" Και εκεί που βάδιζα αμέριμνος,
ψάχνοντας για το επόμενο θέμα,
φωτογραφικό εννοώ,
μιας και τα μανιτάρια και οι ποικιλίες
του είδους είναι πολλές σε αυτό το
παραμυθένιο μέρος,...
κλαδάκια σπάσανε πίσω μου,
μικρό σύρσιμο και βάδισμα
προσεχτικό έπιασε το αυτί μου,...
και σαν μια ονειρική οπτασία
στο αργό μου γύρισμα αποκαλύφθηκε
η αγνότητα και καθαρότητα της φύσης
σε όλο της το μεγαλείο...
Αυτά τα μάτια που με κοίταζαν επίμονα,
αυτό το βλέμα το παρθένο,
η προσωποποίηση της αθωότητας...
Μόλις που κοντοστάθηκε λίγα δευτερόλεπτα,
αρκετά, ώστε να αποθανατίσω την όψη του
σε μερικά μόνο καρέ ψηφιοποιημένης εικόνας,...
Και ήταν σαν να μου'λεγε: ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΜΕ!!!
ΤΟ ΞΕΡΩ! ΜΟΝΟ ΕΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ!!!
Άφησε την προσδοκία του και επιταγή του,
και αφού σιγουρεύτηκε ότι το μήνυμα είχε
αποδωθεί και παραληφθεί,...
γοργά ξεκίνησε για τον δρόμο της επιστροφής
μέσα στα άδυτα του δάσους,...
ώσπου και εχάθει,..."
ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΑΡΑΓΕ, ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΔΩ;
KAI TI KANAME EMΕΙΣ ΟΙ (ΑΠ-)ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ;
χωρίς σχόλια πλέον,....