Με
ιδανικές καιρικές συνθήκες 22 τετρακίνητα παρατάχτηκαν στην Πλατεία της
Πεντέλης για μία Μαραθώνια διαδρομή 770 χιλιομέτρων σε 24 ώρες. Τα
προβλήματα για τους συμμετέχοντες ουσιαστικά άρχισαν από το δεύτερο τμήμα Αυλώνα-Δαφνούλα . Οι παλιές ακροπολικές ειδικές Αυλώνα και Άγιος
Θωμάς ενώθηκαν και μαζί με ένα νέο πιο σκληρό κομμάτι προς τον
τερματισμό φόρτωσε 8 από τους συμμετέχοντες με τις πρώτες ποινές.
Λίγο έλειψε να δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα στην επόμενη διαδρομή όταν
διαπιστώθηκε ότι έλλειπαν 3 όχι συνεχόμενες σελίδες από το Road Book
αλλά με την βοήθεια του κινητού και των Ν.Μανώλη και Π.Δημόπουλου πού
έκαναν τον δικό τους αγώνα το πρόβλημα ξεπεράστηκε χωρίς να υπάρξει
τελικά ιδιαίτερη δυσκολία.
Το κομμάτι δίπλα στον αγωγό της ΕΥΔΑΠ μέσω της κοιλάδας των Μουσών
ενώθηκε με την Ακροπολική Ευαγγελίστρια για να καταλήξει στην Κορώνεια
και από τον κεντρικό δρόμο στο Δίστομο. Το πρώτο σφικτό κομμάτι μέχρι
την Δεσφίνα άρχισε μαλακά στην αρχή και το οδόστρωμα έγινε πετρώδες
μέσα στο παλιό ελατόδασος για να καταλήξει στην κορυφή.
Η θέα από την μία μεριά προς τον Κορινθιακό και από την άλλη προς
Αράχοβα είναι μαγευτική. Η χαλαρή μέχρι το Προσήλιο διαδρομή μετά την
απότομή κατάβαση στην ρεματιά πού είναι πνιγμένη στις ελιές ξεκούρασε
λίγο τους αγωνιζόμενους γιατί τους περίμενε η δύσκολη διάσχιση της
Γκιόνας...
Η διαδρομή άρχισε μέσα στο παρθένο ελατόδασος για να καταλήξει στα
γυμνά λιβάδια και λάκες της κορυφής. Στην κατάβαση προς το Λιδόρικι η
θέα προς την λίμνη του Μόρνου είναι μαγευτική. Η πρώτη εικοσάλεπτη
στάση στην γραφική και ήσυχη πλατεία του ιστορικού χωριού έδωσε
κουράγιο για την συνέχεια.
Ο επόμενος ορεινός όγκος πού θα διασχίζαμε ήταν αυτός του Τρίκορφου.
Περάσαμε από την Βράιλα, Μακρινή και από εδώ τα έλατα έδωσαν την θέση
τους στο πυκνό δάσος με τις οξιές . Ο στενός ελικοειδής δρόμος μας
ανέβασε στο πυροφυλάκιο στα 1500 μέτρα για να μας κατεβάσει στη
συνέχεια στο ξεχασμένο Τείχιο.
Επόμενη στάση Ναύπακτος και ένα πρόχειρο γεύμα στην πανέμορφη παραλιακή
πόλη έδωσε κουράγιο για την δύσκολη νύκτα πού ήταν εμπρός μας. Η
διέλευση στην Πελοπόννησο με το ferry μας έδωσε την ευκαιρία να
θαυμάσουμε την υπό κατασκευή γέφυρα και το μέγεθος του έργου.
Θέλει λίγο για να ενωθούν τα δύο σημεία και σίγουρα στον επόμενο αγώνα
24 Ώρες θα περάσουμε από εκεί. Ήταν μεσάνυκτα και κάτι όταν φτάσαμε
στην γνωστή από την ανάβαση Πιτίτσα όπου θα άρχιζε ή δύσκολη ανάβαση
του Παναχαϊκού. Ο στενός ανηφορικός δρόμος γεμάτος διάσπαρτες πέτρες
από κατολισθήσεις και οι συνεχείς κλειστές στροφές έφεραν τους
αγωνιζόμενους στο Οβριόκαμπο.
Άτυχος στην διαδρομή αυτή ο Χωριανόπουλος με JEEP WRANGLER από
κλαταρισμένα λάστιχα. Δυστυχώς οι συμμετέχοντες δεν μπόρεσαν να
θαυμάσουν την φανταστική αυτή διαδρομή με την ακόμα πιο υπέροχη θέα.
Στη συνέχεια αφού περάσαμε το Λεόντειο και τους Λεπαναγούς που ακόμα
και την νύκτα κελαιδούν τα αιδόνια καταλήξαμε στο χωριό Κορφές.
Το επόμενο κομμάτι από καταπράσινα λιβάδια -ιδανικό μέρος για 4χ4-
έφερε τους αγωνιζόμενους στα Καλάβρυτα για την δεύτερη 20 λεπτή στάση.
Ήταν ήδη 3 το πρωί όταν το επόμενο ξεκούραστο κομμάτι μέχρι την Νεστάνη
μέσω του δύσκολου δρόμου Κάτω Λουσοί -Άνω Κλειτορία δυσκόλεψε αρκετά
από την πρωινή ομίχλη. Το δεύτερο θύμα του αγώνα ο Καρακίτσος με NISSAN
DOUBLE CAB εγκατέλειψε από λουριά.
Το ξημέρωμα στην ιστορική ΝΕΣΤΑΝΗ έδωσε την ευκαιρία στην οργάνωση να
ξεκαθαρίσει τις ισοβαθμίες με regularite στα πρώτα 8.60 χιλιόμετρα της
ανάβασης στο Αρτεμίσιο. Η τοποθέτησης της regularite στο εύκολο κομμάτι
του βουνού δυσκόλεψε αρκετά το επόμενο κομμάτι μέχρι την μικρή
Αγριελίτσα. Το τελικό εταπ έφερε τα αυτοκίνητα πίσω στην Πεντέλη από
την έρημη Εθνική Οδό. Αναμονή για τον 3ο 24 Ώρες ακόμα πιο
ολοκληρωμένο.