Γεια χαρα σε ολους κι απο μας (Γιωργος-Πετρος)
Τεταρτη σημερα και αρχιζω να αισθανομαι λιγο καλιτερα.
Τρως πολυ ξυλο μεσα σε ενα DEFENDER 110. Και γι’αυτη την μαχη με το τιμονι του τι να πω? (Το νικησα ομως....αυτη τη φορα τουλαχιστον)
Τα του αγωνα..........
Κατ αρχας συγχαριτηρια σε ολους που ειχαν το κουραγιο να ξεκινησουν μια τοσο δυσκολη δοκιμασια για τους εαυτους τους και τα οχηματα τους.
Μπραβο οχι σε νικητες, γιατι νικητες ηταν ολοι,αλλα σε ολους τους συμμετεχοντες.
Μπραβο στην οργανωση και σε οσους βοηθησαν να στηθει αυτη η διημερη περιπετεια που ισως ποτε να μην σβησει απο το μυαλο μας.
Ειδαμε και θαυμασαμε τοπια της πανεμορφης χωρας μας που δεν τα φανταζομαστε και ισως αλλιως να μην τα βλεπαμε ποτε.
Οδηγικη απολαυση στο maximum στο μεγαλυτερο κοματι της διαδρομης... και για μενα ισως ιδια με αυτη της ομορφης Ροδοπης.
Νομιζω οτι οι αγωνες αυτου του ειδους πρεπει να ειναι οι περισσοτεροι απο διημεροι και πανω.Τοτε μονο νιωθεις την πραγματικη μαγεια τους.
Καλυτερο κομματι θα ελεγα την απλη της 2ης μερας.
Δεν μας αρεσε καθολου η Μαδαγασκαρη ειδικα σε αυτο το σημειο του αγωνα που απλα δεν βλεπεις την ωρα να τελειωνεις
Δεν μας αρεσε ο γ@μ#μενος ο καμπος στο τελος (οπου φαγαμε χοντρο χασιμο και μεγαλη φρικη)
Δεν τρελαθηκαμε με τον τραγο.
Γουσταραμε πολυ τις baby αγελαδες.
Μεγαλη πλακα τα stereo ροχαλιτα στο Bivouac που εδωσε χρωμα στον αγωνα.
Βγαζω το καπελο σε ολους τους αναβατες (τους νιωθω)και ζητω συγνωμη αν σκονισα μερικους ................αλλα βιαζομουνα................(μιλαμε για ΤΗ ΣΚΟΝΗ το 110 απο πισω).
Αυτο που μας χτυπισε πιο δυνατα ηταν κουραση την 2η μερα, ψυχολογικη και σωματικη και ομως ηρθε το υπουλα και μας επιασε στον υπνο.(Μεγαλο μαθημα).
Οικοπεδο κανενα .....ουτε καν το διαπραγματευτηκαμε.
Ζημιες......ξεκινησαμε χωρις καθαριστηρες και τερματισαμε χωρις και βγαλαμε την 2η μερα με τα κρανη χωρις ενδοσυνενοηση (ΔΕΞΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΡΕΕΕΕ ΣΟΥ ΕΙΠΑ)
Επισης με εντυπωσιασαν οι χρονοι των αυτ/των την 1η μερα και το ποσο κοντα ειναι ολοι ........μ’αρεσει αυτο.
ΟΜΩΣ
Συμφωνοντας με προηγουμενο ποστ του ΛΕΟΠΟΤΑΜΟΥ θα ηθελα να επιστησω την προσοχη στους οργανωτες σε οσον αφορα την σκληροτητα αυτων των αγωνων.
Να εισαστε σιγουροι οτι και με 250 χλμ την ημερα κανενας δεν θα τον ελεγε τον αγωνα αδερφιστικο.
Το τελειωμα ενος τετοιου αγωνα ειναι ΣΑΔΙΣΜΟΣ να ειναι εξοντωτικο (βλεπε Μαδαγασκαρη)
Ναι.......θελουμε νεους σ’αυτη την παρεα χωρις ομως να την κανουν οι παλιοι.
Ναι....μ’αρεσουν αυτου του ειδους οι αγωνες και ειμαι απο τους πρωτους φανατικους του ειδους.................................
ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΤΡΕΛΛΑΘΟΥΜΕ ΚΙΟΛΑΣ.
Υ.Γ
Stavrosd+Παναγιωτης : με εντυπωσιασε η οδηγηση τους
Κουτσικος+Γεωργια : Πετωντας παν στη πολη
Δουρακος ................μπραβο Σπυρο .....δε το σηκωσες πουθενα ρε?
Kilbill+atlas: Μας περιμενατε στη γωνια εεε? Χα χα
Σπονσορα Μανωλη : μηπως βρηκαμε αντιπαλο?
Να ευχαριστησω το 4WHEELDRIVE – Ελλαστικα ΕΓΓΛΕΖΟΠΟΥΛΟΣ – Χ. ΤΑΣΟΥΛΗ και Land Rover ΓΚΑΜΠΛΕΤΣΑΣ για την ουσιαστικη βοηθεια τους οπως και την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΚΕΡΙΩΝ.
Ωχ...... παραλιγο να ξεχασω τον συνοδηγο μου.....ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΕΤΡΑΝ
Ραντεβου στο Πηλιο
To Γκρι 110