| |
Πρώτο
μέρος: Αθήνα - Κέιπ Τάουν με Hyundai i20- i30: Μέρος πρώτο -
Ξυπόλυτος μαραθώνιος
Κινεζοκρατούμενο Σουδάν
Η Ουάντι Χάλφα, όταν δημιουργήθηκε η λίμνη, μετατοπίστηκε κι έγινε
μια πλινθούπολη που φιλοξενεί εκτός από την ελονοσία, χρυσοθήρες,
εμπόρους, λαθρεμπόρους, αστυνόμους και διερχόμενους σαν εμάς.
Εδώ οι φωτογραφίες απαγορεύονται και μόνο με ειδική άδεια που
κοστίζει 30 δολάρια κάνεις μερικώς δουλειά. Πήγανε να μας
μπουζουριάσουνε γιατί φωτογραφίζαμε βαγόνια τρένων, αλλά ο ατζέντης
καθάρισε και πάλι.
Τα πράγματα θύμιζαν Ελλάδα του 1967. Το ξενοδοχείο είχε ντιβάνια
μαλακά και βεντιλατέρ οροφής. Η θερμοκρασία την ημέρα ήταν 47 βαθμοί
υπό σκιά και η κατανάλωση 10 λίτρων νερού κατά άτομο απαραίτητη.
Δρόσιζε λίγο (για να κοιμηθούμε τις δύο βραδιές) μόνο στην ταράτσα
του ξενοδοχείου, από τις 2 έως τις 5 το πρωί, με αφύπνιση τον Ιμάμη
από το κοντινό τζαμί και την κάθε ώρα να μας την υποδεικνύει το
γκάρισμα δύο λευκών γαϊδάρων (στερεοφωνικά). Ευτυχώς είχα
φροντίσει για συμπληρώματα διατροφής και νερού. Αλλιώς την ηλίαση,
την είχαμε στο τσεπάκι.
Δυο καλοσυνάτες νεαρές καλλονές Αιγύπτιες, ιδιοκτήτριες ρεστοράν,
φρόντιζαν για την εξαίρετη διατροφή μας, ενώ τις έγδυναν εκατοντάδες
μάτια λόγω της γυναικείας αποχής από το χώρο. Τις δικές μας θα τις
μοσχοπουλάγαμε! Απίστευτο καμάκι στα κορίτσια μας, τις ξεμάτιαζα δύο
μέρες.
Επιτέλους τα Hyundai μας έφτασαν με τη λάντζα, αλλά όταν ο
καταπέλτης κατέβηκε η στάθμη της όχθης είχε αλλάξει και ήταν μόνο
για σούπερ τζιπ. Πού είσαι καημένε Κουταλιανέ, να κάνεις τη
σκάντζα...
Τέλος καλό όμως, όλα καλά.
Αμέσως τα αυτοκίνητα έγιναν το κέντρο του ενδιαφέροντος της περιοχής
μιας και εκεί κυκλοφορούν μόνο φορτηγά, Land Cruiser και ζωήλατα
οχήματα. Tα κοκκινάκια μας φάνταζαν μέσα στην έρημο σαν κινητός
στόχος.
Ξεκινήσαμε παράλληλα με το Νείλο προς την πόλη Ντόγκολα, σταματώντας
σε μικρά παραποτάμια, πλινθόκτιστα χωριά της ερήμου. Στη Νουβιανή
έρημο συναντήσαμε και μιλήσαμε με δίμετρους ξερακιανούς Σουδανούς,
κελεμπιοφόρους, με εμπόρους καμήλας που κάνανε μεταφορές προς την
Αίγυπτο, διασχίζοντας επί 40 μέρες στην έρημο της Νουβίας για το
χωριό Αρτζιν όπου γίνεται το ζωεμπόριο και ο εκτελωνισμός για να
εισαχθούν στη γειτονική χώρα. Με το κόστος της καμήλας στα 3.000
ευρώ, το εμπόριο στηρίζει οικονομικά την περιοχή.
Φροντίσαμε να τους ενημερώσουμε για τη χρήση του φωτοβολταϊκου πάνελ
με λυχνία, προσφέροντάς το μαζί με ένα φωτοβολταϊκό βραστήρα αυγών,
και μοιραστήκαμε μαζί τους τη χαρά που επιτέλους το βράδυ θα είχαν
δωρεάν φως.
Στάση σε περιοχή όπου χτίζεται γέφυρα στο Νείλο και κουβεντούλα με
τον τοπικό άρχοντα, το δήμαρχο. Είναι η πρώτη γέφυρα στο Σουδάν που
χρησιμοποιεί φωτοβολταϊκά φώτα.
Επόμενος σταθμός ήταν το Μπαρκάλ, με τις παλιές πυραμίδες, αφού για
70 km απολαύσαμε μια καταιγίδα της ερήμου με τη μορφή αμμοβολής στα
αυτοκίνητα. Η ορατότητα μηδενική και μόλις 2.000 rpm στα μοτέρ μας.
Ήταν σαν να μπαίναμε στη σήραγγα του χρόνου. Περιττό να σας πω την
επομένη, πώς ήταν τα φίλτρα του αέρα και του αιρκοντίσιον. Οι
πυραμίδες ήταν όντως αξιόλογες, μοναδικές, αλλά κυριολεκτικά
παρατημένες.
Όλες εκείνες τις μέρες παρατηρούσα έναν οργασμό έργων οδοποιίας και
έβλεπα οχήματα με λογότυπα ιδεογράμματα. Καταλάβαμε πολύ σύντομα την
επομένη, στην πόλη Μερόουε, τι ακριβώς συνέβαινε, όταν επισκεφτήκαμε
το φράγμα στο Νείλο. Το μυστικό των Κινέζων είναι ο σιωπηρός
επεκτατισμός και η μεθοδικότητα του τερμίτη. Το κουβάρι άρχισε να
ξετυλίγεται και να καταλαβαίνω το ξεπούλημα αυτής της ηπείρου, που
θυμίζει και το δικό μας ξεπούλημα. Σε λίγα χρόνια θα κυκλοφορούν
μαυράκια με σχιστά μάτια, μιας και στο Σουδάν ήδη υπάρχουν 32.000
Κινέζοι.
Το εν λόγω υδροηλεκτρικό έργο θα είναι 4 φορές μεγαλύτερο από το
Ασουάν σε ισχύ (1.200 MW) και η επένδυση των 3 δις δολαρίων είναι
κατά 80% από ασιατικά κεφάλαια και κατά 20% από τράπεζες της
Ευρώπης. ΓιΆ αυτό η Αίγυπτος, όταν είδε να της κόβεται το νερό, δεν
μπόρεσε να αντιδράσει στο χτύπημα κάτω από τη ζώνη. Και το
αντάλλαγμα για τους επενδυτές; Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές του
Σουδάν, πετρέλαιο και κοιτάσματα.
Πολύ σύντομα φοβάμαι πως θα δούμε διαιρέσεις στη χώρα αυτή (βλ.
Νταρφούρ) καθώς και στον παγκόσμιο οικονομικό ιστό. Η παραγωγή σε
ηλεκτρισμό αυτής της μονάδας θα καλύψει το 80% των αναγκών του
Σουδάν, όταν θα έχει ολοκληρωθεί το δίκτυο ηλεκτροδότησης .
Φτάσαμε στο Χαρτούμ, την πόλη των δυο Νείλων, έχοντας το βράδυ
πατήσει στην άσφαλτο πάρα πολλά ποντίκια της ερήμου, αφού τα σλάλομ
που επιχειρήσαμε στην αρχή για την αποφυγή τους αποδείχτηκαν
επικίνδυνα. Η έλλειψη από βενζινάδικα ήταν εμφανής και χρειάστηκε να
γεμίσουμε από τα κάνιστρα που είχαμε μαζί μας. Εδώ να σημειώσουμε
ότι το καύσιμο ήταν το φθηνότερο στην Αφρική, περίπου 0,50 ευρώ το
λίτρο.
Έβρεχε όταν φτάσαμε στη σουδανική πρωτεύουσα και η θερμοκρασία
άρχισε να κατεβαίνει αισθητά. Το ξενοδοχείο πανάκριβο, αλλά με
φιλόξενο ελληνικό σέρβις. Η επόμενη μέρα μας βρήκε ανάμεσα σε
Έλληνες της πρεσβείας, να κάνουμε επισκέψεις στην πόλη. Επίσκεψη
κάναμε και στο συνεργείο της Hyundai για να τοποθετήσω προσθήκες
στην πίσω ανάρτηση του i30, που ήταν υπέρβαρο. Στο Σουδάν η Hyundai
έχει ιδρύσει εργοστάσιο που κατασκευάζει 5.000 i10 το χρόνο και τα
προωθεί στη δημόσια διοίκηση και σε άλλες αφρικανικές χώρες.
Τα κοντέρ μας έγραφαν 6.100 χλμ σύνολο μέχρι εδώ. Αν πάτε στο
Σουδάν, μην ξεχαστείτε σε ό,τι αφορά τη φωτογράφιση, γιατί τα δυο
μας κορίτσια παραλίγο να χάσουν τις φωτογραφικές μηχανές τους και
χρειάστηκε η μεσολάβηση του ξενοδόχου. Ευτυχώς που λύνει και δένει
στο Χαρτούμ ο Γιωργάρας ο Κεφαλλονίτης. Μόνη απώλεια, ένα φιλμ. Ο
ελληνικός αθλητικός σύλλογος και ο Δημήτρης από την πρεσβεία, μας
πρόσφεραν ένα εξαίρετο δείπνο και τους ευχαριστώ για λογαριασμό όλων
μας. Μας ενημέρωσαν δε ότι υπάρχουν όλοι κι όλοι 120 Έλληνες από
τους χιλιάδες που ήταν κάποτε.
Τρία άτομα από το πλήρωμά μας έφυγαν, ο Χρήστος, η Μαρία και η Μάνια
και τη θέση τους πήρε η Μαρίνα. Ο στομαχόπονος, ο πυρετός και η
διάρροια είναι γνωστά φαινόμενα σΆ αυτά τα μέρη και μας ανάγκασαν
την επομένη να αλλάξουμε λίγο το πρόγραμμα.
Τον Βασίλη και το Γιώργο θα τους βρίσκαμε στην Γουάντ Μεντάνι, οπότε
φύγαμε για την Κενάνα και το εργοστάσιο ζάχαρης και αιθανόλης.
Φτάσαμε απογευματάκι μέσα από μια χώρα που θυμίζει εργοτάξιο. Στο
εργοστάσιο ζάχαρης, αγνώστων ιδιοκτητών, που βρίσκεται σε ιδιόκτητο
χώρο 1.000.000 στρεμμάτων, η αιθανόλη που παράγεται απορροφάται από
τη Γαλλία.
Ο νοών νοείτω. Αεροδρόμιο, πόλη ιδιόκτητη, 4.000 εργαζόμενοι και
μπάρες διοδίων απαρτίζουν το σκηνικό. Το γεύμα που μας πρόσφεραν
ήταν εκρηκτικό για μένα, επειδή περιείχε κουκιά στα οποία είμαι
αλλεργικός. Το στομάχι μου έκανε detonate για δύο ημέρες .
Την επομένη ήρθαν οι πρώτες σταγόνες βροχής και η περιοχή προς τα
σύνορα Σουδάν–Αιθιοπίας ήταν καταπράσινη με χιλιάδες στρέμματα
καλλιεργήσιμης γης. Τα πρώτα χωριά με αχυροκαλύβες εμφανίστηκαν,
δείχνοντάς μας το επόμενο πρόσωπο της Αφρικής. Το τοπίο στολιζόταν
από τεράστιες τερμιτοφωλιές και στο τελευταίο λασποχώρι των συνόρων,
που λεγόταν Μετέμα (Αιθιοπία) και ήταν χτισμένο σε υψόμετρο 800 m,
μπορέσαμε να πιούμε επιτέλους μια μπιρίτσα.
Πινακίδες και χριστουγεννιάτικα φωτάκια, μπαράκια, το θερμόμετρο που
κατέβαινε και ο ουρανός που σκοτείνιαζε, όλα μας πέρναγαν σε μιαν
άλλη χώρα. Το σκηνικό άλλαξε και στην πλευρά της Αιθιοπίας, όπου για
περίπου 2 km κατά μήκος του δρόμου βρίσκονταν παραπήγματα που
πουλούσαν κάθε λογής πράγματα, αλλά κυρίως αλκοόλ, αφού στο Σουδάν
απαγορεύεται.
Τι μας είχε κάνει εντύπωση μέχρι εδώ; Κατά κοινή ομολογία δική μου
και του Βασίλη, η αμμοθύελλα στο Σουδάν, το απέραντο με πιέτες και
χρώμα τοπίο στους αμμόλοφους της ερήμου, το πράσινο στις όχθες του
Νείλου, το γέλιο των παιδιών και οι χαιρετισμοί τους, οι
καμηλιέρηδες των καραβανιών της ερήμου, οι χρυσοθήρες στο βόρειο
Σουδάν, οι καλοσυνάτοι γέροι που πλησίαζαν για φαρμακευτική
υποστήριξη, η ομορφιά της Αλεξάνδρειας και του Καϊρου, το ανάγλυφο
του Λούξορ και το πέρασμα της λίμνης του Νείλου με το καράβι .
Στα υψόμετρα της Αιθιοπίας
Κάθε φορά που περνούσαμε σύνορα, συναντούσαμε πολλές δυσκολίες.
Βγαίνοντας από το Σουδάν, η ελληνική πρεσβεία στην Αιθιοπία είχε
ενημερώσει τους τελωνειακούς ότι ένα ελληνικό γκρουπ θα περνούσε τα
σύνορα έστω και αργά. Σαν μάθημα σε κρυφό σχολειό, με το φακό στο
κεφάλι, κεκλεισμένων των θυρών, συμπληρώθηκαν τα τελευταία έγγραφα
των αυτοκινήτων και τα δικά μας.
Η βροχή είχε σταματήσει αλλά το λασπόχωμα ήταν ιδιαίτερο, έμεναν τα
παπούτσια στο δρόμο. Όλοι μας απέτρεπαν από το να ταξιδέψουμε νύχτα
στην Αιθιοπία και ακολουθήσαμε τη συμβουλή τους. Μείναμε σε ένα
χωριό όπου το αλκοόλ έρεε άφθονο και τα έβρισκε κανείς «όλα». Από
νταλικέρηδες μέχρι κοπέλες του νυχτοκάματου, που με 10 δολάρια
υπόσχονταν νύχτες λασπωμένες. Το χοτέλι λιλιπούτειο, 2x2.
Εγώ προτίμησα το i20.
Η Γκόντερ ήταν ο επόμενος σταθμός, μετά από 4ωρη οδήγηση
σκαρφαλωμένοι στα 2.200 μέτρα να ψάχνουμε για μπουφάν. Η διαδρομή
υπέροχη και οι πρώτες παρατεταμένες στροφές μας ξύπνησαν από τις
ατέλειωτες ευθείες της ερήμου. Η άσφαλτος καλά κρατούσε και ο
πίνακας μπροστά στα μάτια μας ήταν καταπράσινος από καλλιέργειες
ρυζιού και απέραντα βοσκοτόπια. Τα περισσότερα βοσκόπουλα που έχω
δει ποτέ στη ζωή μου ήταν εκεί, κατά δεκάδες.
Στο κεφάλι τους είχαν ένα υποτυπώδες καπέλο που γινόταν το αδιάβροχό
τους όταν έβρεχε. Η Αιθιοπία αυτή την εποχή θα μπορούσε να είναι η
μάνα της Αφρικής, αλλά δυστυχώς τα 82 εκατομμύρια του πληθυσμού της,
οι πολλές φυλές και οι εμφύλιοι δεν της το επιτρέπουν .
Η ανάπτυξη τώρα είναι εμφανής στον τουρισμό και η χώρα αρχίζει να
στέκεται στα πόδια της. Νυκτερινός προορισμός η λίμνη Τάνα, σε
υψόμετρο 1.900 μέτρα, πηγή του γαλάζιου Νείλου κοντά στην πόλη
Μπαχίρ Νταρ. Ο ποταμός παίρνει το όνομά του από τα καθαρά νερά που
έχει τον περισσότερο χρόνο, σε αντίθεση με τα θολά και βρώμικα νερά
του Λευκού Νείλου.
Σε κάθε μέτρο του δρόμου εγκυμονούν κίνδυνοι, ειδικά τώρα που μας
έπιασε νύχτα. Βοοειδή, γαϊδουροειδή και ανθρωποειδή μπορείς να τα
δεις ξαπλωμένα σε μια στροφή όπως συνέβη σε μένα.
Κοντά στη πόλη που μείναμε, το Μπαχίρ Νταρ, στους πρώτους
καταρράκτες του Γαλάζιου Νείλου, βρίσκεται ένα υδροηλεκτρικό
εργοστάσιο που αποδίδει ισχύ 7 MW. Στο παρακείμενο χωριό, το 80% των
κατοίκων δεν έχει παπούτσια να φορέσει και προσφέραμε σε δεκάδες
άτομα φαρμακευτική βοήθεια. Έκανα και τον νοσηλευτή.
Εδώ είδα και την πρώτη γυναίκα που ήταν πολύ άρρωστη από μαλάρια, τη
μάστιγα των χωρών αυτών της Αφρικής. Οι μικροί φίλοι μας ρωτούσαν τι
τους προτείναμε να κάνουν από δουλειά στο μέλλον κι εμείς τους
είπαμε να ασχοληθούν με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να
ενημερωθούν μέσω internet στις μεγάλες πόλεις.
Μακρύς ο δρόμος για την Αντίς Αμπέμπα, η φιδόστρατα σκαρφαλώνει στα
3.150 μέτρα και το θερμόμετρο πέφτει στους 10 βαθμούς – και τα δυο
ρεκόρ για το ταξίδι μας στην Αφρική. Επιτέλους φτάσαμε
μεταμεσονύκτια στην υγρή πρωτεύουσα, με συνοδεία οσμών από τις
αποχετεύσεις. Την επομένη μας περίμενε πολλή δουλειά, συναντήσεις
επί συναντήσεων, αναχωρήσεις και αφίξεις συνταξιδιωτών μας. Τα μάτια
μας έκλειναν.
Ο πρέσβης εδώ ήταν ψυχάρα όπως και όλοι οι Έλληνες της Αντίς
Αμπέμπα. Η βραδιά που ακολούθησε ήταν άκρως εγκάρδια, με διάχυτα
συναισθήματα. Γεια σου Βασίλη, χαιρετισμούς στην Ελλάδα και μην
ξεχάσεις να στείλεις για ανάλυση τα μπουκάλια του νερού που είχαμε
συλλέξει από λίμνες και ποτάμια.
Καλώς ήρθατε Σιμόνη, Κωνσταντίνε και Θοδωρή.
Μάγοι, θεοί και θεραπευτές
Αυτό που λέμε βροχή με το τουλούμι το νιώσαμε στην πραγματικότητα,
φεύγοντας από την Αντίς Αμπέμπα. Τα αυτοκίνητα φρέσκα από σέρβις και
οι δρόμοι προς την έξοδο της πόλης, μετά από την επίσκεψή μας σε
τοπικό νοσοκομείο (που φιλοξενεί ορφανά παιδιά), φορτωμένοι από
κίνηση. Πολλά μπλόκα της αστυνομίας που έλεγχαν συνεχώς το ζυγολόγιο
των αμέτρητων φορτηγών.
Γκρίζες λίμνες στο δρόμο από τη βροχή, αλλά ο καιρός καθάριζε.
Διάσπαρτα στη διαδρομή πολλά καταλύματα «λοτζ» με τιμές που
ξεκινούσαν από τα 50 ευρώ το δίκλινο.
«Μετά την πόλη Αουάσα συναντάς γέφυρα και στρίβεις αριστερά. Όπου
τερματίσει η άσφαλτος στα 500 αριστερά είναι το Aregas Lodge», μας
είχαν πει. Εκεί βρίσκεται το ησυχαστήριο του Μισαηλίδη, Έλληνα
δεύτερης γενιάς που έχει φροντίσει να δημιουργήσει οικολογικές
λύσεις στις εγκαταστάσεις του.
Δέκα πανέμορφα σπίτια με περίτεχνη αρχιτεκτονική και σκεπές από
άχυρο και φύλλα καλαμιών, που όμως κινδυνεύουν να εξαφανιστούν λόγω
έλλειψης τεχνιτών. Ο Μισαηλίδης έχει δημιουργήσει βιοκαύσιμο
μετατρέποντας τα σκουπίδια σε πηγή ενέργειας και έτσι λειτουργούν τα
μαγειρεία του.
Η κουζίνα του παραδοσιακή και ποιοτική, με πολλών ειδών κρασιά από
τη Νότια Αφρική.
Τα φύλλα των δέντρων στάζουν υγρασία, εκατοντάδες πουλιά έχουν εδώ
τις φωλιές τους και πολλά μάτια ζώων σε παρακολουθούν στο σκοτάδι.
Τα ουρλιαχτά από τις ύαινες σου υπενθυμίζουν ότι βρίσκεσαι στην
Αφρική.
Ξύπνησα ακούγοντας από το διπλανό χωριό ψαλμωδίες εκκλησιαστικές. Ο
καθαρός αέρας και η μυρουδιά του φρεσκοκομμένου καφέ πρόσδιναν το
χαρακτήρα ενός μικρού παραδείσου.
Το Add Village ήταν ο επόμενος σταθμός μας με την προτροπή του
Μισαηλίδη. Πρόκειται για το χωριό των μάγων και ο τοπικός Θεός
(Γκάνα) έχει εκεί την έδρα του. Δώδεκα χιλιόμετρα λασποδιαδρομής και
φτάσαμε σε ένα αδιέξοδο. Συνεχίσαμε με τα πόδια σε ένα trekking
μισής ώρας με συνοδό–μεταφραστή υπάλληλο του Μισαηλίδη και βρεθήκαμε
σε έναν περιφραγμένο χώρο με έξι καλύβες.
Ανιμιστές οι κάτοικοι στο θρήσκευμα. Πιστεύουν σε ήλιους, άστρα,
δέντρα-θεούς και κάνουν συχνά θυσίες ζώων ερμηνεύοντας τους οιωνούς.
Ο Γκάνα θεραπεύει, λύνει μάγια και δίνει συμβουλές σε πιστούς, ακόμα
και σε σπουδαία πρόσωπα της κυβέρνησης. Γενικότερα τον
εμπιστεύονται.
Μας δέχτηκε, πράγμα σπάνιο για λευκούς, στο προαύλιο μιας καλύβας
μαζί με τη γερουσία του χωριού. ¶τομα μεγάλης ηλικίας, με κεντητές
χλαμύδες.
Του εξηγήσαμε ποιος ήταν ο σκοπός της επίσκεψής μας και του
προσφέραμε μια μικρή φωτοβολταϊκή λυχνία. Του ζητήσαμε να δούμε το
χώρο συνάθροισης και μπαίνοντας σΆ ένα σκοτεινό δωμάτιο όπου έκαιγαν
πολλά αρωματικά στικ, ο αρχηγός κάθισε μπροστά σε μια αναμμένη φωτιά
και δίπλα όλοι οι παρατρεχάμενοί του.
Εκεί φωτίστηκε για πρώτη φορά η υπερκόσμια γωνιά του, μαζί με το
εκφραστικό πρόσωπό του. Η χειραψία και οι ευχές για τη συνέχεια του
ταξιδιού επικροτήθηκαν από όλη την ομήγυρη. Ενισχύσαμε το ταμείο του
χωριού με ένα χαρτονόμισμα και μας το ανταπέδωσε με κάποιο άλλο της
μισής αξίας αλλά με τη σφραγίδα του. Στο διπλανό κτίριο υπήρχε το
θυσιαστήριο και οι τάφοι των προγόνων. Η μυρουδιά του αίματος ήταν
διάχυτη παντού.
Επιστρέφοντας για το Γιαμπέλο, καταμεσής του δρόμου, βλέπω ένα νεαρό
ξαπλωμένο ακίνητο. Επείγουσα στάση, πρώτες βοήθειες και ο νεαρός σαν
να αναστήθηκε. Κάναμε τις εσωτερικές αναφορές μας και μετά από δίωρη
οδήγηση επισκεφτήκαμε μια ελληνική φυτεία οικολογικού καφέ.
Συνομιλήσαμε με τον επιστάτη και κάναμε βόλτα μικρούς υποψήφιους
οδηγούς που είχαν φτιάξει ομοιώματα αυτοκινήτων με σύρμα.
Προσπαθήσαμε να ικανοποιήσουμε την πείνα μας σε μικτά υπαίθρια
εστιατόρια, ρισκάροντας μονίμως την υγεία μας.
Εδώ η «κόλα» πάει παντού και τη χρειαζόμαστε σαν θεραπευτικό μέσο.
Σημείωση: στις χώρες αυτές δεν αφήνεις ποτέ πράγματα έξω από το
αυτοκίνητο, πόσο μάλλον τα παπούτσια σου. Ας είναι φυλασσόμενος ο
χώρος, γιατί κάποιοι τα χρειάζονται περισσότερο από σένα.
Τεράστιες τερμιτοφωλιές έκαναν την εμφάνισή τους όσο η βλάστηση
αραίωνε και ο Θοδωρής ο βιολόγος μας εξηγούσε το δαιδαλώδες αυτό
έργο. Καινούργια παζάρια καμήλας, αρίστης ποιότητας και με
χαμηλότερη τιμή απΆ ό,τι στο Σουδάν. Παράκαμψη και επίσκεψη σε
κρατήρα ηφαιστείου ή μετεωρίτη στο χωριό Μαριάν. Ο κρατήρας είναι
μία μικρή λίμνη που ξερνά συνέχεια αλάτι. Δεκάδες ταλαιπωρημένοι
κατέφθαναν συνεχώς θέλοντας να μας εξηγήσουν, να μας πουλήσουν
καλούδια και να πάρουν πρώτες βοήθειες.
Τα καπό των αυτοκινήτων μετατράπηκαν ξανά σε ιατρικό κέντρο. Με τη
σφυρίχτρα απομάκρυνα όλη την μαρίδα που είχε κάνει βουτιά στη
φαρμακαποθήκη μου. Η ξηρασία, η εγκατάλειψη και η φτώχεια σε
προσγειώνουν στην πραγματικότητα, σου ανακατεύουν το στομάχι και σε
αναπροσδιορίζουν. Ο κουρνιαχτός από το χώμα, παντρεμένος με τη δύση
του ήλιου μέσα και έξω από τα αυτοκίνητα, σε ταξιδεύει. Τα ζεστά
χέρια που άγγιξα, με γέμισαν κάθε λογής μαντάτα.
Φτάνοντας νύχτα στο Μογιάλε, τσικνίσαμε με σκληρά φρέσκα κρέατα,
ρύζι και λαχανικά και απολαύσαμε κρύα μπίρα για την καλή λειτουργία
των νεφρών μας (αλήθεια, είναι ιατρική συνταγή). Φροντίσαμε και για
τον ανεφοδιασμό σε καύσιμα (γεμίζοντας και τα κάνιστρα) – και όχι
μόνο. Δεν μπορούσα να ξέρω τι μας περίμενε στη συνέχεια.
Συνεχίζεται...
Kείμενο: [Γιώργος Λάσδας]
Φωτογραφίες: [Σιμόνη Ζαφειροπούλου, Σωτήρης Χαϊμαντάς]
Σχετικά links
Green-Project.org
Πρώτο μέρος: Αθήνα -
Κέιπ Τάουν με Hyundai i20- i30: Μέρος πρώτο - Ξυπόλυτος
μαραθώνιος
Σχετική συζήτηση στο
forum
Travel - Green Project
2008: Από την Αθήνα στο Πεκίνο - Αθήνα - Τουρκία - Γεωργία
Travel - Green Project
2008: Από την Αθήνα στο Πεκίνο - Αζερμπαϊτζάν - Τουρκμενιστάν
Travel - Green Project
2008: Από την Αθήνα στο Πεκίνο - Στα βάθη της Ανατολής
More articles
|
|
| |
|
