα ρωσικά δεδομένα, το Βλαδιβοστόκ, έχει
μέτριους χειμώνες και γλυκά – ζεστά καλοκαίρια.
Αντίθετα με αυτά που αναφέρει το βιβλίο – οδηγός μας, διαπιστώνουμε με
έκπληξη πόσο όμορφα και καλά είναι ντυμένοι όλοι.
Οι ρωσίδες είναι ΕΚΘΑΜΒΩΤΙΚΕΣ και
ντυμένες με την τελευταία λέξη της
μόδας!
Οι περισσότεροι ρώσοι, έχουν ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά και δείχνουν
εκτός τόπου σε αυτό το απομακρυσμένο σημείο της Ασιατικής ηπείρου.
Οι γυναίκες έχουν έντονα χρώματα μαλλιών ξεκινώντας από ξανθά, σκούρα
καστανά, γαλάζια, μώβ, κίτρινα μέχρι και βαθυκόκκινα!
Όλοι κρατούν ένα κινητό και μιλάνε ακατάπαυστα. Όλοι είναι πολύ φιλικοί
και φιλόξενοι.
Οι μαγαζάτορες είναι λίγο σφιγμένοι στην αρχή, αλλά μόλις η Kienny τους
μιλά στα ρώσικα, ένα μεγάλο χαμόγελο γεμίζει το πρόσωπο τους.
Οι περισσότεροι από τους τουρίστες που έρχονται στο Βλαδιβοστόκ είναι
από την Κίνα, με τους υπόλοιπους να προέρχονται από την Ιαπωνία και την
Κορέα.
Φυσικά έρχονται για τα καζίνο και τα ... κορίτσια. Ελάχιστοι
είναι οι δυτικοί τουρίστες, με τους περισσότερους από αυτούς να
προέρχονται από την Αμερική.
Κυρίως ζευγάρια που έρχονται στο
Βλαδιβοστόκ με στόχο να υιοθετήσουν ένα μωρό.
Όπως και με οτιδήποτε άλλο έτσι μείναμε έκπληκτοι και από την ποιότητα
του φαγητού!
Χωρίς δισταγμό δοκιμάσαμε τα πάντα, στα καφέ και εστιατόρια του δρόμου
και όλα είχαν θαυμάσια γεύση!
Οι τιμές είναι λίγο φθηνότερες σε σχέση με την Αυστραλία.
Στο παντοπωλείο χρησιμοποιήσαμε με άνεση τη Visa μας, ενώ παντού θα
βρει κανείς μηχανήματα ΑΤΜ, τα οποία δέχονται όλες τις γνωστές κάρτες.
Είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε δύο συναυλίες στην πρόσφατα
ανακαινισμένη φιλαρμονική.
Η πρώτη ήταν μια παράσταση από τέσσερις κλασσικούς σολίστ με θέμα τον
ρώσο ποιητή Phuskin.
Το δεύτερο, ήταν από ένα σύγχρονο γκρουπ, που τραγουδούσε ρωσικά
τραγούδια της δεκαετίας του 60 (!!!)
Αν και δεν καταλαβαίναμε γρι, η εκφραστικότητα των τραγουδιστών και η
αποδοχή τους από το κοινό, μας βοήθησε να απολαύσουμε αυτή τη συναυλία.
Τα κτίρια, είναι ένα κολάζ από Σοβιετική αρχιτεκτονική με ψηλά
τσιμεντένια κτίρια και παλαιότερα πανέμορφα αριστοκρατικά οικήματα,
πολλά από τα οποία είναι ανακαινισμένα.
Η πόλη βρίσκεται σε οικιστική έκρηξη, με πολλά κτίρια ευρωπαϊκού ρυθμού
να βρίσκονται υπό κατασκευή.
Στην αρχή δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε που βρίσκονται τα καταστήματα,
τα σούπερ-μάρκετ και τα εστιατόρια.
Πολλά από αυτό βρίσκονταν κρυμμένα
πίσω από διπλές κλειστές πόρτες. Αργότερα διαπιστώσαμε ότι ο λόγος της
... απόκρυψης με τις διπλές πόρτες ήταν για να μπορούν να
αντιμετωπίσουν το ρωσικό χειμώνα. Φυσικά το ότι όλες οι πινακίδες ήταν
στα ρωσικά δε βοηθούσε καθόλου!
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, με τα ρωσικά μας να πηγαίνουν καλύτερα
και εισχωρώντας πιο πολύ στο ρωσικό τρόπο ζωής τα πράγματα έγιναν πιο
εύκολα
Ελάχιστοι είναι αυτοί που μιλάνε αγγλικά, με το μεγαλύτερο ποσοστό
αυτών να είναι νέας ηλικίας.
Σάββατο 12 Ιουνίου, ήταν η μέρα ανεξαρτησίας της Ρωσίας (όταν η ρωσική
δημοκρατία ανεξαρτητοποιήθηκε από την ΕΣΣΔ, το 1991).
Μέχρι τότε το Βλαδιβοστόκ ήταν μια «κλειστή» πόλη και μόνο
όσοι είχαν ειδική άδεια μπορούσαν να μπουν μέσα.
Αυτά άλλαξαν πολύ γρήγορα, μετά την ανεξαρτητοποίηση και τώρα το
Βλαδιβοστόκ είναι ανοικτό για όλο τον κόσμο.
Οι επιχειρήσεις ανθίζουν και επενδύσεις από ξένους γίνονται παντού.
Ήμασταν πολύ τυχεροί, που περπατούσαμε στο κέντρο της πόλης, ακριβώς
την ώρα που ξεκίναγαν οι εκδηλώσεις για την ημέρα της ανεξαρτησίας.
Ύστερα από μερικούς σύντομους λόγους από τους επισήμους, η πολύχρωμη
παρέλαση ξεκίνησε και ακολούθησε μια τετράωρη συναυλία με τραγούδια,
χορό και διασκέδαση.
Ήταν μια εξαιρετικά προετοιμασμένη εκδήλωση, με ασταμάτητη μουσική και
στοιχεία από παραδοσιακό ρωσικό χορό, Κοζάκους χορευτές και
τραγουδιστές καθώς και σύγχρονη μουσική. Το τελευταίο μισάωρο,
απολαύσαμε μουσική τζαζ.
Οι ρώσοι, σίγουρα γνωρίζουν πώς να
στήσουν μια
όμορφη εκδήλωση! Ήμασταν πολύ τυχεροί που την παρακολουθήσαμε!
Όσο περιμέναμε για το Troopy, επισκεφτήκαμε το κάστρο του Βλαδιβοστόκ,
ένα πολεμικό μουσείο, με κάθε είδους αντιεροπορικά, όπλα και
πυραύλους, ανακατασκευασμένα από ενθουσιώδεις εθελοντές.
Συναντήσαμε τη διευθύντρια του μουσείου και μας έδειξε της κατακόμβες
του κάστρου, ενώ είχαμε και την ευκαιρία να ... δοκιμάσουμε κάποιες από
τις μεσαιωνικές στολές των ιπποτών!
Αν και τα τηλέφωνα στοιχίζουν ακριβά, τα internet cafe βρίσκονται
παντού και είναι σχετικά φθηνά, στο 1 ρούβλι το λεπτό, περίπου 0,05$.
Θα αναρωτιέστε γιατί βρισκόμαστε ακόμα
στο Βλαδιβοστόκ.
Τα οχήματα μας, έφυγαν από την Αυστραλία στις 9 Μαίου και θα έφταναν
εδώ την 1η Ιουνίου, τέσσερις μέρες πριν από εμάς.
Δυστυχώς το container άργησε να φτάσει στην Κορέα και έτσι έχασε το
εβδομαδιαίο πλοίο για εδώ. Στη συνέχεια το πλοίο που έφυγε από την
Κορέα την επόμενη βδομάδα, είχε μια σημαντική παράδοση να κάνει στο
λιμάνι του Sakhalin και τελικά το container έφτασε εδώ μόλις στις 10
του Ιούνη...
Έτσι... πέσαμε πάνω στην αργία της μέρας της ανεξαρτησίας και ... τώρα
περιμένουμε τους... τελωνειακούς. Ευτυχώς το Βλαδιβοστόκ είναι πολύ
όμορφη πόλη και ο χρόνος κυλά χαλαρά. Είδαμε πολλά και αρχίσαμε την
προσαρμογή μας στο ρωσικό τρόπο ζωής!
Είναι ώρα να προχωρήσουμε όμως,
αδημονούμε να δούμε την ενδοχώρα της Ρωσίας και της Μογγολίας!
Κείμενο-φωτογραφίες: [Geoff & Kienny Kingsmill]
Απόδοση: [Σπύρος
Κατσιμαλής]
Στο επόμενο:
...Μόλις πήραμε τα οχήματα μας στα χέρια μας, ξεκινήσαμε πυρετωδώς τις
προετοιμασίες, βιδώσαμε τη σκηνή οροφής, καατζάραμε προμήθειες και
γεμίσαμε καύσιμα και νερό...
... Η κατάσταση του δρόμου από το Birobizhan ως την Chita, μια απόσταση
2000 χιλιομέτρων, είναι κάτι μεταξύ ζούγκλας, άσχημων χωματόδρομων,
χιλιοτρυπημένης ασφάλτου, φρέσκιας ασφάλτου και καλών χωματόδρομων...
... Το Σιβηρικό δάσος είναι πολύ επιβλητικό! Πυκνό γεμάτο πεύκα και
λεύκες. Ο δρόμος μας οδηγούσε σε απότομες αναβάσεις λόφων και γλιστερά
κατεβάσματα σε γρασσιδομένες πλαγιές.
More articles
|
|
| |
|
