από KaTaNaS » 30 Νοέμ 2006, 23:46
γυρνάμε πίσω και βλέπουμε το στενάκι!
ξεκινάει ένα κυνηγητο με τον χρόνο πάλι!
είχα διαγράψει επιπλέον 35-40 χιλίομετρα στη χασούρα μου οπότε αναγκάστηκα έπρεπε να περάσω και απο το δευτερο βενζινάδικο, μιας και δε θα με εβγαζε το 11λιτρο μου ντεπόζιτο!
έχασα και εκεί άλλα 15 λεπτά!
άρχισα πάλι να προσπερνάω μηχανακια που είχα προσπεράσει νωρίτερα!
η κούραση πλέον μετα απο 5 ωρες οδηγηση ήταν εμφανής , το περιεργο ήταν πώς η απόδοση δεν έπεφτε!
απλά δε μπορούσα να σκεφτώ καθαρά! ο ρυθμός δεν έπεφτε!, μάλιστα προς το τέλος το μηχανακι ηταν σα να πηγαινει μόνο του!
Ενα επίσης πολύ καλό κομμάτι της εμπειρίας ήταν το έξής
afoy ειχα μεινει πισω πλέον, με προλάβανε τα 2 πρώτα τζηπ, σε καποια φάση έιχα κόψει για να διαβασω το ροαντμπουκ και ακουω κορνάρισμα, και βλεπω το τερας το pajero να ερχεται κατα πάνω μου!
τον παίρνω απο πίσω...
ρε παιδιά πηγαίναμε μαζί, στις στροφές μου έριχνε και στις ευθείες τον έπιανα!
πλέον σταματησα να προσεχω πως οδηγώ και χάζευα την κίνηση του αυτοκινητου που με πολύ τέχνη ελλίσωταν στις στενες ακροπολικές!
επίσης ενω στη αρχη φοβηθηκα πως θα με θάψει με τις πέτρες
εκεινες οι ποδιες που εχουν στους τροχούς δεν επέτρεψαν σε καμμια να εκτιναχθει!
η ολη εικονα ηταν σε στυλ παρις ντακαρ σε βουνό!
απιστευτες εικονες!
το Σαββατο . μετα την φάση με τα αυτοκίνητα ξαναστένεψε ο δρομος οπότε και με χάσανε!
το μυαλό όμως άρχισε να ρετάρει, και παράτησα το δρομοβιβλίο και έπιασα τα χνάρια σα λαγωνικο!
ποιος; ο αρκουδος λαγωνικό!
ακολουθούσα μόνο γραμμές και πήγαινα όσο πιο γρήγορα μπορούσα!
είχα ήδη διανύσει 220 χιλιόμετρα χώμα και ηθελα να τελειωσουν!
αυτο ηταν το ωραιο, πως κουραζομουν κα μετα πο κανα τεταρτο έπερνα τα πάνωμου και το διασκέδαζα, μετα πάλι έπεφτα και φτου απο την αρχη!
όπως ακολουθουσα τις γραμμες πέφτω πανω σε ένα ΣΕΧ (Σημείο Ελέγχου χρόνου)
εκεί βρήκα σε ποιά τουλίπα βρίσκομαι και συνέχισα πλέον ορθά!
απο μακριά φαινόταν η Πάτρα και εγω κατηφόριζα με 48-50 χιλιομετρα στις φουρκέτες διασκεδάζοντας αφου είχα συνηθισει την αίσθηση του χάνω-βρίσκω!
το χώμα κρατούσε πολύ καλά!
πραγματικά δεν έχω ξαναστρίψει τόσο γρήγορα σε χώμα!
η εξοικείωση μετα τα 100 χιλιομετρα είναι απίστευτη!
Τα κατάφερε και κατηφορησα εν τέλει!
πέρασα απο τον τερματισμό της ειδικής και κατηφορησα μεσα στην πολη για να φθασω ψηλαλώνια !
εκεί βρηκα την παρέα μου στην καφετέρια μα κάθονται και να γελάνε!
με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτιά κάθησα και εγώ!
Τότε θυμηθηκα πως στις τελευταιες ειδικα στροφές όταν έκλεινα το γτξκάζι και έριχνα 1η μπέρδευε!
ενα αναλογο προβλημα είχε και ο αλέκος, με τη βοηθεια του αντωνη τα στήσαμε στον ήλιο στην πλατεία δίπλα απο τα παγκάκια...
η ώρα 4.30 αι κάτι παππόύδες κάθησαν και μας χαζεύανε που βγάζαμε τις σέλες και τα ντεπόζιτα!
ανοιξαμε τα καρμπυρατερια απο πάνω!
η βελονα μου έχει πάλι φθορά και μάλλον ή κολλάει ή παραέγινε οβαλ η τρυπα του σλαΙντ και τρεμοπαίζει μέσα της!
δε μπορουσα να αλλαξω κάτι!
τα εκλεισα παλι ολα και ο θεος βοηθός!
βενζινάδικο για πλύσιμο, ενα ζεστό ντους, λαδακι στην αλυσίδα , μια πιατέλα Ιταλική Καρμπονάρα (νιαμ νιαμ)
και ροχαλητό!
μέχρι....
μέχρι τις 21:00
γιατι στις 21:00 είχε ενημέρωση για τον αγώνα της Κυριακής!
μαζευτήκανε όλα τα παιδάκια πάκι στην πλατεία, όλοι με τα καθαρα ρουχαλακια, χτενισμένοι καθαροί χαμογελαστοί, απο τα πέριξ ξενοδοχεία και πόλεις (όπου ειχε σπίτι καθένας να μείνει)!
πήραμε το επόμενο δρομοβιβλίο, και ξανά το διαβάσαμε, συμπληρώσαμε κάποιες διευκρινήσεις
και όλοι στα μηχανακια τους να τα τοποθετησουμε!
επίσης να αναφέρω πως τη δευτερη μέρα ξεκινάμε με την σειρά τερματισμού γενικής του σαββάτου!
οπότε εγω τερματησα 23ος και θα ξεκινούσα 8.22!
σε παρακέιμενο μεζεδοπωλείο, έγινε μια κρασοκατανυξη και σπίτι για νανάκια!
__________________
Κυριακή πρωί...
ξαναφορτώνομαι σα το μουλάρι!
μπλούζες προστατευτικά, θώρακες, μπουφάν, σακίδιο με αλλα 2 ζευγαρια γάντια, μια μπλούζα,
φαρμακείο, σαμπρέλες, δεματικά...
μια μπανάνα με όλα τα εργαλεία βάρους 2 κιλών
μια μπανάνα με φωτογραφική (που δε χρησιμοποίησα! )
με τα πορτοφολια κια τα διπλωματα
σοκολατακια mars, παστελια μικρά (δε πρόλαα να φαω τιποτα απο αυτα! )
και κατεβαινω να παρω το εργαλειο!
μου ξανακανει τα ίδια!
πάλι μούσκεμα η μπαλακλάβα!~
φθάνω , εκκινώ , πάω φουλάρω βενζίνα , βάζω και άλλο αέρα γιατι ανακοινωθηκε πως θα έχει περισσότερη πέτρα και ξεκινάω την ειδική!
στα 5 χιλιόμετρα έχει γίνει λάθος στο δρομοβιβλίο, και όλοι ψάχνουμε ένα σπίτι με μια διχάλα!
αχαχαχαχα
20 μηχανάκια διασκορπισμένα στις πλαγιές (να βλέπεις απο μακεια κουκίδες να κινούνται) και ηξανα παλι ολοι γυτρναγαμε στην πλατεια ενος χωριού και κοιταζόμασταν!
οπότε ειναι ενας γουρουνάς που φέυγει φουριόζος προς μια κατευθυνση!
και πέφτει σύρμα οτι το βρήκε!
μιλαμε γινεται ενας οργασμός γκαζιού, ένας χαμός!
σηκώσαμε όλο τον χωματόδρομο στις σκεπές των σπιτιών!
και ετσι ξεκολλήσαμε απο εκέι, που ψάχναμε για κανα 10λεπτο ακομα δεν είχαμε ξεκινήσει!
το σπίτι με την διχάλα τελικά ειναι ενα σπίτι πάνω στην κορυφή!
το μαθαμε οταν τερματησαμε!
αρχισαν το λοιπόν τα μοτορια να τσουλάνε σταθερα με 40 εως 50 χιλιομετρακια!
οι προσπεράσεις άρχισαν, και ο ρυθμός ανέβαινε, ακθώς η χθεσινή "προπονηση" απέδιδε!
πράγματι πολύ περισσότερη πέτρα φυτευτή, λιγότερη λάσπη, αλλά ύπουλη λάσπη, την πατούσες και σε έριχνε μεσα στο λούκι της!
εκει αν δεν ανοιγες γκάζι σου δίπλωνε τιμόνι!
όλα καλά συνεχίζαμε!
φθανω στο 1ο ΣΕΧ (ειχε απο ενα σε κάθε 50 χιλιόμετρα) και εκεί που ο ένας μου συμπληρωνει την ώρα, ο αλλος με χωνει μια σοκοφρετα στο μπουφαν έρχεται και ενας τρίτος! \
και μου λέει , άνοιξε το στόμα σου!
τον κοιτάω (φορουσα το κρανος με το γύσο) το αμοίγω και με χώνει ενα κομμάτι πανσέτα λουκούμι!
ειχαν αναψει φωτια, και ψήναν, 10,30 η ώρα το πρωι!
με την πανσετα στο στομα να λιωνει, έχω ανοίξει το γκάζι και φέυγω!
κάθε τόσο κοιτουσα πίσω να δω αν έρχεται κανένας να μου ανέβει και η ψυχολογία!, συνδίαζςα πατήματα και δρομοβιβλλιο περισσότερο, καμμια σχέση με του σαββατου την κατασταση!
αλλά φοβομουν κιόλας μη μας είχαν οδηγήσει στα ίδια μονοπάτια σε καποιοα τμήματα και μπερδευτώ με χθεσινά πατήματα!
τέσπα, σε όποια στάνη πέρναγα, ρώταγα, γιαγιαααααα πέρασε κανα μηχανάκι;
"μονο ένα;" με έλεγε!
και έτσι έφθασα καλάβρυταααααα (σα παραμυθι δεν ακούγεται; )
αααχχχχχ τα σκέφτομαι και γουστάρω και γελαω μόνος μου!
στα Καλαβρυτα, βάζω βενζίνη, και εκεί που τάπωνα το ρεζερβουαρ με κουτουλαει καποιος απο πίσω ροδα με ροδα!
κοιτάω, ήταν ο Markd (γραφει στο οφφ-ροαντ! )
σε έπιασα μου λέει! πολύ γέλιο!Ενα άλλο όμορφο γεγονός, να συναγωνιζόμαστε και να γελάμε...
γλίστραγε ο ένας και βοηθούσε ο άλλος!
τρέχω στο ΣΕΧ που ηταν στα 200 μετρα! και φευγωωωωωωωωω
κοιταω πίσω ερχόταν το ηρίο (130 κιλά αχαχαχα) με το θηρίο DR800 (300 κιλά)
στρίβω μέσα σε ενα χωματοδρομο και συνεχίζω...
πιάνω μια 120αρα στην φλαταδούρα και χάνω την διοασταυρωση!
μια κολιά 50 μέτρα και ανστροφή...
ο Μαρκδ να μ4ε εχει δέι και να ειναι έτοπιμος να στριψει...
και να πλησιάζουμε και οι δύο τη στροφή απο αντιθετες μεριές να δουμε ποιος θα μπει πρώτος!
σα μονομάχοι! ή σα κριαρια που θα βαρεσουν κεφάλια!
τελικά!...
απεδειξε πόσο κύριος και αθλητικό πνέυμα έχει και με κάνει νόημα με το κεφάλι να μπω...
τα χώνω και ακολουθεί, μεσα; στη φούρια κερδίζω απόσταση αλλά ξαναχάνω διασταύρωση! ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑ
ακουστε διαδικασια που εκανα ισα με 30 φορές!
αναστροφή
κοιτάω ροαντμπούκ και βλεπω τα μερικα χλμ της επόμενης τουλίπας
στη διασταυρωση πάνω κοιταω τη γράφει το κοντερακι μου και
γκαζωνοντας όρθιος κάνει προσθαφαιρέσεις, 5και 8 13, κρατα την μονάδα, 5και 6 κανει 11, αρα 1 και 1 = 2 , όχι μαλακια έκανα!
πάλι απο την αρχή, μετά ξεχναγα τι χιλιομετρα εγραφε το κοντερακι!
τέσπα είχα το θηριο καβαλα στο θηρίο απο πίσω και ενοιωθα τα χνωτα στο σβερκο μου
ώσπου φθανουμε σε μια ανηφορικη πλαγιά με γρασίδι! και εκει ήρθε η εκδίκηση του αλαφροίσκιωτου ΚΤΜ (εδω γελάμε)
κατι 950 και το DR κόλλησαν στο γρασίδι, και το πήραν στα χέρια, εγω έψαχνα πέτρες να πατήσω...
βρήκα μια συστάδα, πάτησα σε κατι θαμνους μηπως καθαρισει το λάσστιχο και τα καταφερα και ανεβηκα!
ετσι κερδισα καποια διαφορά!~
κατηφορίζω απο την άλλη και...
ρε παιδιά τετοια ομορφιά δεν εχω ξαναδει στην πραγματικότητα παρα μοο σε φωτογραφιες...
ενα δασος γεματο κατακιτρινα πλατανοφυλλα (τετοια εμοιαζαν) και γυμνούς κορμούς να στεκωντε ορθιοι!
τα φυλλα ειχαν σκεπασει τα παντα
και δεν ήξερες που πατούσες!
Η φύση είναι απίστευτη!
διασχίζω το δάσος, ο τροχος δεν άφηνε πάτημα , τόσες στρώσεις φύλλων υπήρχαν!
και βγαίνωντας συναντάω λάσπη, δεξιά γκρεμός!
φοβαμαι και κόβω στο πιό λάθος σημείο(μολις βουτηξε ο μπροστινος στη λασπη)
διπλωνει το τιμονι, και πέφτω...
αν δεν ειχα κομένο χιαστο ισως τον έκοβα εχθες!
σηκώνω το μηχανάκι απο τη λάσπη, ισιώνω την μανετα και την χούφτα, και φευγω!
πάω ευθεία , και με το δεξί χέρι κόντευα να ακουμπήσω στη κοιλιά , τόσο είχε σταβωσει το τιμόνι!
ηξερα τι ήθελε!
λύσιμο για να παραλληλισουν οι μπουκαλες!
εγω κυνηγουσα τα δευτερολεπτα ομως!
συνεχιζω με στραβο τιμονι για καμμια 10αρια χιλιομετρα!
μεχρι που μπαινω σε χωριό!
στη κεντρική διασταυρωση έχουν πάρει πρέφα κατι πιτσιρικαδες οτι πάιζει αγώνας και στέκονται και εκλιπαρούν με τα χεράκια τους για μια σούζα!
εγω ψάχνω κολώνα!
βρισκω μια ξύλινη της ΔΕΗ!
το κοκκαλωνω διπλα της, κοντραρω την ρόδα και του ρίχνω δυο σπροξίδια!
ίσιωσε αμέσως το τιμόν!
οι πιτσιρικάδες κοιτουσαν απορημενοι!
ξεκινάω, σηκωνω λίγο τον τροχο να χαρούν και φεύγω!
ο μαρκδ δε με εχει πιάσει ακόμα και ειμαι ανεβασμένος!
τσουλάω τσουλάω! διαβάζω πολύ καλά, δε κάνω λάθη στις προσθέσεις...
επιβεβαιωνουν και οι ροδιές των προηγουμένων τις επιλογές μου!
και ξεκινάει η πέτρα!
αλλά μιλάμε για πολύ πετρα!
ΑΑΑΑΑΑΑΑ
ξέχασα να γράψω...
σε κατι λάσπες νωρίτερα (δεν ειναι σα να το ζείτε και εσείς; )
εκεί που πατούσα το μαρσπιέ, μου πέφτει το πόδι!
ωωχχχχχ
κοιτάω έλειπε το αριστερό μαρσπιέ!!
σταματάω!
σκεφτομαι, να φυγω;
ξανασκεφτομαι! και αμα κανει κανα 50αρι ευρα; να τα αφησω μεσα στη λάσπη;
αχψαχαχχαχαχαχα
αναστροφή, χέστους χρόνους χέστα όλα, ψαχνω ψάχνω κανα 5λεπτο, το βρίσκω φυτεμενο στη λάσπη! ευτυχως γιατι θα φυτρωνε μαρσπιεδά στη μεση του δρόμου!
στη μπανανα, και βουρ!
απο δω και επιετα φιλοι μου το πηγα ολο καθιστός!
αν δεν εχω μεση στα 40 μου, αυτο θα φταιει!
ξεκινησα οπως ειπα μετα η πέτρα, και είχε πολύ κοτρώνα!
πιάνωω και εναν γουρουνά π[ου είχε κόψει πολύ, και εγω κατέβενα μαλλιοκούβαρα (κατηφόρα)
το καλό με τις κοτρωνες ειναι οτι δεν υπαρχουν λούκια διοτη το νερο κυλά ανμεσα τους!
οτι δύναμη είχα την έβγαζα στα χέρια!
γκάπα γκούπα, το περναω και αυτό και ερχεται μια φλαταδούρα, 20 χιλιόμετρα απο τον τερματισμό!
δεξιά και απότομη πλαγιά με λούκια ...
κατεβαίνω, τα φρενα δε μπορω να τα ελεγξω!
κοκκαλωνω μη με παρει η κατηφορα...
κάνω κωλοτουμπα απο πάνω και φερνω και 2-3 κουτρουβαλες 4 μετρα πιο χαμηλα απο το μοροτι, το οποιοπ ηταν αναποδα και δουλευε ακομα!
σηκωνομαο αρων αρων και τρεχω με τα τεσσερα!
να προλαβω να σβησω τον κινητηρα μη δουλεψει στεγνα η αντλια του λαδιού!
ελπίζω να το πρόλαβα!
καβαλάω και βούρ!
επιτέλους τερμάτησα!
γραφουν τον χρόνο μου, βγάζω το κράνος, και με μπουκώνουν μια πανσετα (ψηνανε και εκει)
αλλα τοσο ωραια να βλεπεις χαρουμενα πρόσωπα (της οργανωσης) να εχουν ανεβει στο βουνο να κρυωνουν αφιλοκερδως και να ψηνουν και να σε καλοδέχονται με χαμογελα να σε ρωτανε αν εισαι καλά!
κατηφοριζω για την πόλη!
εκει εχω και την μοναδική μου φωτο! ειναι στο κατεβασμα προς Κρηνη!
οι συνήθεις υποπτοι ο Χαρης , ο Κυριος τασουλης και ολοι οι πρωτοι καθονταν(μερικοι ειχαν αλλαξει κιόλας ρούχα)
μα καλα πόσο άργησα;
αφου δε πήγαινε πιο γρηγορα!
ο Αλεκος ειχε πρόβλημα με το καρμπ, και εγκατελειψε!
ο Αντωνης ηρθε αργοτερα!