Στη λάσπη και στο χιόνι, το πιο σημαντικό απ' όλα είναι να διατηρείς την κίνηση, να μην ακινητοποιηθείς. Αυτό γιατί ακόμα και αν ξύνεις από κάτω το έδαφος, ζημιά δεν κάνεις και περνάς, αν έχεις ικανή φόρα. Αν όμως σταματήσεις ("τακάρεις"), την έκατσες, κυριολεκτικά. Μόλις καταλάβεις ότι πας για σταμάτημα, γρήγορα όπισθεν μπας και το σώσεις και "ανακάτεψε" και λίγο το τιμόνι αριστερά-δεξιά μήπως πιάσουν πουθενά οι ρόδες και βγεις. Αφου βγεις στο στέρεο, βγαίνεις από το αμάξι και κάνεις επόπτευση του περάσματος, να δεις από που σε συμφέρει να πας.
Για να διατηρήσεις τώρα την κίνηση θες 3 πράγματα: 1. λάστιχα, 2. κοντό (βοηθητικό) κιβώτιο και 3. δυνατό κινητήρα. Τα λάστιχα (1), όσο και λασπερά να είναι, στη λάσπη και στο χιόνι στομώνουν γρήγορα. Πρέπει λοιπόν να είσαι σε θέση να τα σπινιάρεις λίγο για να πετάγονται οι λάσπες (να "αυτοκαθαρίζονται"). Για να το κάνεις αυτό όμως, δεν πρέπει να πας και γρήγορα, άρα θέλεις κοντό (2) και 2α ας πούμε. Αν έχεις και δυνατό κινητήρα (3), μπορείς άνετα να κρατάς τις στροφές χαμηλά (1500-2500) και να μη ζορίζεις κανένα μηχανικό μέρος του 4κίνητου συντρόφου σου.
Χαρακτηριστικά να πω σε βόλτα από Σαμαρίνα για το χιονοδρομικό Βασιλίτσας, είχε στο δρόμο 30-40 πόντους φρέσκο χιόνι και ανεμοσούρια. Μπροστά μου ήταν ένα Frontera (2λιτρο νομίζω) με λάστιχα Fedima που όλο σταματούσε. Κάποια στιγμή κατεβαίνω και τον ρωτάω τι γίνεται, μήπως θέλει τπτ βοήθεια και μου λέει πως του ανεβάζει θερμοκρασία (δυσκολευόταν να σκάψει το χιόνι γιατί δεν του τράβαγε ο κινητήρας χαμηλά και τον είχε τεντώσει συνεχώς στις 5000 στροφές). Του λέω ΟΚ, αλλά βρες ένα άνοιγμα να περάσω γιατί μας ταλαιπωρείς άδικα. Εντάξει μου λέει αλλά μπροστά είναι κολλημένο ένα Vitara και πήγαινε να το ξεκολλήσει. Τι να κάνω εγώ, ΟΚ του λέω, άσε με όμως να περάσω να καθαρίζω το δρόμο να περνάς πιο εύκολα και πάμε μαζί να τον βγάλουμε. Κοντά στο χιονοδρομικό, βλέπω το Vitara (με Fedima κι αυτός - λέτε να είναι άχρηστα στο χιόνι?
) που είχε τακάρει από χαζομάρα σε ένα ανεμοσούρι. Τον έδεσα με τον ιμάντα, τον τίναξα κανά μέτρο μπροστά και μετά μου λέει "και τώρα τι κάνω?" "Βάζεις όπισθεν κοντή" του λέω, "παίρνεις λίγο φόρα και καθάρισες, πας εκεί πίσω στο πλάτωμα να περάσω εγώ και μετά τράβα στην ευχή του Θεού (αλλά με φόρα)"
Σε όλη τη διαδρομή είχα 2α κοντή και τα πετρέλαια στις 2000 στροφές, πάνω στην μέγιστη ροπή. Είχα μέσα 4 άτομα, μερικά μπαγκάζια και δεν κόλλησα πουθενά, όχι γιατί το Sorento είναι τρακτέρ, αλλά γιατί έτσι έπρεπε να κάνω αν ήθελα να παίξω με τα χιόνια και όχι με τα φτυάρια
Συγχωρέστε μου το μεγάλο post αλλά με έχει λαλήσει ο ήλιος και η έλειψη λίγης τόσο δα λασπούλας... Τι ζητάμε πια...