Από καιρό το είχα σκοπό να εξερευνήσω τα Γεράνεια, τους χωματόδρομους από Μέγαρα μέχρι Λουτράκι-Πίσια.
Το Σάββατο έκανα μόνος την πρώτη προσπάθεια, για εξερεύνηση και εύρεση διαδρομής. Είχα κάνει τη μελέτη
μου από το σπίτι με το Google Earth.Είχα χαράξει τη διαδρομή από Χάνι Δερβενίου Μεγάρων χωματόδρομο μέχρι Πίσια,
λίγο άσφαλτο μετά, εκπληκτικό χωματόδρομο μέχρι Σχίνο, παραλιακά άσφαλτο μέχρι Μαυρολίμνι και ανηφορικό μακρύ
χωματόδρομο μέχρι λίγο πιο κάτω από την κεραία του ΟΤΕ και τελικά κατηφόρα μέχρι το Χάνι.
Όλο το υπόλοιπο από το σπίτι μέχρι το Χάνι Μεγάρων άσφαλτος και δεν χρησιμοποίησα τρέιλερ...
Μέχρι Ελευσίνα από Εθνική οδό και από Ελευσίνα χρησιμοποίησα την παλιά Εθνική.
Ο ουρανός το Σάββατο ήταν συννεφιασμένος, ψιλόβροχο στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου.
Τι είναι λίγες σταγόνες βροχής μπροστά σε μια διαδρομή όπου σχεδιάζεις καιρό πριν;
Καλά, τι περίεργη πολυκατοικία είναι αυτή στο
Πλησιάζοντας το Χάνι, η κορυφή του βουνού με την κεραία του ΟΤΕ ήταν καλυμμένη από σύννεφα.
Σε αρκετά σημεία έχουν τσιμεντώσει την ανηφορική διαδρομή προς τις κεραίες. Όταν αρχίζει η κατηφόρα όμως (από τη
νότια πλευρά του βουνού), μπορείς να πιάσεις κάτι ταχύτητες...το χαλίκι όμως είναι εκεί για να σου δυσκολεύει την κατάσταση
και να σε κάνει να σκέφτεσαι πόσο κοντά είναι στο να φύγεις και να βρεθείς χαλκομανία σε κάποιο δέντρο.
Σύντομα συναντάς την περιοχή κάποιου αγωγού.40 μέτρα επικίνδυνη ζώνη λένε οι ταμπέλες...
Το πεδίο τριγύρω είναι πολύ καλό για παιχνίδια με το χοιρινό. Στη συνέχεια κατηφορίζεις με κατεύθυνση βόρειο-δυτικά και αμέσως
ανηφορίζεις για να βρεθείς σε υπέροχο τοπίο με 2 εκκλησάκια στα δεξιά σου. Οι δρόμοι ίσως σε μπερδέψουν λίγο,
αλλά υπάρχουν ταμπέλες που δείχνουν για Πίσια...Περιοχές παλιών μεταλλείων και ο δρόμος στρωμένος με μαύρο χαλίκι από αυτά.
Το χοιρινό εκεί πανηγυρίζει σε κάθε στροφή...Τα στροφιλίκια σε ανεβάζουν αρκετά ψηλά ώστε να βλέπεις το χωριό Πίσια
αρκετά χαμηλά. Θέα που κόβει την ανάσα. Κατάβαση αστραπή με τους γκρεμούς δίπλα σου. Τελικά φτάνεις στον ασφάλτινο δρόμο
που ενώνει Πίσια και Σχίνο.Τον ακολουθώ προς Σχίνο, αλλά σε κάποιο σημείο τον αφήνω για να οδηγήσω σε ακόμα έναν μαγευτικό
χωματόδρομο. Α ρε γούγλη με τους χάρτες σου, όλα τα ξέρεις σε αυτή τη γη, τίποτα δεν σου ξεφεύγει...
εάν δεν ήσουν εσύ ποτέ δεν θα ανακάλυπτα τόσο όμορφη κατάβαση από στενό και εγκαταλειμμένο χωματόδρομο με πολλές φουρκέτες.
Το εκπληκτικό ήταν ότι σε κάποια σημεία, η βροχή έχει κατεβάσει χαλίκι από το βουνό, έτσι ώστε να πρέπει να πρέπει να
κάνεις ανάβαση σε βουναλάκι αλλά και να περάσεις από πολύ στενό δρομάκι, το υπόλοιπο του δρόμου βρίσκεται μια φουρκέτα πιο
κάτω και συνθέτει το επόμενο εμπόδιο...
Σύντομα βρίσκομαι στο Σχίνο. Ακολουθώ τον ασφάλτινο δρόμο παραλιακά και μετά το Μαυρολίμνι αρχίζει ένας φανταστικός
χωματόδρομος. Βέβαια η αμφιβολία υπάρχει μιας και ο χωματόδρομος δεν με πείθει ότι θα συνεχίζει. Είναι πολύ στενός,
σχεδόν απάτητος, γεμάτος σκουπίδια στην αρχή και πέτρα λίγο μετά. Ανηφορίζει αρκετά απότομα και το χοιρινό ενθουσιάζεται
και φωνάζει "δώσε κι άλλο...".Τελικά ο χάρτης του παντογνώστη γούγλη δεν έκανε λάθος, αυτός ο δρόμος βγάζει κοντά στην κορυφή
με την κεραία του ΟΤΕ. Βέβαια όταν ανέβαινα εγώ, από κάποιο σημείο και μετά είχε ομίχλη, που πύκνωνε όλο και περισσότερο
και με ανάγκασε να πηγαίνω με πολύ πολύ μικρή ταχύτητα μιας και δεν ήξερα την περιοχή αλλά και με αναμμένα όλα τα φώτα
ακόμα και τα αλάρμ. Ίσως η ορατότητα να έφτασε και στα 4-5 μέτρα μόνο...Σύντομα έφτασα στον τσιμεντένιο δρόμο και στο Χάνι...
Ο δρόμος της επιστροφής είχε μόνο άσφαλτο τώρα.
Γενικά υπέροχη διαδρομή, υπέροχη φύση και σε κάποια σημεία πολύ καλός χωματόδρομος (παλιότερα κομμάτια του ράλι Ακρόπολις).