Off-Road.gr

Θέματα Forums Αρχεία

  · Κεντρική σελίδα

Επιλογές
· Θέματα
· Κορυφαία άρθρα
· Αγγελίες
· Αναζήτηση

-------------------------
· Συζητήσεις - Forums
· Downloads
· Σύνδεσμοι
· Λέσχες
 


Web Links
  · NoraStudio.gr
· Motobet
· Nora Agapi - Photographer
· TheWorldOffRoad.com
· Νάουσα Ημαθίας
· Qashqai Club
· Η ιστοσελίδα των Μεθάνων
· Σύλλογος Τετρακίνησης Μαγνησίας
· JimnyClub.gr
· MotoRidersClub
 

 
Transilvania Adventure Trophy 2008: Με τα μάτια των αγωνιζομένων!



Η αποστολή του Off-Road.gr πραγματοποιήθηκε με την ευγενική υποστήριξη











Land Rover Defender με κάλυμμα Minerva!

Αγώνες σαν το Transilvania Adventure Trophy, δένουν τις ομάδες και δημιουργούν μεγάλες φιλίες.
Έχεις κάθε μέρα να αντιμετωπίσεις αμέτρητες δυσκολίες, συχνά σε εξαιρετικά κοντινή επαφή με ανθρώπους από την άλλη άκρη της Ευρώπης.

Όλοι φυσικά έχουν ένα κοινό σκοπό: Να φτάσουν στον camp της ημέρας!
Για την επόμενη; Έχει ο θεός....

Διαβάστε πως είδαν τον αγώνα οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι. Τόσο οι Έλληνες όσο και ξένοι και ετοιμαστείτε για ... το ΤΑΤ 2009!




Γιώργος Πέτραινας



«Όσα ξέρεις είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έχεις να μάθεις!»

Παρασκευή 5 η ώρα το πρωί στο προαύλιο της DTA 4x4, αναβρασμός.
Μηχανάκια έμπαιναν και έβγαιναν, ένα Defender 110 και ένα Grand Cherokee έστεκαν φορτωμένα όσο δεν παίρνει, πιο δίπλα τους ένα Citroen Xsara σε παρόμοια κατάσταση. 

Εργαλεία, ανταλλακτικά, λάδια, βαλβολίνες, ηλεκτροκόλληση, κομπρεσέρ, πιεστικό, τρίποδα, 10 κάνιστρα 20 λίτρων, κροκοδειλάκια, γεννήτρια, αναρτήσεις, διαφορικά, ημιαξόνια και ότι άλλο βάλει ο νους σας, έπρεπε να μας κάνουν παρέα στο ταξίδι μας.

Ακόμα και ανταλλακτικός εργάτης, μπαταρία, σχοινιά εργάτη, ιμάντες, ναυτικά κλειδιά, τροχαλίες, τα πάντα ήταν σε ποσότητες ικανές να εξοπλίσουν άλλα 2-3 αυτοκίνητα.

Και επιπλέον σκηνές για 6 άτομα, υπνόσακοι, καρέκλες, τραπεζάκια, τέντες για τα αυτοκίνητα -και κατζίμπο για εμάς-, νερά εμφιαλωμένα, κονσέρβες, οι βαλίτσες με τα ρούχα μας τα κράνη μας, χάρτες, gps, τσιγάρα και καφέδες…




Δεν έλειψαν τα ψιλοπροβληματάκια και για την Ελληνική ομάδα της Extreme.
Όμως η ομάδα έδειξε εξαιρετική ψυχραιμία και έλυσε τα προβλήματα.



Τα δύο αγωνιστικά της ομάδας, το Bobtail και το Pajero είχαν φορτωθεί 2 μέρες νωρίτερα κάπου στο Σκαραμαγκά σε ένα ρουμάνικο TIR, μαζί με μία μπαγκαζιέρα.

Ανειλημμένες υποχρεώσεις των ιδιοκτητών και οδηγών τους δεν τους είχαν επιτρέψει να τα δοκιμάσουν.
Ότι προβλήματα μπορεί να παρουσίαζαν, θα λυνόντουσαν επί τόπου μέσα στον αγώνα, στη Ρουμανία.
Άλλωστε ο θεός των αγώνων φροντίζει πάντα να παρουσιάζονται μικροπροβλήματα λίγο πριν την εκκίνηση –μιλάω εκ πείρας- όσο καλή προετοιμασία και να έχει γίνει.

Αγουροξυπνημένες φάτσες και ο Shaka, το ροτβάιλερ να κοιτάζει απορημένος πως μπορεί 6 μαντράχαλοι να βρίσκουν τόση όρεξη πρωινιάτικα.
-«Transilvania babyyyy» του φώναξε ο Άγγελος και τότε ο σκύλος συνειδητοποίησε ότι η τρέλα πάει στα βουνά και ο γράφων θα τον αφήσει για λίγο στην ησυχία του…

Κομβόι μέχρι τα σύνορα στον Προμαχώνα, σχετικά αργά η άφιξή μας εκεί –γύρω στις 2 το μεσημέρι, αλλά 3 φορτωμένα αυτοκίνητα δεν μπορούν να ταξιδέψουν με πάνω από 100-110 χλμ.




Το προβλήματα στο trophy αντιμετωπίζονται καλύτερα με μια δροσερή μπύρα!



Ο αστυνομικός στο τελωνείο είπε με απορία στον Βαγγέλη –τον ιδιοκτήτη του 110- «καλά εμείς κοιτάμε να τα ξεφορτωθούμε κι εσείς πάτε και τα μαζεύετε;», κοιτώντας το γύρω-γύρω μη τυχόν και του θυμίσει κάτι από το υπηρεσιακό 110 που οδηγούσε κάποτε…

Χοντρικά κάναμε 600 χλμ μέχρι τον Προμαχώνα. Είσοδος στη Βουλγαρία και πλέον οι διατυπώσεις είναι τυπικές καθώς και οι γείτονες είναι πλέον στην ΕΕ.

Η διαδρομή μέχρι τα σύνορα με τη Ρουμανία- που δεν είναι άλλο από τον Δούναβη ως φυσικό σύνορο- ήταν ήσυχη εξαιρώντας τα τελευταία 50 χλμ, που μας έπιασε καταιγίδα και καταρρακτώδης βροχή, που όμοιά της δεν είχαμε ποτέ συναντήσει στην Ελλάδα.
400 περίπου τα χιλιόμετρα της Βουλγαρίας, αφού το κοντέρ μόλις ανεβήκαμε στην μαούνα που θα μας πέρναγε απέναντι είχε γράψει 1.005 χλμ από το Γέρακα.

Με 1 ώρα καθυστέρηση ανεβαίνουμε στη μαούνα και τελικά 10 η ώρα το βράδυ πατήσαμε το πόδι μας στη Ρουμανία.



Η σούστα του Pajero την «άκουσε» και μετά τούμπαρε το αυτοκίνητο!


Άλλα 300 χλμ. μέχρι τη Deva και απ’ ότι φαίνεται έχουμε καλομάθει με τους δικούς μας αυτοκινητόδρομους και δεν υπολογίζουμε ρεαλιστικά τους χρόνους και τις αποστάσεις.

Ομόφωνη απόφαση να προχωρήσουμε μέχρι την Deva και πρώτο σοκ στα πρώτα 2 χλμ.! 

Κόσμος καθόταν στην άκρη του δρόμου αλλά και στη… μέση του δρόμου, παιδιά περπατούσαν αλλά και διέσχιζαν το δρόμο χωρίς να δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τα αυτοκίνητα. Οι απόλυτοι άρχοντες!

Η ταχύτητα πέφτει στα 60 και προσεκτικά διανύουμε γύρω στα 60-70 χλμ, μέχρι να βγούμε από το σύμπλεγμα των συνεχόμενων χωριών με τους Ρόμα, να περάσουμε στις πεδιάδες με τις πετρελαιοπηγές, που ναι, δούλευαν ακόμα και το βράδυ, τα τεράστια εργοστάσια παραγωγής ρεύματος με λιγνίτη και να καταλήξουμε στην Κραιόβα, γύρω στις 12.30 το βράδυ.

Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα 100 χλμ, έγιναν… αλλά κανείς δεν θυμάται πως! Υπνηλία, σκοτάδι στους επαρχιακούς δρόμους, ελάχιστα φορτηγά και η εναλλαγή των οδηγών ήταν συχνή καθώς κανείς μας δεν άντεχε για πολύ.




Range Rover BobTail από την DTA 4X4 Team



3 η ώρα το πρωί είδαμε την πινακίδα «Deva» και αυτό ήταν ότι καλύτερο μας είχε συμβεί.

Στο ξενοδοχείο «Sarmis» τα κουρασμένα κορμιά μας μετά από 22 ώρες συνεχούς οδήγησης, έπεσαν βαριά στα κρεβάτια και τα μάτια μας έκλεισαν πριν πούμε καληνύχτα!

Τα καλά ξεκίνησαν από νωρίς το πρωί του Σαββάτου…
Μόλις είχε έρθει το φορτηγό και πήγαμε να ξεφορτώσουμε τα αυτοκίνητα. Το Pajero βγήκε και περίμενε σε μία γωνία. Η «Κριστίν» όμως, το «Bobtail», είχε άλλη γνώμη.

Πήρε μπρος, βγήκε από το φορτηγό και μετά έσβησε. Οι μάταιες οι προσπάθειες να φέρουμε σε ζωή τον κινητήρα κατέληξαν στην ολική καταστροφή της ολοκαίνουργιας μίζας. Ρυμούλκα μέχρι το ξενοδοχείο και αγγάρεμα του Ionut (ο β’ αρχηγός του Transilvania Trophy) να μας βρει μίζα. 

Ιδιοκτήτης ενός Discovery και ενός Defender, ήξερε και δεν χρειάστηκε να του πούμε πολλά. Σε ½ ώρα ο μηχανικός του μας είχε φέρει μίζα ανακατασκευής, που μπήκε πάνω και όλα δούλεψαν ρολόι.




Δεν υπάρχει επίπεδο έδαφος για την Extreme!
Ή θα ανεβαίνεις με τα χίλια ζόρια ή θα κουτρουβαλάς στο γκρεμό!


Ωραία πόλη η Deva, περιτριγυρισμένη από καταπράσινους λόφους, μέσα στο κέντρο των Καρπαθίων. Το επιβλητικό κάστρο που δέσποζε πιθανά να ήταν και το σπίτι του κόμη Δράκουλα (εμείς δεν τον είδαμε…!)

Park Ferme για τα αυτοκίνητα στον κεντρικό δρόμο, με τη φύλαξη της αστυνομίας και ελεύθερο το υπόλοιπο Σάββατο για να ανασυνταχτούμε.

Κυριακή πρωί, εκκίνηση μέσα από την πόλη με πολύ επισημότητα (το Transilvania Trophy είναι για τους Ρουμάνους, ότι για εμάς το ράλι Ακρόπολις).

Πανευρωπαϊκά είναι ένας από τους 2-3 top αγώνες του είδους και γι’ αυτό μαζεύει πολλές συμμετοχές απ’ όλη την Ευρώπη, με πολύ καλά προετοιμασμένα και εξοπλισμένα  αυτοκίνητα.

Ο αγώνας μας είχε δύο όψεις.
Την πρώτη και δεύτερη μέρα όλα κύλησαν ομαλά, είμαστε αρκετά προσεκτικοί και βρεθήκαμε στην 3η θέση. Μία ύπουλη κατηφόρα με βαθιές ξεραμένες ροδιές από κάρα «κατάπιε» το Pajero, που τούμπαρε στο πλάι.




O Πόλ Κολύβας ήτανε μέσα σε όλα!



Πριν από αυτό η θερμοκρασία στο bobtail είχε φτάσει στο κόκκινο σε κάτι παρατεταμένες ανηφόρες μέσα στο δάσος. Το ξετουμπάρισμα του Pajero, το καθάρισμα των μπουζί από τα λάδια και η αναμονή μέχρι να κρυώσει ο κινητήρας του bobtail μας έριξαν στην 13η θέση.

Η επόμενη μέρα ξεκίνησε καλά και κατέληξε σε τραγωδία. 9.30 το βράδυ φτάνουμε σε μία διαδρομή κατηφόρα- γκρεμό 380 μέτρων, που η λάσπη κυλούσε προς τα κάτω σαν λάβα.
Ο μέγιστος χρόνος όπως μάθαμε εκ των υστέρων ήταν 3 ώρες. Ξεκινάμε και το bobtail σβήνει στα πρώτα 30 μέτρα!

Μέχρι να το συζητήσουμε να δούμε πως θα κατέβουμε (να γυρίσουμε πίσω ούτε κουβέντα!), η ώρα πέρναγε…

Άπειρα δεσίματα με τον πίσω εργάτη, σπρώξιμο προφυλακτήρα – προφυλακτήρα από το Pajero για να ξεπεράσουμε κάτι θηριώδη βράχια μέσα στο γκρέμι!

Είναι απίστευτο! Να σε κρατάει η ζώνη στο κάθισμα για να μην κολλήσει η μούρη σου στο παρμπρίζ, να κρέμεται κυριολεκτικά όλο το αυτοκίνητο από τον πίσω εργάτη (2 σχοινιά κόψαμε και αλλάξαμε μέχρι να φτάσουμε κάτω…) και να χρειάζεται να βάλεις 1η κοντή για να ανέβεις-κουτρουβαλήσεις το βράχο, που σου κόβει το δρόμο προς τη λύτρωση!





Ενώ η open γενικά ήταν «στεγνή», η extreme τσαλαβουτούσε στη λάσπη σε κάθε ευκαιρία (και υπήρχαν πολλές!)



4 ώρες μας πήρε, αλλά τελικά φτάσαμε στο τέρμα. Και ω! τι ειρωνεία το bobtail δούλεψε…!
Φυσικά τα υπόλοιπα 20 χιλιόμετρα που υπολείπονταν στο road book, ούτε λόγος να τα κάνουμε και έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την κατασκήνωση, που δεν ξέραμε όμως , που είναι!

Άλλες 2 ώρες λοιπόν για να τη βρούμε (–έτσι είναι το παιχνίδι- και καλά, που είχε πιάσει το αυτί μας το πρωί το όνομα ενός διπλανού χωριού)

Κατάκοποι, ταλαιπωρημένοι, εν μέρει φοβισμένοι, πέσαμε σαν ξεροί μέσα στις σκηνές, αποφασισμένοι να μην ξεκινήσουμε το επόμενο πρωί.

7 η ώρα το πρωί και ο Κατσιμαλής είχε κέφια. Άνοιξε τις σκηνές, μας ζήτησε τα κλειδιά των αυτοκινήτων, χωρίς να μας αφήσει και πολλά περιθώρια για αντιρρήσεις (μας έπιασε στον ύπνο- νάναι καλά!-) πήρε τα αυτοκίνητα μαζί με το Μάνο, το μηχανικό μας και τα υπόλοιπα παιδιά τη ομάδας, τα πήγε στο ποτάμι, τα έπλυνε και μετά ξεκίνησαν τις επισκευές.




Με τα παιδιά της Extreme να προσπαθούν να μαζέψουν δυνάμεις οι υπόλοιποι, κάτω από τις οδηγίες του Μάνου, πλακώσαμε να συμμαζέψουμε λίγο τα αυτοκίνητα τους.
Στην extreme δε τη βγάζεις καθαρή χωρίς ομάδα υποστήριξης



2 ώρες μετά τα αυτοκίνητα ήταν και πάλι αξιόμαχα, δεν είχαμε δικαιολογίες κι έτσι απλά μπήκαμε μέσα και πήραμε εκκίνηση. 4η μέρα και ο αγώνας ξεκίναγε με μία υπερειδική πολύ ανηφορική, που μέτραγε ο καλύτερος χρόνος.

Ε! το bobtail μετά τα πρώτα 50 μέτρα ανέβαινε την ανηφόρα με 2 χλμ./ώρα και τέρμα γκάζι.

Τερματίσαμε κακήν κακώς και βγήκαμε στον αγροτικό δρόμο για να συνεχίσουμε τον αγώνα με κατεβασμένα τα αυτιά…

Και να σου η επιφοίτηση του Δία και ο γράφων σταματάει δεξιά, ανοίγει το καπό , βγάζει το κουτί του φίλτρου και αποκαλύπτεται η αιτία όλων των κακών, της ταλαιπωρίας μας, του άγχους μας, της επιθυμίας για να εγκαταλείψουμε…

Είχε στουμπώσει πράσινα φύλλα τα οποία ρούφαγε αχόρταγα το σνόρκελ. Και λογικά χωρίς αέρα, πώς να ανεφλεγεί το καύσιμο….!

Καθαρισμός του φίλτρου και από εκεί και πέρα ο αγώνας κύλησε ομαλά για το bobtail (αν εξαιρέσουμε την προτελευταία μέρα την ξεβιδωμένη εμπρός αριστερή δαγκάνα από τους κραδασμούς του δρόμου, και τα 2 κομμένα σωληνάκια της…) 




Η γιαγιά αναρωτιέται τι κάνουν τα καλόπαιδα μέσα στα νερά;



Ναι!  τώρα ήρθε η σειρά του Pajero. 2 κλαρταρισμένα λάστιχα, το ένα ξεζαντάρισε, παρά το bedlock της Staun (ο κορμός μέσα στο ποτάμι ήταν ύπουλος…), ένα σύστημα διεύθυνσης (από την τούμπα) 2 πίσω κομμένα συρματόσχοινα και ένα εμπρός (έκαναν όμως απόσβεση πριν κοπούν…).

Τελικά τερματίσαμε στην 13η θέση, αν και θα μπορούσαμε πολύ καλύτερα (χωρίς βλάβες και ατυχίες, μέσα στην 5άδα)
Όμως για να είμαστε δίκαιοι: και τα 2 αυτοκίνητα ανέβηκαν αδοκίμαστα στην  Deva –ελλείψει χρόνου-

Παίξαμε στα ίσα με ομάδες που συμμετείχαν για 3η και 4η φορά, άρα είχαν εμπειρία και ήξεραν τι τους περιμένει –σε αντίθεση με μας, που τα φανταζόμαστε λίγο πιο εύκολα-

Ο Μάνος ο μηχανικός μας, υπερέβαλλε εαυτόν, ο Βαγγέλης ο PR της ομάδας, επίσης.

Ο Σπύρος ο Κατσιμαλής ήταν το Viagra μας. Τον πετυχαίναμε σε απίστευτα σημεία μέσα στις διαδρομές μαζί με τον Μάριο και μας εμψύχωνε ασταμάτητα –του ανήκει ένα μεγάλο μερίδιο από το αποτέλεσμα-

Αποκομίσαμε συσσωρευμένη εμπειρία, είδαμε με άλλο μάτι το Off-Road και ο γράφων, (από τους πιο έμπειρους στο χώρο, όσο εγωιστικό και αν ακούγεται) θεωρεί αυτόν τον αγώνα τον κορυφαίο αγώνα με ομάδες των 2 αυτοκινήτων.

Γιώργος Πέτραινας






Transilvania Adventure Trophy 2008 Crew 53

Πως ξεκίνησε;
Καιρό ψάχναμε να λάβουμε μέρος σε ένα Trophy το όποιο θα γινόταν στο εξωτερικό. Με τις πολλές συζητήσεις μάθαμε μέσα από το Off-Road.gr ότι κάτι καλό γίνεται στην Ρουμανία.
Ο γνωστός σε όλους πλέον αγώνας 4Χ4 Transilvania adventure Trophy. Το ραντεβού μας με τον Σπύρο Κατσίμαλη δεν άργησε να γίνει για να μας ενημερώσει για το τι πραγματικά γίνεται στα βουνά της Deva.

Οι λέξεις που μπορούσαν να περιγράψουν το Trophy, από τα λεγόμενα του Σπύρου, ήταν τα όμορφα τοπία, η λάσπη, τα ποτάμια, 3 λέξεις που θέλει να ακούσει κάθε λάτρεις του offroad.

Προετοιμασία
Η προετοιμασία του trophy έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια στα Ελληνικά βουνά. Χιλιάδες χιλιόμετρα με την γνωστή ομάδα Dragon. Δυστυχώς αυτή την χρονιά δεν μπόρεσαν να μας ακολουθήσουν λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων αλλά επιφυλάσσονται για το 2009 στην extreme.



O "Ντιμίτρου Ταλουμέσκου" σε ρόλο παπαράτσι...


... ενώ φρόντιζε και για την τροφοδοσία της ομάδας

Το αυτοκίνητο με το οποίο λάβαμε μέρος στο trophy ήταν ένα Land Rover Defender TD5 μοντέλο 2005. Η αλλαγές που έχουν γίνει στο αυτοκίνητο για να λάβεις μέρος στην Open ήταν μόνο η αλλαγή των ελαστικών σε extreme, πίσω ARB, το Snorkel, ο εργάτης Warn 9500xp και η ανάρτηση που ανέβασε το αυτοκίνητο 4-5 cm.

Open Category
Στην κατηγορία Open οι διαδρομές είναι πολύ εύκολες ακόμη και για έναν αρχάριο off roader. Τα αυτοκίνητα που συμμετέχουν χρειάζονται μόνο ένα καλό ελαστικό και τίποτα άλλο.

Στην περίπτωση που βρέξει, όπως την 3 ημέρα, τα πράγματα δυσκολεύουν λίγο αλλά κάνουν την διαδρομή πιο ευχάριστη και διασκεδαστική.

Το μυστικό για να κερδίσεις μια καλή θέση στην κατηγορία Open είναι να έχεις ένα «μαμά» αυτοκίνητο και ένα συνοδηγό που να ξέρει να διαβάζει καλά το  Road book και το Τera trip.

Διαμονή
Η διαμονή γίνεται σε σκηνές κάθε μέρα, κατά την διάρκεια του αγώνα, σε Camp τα οποία έχουν προβλέψει οι διοργανωτές.
Το κεντρικό Camp στο οποίο είχαμε και τις περισσότερες διαμονές ήταν πλήρως εξοπλισμένο και πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις.

Το φαγητό ήταν πολύ ωραίο αλλά ακόμη καλύτερα ήταν τα καθημερινά sandwich που μας έδιναν για όλη την ημέρα του αγώνα.




Η ... κατασκήνωση!



Δυσκολίες και απρόοπτα
Την 4η ημέρα του trophy η Open κατηγορία δοκίμαζε της ικανότητες της στο special stage. Ένα μικρό σε μήκος αλλά δύσκολο κομμάτι μέσα στο δάσος και στο ποτάμι.

Αρχικά κάναμε την διαδρομή με τα πόδια. Η ανηφόρα δεν μας τρόμαζε πολύ αν και είχε δυσκολία. Αυτό που μας τρόμαξε περισσότερο ήταν η κατηφόρα η οποία με τα πόδια δεν καταφέραμε να την κατέβουμε. Είχα μεγάλη αγωνία να δω το πρώτο αυτοκίνητο πως θα κατέβει.

Τελικά μετά τα πρώτα αυτοκίνητα είδαμε ότι δεν ήταν και τόσο δύσκολο. 1η αργά και ελάχιστο φρένο για να μην ανεβάζει στροφές.

Δυστυχώς ένα συμμετέχοντας με Land Rover Defender 2008 και μόλις 1.500km στην κατηφόρα του ξεκούμπωσαν οι κοντές σχέσεις με κατάληξη να κόψει ένα δέντρο και χτυπήσει με πολύ φόρα σε ένα V που έκανε ο δρόμος. Ευτυχώς δεν χτύπησε κανένας αλλά το αυτοκίνητο «πήρε»' σασί και είχε κάποιες ζημιές εξωτερικές.

Η 5η ημέρα για το Crew 53 ήταν η χειρότερη. Χάσαμε πολύ χρόνο μέσα σε ένα πολύ στενό κομμάτι στο οποίο το αυτοκίνητο παραλίγο να αναποδογυρίσει και δεν μας έφτανε μόνο αυτό ένας αγωνιζόμενος μας είπε ότι μέχρι το σημείο που είχαμε φτάσει είχε 2 σφραγίδες ενώ εμείς είχαμε μόνο 1. 




Παύλος Γιαβής: Τερματίσαμε!



Λόγω της βιαστικής απόφασης το δεύτερο πλήρωμα ξεκίνησε με τα 2 roadbook να ψάχνει για την σφραγίδα. Αποτέλεσμα να χάσουμε 3 ώρες σύνολο οι οποίες μας έφεραν από την 4η θέση στην 7η.

Συμβουλή για τον αγώνα της Ρουμανίας. Ποτέ μην ακούς αγωνιζόμενο και ειδικά από την χώρα αυτή!

Σχέδια για το ΤΑΤ 2009
Την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου 2009 θα γίνει μάλλον το επόμενο ΤΑΤ στο οποίο θα λάβουμε μέρος.
Η ομάδα μας θα λάβει μέρος στην extreme κατηγορία για να δοκιμάσουμε πραγματικά τις αντοχές μας και τα όρια μας.

Δημήτρης Ταλούμης





Σκαλοπάτια, Εργάτης και γκάζι!



Land Rover Defender team Patrick και  Patricia Vandickelen / Βέλγιο
Θυμηθήκαμε το TAT από τον φίλο μας με το Land Rover Carles Barange, που έλαβε μέρος σε αυτό το 2004, για πρώτη του φορά.

Και λέμε θυμηθήκαμε, γιατί είχαμε λάβει μέρος στα παλαιότερα Transilvania Trophy που διοργανώνονταν στην Ουκρανία. Είχαμε λάβει μέρος το 1995, 1996 και 1997. (Το 1997 τελείωσε το παιχνίδι εκεί, λόγω σοβαρών προβλημάτων με την Ουκρανική μαφία).

Πήραμε μέρος και στο Croatia Trophy το 2000. Για μας, το Croatia Trophy είναι ένας πολύ δύσκολος αγώνας, τόσο που στο τέλος χάνεις το πνεύμα της περιπέτειας και της διασκέδασης και έτσι είπαμε να μην συνεχίσουμε μετά το 2000.

Το 2005 ο Carles μας έπεισε και ήρθαμε στο Transilvania για να δούμε πως είναι και... ενθουσιαστήκαμε!




Δεν ήταν λίγοι αυτοί που έρχονταν ξημερώματα και έπεφταν όπως – όπως για ύπνο



Βρήκαμε σε αυτό τον αγώνα όλα τα συστατικά ενός καλού Trophy: μια πραγματική περιπέτεια σε ένα άγριο και απάτητο μέρος, στην οποία πρέπει να χρησιμοποιήσεις όλη τη γνώση που έχεις στο 4Χ4, ώστε να μπορέσεις να υπερβείς τα φυσικά εμπόδια.

Πέρα από ένα καλά προετοιμασμένο 4Χ4 όχημα, ιδιαίτερα σημαντική είναι η φυσική και πνευματική κατάσταση, το ομαδικό πνεύμα,  η καλή πλοήγηση, ο σεβασμός για τη φύση αλλά και την κουλτούρα του λαού και φυσικά η θέληση να φτάσεις στο τέλος.

Αμέσως «ερωτευτήκαμε» αυτή την υπέροχη χώρα και τους φιλόξενους ανθρώπους των βουνών της!

Το 2006 συμμετείχαμε με μια ομάδα τριών αυτοκινήτων, ενώ το 2007 και τώρα το 2008 με τους καλούς μας φίλους Johan και Huberte που έχουν ένα ίδιο με εμάς Defender.




Μιλάμε για ζούγκλα!



TAT 2008

Η οργάνωση έκανε εξαιρετική δουλειά φέτος και παρουσίασε το καλύτερο TAT όλων των εποχών. 14 διαφορερικές εθνικότητες έλαβαν μέρος!
Η αυλή του Δράκουλα, η πανέμορφη Transilvania, έκανε παράδεισο και κόλαση την κάθε μέρα του αγώνα.

Η ομορφιά των τοπίων απλά σου έκοβε την ανάσα!  Η διαδρομή πρόσφερε στον περιπετειώδη Off-Roader ότι μπορούσε να φανταστεί: ποικιλία μονοπατιών, εκπληκτικές διαδρομές στις κορυφές των βουνών, στενά ποτάμια με μεγάλες πέτρες, βαθιές κρυμμένες κοιλάδες, διαδρομές μέσα στο πράσινο και ... βαθιά ποτάμια, όλα μαζί μαγειρεμένα με πικάντικη και πολύ λάσπη, πλάγιες κλίσεις του «τρόμου», ανηφοροκατηφόρες που σου έκοβαν την ανάσα.

Η διαδρομές φέτος ήταν μεγάλες και η πλοήγηση πολύ δύσκολη και απαιτητική.
Η φιλία και το ομαδικό πνεύμα ήταν αυτό που κυριάρχησε στις περισσότερες ομάδες!

Κάναμε πολλούς καινούργιους φίλους τόσο αγωνιζόμενους όσο και απλούς ανθρώπους του βουνού. Για μας ήταν σίγουρα το καλύτερο TAT που έχουμε δει από το 1995.




Επισκευές στο πεδίο είναι μέσα στο πρόγραμμα


Λίγα λόγια για τις Ελληνικές ομάδες:
Όλα τα παιδιά είναι εξαιρετικά: γνήσιοι sportsmen!
Ήμασταν σχεδόν κάθε μέρα μαζί με την ομάδα των Πέτραινα/Κολύβα – Γεωργίου/Κολύβα με το Range Rover και το Mitsubishi αντίστοιχα. Τους ευχαριστούμε για την παρέα τους!

Tην ομάδα «53» της Open και ιδιαίτερα τον Δημήτρη Ταλούμη, τους γνωρίσαμε λίγο, αλλά μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις!

Και τέλος για το Σπύρο και το Μάριο: Ήταν ευχάριστο να σας βλέπουμε κάθε φορά στη «μέση του πουθενά». Θα σας θυμόμαστε πάντα σαν «δημοσιογράφους της περιπέτειας», κάνοντας το δικό σας PressTAT στην άγρια φύση και ταυτόχρονα χαρίζοντας μας μερικές από τις καλύτερες φωτογραφίες του TAT 2008. Θα σας δούμε σύντομα!

Στην οργανωτική ομάδα του TAT, τους Virgil, Ionut, Zina, Rudell, Virgina σας ευχαριστούμε πολύ, κάνατε το καλύτερο TAT Ever!

Pat and Pat Belgium         



Κείμενα: [Γιώργος Πέτραινας, Δημήτρης Ταλούμης, Pat & Pat]
Φωτογραφίες - επιμέλεια: [Off-Road.gr]



Οι απαιτητικές συνθήκες ενός trophy φέρνουν στα όρια αυτοκίνητο και πλήρωμα.
Τα πάντα πρέπει να δουλεύουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων του.

Τελικά όμως, το δύσκολο έργο της επαφής με το κάθε είδους έδαφος, πέφτει στα ελαστικά. Πρέπει να είναι μαλακά για να προσφέρουν πρόσφυση στη βρεγμένη πέτρα και ταυτόχρονα ισχυρά ώστε να αντέχουν στα κοπανήματα.





Θα πρέπει να αποδίδουν τα μέγιστα σε καταστάσεις χαμηλής πίεσης, αλλά και να μπορούν να ταξιδεύουν με 80 km/h σε σκληρούς χωματόδρομους και ενίοτε στην άσφαλτο.

Να προστατεύουν τη ζάντα και να συνεργάζονται με τις αναρτήσεις. Πρέπει να καθαρίζουν γρήγορα από τη λάσπη, για να είναι έτοιμα να «δαγκώσουν» ξανά και να βγάλουν το αυτοκίνητο από βούρκο.

Σε αυτές τις καταστάσεις η πλειονότητα των οδηγών επιλέγει τα Fedima Sirocco.



Σχετικά downloads - links
Transilvania Adventure Trophy 2008: Καλά που δεν έβρεξε!
Transilvania Adventure Trophy 2008: 1o Φωτορεπορταζ
Transilvania Adventure Trophy 2008: 2o Φωτορεπορταζ
Transilvania Adventure Trophy 2008: 3o Φωτορεπορταζ
Transilvania Adventure Trophy 2008: 4o Φωτορεπορταζ

Τransilvania Adventure Trophy 2008: H Ελληνική συμμετοχή είναι έτοιμη


Σχετική συζήτηση στο Forum

Το video ΤΑΤ 2007 ~75MB

Το site της οργάνωσης

Διαβάστε τι έγινε στους παλαιότερους αγώνες
Ώρα για περιπέτεια: Transylvania Adventure Trophy 2008
Μέσα στο Transilvania Trophy 2007

Transilvania Trophy 2007: 1o Φωτορεπορτάζ
Transilvania Trophy 2007: 2o Φωτορεπορτάζ
Transilvania Trophy 2007: 3o Φωτορεπορτάζ
TAT 2006 πρώτο μέρος
ΤΑΤ 2006 δεύτερο μέρος






Στα χωριά μπορείς να βρεις μάστορα για τα πάντα: Εδώ μια βάση αμορτισέρ από το Defender μας














Το παιχνίδι είναι στα χέρια του συνοδηγού (Pat & Pat)


More articles

 

 


 


 
Επιλέξτε γλώσσα

ΑγγλικήΕλληνική
 


 
Google
 



[ Page created in 0.028780 seconds. ]