| |
Με τις συμμετοχές να έχουν ξεπεράσει τις δεκαπέντε από την προηγούμενη
εβδομάδα (πριν ακόμη γίνει η τελική αναγνώριση), η ομάδα του
Off-Road.gr είχε ενεργοποιηθεί προσθέτοντας άλλα δύο οχήματα
υποστήριξης, κάνοντας τα συνολικά τέσσερα!
Το γεγονός αυτό, συν το ότι η διαδρομή «χωρούσε» άνετα ένα μεγάλο
κομβόι μας επέτρεπε να δεχθούμε αρκετά οχήματα ακόμη και αυτόν που το
αποφάσισε τελευταία στιγμή....
Κυριακή πρωί στη γέφυρα Χαλκίδας
Τα πρώτα αυτοκίνητα καταφτάνουν αρκετά νωρίτερα από την ώρα
αναχώρησης φέρνοντας πρόσωπα γνώριμα, όλους σχεδόν που ήταν στην
πρώτη εκδρομή, αλλά και αρκετούς καινούριους.
Μαζευτήκαμε λοιπόν 22 τετρακίνητα όλων των τύπων με τα Land Rover αυτή
τη φορά να έχουν την τιμητική τους όντας οχτώ στον αριθμό (1
Defender 90, 4 Discovery, 1 Freelander και 2 L.R. III).
Αμέσως μετά, τα G.Vitara , πέντε από όλες τις εκδόσεις, ενώ είχαμε μαζί
μας δύο Niva, από ένα Terrano, Terios, Galloper, Jimny, Cherokee,
Forester και τέλος ένα X-trail που με συνοδηγό τον γνωστό «άσσο»
των trail rides Ayrton, ήταν έτοιμο για όλα. Προσθέτωντας και τα
τέσσερα οχήματα υποστήριξης του Off-Road.gr, 2 Disco, 1 Defender και
ένα Terrano φτάσαμε τα 26 οχήματα...
Δίνονται οι σχετικές οδηγίες και ξεκινάμε για το πρώτο μέρος της
εκδρομής που περιελάμβανε την διάσχιση του όρους Κανδήλι.
Ακολουθήσαμε τον κύριο δασικό κατά την ανάβαση, φεύγοντας ωστόσο από
αυτόν μετά το ομιχλώδες διάσελο, για να κατέβουμε κάνοντας έναν
συνδυασμό από εγκαταλελειμμένους δρόμους υλοτομίας.
Αυτοί, (οι παλιόδρομοι που λέγαμε), ύστερα από το ψιλοβρόχι που
είχε ξεκινήσει από εχθές το απόγευμα, είχαν ζωντανέψει τις λάσπες
τους, είχαν ξυπνήσει τα νεροφαγώματα τους, είχαν καλλωπιστεί τέλος
πάντων σε τέτοιο βαθμό ώστε σε κάθε στροφή να μας περιμένουν με
διαφορετικό «χτένισμα»..
Λίγο πριν φτάσουμε στο τέρμα της κατάβασης μία αντιπυρική στα δεξιά μας
ήταν έτοιμη να γεμίσει αδρεναλίνη τα πληρώματα έχοντας μία
κατηφορική κλίση τέτοια, που έκανε κάποιους από τους συνεπιβάτες να
προφασιστούν «φωτογραφικές ανησυχίες» προκειμένου να την κατέβουν με τα
πόδια.
Εδώ τα SUV της παρέας παρέκαμψαν το εμπόδιο μιας και το σκαλοπάτι
που υπήρχε στο τέλος της κατηφόρας περίμενε με λαχτάρα να συνάψει
στενές σχέσεις με κάποιον προφυλακτήρα αλλά …του την σκάσαμε!
Συνεχίζοντας για λίγο ακόμη βγήκαμε στην άσφαλτο έξω από το χωριό
Δαφνούσσα και κατηφορίζοντας προς το ποτάμι φτάσαμε στην επόμενη
αντιπυρική όπου το τέλος της μας χάρισε ένα καταπράσινο πλάτωμα με
καταπληκτική θέα, καθιστώντας το ιδανικό μέρος για στάση, πράγμα που
έγινε..
Μετά το απαραίτητο ξεμούδιασμα – καφεδάκι - κουβεντούλα, ξεκινήσαμε το
δεύτερο μέρος που περιελάμβανε ένα ατελείωτο κυνήγι της ροής του Κηρέα,
πότε βουτώντας στην κοίτη του, πότε διασχίζοντας τον, πότε κοιτώντας
τον αφ΄ υψηλού.
Ακολουθήσαμε μια διαδρομή που απαιτούσε από τους οδηγούς
πλήρη συγκέντρωση και ακριβείς χειρισμούς ώστε να βρίσκονται
πάντα στα σωστά πατήματα. Τα γυμνά αυτήν την εποχή πλατάνια και
τα μουντά χειμωνιάτικα χρώματα συνέθεταν ένα τοπίο δραματικό
αναγκάζοντας τους φωτογράφους να παραβλέπουν μερικές φορές την δράση
στοχεύοντας στα θέματα που είχε συνθέσει η φύση.
Παίζοντας στο λούνα παρκ… εεε …ποτάμι, και στους γύρω από αυτό
λασπόδρομους έφτασε η ώρα του τέλους της εκδρομής.
Όμως...η όρεξη είχε υπερνικήσει την όποια κούραση τόσο που
βγαίνοντας από την τελευταία βουτιά οι περισσότεροι στύλωσαν τα πόδια
τους κάτω σαν τα πιτσιρίκια που αρνούνται να φύγουν από την παιδική
χαρά....
Α!...έτσι μου ‘σαστε;… πάμε για λίγο
ακόμη!
Μία κυκλική βόλτα γεμάτη λασπούλες και ανηφοροκατηφόρες ήταν το
κομμάτι που είχαμε «βγάλει» στην αναγνώριση ξέροντας πως δεν θα μας
πάρει ο χρόνος, αλλά ποτέ δεν ξέρεις , και να που χρειάστηκε.
Ύστερα και από αυτό φτάσαμε οριστικά πια στο τέλος. Άντε! Βραδιάζει,
αύριο είναι Δευτέρα!
Όλοι περνούσαν τα λίγα μέτρα που απέμεναν μέχρι την άσφαλτο
χαρίζοντας μας ένα πλατύ χαμόγελο που μας έκανε να συγχαίρουμε ο ένας
τον άλλον, πράγμα που δεν το είχαμε ξανακάνει μέχρι τώρα.
Τα πραγματικά συγχαρητήρια όμως αξίζουν σε όλους εσάς που δείχνοντας
όρεξη, υπομονή και πειθαρχία συστήσατε την καλύτερη ομάδα φτάνοντας
εύκολα στον τελικό στόχο που ήταν να περάσουμε όλοι μας καλά.
Τα εύσημα ανήκουν στα πληρώματα των τριών SUV που οδηγώντας άψογα
προστάτευσαν όσο και όπως έπρεπε τα οχήματα τους χωρίς να
υστερήσουν πουθενά από τους υπόλοιπους.
Επίσης μία ιδιαίτερη μνεία ανήκει στους αρκετούς έμπειρους οδηγούς που
με διάθεση και χωρίς γκρίνια έδειξαν στους νεότερους τον σωστό
τρόπο λειτουργίας της ομάδας.
Ακόμη, ένα μπράβο στον οδηγό του ενός Niva που παρά τα
ηλεκτρικά προβλήματα που αντιμετώπιζε κατά την διάρκεια της διαδρομής
δεν το έβαζε κάτω και την έβγαλε μέχρι τέλους χωρίς να
καθυστερήσει κανέναν.
Ο πήχης μετά από αυτήν την εκδρομή ανέβηκε ψηλά, εμείς πριν καλά-καλά
κατέβουμε από τα αυτοκίνητα αρχίσαμε τον σχεδιασμό της επόμενης
προκειμένου να την κάνουμε ακόμη καλύτερη.
Τα λέμε λοιπόν στις 22 Απριλίου
στον Χελμό ή για όποιους έχουν αγωνιστικές ανησυχίες την 1 Απριλίου στο
Αττικό Rally Raid.
Σχετική συζήτηση στο Forum
More articles
|
|
| |
|
