από DRAKOS » 24 Φεβ 2007, 11:45
Στο Σχοινιά, ανάμεσα στο πευκοδάσος και στο μικρό αεροδρόμιο της αερολέσχης, υπάρχει ( υπήρχε) ένας τεράστιος επίπεδος χώρος που κάθε εποχή άλλαζε χρώμα από τα διαφορετικά λουλούδια που φύτρωναν, σαν να άλλαζες χαλί. Τότε , πριν 10 – 12 χρόνια, επισκεφτόμουν συχνά αυτό το λιβάδι γιατί άρεσε στα παιδιά που ήταν μικρά να παίζουν χωρίς μη και πρόσεχε. Την τελευταία φορά που πήγα εκεί, για εκείνη την εποχή πάντα μιλάω, δεν πίστευα στα μάτια μου. Θαρρείς και μια επιλαρχία αρμάτων έκανε ασκήσεις για καμμιά εβδομάδα μέσα στο λιβάδι. Παντού υπήρχαν αναχώματα, χαντάκια, και ροδιές. Και μια παρέα <<εντουράδων>> έκοβε βόλτες στο στίβο μάχης γεμίζοντας την ατμόσφαιρα σκόνη, διχρονίλα και θόρυβο. Απογοητευμένος, πήγα στην άκρη του χώρου, που ήταν ακόμα απείραχτος, και έβγαλα τα παιδιά να παίξουν. Μετά από λίγο κάποιοι από την παρέα άρχισαν να ξεκόβουν από τον στίβο, και να περνάνε ανάμεσα μας με μεγάλη ταχύτητα . Τους παρακάλεσα, αν ήταν δυνατόν, να μη περνάνε τόσο κοντά γιατί φοβόμουν για τα παιδιά. Εξάλλου ο χώρος ήταν τεράστιος. Τότε κάποιος από τους <<μάχιμους>> που το έπαιζε αρχηγός, και εμφανώς καμμιά δεκαριά χρόνια μεγαλύτερος από εμένα, με πλησίασε και μου είπε. << Μπάρμπα, μάζεψε τα κουτσούβελα για να μην έχουμε κανένα ατύχημα>>. Φαίνεται , για τον γεροντογιεγιέ, όποιος έχει παιδιά είναι << μπάρμπας>>. Πράγματι μπήκαμε στο αμάξι , αλλά προς τέρψιν των <<κουτσούβελων>>, αντί να φύγω, άρχισα να γυρίζω και εγώ μέσα στο στίβο μάχης αλλά με φορά αντίθετη από τα μηχανάκια της παρέας. Το μπάχαλο που ακολούθησε δεν λέγεται. Οι δύο – τρεις πρώτοι που με είδαν απέναντι τους χωρίς να το περιμένουν, φαίνεται πως ένοιωσαν όπως τα πιτσιρίκια, όταν πέρναγαν ανάμεσα τους με ταχύτητα. Κάποια στιγμή που το πράγμα άρχισε να χοντραίνει και άρχισαν να με λούζουν με κοσμητικά επίθετα, τους εξήγησα πως ότι δικαίωμα είχαν αυτοί στο χώρο, το ίδιο είχα και εγώ. Το αντριλίκι της παρέας άρχισε να φουντώνει , και επειδή δεν είχα επιλογή έφυγα, αλλά είμαι σίγουρος ότι το νόημα το έπιασαν. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε, ότι δίπλα στη λέξη ΒΟΥΝΟ , δεν χωράει κανένα κτητικό , μου , σου του, μας. Ο καθένας έχει δικαίωμα να το χαίρεται όπως νομίζει, είτε λέγεται εντουράς, κυνηγός, <<μπάρμπας>>, χορτοσυλλέκτης, αρκεί να μην ενοχλεί και περιορίζει τον άλλο. Και δηλώσεις του στυλ << θα σας τουφεκίσω από τα 500 μέτρα με μονόβολο, η θα κρεμάσω τους κυνηγούς στο καπώ του αυτοκινήτου>> , είναι αντριλίκια του κώλου.
110 V8 ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ