Elbrus, 5642 μέτρα, Ρωσία, 13 Σεπτεμβρίου 1997, 19:15
Στόχος της αποστολής, ήταν να φτάσει ένα Land Rover Defender στην
υψηλότερη κορυφή της Ευρώπης, στο βουνό Elbrus στη Ρωσία.
Απαιτήθηκε ενάμισης χρόνος προετοιμασίας και στη συνέχεια 43 ημέρες
μάχη με το βουνό και τις συνθήκες για να οδηγήσει η ομάδα το Land
Rover Defender της στην κορυφή!
Όλα ξεκίνησαν το 1996 όταν στο μυαλό του Abramov μπήκε η ιδέα ότι
ένα αυτοκίνητο θα μπορούσε να πατήσει στην υψηλότερη κορυφή της
Ευρώπης με την ίδια του τη δύναμη.
Τώρα ο Alex δεν είναι και κανένας τυχαίος: Έμπειρος ορειβάτης έχει
οδηγήσει αναρίθμητες αποστολές στα βουνά, χρειαζόταν όμως σύμμαχο
του στην υλοποίηση της ιδέας και αυτός ήταν ο ιδιαίτερα έμπειρος
οδηγός Oleg Bogdanov.
Ο Oleg διάλεξε ένα Defender και οι δυο τους ηγήθηκαν της αποστολής.
Το σχέδιο υποστηρίχθηκε από τους Avtodom, 1st Channer, Risk Company,
Aplindustria και άλλες οργανώσεις.
Ξεκίνημα
Πριν την τελική ανάβαση, πραγματοποιήθηκαν δύο δοκιμαστικές
αποστολές που στόχο είχαν να εξοικειωθεί η ομάδα και να δοκιμαστεί
το όχημα.
Η αποστολή
Η ομάδα αριθμούσε 12 άτομα, στην οποία συμπεριλαμβάνονταν και ένας
μηχανικός, ξεκίνησε την αποστολή στις αρχές Αυγούστου του 1997.
Τα πράγματα εξελίχθηκαν γρήγορα και την επόμενη μέρα η ομάδα,
χρησιμοποιώντας τον παλιό δρόμο που οδηγούσε στα καταφύγια, έφτασε
στα 3750 μέτρα.
Από εκεί και πέρα ξεκινούσε το χιόνι και ο πάγος, αλλά όλοι ήταν
αποφασισμένοι να πετύχουν το στόχο τους.
Στη συνέχεια ακολούθησαν πραγματικά πολύ δύσκολες καταστάσεις. Σε
πολλά σημεία το Defender ανέβαινε πόντο με τον πόντο. Εννιά φορές
χρειάστηκε η ομάδα να κατέβει για να φέρει ανταλλακτικά, το όχημα
παγιδεύτηκε σε παγίδες χιονιού και η ομάδα εγκλωβίστηκε αρκετές ημέρες αποκλεισμένη και ακίνητη σε χιονοθύελλες.
Μάλιστα για να επιταχυνθεί η διαδικασία της επιστροφής στη βάση,
χρησιμοποίησαν μέχρι και αλεξίπτωτο πλαγιάς.
Το Defender diesel της ομάδας, ήταν παραγωγής. Μπροστά και πίσω είχε
τοποθετηθεί από ένας εργάτης 8000Lb και το πακέτο συμπληρωνόταν από
snorkel και μια σχάρα για να μεταφέρει όλο τον εξοπλισμό της ομάδας.
Τα λάστιχα ήταν χειμερινά, με καρφιά και σε κάποια σημεία το όχημα
φορούσε αλυσίδες.
Επίσης υπήρχαν πλαϊνοί προστατευτικοί μαρσπιέδες με δέστρες,
προβολείς, στοιχεία γεφύρωσης, ιμάντες, φτυάρια κ.α.
Από ένα σημείο και πέρα το αυτοκίνητο, είχε ένα σύστημα για διπλούς
πίσω τροχούς, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη επιφάνεια κατανομής του
βάρους, ενώ οι μπροστινοί τροχοί έφεραν από μια ακόμα ζάντα βιδωμένη
εξωτερικά ώστε εκεί να εφαρμόζουν συρματόσχοινα τα οποία
χρησιμοποιούσε το όχημα για να ανελκύει τον εαυτό του.
Το ουσιαστικότερο πρόβλημα που αντιμετώπισαν ήταν η έλλειψη οξυγόνου
στο μεγάλο υψόμετρο, που αδυνατούσε να τροφοδοτήσει με τον
απαραίτητο αέρα το αυτοκίνητο. Η πίεση που δέχτηκε το αυτοκίνητο για
να ανεβαίνει μέχρι και σε κλίσεις 95%, συνεχώς βυθισμένο στο χιόνι,
ήταν τεράστια. Μια φορά κατέβασαν κεντρικό διαφορικό ενώ έκαναν και
επισκευή ατέρμονα, όλα αυτά κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες
συνθήκες.
Στην κορυφή
Το απόγευμα τις 13 Σεπτεμβρίου 1997 η ομάδα κινηματογραφεί τα
τελευταία μέτρα της ανάβασης στην κορυφή. Η αποστολή είχε εκτελεσθεί
με επιτυχία. Την προηγούμενη μέρα είχε μόλις κοπάσει η μεγαλύτερη
χιονοθύελλα της ανάβασης που τους κράτησε μέρες μέσα στο καταφύγιο
τους κάτω από το χιόνι και που παραλίγο να τους οδηγήσει στην
εγκατάλειψη.
Τα τελευταία μέτρα της κορυφής
Η συσσωρευμένη κούραση της ομάδας τους οδηγεί στην
απόφαση να αφήσουν το Defender εκεί και να κατεβούν στην Μαύρη
Θάλασσα για ολιγοήμερες διακοπές.
Στη συνέχεια επιστρέφουν πίσω στα τέλη Σεπτεμβρίου και βρίσκουν το
Dedender κυριολεκτικά παγωμένο.
Αφού το ξεθάβουν από τον πάγο, αφιερώνουν ώρες για να φέρουν το Land
Rover σε κατάσταση να πάρει μπροστά. Tο Defender παίρνει ξανά
μπροστά ξερνώντας μαύρους καπνούς από την εξάτμιση.
Η ομάδα ξεκινά να κατεβαίνει, συνειδητοποιεί όμως ότι θα χρειαστούν
αλυσίδες με καρφιά για το κατέβασμα μια και οι νόμοι της φυσικής δεν
αλλάζουν και το αυτοκίνητο κατρακυλά ανεξέλεγκτα στον πάγο.
Αποφασίσουν να κατέβουν για μια ακόμα φορά, να πάρουν τα απαραίτητα
και να επιστρέψουν, αφήνοντας έναν από την ομάδα στο αυτοκίνητο.
Λίγη ώρα αργότερα, καθώς η ομάδα κατεβαίνει γλιτώνουν από θαύμα από
ένα αντικείμενο που έρχεται από το πουθενά κατεβαίνοντας την πλαγιά
το οποίο παραλίγο να τους παρασύρει. Το άγνωστο αντικείμενο ήταν
ένας τροχός από το Defender!
Ο οδηγός που είχε μείνει πίσω, αποφάσισε να δοκιμάσει να κατεβάσει
το Land Rover χωρίς αλυσίδες και ξεκίνησε.
Λίγα μέτρα αργότερα χάνει τον έλεγχο και το Defender αρχίζει να
κατρακυλάει στην πλαγιά. Ευτυχώς ο οδηγός τελευταία στιγμή πηδάει
έξω και το Land Rover, μετά από αρκετές τούμπες, καταλήγει
μεγαλοπρεπώς σε έναν βράχο, όπου γίνεται κομμάτια στα 5400 μέτρα.
Ένα από αυτά ήταν και ο τροχός που κατρακύλησε και παραλίγο να
στείλει στον άλλο κόσμο την ομάδα που κατέβαινε.
Το Land Rover παρέμεινε μέχρι τα τέλει του 2008 στο ίδιο σημείο,
όπου μια ομάδα ανέβηκε με στόχο να μαζέψει τα απομεινάρια του.
Το ταξίδι της ομάδας αποτυπώθηκε στο ντοκυμαντέρ «Man, Car,
Mountain» που πήρε το βραβείο του φεστιβάλ Extreme & Adventure
films festival «Vertical». Η αποστολή προτάθηκε να μπεί στο βιβλίο
Guiness του 1997.
H ομάδα: Viktor Sklearov - Φυσικός – Αλπινιστής Andrei Leontiev - Αλπινιστής Igor Barikin Vasily Yeladnik - Αγωνιζόμενος, συμμετοχή στο paris-dakar Alexey Nikulshin - Ο νεότερος της ομάδας, 16 χρονών Alexander Koval - cameraman Konstantin Bruskov - Υπεύθυνος σχεδίασης του έργου Alexander Kopylov - Βασικός συντελεστής της ομάδας Nikolai Nikulshin - Μηχανικός και ειδικός στην οδήγηση στο
χιόνι Sergey Babinkov - Υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων Alexander Abramov - Αλπινιστής και εμπνευστής της ιδέας Oleg Bogdanov - Αρχηγός αποστολής - extreme driver