| |
Περιπέτεια στα δάση των Καρπαθίων!
Δεύτερο μέρος
Βρισκόμαστε λοιπόν εδώ, στην επαρχιακή Ρουμανία, στην όμορφη πόλη Deva
για το ΤΑΤ 2006.
Με «χωμάτινα» ελαστικά, πανέτοιμο τετρακίνητο και διάθεση
για περιπέτεια ανυπομονούσαμε να ξημερώσει για να ξεκινήσει το πιο
διάσημο Trophy επί ευρωπαϊκού εδάφους...
Διαβάστε το πρώτο μέρος του
ΤΑΤ 2006
 Κυριακή 2/7, η πρώτη μέρα
του αγώνα...
Δυνατή βροχή έπεφτε όλη την νύχτα.
Σε εμάς τους «Νότιους», φαινόταν περίεργο να βρέχει τόσο
πολύ στις αρχές Ιουλίου.
Η βροχή συνεχίστηκε καθ' όλη την διάρκεια της ημέρας χωρίς διακοπή.
Από νωρίς το πρωί ξεκίνησε ο τεχνικός έλεγχος.
Εντωμεταξύ κατέφθασαν και οι τελευταίοι συμμετέχοντες και οι δρόμοι
γύρω από το ξενοδοχείο είχαν γεμίσει από αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες.
Φυσικά το γεγονός αυτό προκάλεσε το ενδιαφέρον του τοπικού πληθυσμού
που δεν άργησε να μαζευτεί τριγύρω για να θαυμάσει τα αγωνιστικά.
Γιορτινή ατμόσφαιρα λοιπόν.
Συνολικά στο ΤΑΤ 2006 εκκίνησαν 30 τετρακίνητα και 8 μοτοσικλέτες.
Υπήρχαν πληρώματα από Ρουμανία, Ισπανία, Ιταλία, Αυστρία, Βέλγιο,
Γαλλία, Σλοβενία και Κροατία.
Υπήρχαν L/R Defender 90 (αλλά και ένα Discovery), Nissan Patrol, Range
Rover, Mercedes G, Suzuki Samurai, Toyota L/C διαφόρων τύπων, Jeep
Willis και βέβαια τους γραφικούς Gianluca Coccarielli (Ιταλία), Roland
Simcic (Κροατία) που αγωνίστηκαν με ένα συλλεκτικό Fiat Campagnola!
Ακολούθησε η ενημέρωση των αγωνιζομένων, και νωρίς το απόγευμα έγινε
μια ειδική δοκιμασία τύπου σούπερ ειδικής, λίγα χιλιόμετρα έξω από την
πόλη.
Στην ουσία ήταν μια δοκιμασία - πρόλογος, για αυτές που θα ακολουθήσουν.
Ήταν κάτι σαν μίνι-Trial για να μαζέψει θεατές και τηλεοπτικές κάμερες,
πριν την εκκίνηση του πραγματικού Trophy.
Αποτελούταν από μια μικρή «κορδελιασμένη» διαδρομή που
ανέβαινε μια απότομη πλαγιά λόφου με λάσπη, την κατέβαινε, ακολουθούσαν
κάποια χαντάκια γεμάτα λάσπη, περνούσε ένα εμπόδιο με κορμούς στο
έδαφος και ένα γεμάτο λάσπη λούκι.
Ήταν η μοναδική περίπτωση που υπήρξε τεχνητό εμπόδιο.
Την έναρξη της «παράστασης» έκαναν οι μοτοσικλέτες.
Ακολουθούσαν μια ελαφρά διαφοροποιημένη διαδρομή σε σχέση με τα
τετρακίνητα που περιελάμβανε το πέρασμα μέσα από μικρές λιμνούλες. Η
γλιστερή λάσπη και το μουσκεμένο χορτάρι προκάλεσαν αρκετές
μικρο-πτώσεις και όλοι σχεδόν οι αναβάτες είδαν από πολύ κοντά... το
έδαφος!
Η βροχή είχε μετατρέψει το έδαφος σε λασποπαγίδα για τα τετρακίνητα
(ειδικά οι βρεγμένοι κορμοί πρόσφεραν πολύ θέαμα) και αρκετοί πέρασαν
δύσκολες στιγμές σε αυτήν την πρώτη επαφή με το ΤΑΤ 2006. Οι εργάτες
δούλεψαν για πρώτη φορά στον αγώνα και συνέβησαν οι πρώτες μικροζημιές.
Τίποτε σοβαρό.
Ακολούθησε η ράμπα της εκκίνησης σε πλατεία στο κέντρο της Deva.
Τα πληρώματα ακολουθώντας το road book έκαναν μια μικρή διαδρομή σε
παρακείμενα δάση για να καταλήξουν στο bivouac της πρώτης νύχτας, 10
περίπου χιλιόμετρα έξω από την πόλη.
Εκεί τους περίμενε μια ειδική δοκιμασία που ήταν μια διαδρομή σε
«σκεπαστό» δάσος (ξεκινούσε δίπλα στην κατασκήνωση), που
περιείχε άφθονη, παχιά λάσπη!
Οι εργάτες δούλεψαν για ακόμη μια φορά πριν το τέλος αυτής της πρώτης
αγωνιστικής ημέρας.
Είχε πια βραδιάσει όταν οι αγωνιζόμενοι τελείωσαν και άρχισαν να
επιστρέφουν στον χώρο της κατασκήνωσης. Εκεί τους περίμενε ζεστό φαγητό
και αχνιστός καφές (ποιος θα το φανταζόταν ότι θα τα αποζητούσαμε στην
καρδιά του καλοκαιριού), αλλά και τα μέλη των ομάδων υποστήριξης που
έπιασαν αμέσως δουλειά πάνω στα αυτοκίνητα.
Αργά το βράδυ η βροχή σταμάτησε αλλά τα πάντα ήταν ήδη μούσκεμα.
|
 Δευτέρα 3/7, επιτέλους
ήλιος...
Η μέρα ξεκίνησε ηλιόλουστη και τα λιγοστά σύννεφα γρήγορα εξαφανίσθηκαν.
Βροχή δεν θα ξανάβλεπαμε τις υπόλοιπες ημέρες του αγώνα.
Η διαδρομή της σημερινής ημέρας περιελάμβανε την διάσχιση πυκνών
δασικών περιοχών, ορεινών περασμάτων αλλά και καταπράσινων κοιλάδων.
Μια τυπική διαδρομή ΤΑΤ δηλαδή. Παντού τριγύρω βλέπεις
κρυστάλλινα ποτάμια μέσα σε ένα απόλυτα βουκολικό τοπίο που σε μαγεύει.
Το έδαφος χαρακτηρίζεται από την έλλειψη οποιασδήποτε μορφής πέτρας!
Μαλακό χώμα, άντε και κανένα βραχάκι αραιά και πού.
Σίγουρα εντελώς διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει στην πατρίδα
μας, ειδικά οι κάτοικοι της νότιας Ελλάδας. Η λάσπη ήταν πανταχού
παρούσα αφού η υγρασία ήταν υψηλή μέρα - νύχτα και ο ήλιος δεν μπορούσε
να την στεγνώσει.
Περιέργως ήταν «καλή» λάσπη με απροσδόκητα υψηλό βαθμό
πρόσφυσης. Περάσαμε από δύσκολα «στο μάτι» κομμάτια με
χαρακτηριστική άνεση.
Η σύσταση του εδάφους πρέπει να βοηθάει ή βέβαια το D 90 του Μάριου
(που οδηγούσα για πρώτη φορά) είναι πάρα πολύ καλό!
Μάλλον και τα δύο συμβαίνανε.
Η μέρα περιελάμβανε μεταξύ άλλων την διάσχιση ενός δύσκολου εμποδίου
που φόρτωσε με βαθμούς ποινής αρκετές ομάδες.
Ήταν ένα βαθύ λούκι γεμάτο λάσπη, μήκους 40 περίπου μέτρων που τα
αυτοκίνητα έπρεπε να διασχίσουν κατά μήκος. Δεν υπήρχε πουθενά σημείο
πρόσδεσης, οπότε οι ομάδες έπρεπε να χρησιμοποιήσουν το δεύτερο
αυτοκίνητο για τον αναγκαίο απεγκλωβισμό.
Σύντομα το έδαφος στην αρχή του εμποδίου καταστράφηκε εντελώς από τα
σπιναρίσματα των πρώτων αυτοκινήτων. Η έξοδος όμως έγινε πιο ομαλή
οπότε οι συνθήκες ήταν ίσες για όλους.
Είδαμε άλλους συνδυασμούς να περνούν δύσκολα και άλλους πάρα πολύ
δύσκολα!
Είδαμε τις ομάδες να συνεργάζονται μεταξύ τους... για το κοινό καλό!
Είδαμε τέσσερα τετρακίνητα στην σειρά να προσπαθούν με τους εργάτες να
απεγκλωβίσουν ένα πέμπτο (μάλλον υπερβολική αντιμετώπιση - δεν
κατάφεραν να κερδίσουν χρόνο).
Άτυχοι στάθηκαν σε αυτό το σημείο οι John Geldhof και Tine Wauters
(Toyota LJ 70 Νο 5) από το Βέλγιο που πλήγωσαν την μετάδοση του
αυτοκινήτου και αναγκάστηκαν να βγουν δύο μέρες εκτός αγώνα
περιμένοντας ανταλλακτικά από την πατρίδα τους. Το έφτιαξαν και
συνέχισαν τις τελευταίες ημέρες.
Φυσικά το παραπάνω εμπόδιο οι μοτοσικλέτες το παρέκαμψαν.
Η μέρα έκλεισε με μια δύσκολη ειδική δοκιμασία που αφορούσε την
κατάβαση στην πλαγιά ενός γλιστερού λόφου με δέντρα, που άφησαν τα
σημάδια τους στα αμαξώματα αρκετών ομάδων.
Αφήσαμε τις ομάδες στο βουνό και πήγαμε στον τερματισμό. Η
κατασκήνωση ήταν δίπλα σε λίμνη στην περιοχή Cincis.
Τα πληρώματα έφθαναν εξαντλημένα μέχρι αργά την νύχτα και πολλά
αυτοκίνητα είχαν πληγωθεί. Η ηλεκτροκόλληση και η κόλληση με Argon
(!!!) δούλευαν σχεδόν όλη νύχτα.
Και η αυριανή ημέρα θα ήταν εξίσου απαιτητική!
|
|
Τρίτη 4/7, πάμε βουνό...
Το πρωινό μας βρήκε να περνάμε μέσα από χωριουδάκια με τα πιτσιρίκια να
ενθουσιάζονται σε κάθε εμφάνισή μας.
Στην επαρχία της χώρας υπάρχουν πολλοί αποκομμένοι οικισμοί που
κατοικούνται μόνιμα από αγρότες. Εντύπωση προκαλεί η εκτεταμένη χρήση
κάρων με άλογα για την μεταφορά ανθρώπων και προϊόντων. Τα συναντάς
παντού (ακόμα και στις εθνικές οδούς) και το βράδυ απαιτείται προσοχή
αφού δεν διακρίνονται εύκολα.
Οι άνθρωποι της υπαίθρου είναι χαμογελαστοί και φιλόξενοι παρόλη την
φτώχια τους.
Η σχέση τους με την Θρησκεία είναι πολύ στενή. Μπαίνεις σε
απομακρυσμένα φτωχικά χωριά με τα σπίτια σε ερειπιώδη κατάσταση αλλά η
εκκλησία είναι πάντα φρεσκοβαμμένη και σε πολύ καλή κατάσταση. Άσε που
σχεδόν όλα τα σπιτικά διακοσμούνται από μεγάλους ή μικρούς σταυρούς.
Παρακάμπταμε σε πολλά σημεία την διαδρομή για να βρισκόμαστε μπροστά
στους αγωνιζόμενους και να αποκομίζουμε τον «κτύπο» του
αγώνα.
Βρισκόμαστε στην ευρύτερη περιοχή της επαρχίας Hunedoara.
Η σημερινή διαδρομή (μήκους περίπου 65 χιλιομέτρων) ήταν περισσότερο
ορεινή, με αρκετά περάσματα σε διάσελα και περνούσε μέσα από σκοτεινά
δάση.
Και όταν λεω σκοτεινά, το εννοώ. Η βλάστηση είναι τόσο πυκνή που
καθιστά την χρήση των φώτων του αυτοκινήτου απαραίτητη, για να
αποφύγεις τις παγίδες που σε περιμένουν κρυμμένες στις σκιές.
Δύο ειδικές δοκιμασίες αποτελούσαν την σημερινή πρόκληση για τα
πληρώματα, και οι δύο μέσα σε δάσος. Απαιτούσαν τεχνική στην οδήγηση
και εμπειρία στον απεγκλωβισμό.
Το σημερινό «βιβλίο συμβάντων» κατέγραψε σκασμένα ελαστικά,
κομμένες βάσεις αμορτισέρ, κατεστραμμένα ακρόμπαρα και έναν χαλασμένο
εργάτη που αφού λύθηκε και έγινε αποτυχημένη προσπάθεια επισκευής,
αλλάχθηκε με άλλον που προήλθε από όχημα υποστήριξης.
Το καινούργιο σημείο κατασκήνωσης ήταν δίπλα σε μικρό ποταμάκι, οπότε
τα πληρώματα βρήκαν την ευκαιρία να απαλλάξουν τα αυτοκίνητα τους από
αρκετή λάσπη.
Αυτό όσοι δεν είχαν να κάνουν επισκευές βέβαια. Οι άτυχοι απλώς
προσπαθούσαν να «μαζέψουν» ότι ήταν δυνατό.
Η νύχτα μας βρήκε όλους εξουθενωμένους.
|
 Τετάρτη 5/7, οι εργάτες
στο φουλ...
Ακόμα μια όμορφη μέρα, με τον ήλιο να λάμπει και την θερμοκρασία να
έχει σταθεροποιηθεί στους 23 βαθμούς.
Όπως κάθε πρωί, παρακολουθήσαμε την καθημερινή ενημέρωση προς τους
αγωνιζόμενους και την διανομή του road book της ημέρας.
80 χιλιόμετρα αποτελούσαν την σημερινή διαδρομή σε κάθε μορφής
δρόμο, μονοπάτι ή λιβάδι...
Οι συνεχόμενες ηλιόλουστες μέρες έχουν αρχίσει να στεγνώνουν την λάσπη
και η σκόνη κάνει την εμφάνισή της.
Τα ανοιχτά οροπέδια διασχίζονται σχετικά γρήγορα όμως τα δασικά
κομμάτια προς το τέλος της ημέρας είναι δύσκολα. Ανηφόρες που απαιτούν
την χρήση εργάτη και προσοχή από το πλήρωμα, καθώς οι κλίσεις και το
στρωμένο με πεσμένα φύλλα που γυαλίζουν από την υγρασία έδαφος, κάνουν
το λάθος να έρχεται εύκολα.
Η διαδρομή κατέληγε σε ένα στεγνό ρέμα μήκους περίπου δύο χιλιομέτρων
που κατέβαινε από το βουνό, διέσχιζε πυκνό δάσος και τελείωνε....
ακριβώς στην κατασκήνωση του αγώνα.
Σε αυτήν την δοκιμασία ταλαιπωρήθηκαν ιδιαίτερα οι αναβάτες αφού τα
πεσμένα κλαδιά (και δύο κορμοί σε ένα σημείο), οι ρίζες και οι αρκετοί
βράχοι προξένησαν αρκετές πτώσεις και ζημιές στις μοτοσικλέτες (στραβές
ζάντες και ένα τρύπιο ντεπόζιτο).
Και για τα τετρακίνητα βέβαια δεν ήταν εύκολο. Υπήρχαν σημεία που οι
περισσότεροι αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν για ακόμη μια φορά τον
εργάτη, παρά την κατηφορική κλίση.
Το bivouac (που ήταν στο ίδιο σημείο με χθες) δεν ησύχασε καθ' όλη την
διάρκεια της νύχτας.
Οι καθυστερημένοι έφτασαν στην λύτρωση της κατασκήνωσης τις πρώτες
πρωινές ώρες. Για ακόμα μια νύχτα οι μηχανικοί δεν σταμάτησαν να
δουλεύουν παρά μόνο λίγο πριν ξημερώσει.
Και βέβαια τα πληρώματα στις περισσότερες περιπτώσεις θυσίαζαν ώρες
πολύτιμου ύπνου για να τους βοηθήσουν. Ακόμα και μέλη άλλων ομάδων
βοηθούσαν όσο μπορούσαν, είτε με ανταλλακτικά, είτε με εργασία, είτε με
συμβουλές.
Το πνεύμα συντροφικότητας είναι πάντα παρών στο ΤΑΤ.
|
 Πέμπτη 6/7, και τώρα λίγα
βράχια...
Οι 11 ομάδες που συνέχιζαν τον αγώνα ξεκίνησαν περίπου στις 10:00 το
πρωί την σημερινή διαδρομή.
Το πρώτο μέρος της ήταν σχετικά βατό και κανένα πλήρωμα δεν
αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα.
Οι περισσότεροι προσπαθούσαν να «φυλάξουν» τα οχήματα τους,
αφού ο αγώνας έφθανε σιγά - σιγά στο τέλος του. Η προσπάθεια για
επίτευξη καλού χρόνου για τους περισσότερους πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Οι πρώτες θέσεις είχαν λίγο ή πολύ κριθεί και η ολοκλήρωση του αγώνα
ήταν πιο σημαντική. Τα συσσωρευμένα - μετά από 4 ημέρες προσπάθειας -
μικροπροβλήματα σε μετάδοση, αναρτήσεις και κινητήρες επέβαλαν έναν πιο
προσεκτικό ρυθμό.
Ακόμα και η σωματική κόπωση ήταν εμφανής. Οι συνοδηγοί δεν περπατούσαν
μπροστά από το τετρακίνητο τόσο πολύ πια και προτιμούσαν να μένουν στην
θέση τους όσο περισσότερο ήταν δυνατόν. Ακόμα και στους απεγκλωβισμούς,
ο «ρυθμός» είχε πέσει... δεν έβλεπες πια άντρες (ή γυναίκες
) «ζωσμένους» με ιμάντες και συρματόσχοινα να τρέχουν
φρενήρεις μέσα στην λάσπη για να «δέσουν», προσπαθώντας να
κερδίσουν δευτερόλεπτα.
Επίσης είχαν πια σχηματιστεί και «συμμαχίες»
μεταξύ κάποιων ομάδων. Κάποιες ομάδες είχαν επιλέξει να πηγαίνουν
μαζί και να αλληλοβοηθούνται. Είναι φυσικό μετά από τόσες μέρες στο
βουνό να δημιουργηθούν συμπάθειες ή ακόμα και αντιπάθειες, μεταξύ
ομάδων, πληρωμάτων ή ακόμα και μεταξύ οδηγού - συνοδηγού!
Αργά το απόγευμα άρχισαν οι πρώτες ομάδες να πλησιάζουν τον τερματισμό.
Η διαδρομή τελείωνε με την ανάβαση μιας δύσκολης πλαγιάς, αμέσως μετά
την διάσχιση ενός ποταμού. Ήταν η ειδική δοκιμασία της ημέρας.
Το ποτάμι ήταν αρκετά ορμητικό και γεμάτο βράχια.
Οι αγωνιζόμενοι έπρεπε να ακολουθήσουν την μια όχθη του για 600 μέτρα,
να το διασχίσουν και να πλοηγηθούν στην απέναντι όχθη για ακόμα 150
μέτρα πριν αντιμετωπίσουν την λασπωμένη πλαγιά.
Και οι δύο όχθες ήταν γεμάτες από τις γνωστές «ποταμίσιες»
πέτρες σε διάφορες διαστάσεις. Τα πρώτα και πιο έμπειρα πληρώματα
άνοιξαν τον δρόμο ανάμεσα στα βράχια, τους παρασυρμένους κορμούς και τα
δέντρα, δημιουργώντας ένα εμφανές μονοπάτι που διευκόλυνε τους
επόμενους. Οι αναρτήσεις χρησιμοποίησαν μέχρι και την τελευταία ίντσα
των διαδρομών τους, όμως όλοι πέρασαν το ποτάμι χωρίς σοβαρά προβλήματα.
Στην πλαγιά που ακολουθούσε όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα.
Η διάρκεια της ήταν 40 περίπου μέτρα, η κλίση της μεγάλη, το έδαφος
αποτελούταν από γρασίδι (και μετά την έλευση των πρώτων από γλίτσα) και
το χειρότερο δεν υπήρχε η δυνατότητα να «πάρεις φόρα» αφού
την προσέγγιζες μετά από κλειστή στροφή. Η μέθοδος ανάβασης ήταν μία:
Προσπαθούσες να φτάσεις όσο πιο ψηλά μπορούσες με τον συνοδηγό να
ανεβαίνει πεζός και φορτωμένος με τα σύνεργα ρυμούλκησης, στην συνέχεια
προσπαθούσες να μην γλιστρήσεις πολύ πίσω και έδενες εργάτη σε δέντρο
που υπήρχε (ευτυχώς!) στην κορυφή.
Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει όταν τερμάτισε και το τελευταίο πλήρωμα.
Και για την κατασκήνωση έπρεπε να οδηγήσουμε ακόμα για μια ώρα σε μια
κυρίως ασφάλτινη απλή διαδρομή...
|
 Παρασκευή 7/7, στην
τελική ευθεία...
Η τελευταία μέρα του ΤΑΤ 2006 ξεκίνησε ηλιόλουστη με όλους να
ανυπομονούν να τερματίσουν στην Deva.
Πρώτα όμως έπρεπε να διασχίσουν σχεδόν 80 χιλιόμετρα ειδικής...
Για ακόμα μια φορά το βασικό συστατικό της σημερινής διαδρομής ήταν το
πυκνό δάσος. Σε ελάχιστα σημεία το μάτι σου είχε την ευκαιρία να
αγναντέψει σε ανοιχτό ορίζοντα.
Κορμοί, λάσπη και ρυάκια αποτελούσαν τις προκλήσεις της ημέρας. Το πιο
δύσκολο σημείο ήταν η κατάβαση ενός ρέματος 500 μέτρων που στοίχισε
αρκετές λακκούβες στα αμαξώματα των αγωνιστικών από τα παρακείμενα
δέντρα και βράχους.
Σε ένα σημείο οι διοργανωτές είχαν ετοιμάσει και ένα (εκτός χρόνου)
μικρό «κυνήγι θησαυρού»: Τα πληρώματα έπρεπε να
εγκαταλείψουν τα οχήματα και να ακολουθήσουν πεζοί ένα μαρκαρισμένο
δασικό μονοπάτι για να φτάσουν τελικά σε ένα παλιό κάστρο όπου υπήρχε
ΣΕΔ. Μερικοί χάθηκαν στο δάσος για αρκετή ώρα, οι περισσότεροι όμως το
διασκέδασαν!
Το κομβόι του ΤΑΤ 2006 έφτασε τελικά στην Deva αργά το απόγευμα.
Το parking και οι τριγύρω δρόμοι του ξενοδοχείου γέμισαν για ακόμη μια
φορά από λασπωμένα τετρακίνητα.
Το βράδυ έγινε στην κεντρική πλατεία της πόλης η απονομή στους νικητές
και ακολούθησε η καθιερωμένη γιορτή της λήξης.
Περιελάμβανε ζωντανή μουσική, πολλά βεγγαλικά και απρόσμενο κέφι και
χορό από όλους τους εμπλεκόμενους αλλά και από πολλούς κατοίκους της
πόλης.
Η ένταση των προηγούμενων ημερών εκτονώθηκε με τον καλύτερο τρόπο: Με
χορό, πειράγματα, μπουγελώματα και άφθονη... μπυροκατάνυξη!
Ακόμα ένα Transylvania Trophy
πέρασε με επιτυχία στην ιστορία...
Στην μνήμη μας θα μείνει η φύση της Τρανσυλβανίας αλλά και η μοναδική
ατμόσφαιρα του αγώνα.
Το πνεύμα συντροφικότητας που
είναι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά αγωνιστικά δεδομένα (δυστυχώς)!
Αυτή είναι και η σημαντικότερη επίτευξη της λέσχης
Off-Road Adventure Romania.
Η αποστολή του Off-Road.gr
έγραψε σχεδόν 4000 χιλιόμετρα ακολουθώντας μέρα προς μέρα τον αγώνα
(και κάνοντας ένα μεγάλο μέρος των ειδικών του) και ένα έχουμε να πούμε:
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα είμαστε και του χρόνου εκεί!
Κείμενο: [Γιώργος –Cuspid- Φυτάς]
Φωτογραφίες:
[Γ. Φυτάς, Μ. Παράβαλος, Off-Road.gr]
Downloads - Links
Κατεβάστε το video του αγώνα
(περίπου 40ΜΒ)
Διαβάστε το πρώτο μέρος του TAT 2006
|
Η αποστολή στο TAT 2006, είναι μια
χορηγία των Ελαστικών Fedima
Αναλυτικά αποτελέσματα ΤΑΤ 2006:
Κατηγορία EXTREME:
1η Θέση:
Carles Barange, Jesus Diaz / Ισπανία / LR Defender 90 / 1435 βαθμοί
ποινής
Florin Radu, George Moale / Ρουμανία / Toyota HDJ 80 / 1435 βαθμοί
ποινής
2η Θέση:
Maurilio Zani (Ιταλία), Bucur Milancovici (Ρουμανία) / Nissan Patrol
3.3 TD / 1608 βαθμοί ποινής
Sorin Craiu Toth, Alin Lapadus / Ρουμανία / Mercedes G / 1609 βαθμοί
ποινής
3η Θέση:
Cristi Doxan, Tudor Timotin / Ρουμανία / Toyota BJ71 / 1781 βαθμοί
ποινής
Dan Kiraly, Barna Kiraly / Ρουμανία / Range Rover / 1781 βαθμοί ποινής
4. Thomaso Tonicello, Andrea Sardo / Ιταλία / Suzuki / 1890 βαθμοί
ποινής
Bernhard Hofstatter, Nikolaus Schoenborn / Αυστρία / Suzuki Samurai /
2153 βαθμοί ποινής
5. Patrick Vandickelen, Patricia Rener/ Βέλγιο / LR Defender 90 / 2233
βαθμοί ποινής
Walter Philippo, Tom Olieslagers/ Βέλγιο / Jeep M38a1/ 2233 βαθμοί
ποινής
6. Stefan Grigorescu, George Ardelean / Ρουμανία / Mercedes G 300 /
2454 βαθμοί ποινής
Cristian Popescu, Mihai Andrei / Ρουμανία / Mercedes G 500 / 2456
βαθμοί ποινής
7. Markus Stampfl (GER) + Cristian Padurariu (Ρουμανία) / Mercedes
GE280 / 2457 βαθμοί ποινής
Robert Copacinschi, Andrei Jalba / Ρουμανία / Nissan Patrol 2800 / 2457
βαθμοί ποινής
8. Marian Delcea, Marius Vlad / Ρουμανία / Mercedes G 280 / 3060 βαθμοί
ποινής
Gabi Nicolae (Ρουμανία), Jordi Rodriguez (Ισπανία) / Nissan Proto td42
/ 3066 βαθμοί ποινής
Εγκαταλήψεις στην EXTREME:
John Geldhof, Tine Wauters / Βέλγιο / Toyota LJ 70
Koen Celis, Waldchem Tom / Βέλγιο / Toyota LJ 70
Peter Segers (Βέλγιο), Jacky Taligot (Γαλλία) / Jeep Willis / 1909 pt
Edi Jugovac (Σλοβενία), Fausto Furlani (Ιταλία) / Nissan Patrol GR
Matej Korenika (Σλοβενία), Alberto Roselli (Ιταλία)/ LR Defender 90
Liviu Stan, Iulian Trentea (Ρουμανία) / Range Rover
Tiberiu Stan, Lucian Curcan (Ρουμανία) / Toyota LC 73
Gianluca Coccarielli (Ιταλία), Roland Simcic (Κροατία) / Fiat
Campagnola
Koen de Ridder, Steven Omblets (Βέλγιο) / Toyota BJ 70
Ivano Pierigh, Alessio Dainese / Suzuki (Ιταλία)
Κατηγορία OPEN:
Flavius Palcu, Ioana Nistor / Ρουμανία / Nissan Patrol
Valentin Ambruster, Mihai Ambruster / Ρουμανία / Nissan Patrol
Cristian Bilan, Cristin Ciovlica / Ρουμανία / Land Rover Discovery
Κατηγορία MOTO:
1. Nelu Somodean
Laurentiu Nedelcu
2. Tiberiu Cojocaru
Cornel Stoica
3. Misu Ioanitescu Sorin Cristea
|
|
More articles
|
|
| |
|
