Eντυπώσεις από τη συνάντηση. Είχε πολλή πλάκα να προσπαθείς να ταιριάξεις στον καθένα από ένα ψευδόνυμο.Αφού συστηθήκαμε ήταν ακόμη πιο συναρπαστικό να προσπαθείς να θυμηθείς με ποιόν μιλάς.Τέλος πάντον καθίσαμε,παρραγγείλαμε και πιάσαμε ψιλή κουβέντα με τον διπλανό μας και τον παραδίπλα μας. Ο Παντελής να δέχεται καταιγισμό ερωτήσεων, ο Αλέκος με τις ιστορίες του να μας έχει γεμίσει λάσπη, άλλοι με τους συμπλέκτες τους...γενικά αυτό που λέμε ''έσπασε ο πάγος''. Ολα ωραία που λέτε μέχρι που ανοίγει η πόρτα, μπαίνει μέσα ένας τύπος κρατώντας στο χέρι ένα κράνος(????) και αρχίζει τις αγριοφωνάρες. Στην αρχή μας έβαλε να λέμε ένας,ένας το όνομα του, εγώ απ' την λαχτάρα μου είπα του διπλανού μου. Μετά αρχισε να μας μιλάει γλυκά και να μας βάζει να σηκώνουμε τα χέρια μας. Δεν καταλάβαινα και πολλά, είχα πιεί και κάτι ουίσκια(
χικ!), σήκωνα όμως πάντα το χέρι μου για να μην στεναχωρήσω κανέναν. Αφού έγιναν αυτά ο άλλος με το κράνος(???)ησύχασε κι έτσι κατάκατσε ο κουρνιαχτός ,ανακουφιστήκαμε και εμείς και ξαναγυρίσαμε στις λασποκουβέντες μας. Κάπως έτσι κύλισε η βραδυά,μέχρι που το προχωρημένο της ώρας μας οδήγησε μία μία να σκουπίσουμε τις λάσπες και τα γράσσα απ' τα φουστάνια μας και καληνυχτώντας να ξεχυθούμε στην εθνική ρίχνωντας και καμμιά ματιά στον καθρέφτη μην έρθει εκείνος με το κράνος(???). Υ.Γ.Θέλω κι άλλο(χικ!).