Όλα ξεκίνησαν από την ανάγκη που δημιουργήθηκε στα μέλη κάποιων ομάδων (είτε πολιτών, είτε υπηρεσιών), να επικοινωνούν τα μέλη τους με ασύρματα μέσα. Για να γίνει κάτι τέτοιο, έπρεπε να βρεθεί κάποιος τρόπος έτσι ώστε να μπορεί η πληροφορία να μεταδίδετε μέσο της ατμόσφαιρας σε μακρινή απόσταση.
Για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει αρχικά η ανθρώπινη φωνή (πληροφορία) να μετατραπεί σε ηλεκτρονικά σήματα συμβατά με το μέσο μετάδοσης που θα χρησιμοποιήσουμε. Στην δική μα περίπτωση το μέσο μετάδοσης είναι ένας ασύρματος πομποδέκτης και τα σήματα μετατρέπονται σε ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία ποιο γνωστά ως “κύματα ραδιοσυχνοτήτων” (RF).
Έπειτα, τα ηλεκτρικά αυτά σήματα, μεταδίδονται στην ατμόσφαιρά μέσο μιας κεραίας.
Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα είναι σήματα που ταλαντώνονται, δηλαδή, το πλάτος τους μεταβάλλετε ημιτονοειδώς, μ’ ένα συγκεκριμένο ρυθμό και η συχνότητα του φαινομένου αυτού μετριέται σε κύκλους ανά δευτερόλεπτο (c/s) ή αλλιώς Hz (Hertz).
Οι ταλαντώσεις αυτές συμβαίνουν τόσο σε πολύ χαμηλές όσο και σε πολύ υψηλές συχνότητες. Η συνολική περιοχή συχνοτήτων ονομάζετε ηλεκτρομαγνητικό φάσμα συχνοτήτων ή απλά φάσμα συχνοτήτων.
Τα περισσότερα σήματα πληροφορίας προς μετάδοση έχουν συχνότητες στο κατώτερο άκρο του φάσματος, πχ η φωνή που έχει συχνότητα από 300 έως 3400 Hz. Οι συχνότητες αυτές, χρησιμοποιούνται για να διαμορφώνουν ένα φορέα υψηλότερης συχνότητας. Το υψηλόσυχνο σήμα που προκύπτει από την διαμόρφωση αυτή και η συχνότητά του διαφέρει ανάλογα με το είδος του πομποδέκτη που χρησιμοποιούμε (CB, VHF, UHF PMR κλπ), χρησιμεύει σαν ένα μέσο μεταφοράς του χαμηλόσυχνου σήματος (φωνή) στην ατμόσφαιρα. Κατόπιν κάποιος δέκτης που θα λάβει το σήμα, το αποδιαμιορφώνει και ανακτά την αρχική πληροφορία.
Όλα αυτά είναι απαραίτητα, διότι δεν μπορούμε, για πρακτικούς λόγους, να μεταδώσουμε σήματα με χαμηλή συχνότητα. Τι θα γινόταν εάν προσπαθήσουμε να μεταδώσουμε κατευθείαν την φωνή χωρίς πρώτα να την διαμορφώσουμε σε κάποια υψηλότερη συχνότητα;
Η φωνή, έχει συχνότητα από 300 έως 3400Ηz. Ας υποθέσουμε ότι ενισχύουμε την φωνή και επιχειρούμε να την μεταδώσουμε με μία κεραία. Τι μήκος πρέπει να έχει αυτή η κεραία; Συνήθως χρησιμοποιούμε κεραίας των οποίων το μήκος είναι ½ λ ή ¼ λ, όπου λ το μήκος κύματος.
Έχουμε λοιπών: λ=300.000.000/f (300.000.000 είναι η ταχύτητα που ταξιδεύει το κύμα και f η συχνότητα)
Το λ, λοιπόν, για f=2000Hz είναι λ=300.000.000/2000=150000 μέτρα
Εάν λοιπόν χρησιμοποιήσουμε μια κεραία ¼ λ τότε μιλάμε για μια κεραία μήκους περίπου 37km
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι αυτό είναι αδύνατο.
Ενώ διαμορφώνοντας το σήμα και εκπέμποντάς το σε μια συχνότητα των 430MΗz (PMR) έχουμε: λ=300.000.000/430.000.000=0.7 μέτρα ή 70 εκατοστά. Άρα μια κεραία ¼ λ θα έχει μήκος 17,5 πόντους.
Συνεχίζετε...