| |
- Πάει η τρέλα στα βουνά;
- Τελικά πόσο βρέχει στο Πάντα Βρέχει;
- Τι σχέση είχε ο Αστερίξ με τα βουνά της Ευρυτανίας;
Αυτές και άλλες απορίες είχε σα στόχο να λύσει η εξόρμηση του
Off-Road.gr, που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Οκτωβρίου στην περιοχή των
Ευρυτανικών
βουνών και όχι μόνο!
Με στόχο να γνωρίσουμε τα Ελληνικά βουνά στα καλύτερα τους, τα φετινά
Off-Road.gr Trips επιλέγουν προορισμούς – πόθους.
Αυτή τη φορά το ραντεβού δόθηκε για το απόγευμα – βραδάκι της
Παρασκευής στον Αγ. Νικόλα ή Λάσπη όπως ήταν το παλιό όνομα του χωριού,
λίγα χιλιόμετρα πριν το Καρπενήσι.
Όλη την βδομάδα είχε μουλιάσει η περιοχή και η ΕΜΥ μας προδιάθετε για
ακόμα περισσότερο νερό και χαμηλές θερμοκρασίες.
Η μυρωδιά του καμένου ξύλου αγκαλιασμένη από την βραδινή υγρασία, μας
έσπασε τη μύτη με την είσοδο μας στο χωρίο.
Κανείς δεν είδε κανένα
εκείνο το βραδύ μια και όλοι φτάσαμε ... λίγο αργούτσικα.
Για τη
διαμονή μας φροντίσανε οι γραφικοί ξενώνες του Αι Νικόλα.
Το πρωινό μας βρήκε να δοκιμάζουμε τις υπέροχες μαρμελάδες τις
κυρά-Λίνας.
Για χρόνια νοσοκόμα, άφησε πίσω την πόλη και το άγχος
και ήρθε εδώ να μεγαλουργήσει στην κουζίνα.
Φάγαμε την καλύτερη γιαούρτη με μαρμελάδα, δίπλα στο τζάκι εδώ.
Εντωμεταξύ μαζεύτηκε και η παρέα.
Μικρό briefing επί χάρτου και πάμε
Λίγα χιλιόμετρα ασφάλτου και βουρ στον πρώτο περιφερειακό
δασικό.
Αααααπόλαυση!
Το έδαφος υγρό και καλοπατημένο έχει καταπληκτική πρόσφυση. Είναι τέλη
Οκτωβρίου πλέον. Τα χρώματα, απλά καταπληκτικά ενώ γύρω μας οι
βαρυφορτωμένες καστανιές, κλέβουν την παράσταση.
Μια στάση είναι
επιβεβλημένη. Χρόνος υπάρχει αρκετός. Το βράδυ είναι ακόμα μακριά!
Ψιλοβρέχει και τα ρυάκια διαδέχονται το ένα το άλλο. Η ομίχλη κάνει την
εμφάνιση της και το τοπίο γίνεται μαγικό. Περνάμε σε άλλη διάσταση!
Ωπ... προσοχή μην πατήσουμε τις σαύρες!
Έχουν γεμίσει τον τόπο. Η λάσπη
μας οδηγεί μέχρι το Κρίκελο.
Το χωριό είναι αγκαλιασμένο στην ομίχλη και εμείς αποφασίζουμε για μια
σύντομη στάση για καφεδάκι στην πλατεία του χωρίου.
Το καφεδάκι γίνεται τσίπουρο και το τσίπουρο αρνάκι στη γάστρα με
πατάτες!
Ναι είναι μόλις 12:30 αλλά... αυτή η μυρωδιά βρε παιδάκι μου, είναι
άλλο πράμα. Άσε που πρέπει να πάρουμε ... θερμίδες για την επικείμενη
βουτιά μας στο νερό για το πάντα βρέχει.
Η συζήτηση έχει ανάψει, θα μπούμε ή δε θα μπούμε; Αποφασίσαμε να
φτάσουμε πρώτα με το καλό και θα το ανακινούσαμε το θέμα εκεί.
Ξεκίνημα για το δεύτερο ετάπ της διαδρομής μας.
Αφήνουμε πίσω το δάσος
και βγαίνουμε στις ανοικτές πέτρινα πλαγίες που περιβάλουν τον
Κρικελλοπόταμο
Η κατάβαση είναι αργή αλλά σταθερή. Φυσικά δε χάνουμε ευκαιρία για
φωτογράφηση.
Σύντομα καβατζάρουμε τα Ροσκά και βρισκόμαστε να καταβαίνουμε τον
υπέροχο δρόμο προς το Πάντα Βρέχει.
Το φαράγγι στο Πάντα Βρέχει σχηματίζεται από τα νερά του ορμητικού
Κρικελοπόταμου. Οι οδηγοί βουνού που το «ανακάλυψαν» το ονόμασαν «πάντα
βρέχει» και έλεγαν ότι βρίσκεται κάπου στην Ευρυτανία, κρατώντας
μυστικό το ακριβές στίγμα του.
Πρόκειται για το στενότερο πέρασμα του
ποταμού ανάμεσα στα όρη Πλατανάκι και Καλιακούδα.
Φτάνοντας στην όχθη του ποταμού η βροχή ξανάρχισε; Και τώρα; Πάμε ή όχι;
Κίνδυνος δεν υπάρχει όσον αφορά, αυτή καθεαυτή την πορεία μας μέσα στο
ποτάμι, το φαράγγι είναι φαρδύ, αλλά το κρύο και η βροχή σε συνδυασμό
με το ότι σίγουρα θα χρειαστεί να μπούμε μέσα στο νερό είναι ένα ...
θέμα.
Εδώ δε χρειάζεται πολύ σκέψη, όσο κάθεσαι τόσο περισσότερο κρυώνεις!
Πάμε!
Άλλος βγάζει τα ρούχα και μένει με το σλίπ και άλλος βάζει και
αδιάβροχα. Η φωτογραφικές μηχανές μπαίνουν στην θήκη και προχωράμε!
Χρειάζεται περίπου μισή ώρα πεζοπορία στο ποτάμι. Τα βράχια δεν
γλιστράνε ιδιαίτερα αλλά είναι... τεράστια. Αρχικά προσπαθείς να
αποφύγεις κάθε επαφή με το υγρό στοιχείο.
Μάταια όμως!
Σύντομα φτάνουμε
στην πρώτη λίμνη που δεν υπάρχει άλλος τρόπος να την περάσεις, παρά
μόνο... κολυμπώντας.
Είναι λίγο δροσερά πάντως!
Αμέσως μετά αποζητάς τη συνεχή επαφή με το νερό. Γίναμε ξανά παιδιά!
Η αποκάλυψη συμβαίνει εκεί όπου το φαράγγι στενεύει πολύ και ο
επισκέπτης βρίσκεται μέσα σε συνεχή «βροχή».
Εδώ χύνονται πηγές από τα
γύρω βουνά που συναντούν τον Κρικελοπόταμο συνθέτοντας ένα τοπίο
μοναδικό στο οποίο… πάντα βρέχει!
Τώρα βέβαια σε εμάς έβρεχε έτσι και αλλιώς όμως το θέαμα ήταν
μεγαλειώδες!
Το σημαντικότερο ήταν όμως ότι η ομάδα στην πορεία προς και από τους
καταρράκτες «έδεσε».
Μπήκαμε όλοι μας σε μια όμορφη περιπέτεια και με
αλληλοβοήθεια στα περάσματα ήρθαμε πιο κοντά.
Δεν ήμασταν πλέον οι
επιβάτες των μεταλλικών κουτιών όπως πριν. Είχαμε βγει έξω από αυτά και
οι αντίξοες συνθήκες στα λίγα μέτρα μέχρι το σημείο που είχαμε σα στόχο
μας είχαν φέρει κοντά.
Είμαστε άνθρωποι που επιστρέψανε στο φυσικό τους
χώρο.
Πίσω και γρήγορη αλλαγή σε στεγνά ρούχα. Ένα μικρό ηλεκτρικό πρόβλημα
στο Cherokee (η μπαταρία αποφάσισε να ... παραδώσει εδώ),
αντιμετωπίστηκε με ... μετάγγιση ρεύματος, μέχρι την αλλαγή τις
μπαταρίας στο Καρπενήσι.
Αθάνατη επαρχία! Βρήκαμε μπαταρία φτάνοντας αργά το βράδυ στο
βενζινάδικο της πόλης! Έτσι απλά.
Μόνη παραφωνία ο ...βενζινάς που δεν
ήθελε να μας τη δώσει γιατί η αρχική του αυτοκινήτου ήταν 35Α και αυτός
είχε 55Α.
Φοβόταν ότι θα ... κάψει τα ηλεκτρικά!
Είδαμε και πάθαμε να τον
πείσουμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα....
Τέλος καλό, όλα καλά. Καταλήξαμε στην Λίνα και πάλι για ένα απολαυστικό
βραδινό.
Το κρασί, η μυρωδιά του τζακιού και η ζεστασιά της παρέας μας
χάρισε ένα υπέροχο βραδύ.
Ο Αστερίξ στην χώρα των Ευρυτανών;
Το 279 π.Χ. πολυάνθρωπη
στρατιά Γαλατών (200 χιλιάδες) με αρχηγό τον
Βρέννο Β' πραγματοποίησε εισβολή στη Μακεδονία και προχώρησε στη
Θεσσαλία, λεηλατώντας και καταστρέφοντας τα πάντα. Οι Γαλάτες,
έχοντας ως πρώτο στόχο το Μαντείο των Δελφών όπου υπήρχαν θησαυροί,
κατέβηκαν από τη Θεσσαλία στη Φθιώτιδα και, αφού πέρασαν το Σπερχειό,
λεηλάτησαν την Ηράκλεια και επιτέθηκαν στους Έλληνες που είχαν πάρει
θέσεις στο στενό των Θερμοπυλών.
Στη σύγκρουση οι Έλληνες, αν και ήταν
πολύ λιγότεροι, αντιστάθηκαν με
γενναιότητα και ανάγκασαν τους Γαλάτες να υποχωρήσουν. Ο Βρέννος, τότε,
για να εξασθενήσει την παράταξη των Ελλήνων, έστειλε, για
αντιπερισπασμό, 40 χιλιάδες Γαλάτες εναντίον της Αιτωλίας με την ελπίδα
ότι, έτσι, θα αναγκάζονταν οι Αιτωλοί να φύγουν από τις Θερμοπύλες για
να υπερασπίσουν τη χώρα τους.
Το τμήμα αυτό των Γαλατών, με
αρχηγούς τον Ορεστόριο και τον Κόμβουτιν,
πέρασε το Σπερχειό προς τα πίσω, και μέσω της Θεσσαλίας εισέβαλε στην
Ευρυτανία που αποτελούσε μέρος της Αιτωλίας. Οι βάρβαροι βρήκαν
τη χώρα των Αιτωλών ανυπεράσπιστη και διέπραξαν φοβερά ανοσιουργήματα.
Έσφαξαν γέροντες και νήπια, απ' τα οποία έπιναν το αίμα και έτρωγαν τις
σάρκες, τις δε γυναίκες μεταχειρίστηκαν με φοβερούς εξευτελισμούς,
βιάζοντάς τες μέχρι θανάτου.
Όταν οι Γαλάτες ολοκλήρωσαν την καταστροφή και έκαψαν το Κάλλιο,
επέστρεφαν από τον ίδιο δρόμο για να συναντήσουν το κύριο σώμα του
βαρβαρικού στρατού στις Θερμοπύλες. Αλλ' ο ίδιος δρόμος τους έφερε πάλι
στον φυσικό αυχένα (τα Κοκκάλια), από τον οποίο είχαν εισβάλει στην
Αιτωλία.
Εκεί όμως βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις
οκτώ πλέον χιλιάδες Αιτωλούς που
κατέφθασαν από τις Θερμοπύλες με τους στρατηγούς των Πολύαρχον,
Πολύφρονα και Λαοκράτη. Ο Παυσανίας λέγει, ότι στην καταδιωκτική
εκστρατεία πήραν μέρος εθελοντικά και γυναίκες, γιατί μισούσαν τους
Γαλάτες περισσότερο από τους άνδρες.
Η σύγκρουση υπήρξε σφοδρότατη και
συνεχίστηκε για μέρες. Όπως φαίνεται,
οι Γαλάτες είχαν κυκλωθεί και οι περισσότεροι εξοντώθηκαν από τους
Αιτωλούς.
Λείψανα από την φονικότατη εκείνη
μάχη υπάρχουν και σήμερα. Απειράριθμα
θρυμματισμένα κόκαλα βρίσκονται σκορπισμένα στο έδαφος, απ' τα οποία η
τοποθεσία ονομάζεται "ΚΟΚΚΑΛΙΑ". Παλαιότερα, που στην περιοχή
καλλιεργούσαν σίκαλη από το γειτονικό χωριό Κρίκελο, το υνί έφερνε στην
επιφάνεια και τεμάχια από διάφορα εξαρτήματα και όπλα.
Η μέρα μας ξεκίνησε με ένα παιχνίδι γύρω από το χωριό του Αι Νικόλα.
Εργαλεία τα τετρακίνητα και η αίσθηση πλοήγησης. Το παιχνίδι τελείωνε
στο μνημείο στα Κοκκάλια.
Ουσιαστικά θα πρέπει να «μάθεις» την ιστορία
του σημείου για να μπορέσεις, συνειρμικά, να ταξιδέψεις στο παρελθόν.
Στην περίπτωση μας τα Κοκκάλια, εκτός από ένα ιστορικό σημείο, αποτελεί
και μια από τις ελάχιστες βατές ανοικτές βουνοπλαγιές στον Ελληνικό
χώρο.
Είναι από τα λίγα σημεία που μπορείς να πλησιάσεις με αυτοκίνητο
και να διασχίσεις όλο το βουνό κινούμενος στην κορυφή του.
Το έδαφος
είναι σχετικά ομαλό και οι πλαγιές είναι καλυμμένες με γρασίδι.
Όντας στη βάση του βουνού η ανηφόρα μοιάζει .. κάπως.
Όμως με σωστή χρήση του πεντάλ του γκαζιού και ήρεμες κινήσεις όλα τα
αυτοκίνητα βρέθηκαν στην κορυφή. Μετά .. μπήκαμε στο βασίλειο της
ομίχλης για 13 χιλιόμετρα.
Ανάμικτα συναισθήματα.
Η ομίχλη δραματοποιεί τις καταστάσεις και
νιώθεις ότι βαδίζεις προς το άγνωστο. Ανεβαίνεις τις ανηφοριές ή ....
κατεβαίνεις τις κατηφοριές και παρόλο που ο πλοηγός δείχνει τον ασφαλή
δρόμο, δεν παύεις να αναρωτιέσαι, τι βρίσκεται από πίσω;
Η αδρεναλίνη είναι εδώ!
Αφήνουμε πίσω την ομίχλη και το ανοικτό βουνό και μπαίνουμε στα υπέροχα
σκεπαστά κομμάτια στην Γραμμένη Οξιά. Η λάσπη καραδοκεί.
Το δάσος είναι
πυκνό και το φως μέσα του είναι ελάχιστο.
Σιγά – σιγά, δρασκελίζουμε την μια μετά την άλλη τις πλαγιές και
βγαίνουμε στην Αρτοτίνα. Το χωρίο είναι γεμάτο με κόσμο μια και χθες
είχανε γάμο.
Ξεκινάμε για την καθιερωμένη στάση για καφέ και βέβαια το γυρίζουμε στο
φαγητό. Το κοντοσούβλι μόλις έχει ετοιμαστεί.
Οι πατάτες κομμένες στο
χέρι και τηγανισμένες σε ελαιόλαδο. Έτσι απλά.
Τελικά πίνουμε και το καφεδάκι μας και ξεκινάμε για το τελευταίο
κομμάτι της ημέρας.
Εκμεταλλευόμενοι την περίοδο της δραστηριότητας
μας, διασχίσαμε τα Βαρδούσια.
Σε λίγες μέρες μόνο οι δρόμοι θα κλείσουν
από τα πρώτα χιόνια και θα παραμείνουν κλειστοί μέχρι τα τέλη της
άνοιξης.
Το βουνό θα ανήκει πλέον μόνο στους ορειβάτες.
Ένα μικρό
παιχνίδι ανάβασης στήθηκε αυθόρμητα λίγο πριν το καταφύγιο. Στόχος η
προσέγγιση του καταφυγίου μόνο από Off-Road!
Η πολυπόθητη λάσπη είναι εδώ!
Αφήνοντας τον Αθανάσιο Διάκο στα δεξιά μας μπήκαμε στα λημέρια της
Οίτης.
Η λάσπη μας περίμενε στην τελευταία ετάπ της διαδρομής μας.
Τα
γλιστρήματα δίνουν και παίρνουν και απομακρύνουν τις σκέψεις από την
επιστροφή στην καθημερινότητα.
Είναι η τελευταία προσπάθεια του βουνού να σε κρατήσει εδώ μαζί του.
Τι είναι τα Off-Road.gr Trips;
Είναι οργανωμένες εξορμήσεις από το Off-Road.gr με στόχο τη
γνωριμία με
τον χώρο του Off-Road.
Υψηλή ποιότητα, γνώση του αντικειμένου, ασφάλεια και παιχνίδι είναι
αυτά που μπορεί να βρει κανείς μέσα από τις ολιγομελείς δραστηριότητες
μας, προσφερόμενες από ανθρώπους με γνώση και αγάπη για το χώρο.
Ξεφεύγοντας από τα τετριμμένα των μονοήμερων, οι διήμερες εξορμήσεις με
λίγα αυτοκίνητα σε βάζουν πιο μέσα στον όρο «εκδρομή».
Φτάνεις στον προορισμό σου αργά το βράδυ της Παρασκευής, πιθανότατα
κουρασμένος από όλη την ημέρα στη δουλειά συν το άγχος του ταξιδιού.
Όμως το επόμενο πρωινό ξυπνάς μέσα στην φύση, γνωρίζοντας ότι έχεις μια
πλήρη μέρα στο βουνό, με χαλαρούς ρυθμούς. Τα χωριουδάκια σε περιμένουν
να τα ανακαλύψεις και σε προκαλούν για στάση.
Το μυαλό καθαρίζει και τελικά η διασκέδαση και η ψυχική ηρεμία έρχεται
γρήγορα.
Αφήνεις ξεκάθαρα πλέον τους ρυθμούς τις πόλης πίσω και ο εγκέφαλος
μπαίνει σε άλλο mode λειτουργίας.
Στο κάτω – κάτω η Κυριακή και η απογευματινή επιστροφή είναι ακόμα
μακριά....
* Φωτογραφίες μοιράστηκαν σε όλους τους συμμετέχοντες με το τέλος της
δραστηριότητας.
Κείμενο: [Σπύρος
Κατσιμαλής]
Φωτογραφίες: [Nora Agapi]
More articles
|
|
| |
|
