Off-Road.gr

Θέματα Ευρετήριο Δ. Συζήτησης Αρχεία

Rally Albania 2009

Τα πάντα για τους μηχανοκίνητους Μαραθώνιους, όπου συμμετέχουν μοτοσικλέτες και αυτοκίνητα με βασικό στοιχείο την σβελτάδα και την πλοήγηση

Δημοσίευσηαπό Dr.Format » 25 Ιουν 2009, 12:31

geco έγραψε:Thanks Doctor !

Αν δεν βαρεθήκατε, συνεχάω ...
Είμαστε όλο αυτιά (μάτια δηλαδή) 8)
Άβαταρ μέλους
Dr.Format
690cc
690cc
 
Δημοσιεύσεις: 1468
Εγγραφή: 12 Φεβ 2003, 14:49
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευσηαπό geco » 27 Ιουν 2009, 01:41

Πάρτε και το Μέρος Γ'


Και είπαμε, μην ψάχνετε γιά ειδησεογραφία ή αθλητικές ειδήσεις. Αυτή είναι η ΔΙΚΗ ΜΟΥ Αλβανία!
Τhanx!


RALLY ALBANIA 2009

Μέρος Γ΄

Πέμπτη 11 Ιουνίου
Σήμερα το πρόγραμμα έλεγε Πρεμετή-Κορυτσά, 164 χιλιόμετρα συνολικά από τα οποία τα 130 είναι Ειδική. Αυτά για τους αγωνιζόμενους γιατί εγώ με τον Θοδωρή κάναμε τη διαδρομή από το οδικό δίκτυο.

Λίγο πρίν η «Αφέντρα» μου έκανε ακόμη μιά αλλαγή με τα high tech τσιρότα της και ζήτησε συγνώμη που άργησε γιατί περιποιήθηκε άλλους τραυματίες και δεν ήρθε έγκαιρα στο νοσοκομείο.

Πήγα βόλτα στην αγορά και ψώνισα byrek με τυρί, με σπανάκι, με κιμά και 1 ξυνόγαλο. Το μαγαζί ήταν μικρό αλλά είχε «χρώμα» και άποψη στη γεύση! Άνοιγαν φύλλο, έβαζαν τη γέμιση και έχωναν τις λαμαρίνες στο φούρνο. Μου τύλιξαν τα ζεματιστά μπουρέκια και έφυγα με το «φορτίο της χαράς».

Αγόρασα χειρουργικά γάντια από το φαρμακείο και τα φόραγα στο μπάνιο γιά να μη βρέχω το τραύμα μου.

Ο Θοδωρής κοτσάρησε ένα τρέιλερ με τα κάγκελα του πάρκ-φερμέ πίσω από το βαν του Γιατρού και τον ακολούθησα στον δύσκολο και στενό δρόμο!
Αυτό το ανάγλυφο της Αλβανίας είναι απίστευτο. Μου θύμισε το ανέκδοτο που λέγανε : Γιατί οι καμήλες ζούν στην έρημο ενώ οι Λαρισαίοι στον κάμπο τους; Απάντηση: - Γιατί οι καμήλες διάλεξαν πρώτες !

Με όλο αυτό το στροφιλίκι πείνασα και φυσικά απόλαυσα το κολατσιό μου στον δρόμο.

Οι αποστάσεις εδώ πέρα είναι μικρές αλλά οι δρόμοι, στην πλειοψηφία τους, σκέτη κόλαση. Τα βουνά είναι τόσο απόκρημνα που μέχρι να περάσεις από το ένα στο άλλο, βαριέσαι να οδηγάς!

Φτάσαμε νωρίς στην Κορυτσά που βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 1000 μέτρα. Το Grand Hotel κάποτε ήταν χλιδάτο ξενοδοχείο και διατηρεί ένα μέρος από την αίγλη του.

O Χρήστος γύρισε νωρίς και πήγε για κούρεμα! Μαζεύτηκαν και οι άλλοι και έπεσε δουλειά! Αλλάζανε λάστιχα, επισκευάζανε εξαρτήματα, ισιώνανε στραβωμένα κομμάτια! Χαμός !


Βγήκαμε βόλτα με Χρήστο και Θοδωρή το βραδάκι και φάγαμε σε ένα μαγαζί που έγραφε "Gyro Gonia"!

A! Δεν σας είπα. Tην πήραμε τη Κορυτσά! Ο Γιατρός νίκησε ξανά στην γενική!



Παρασκευή 12 Ιουνίου
Κορυτσά-Τίρανα (Άντε και κοντεύουμε!) 250 χιλιόμετρα από τα οποία 115 Ειδική διαδρομή.

Πήρα ένα "γενναίο" πρωινό στο ξενοδοχείο, μαζί με τα παλληκάρια της Καλαμάτας!

Τους πρωτογνώρισα στην Αλβανία αλλά αποδείχτηκαν Αστέρια! Με εντυπωσίασε η άμεση προσαρμογή τους στις δύσκολες, γιά όλους, συνθήκες αλλά περισότερο από όλα το ατελείωτο κέφι τους!!! Από τις 4.00 το πρωί μέχρι μετά τα μεσάνυχτα ήταν μεσ' τα χαμόγελα και στη καλή χαρά!!! Άσε που καθάρισαν με πρωτιά γιά την Ελλάδα (ρε γαμώτο!) Τέτοιους θέλουμε ρεεεεεεεεε !!!


Φύγαμε μαζί με τον Θοδωρή γιά τα Τίρανα από τον ίδιο δρόμο που είχαμε μπεί στην χώρα. Κάπου άρχισα να τον βαριέμαι γιατί τον έκανα γιά 4η φορά.

Οι πωλητές του δρόμου μας έδειχναν το εμπόρευμά τους με ενθουσιασμό! Χέλια και άλλα ψάρια πλάι στη λίμνη στη περιοχή του Πόγραδετς, κεράσια μετά το Ελβασάν, λευκά μούρα κατεβαίνοντας γιά τη πρωτεύουσα.

Ξαναπήρα κεράσια και τα έσκισα μέχρι τα Τίρανα.

Φτάσαμε νωρίς στο παρκ φερμέ και περιμέναμε τους υπόλοιπους. Ήρθαν ένας-ένας μόνο που ο Χου-Βού είχε φάει βρόντο και ο αριστερός του αγκώνας πονούσε πολύ!

Τους πήρα όλους και πήγαμε σε μία Zgara. Χτυπήσαμε αλύπητα, μπριζολάκια, σουτζουκάκια, λουκάνικα, διάφορα άλλα κρεατικά και τα συνοδεύσαμε με παγωμένη βαρελίσια μπύρα ! Ήταν εξαιρετικά!!!

Η ώρα πέρασε γοργά και ξαναπήγαμε στο Μai tai. O ξενοδόχος, ένας νέος επιχειρηματίας και φρέσκος μπαμπάς, μιλούσε Ελληνικά και θυμόταν τα πάντα γιά όλους μας!
Μας έδωσε τα ίδια δωμάτια χωρίς κανένα λάθος. Γάτα, σας λέω!


Η Bady με τη ομάδα της ήταν εκεί και φρόντιζε να λειτουργούν καλά τα μέλη όλων των αγωνιζόμενων! Μου έκανε αλλαγή στις γάζες και δήλωσε πολύ ικανοποιημένη.

Μετά έπιασε τον Χρήστο και τον έψαξε καλά. Δεν διαπίστωσε καμμιά σοβαρή κάκωση (σπάσιμο-εξάρθρωση-φλεγμονή) αλλά εκείνος πόναγε! Του έβαλε κάτι ηλεκτρόδια και τον συνέδεσε μέ ένα μηχάνημα που έβγαζε "παρεμβαλόμενα" ρεύματα. Στην αρχή έδειχναν όλα νορμάλ, αλλά σε λίγο ο Χρηστάρας άρχισε να ψιλοσφαδάζει!


-Ααααααχ! Πες της να με αποσυνδέσει! Η Βady γέλαγε αλλά ήταν αυστηρή! Προσπάθησε να εξηγήσει και με κάποια ψιλοελληνικά ότι ο πόνος δεν ήταν στο χέρι αλλά στο μυαλό.

-Δεν πονάς! Είπε. -Φοβάσαι και γι' αυτό σφίγγεσαι και χειροτερεύεις τα πράγματα!

Ο Χ-Β ζορίστηκε, με μορφασμούς πόνου ορκιζόταν ότι υποφέρει αλλά εκείνη επέμενε.


Τον άφησε γιά λίγο ακόμη στο μηχάνημα και μετά τον απελευθέρωσε! Από τότε την έβλεπε κι' άλλαζε δρόμο!



Τον Χρήστο Βασιλακόπουλο τον ήξερα μόνο σαν αντίπαλο!

Είχαμε βρεθεί πολλές φορές μέσα σε αγώνες αλλά δεν με είχε εντυπωσιάσει ιδιαίτερα με την ταχύτητα ή την τεχνική του. Ήταν όμως συνέχεια, σε καλύτερες θέσεις από μένα και τελικά ο περσινός πρωταθλητής! Το ότι εξακολούθησε φέτος να τρέχει στην light εκτός βαθμολογίας, ήταν ένα μάθημα ήθους γιά όλους εμάς τους "αντιπάλους"!


Λεπτός, νευρώδης, ευγενικός, χαμηλών τόνων, με ιδιαίτερο χιούμορ και ευαισθησία ο Χρηστάρας σε κερδίζει γρήγορα!

Θέλει λίγο παραπάνω όμως, γιά να καταλάβεις ότι ο συνεσταλμένος αυτός τύπος δεν είναι ότι νομίζεις!

Με στρατιωτική θητεία στα ΛΟΚ, επαγγελματική κατάρτιση σε Ελλάδα & εξωτερικό σε ιδιαίτερα δύσκολες καταδύσεις, χειριστής του βαθυσκάφους "Θέτις", μέλος της ομάδας του Κ. Θωκταρίδη, έχει ανακαλύψει και ανασύρει βυθισμένα πλοία, αυτοκίνητα, αεροσκάφη, κλπ. Έχει ερευνήσει αρχαία αλλά και νεότερα ναυάγια, έχει πάρει μέρος σε αποστολές διάσωσης, αναζήτηση μαύρων κουτιών, κινηματογράφηση ντοκυμαντέρ κλπ, κλπ.

Κι' ύστερα λέω και εγώ ότι κάνω "σπόρ"!

Τι είπες ότι κάνεις, Καραμήτρο;




Σάββατο 13 Ιουνίου
Η τελευταία μέρα του αγώνα είχε τα απρόοπτά της. Ο Εdvin έχασε από τον υπολογιστή του το αρχείο με την διαδρομή της ημέρας και έπρεπε να βρεί άμεσα λύση.

Έβαλε λοιπόν να κάνουν την 1η μέρα του περσινού αγώνα μέχρι το τέλος της Ειδικής και στη συνέχεια να γυρίσουν πίσω σε απλή διαδρομή. Το σχέδιο δούλεψε και έτσι ολοκληρώθηκε το Ράλλυ με τελικό νικητή στις μοτοσυκλέτες τον Andrea Cosentino, έναν γρήγορο Ιταλό οδοντίατρο με ΚΤΜ 450.

Στα αυτοκίνητα νικητής ήταν ο ίδιος με πέρισυ, ο Renti Sina και στην νορμάλ κατηγορία οι ,ταραταζούμ ταρατατζούμ, Γιάννης Βορριάς & Σάκης Σπυρόπουλος !

Τόσο ο Γιατρός (αναμενόμενο) όσο και ο Κώστας Δροσόπουλος (μη αναμενόμενο) πήγαν αγωνιστικά πολύ καλά !!! Ο ΧΒ πήγε αξιοπρεπώς αλλά ατύχησε την τελευταία μέρα και εγώ καταστράφηκα νωρίς! Δεν πήγα γιά να νικήσω αλλά σίγουρα μπορούσα κάτι παραπάνω!


Πέρασα όμως πολύ καλά!

Πήρα μεγάλη δόση περιπέτειας!

Έζησα 10 μέρες ταξίδι, αγώνα, περιήγηση, ξενύχτι, κόπο, πόνο, ζόρι, χαρά, συγκίνηση, απελπισία, απόλαυση, πίκρα, εξάντληση, αμφιβολία, ελπίδα, αγωνία, απογοήτευση, γέλιο, όνειρα, ικανοποίηση!!! Όλα αυτά, πολύ έντονα !!!



Γνώρισα απίστευτα άτομα που μοιράζονται το ίδιο πάθος με εμάς σε συνθήκες που δένουν τις παρέες με πολύ ισχυρούς δεσμούς!

Είδα ξανά το πόσο ίδιοι είναι οι άνθρωποι, παντού!

Είδα την ομορφιά του εφήμερου, του τυχαίου , του περαστικού !



Τα είδα ΟΛΑ !

Αλλά δεν με φτάνουν !

Θέλω κι άλλα !!!



Ευχαριστώ

Γιώργος Οικονομάκος
Ένας στο χώμα - χιλιάδες στον αγώνα !
Άβαταρ μέλους
geco
690cc
690cc
 
Δημοσιεύσεις: 1523
Εγγραφή: 03 Μαρ 2004, 13:47
Τοποθεσία: Όπου έχει χώμα !

Δημοσίευσηαπό Dr.Format » 30 Ιουν 2009, 10:56

geco έγραψε:Πέρασα όμως πολύ καλά!

Πήρα μεγάλη δόση περιπέτειας!

Έζησα 10 μέρες ταξίδι, αγώνα, περιήγηση, ξενύχτι, κόπο, πόνο, ζόρι, χαρά, συγκίνηση, απελπισία, απόλαυση, πίκρα, εξάντληση, αμφιβολία, ελπίδα, αγωνία, απογοήτευση, γέλιο, όνειρα, ικανοποίηση!!! Όλα αυτά, πολύ έντονα !!!



Γνώρισα απίστευτα άτομα που μοιράζονται το ίδιο πάθος με εμάς σε συνθήκες που δένουν τις παρέες με πολύ ισχυρούς δεσμούς!

Είδα ξανά το πόσο ίδιοι είναι οι άνθρωποι, παντού!

Είδα την ομορφιά του εφήμερου, του τυχαίου , του περαστικού !



Τα είδα ΟΛΑ !

Αλλά δεν με φτάνουν !

Θέλω κι άλλα !!!



Ευχαριστώ

Γιώργος Οικονομάκος


Πάντα τέτοια Γιώργο 8)
Άβαταρ μέλους
Dr.Format
690cc
690cc
 
Δημοσιεύσεις: 1468
Εγγραφή: 12 Φεβ 2003, 14:49
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευσηαπό JOHNVOR » 30 Οκτ 2010, 10:17

Oπως σας ειχα πει ειχα γραψει δυο λογακια για το ραλλυ αλβανια 2009 που ειχαμε παρει μερος αλλα δεν το ειχα ανεβασει.

Μια και χασαμε το 2010 θα ανεβασω την δικη μας εβδομαδα στην αλβανια προς χαρη των 4χ4 γιατι ο Γιωργος μετεφερε των αγωνα των μοτο.
Ελπιζω να καταφερω να σας μεταφερω το τρομερο κλιμα που επικρατει σε αυτη την παρεξηγημενη χωρα και να καταλαβετε γιατι θα κανω τα αδυνατα δυνατα, για να τρεξω φετος.


RALLY ALBANIA 2009
Όπως το ζήσαμε εμείς,το πλήρωμα 380

Μην ψάξετε για αρθογραφική ενημέρωση,αποτελέσματα και πλήρη ονόματα. Θα σας περιγράψω πως περάσαμε,νιώσαμε,γνωρίσαμε,πήγαμε στο Rally Albania 2009

Η ιστορία μας ξεκινά από τον Φεβρουάριο, όταν στο site 4χ4.gr,είδα την ανακοίνωση για το rally Albania 2009. Αμέσως κέντρισε το ενδιαφέρον μου και ήθελα να συμμετάσχω.
Με τι αυτοκίνητο όμως και το πιο σημαντικό,με ποιον συνοδηγό.

Ξεκινώντας από το δεύτερο,ρώτησα τον φίλο μου Νίκο Χατζησάββα αν θα ήθελε να πάμε. Μου απάντησε θετικά,και έτσι άρχισα να καταστρώνω τα πλάνα μου. Ήθελα όμως περισσότερες πληροφορίες έτσι άρχισα τις ερωτήσεις στο site άλλα και στον Εdvin τον διοργανωτή του αγώνα.

Βεβαία επειδή είχαμε μπει στον Μάιο αποφάσισα να πάρω μέρος με το καθημερινό μου αυτοκίνητο,ένα NISSAN NAVARA D40. Προμηθεύομαι μια Old Man Emu και 2 ημιμπάκετ καθίσματα ΙSSOTA και ξεκινάμε την εγκατάσταση.

Δυο βδομάδες πριν τον αγώνα ο Νίκος μου δηλώνει πως δεν μπορεί να πάρει άδεια από την δουλειά του. Ευτυχώς ήταν εύκαιρος ο φίλος και κουμπάρος μου,Σάκης Σπυρόπουλος,ο οποίος όταν άκουσε το όλο σκηνικό ήταν ήδη ψημένος όποτε....Είμαστε αισίως 1 εβδομάδα πριν τον αγώνα και ξεκινά το τρέξιμο. Ποιο τρέξιμο;

Μα τοποθέτησης terra trip,προστατευτικών ποδιών,αλλαγή στα αλουμινένια σκαλοπάτια και εύρεσης ελλαστικών 17αριων κατάλληλα για τον αγώνα. Ο doc θα μας δάνειζε το δικό του terra trip,όμως η φύσα και ο αντάπτορας;Ο αντιπρόσωπος θα έφερνε την Τρίτη πριν τον αγώνα.

Το αποτέλεσμα;Ήρθαν στο κατάστημα Πέμπτη βράδυ,όποτε και ανέβηκα αυθημερόν Αθήνα για να τα πάρω. Έλα όμως που στην Καλαμάτα δεν γνωρίζουμε κανένα που να ξανά έχει τοποθετήσει;Παίρνω την απόφαση να το βάλω μόνος.

Όλα εντάξει Παρασκευή βράδυ εκτός από το terra trip. To ρημάδι δεν έδειχνε με τίποτα. Αποφασίζουμε να φύγουμε, ήδη ήταν 12 το βράδυ,και θα το δούμε με τα άλλα παιδιά στην Αλβανία, όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρουν. Και έτσι ξεκινάμε...

Θα ανεβαίναμε από Ηγουμενίτσα,θα περνάγαμε πρωί τα σύνορα,και θα φτάναμε στους Άγιους Σαράντα,όπου θα κοιμόμασταν λίγο,θα πέρναγα τα λάστιχα στο navara,θα αφήναμε το L200 του Σάκη,και βουρ για Τίρανα για το διοικητικό έλεγχο.

Η ώρα πήγε 1 και ξεκινάμε για Τίρανα.

-Δεν θα είναι πολύ μακρυά,μου λέει ο Σάκης
-Ναι,απαντώ. Χοντρικά καμιά 300 χιλιόμετρα. Επειδή δεν μπορούμε να πάμε γρήγορα με τα αναγόμωσης,σε κάνα τρίωρο θα είμαστε εκεί.

Αμ δε...Πολύ στενοί δρόμοι και όσους συναντούσαμε στο δρόμο να πηγαίνουν κομμάτια,μας ανάγκασαν να κάνουμε 5 ώρες. Πίκρα. Έλεγα πως δεν θα φτάσουμε ποτέ. Πριν μπούμε Τίρανα είχε αμέτρητα υπαίθρια πλυντήρια αυτοκίνητων. Σε ένα από αυτά μπήκαμε και πλύναμε το navara. Πλύσιμο;

Μιλάμε για μισή ώρα χτύπημα με την πίεση. Τόση ώρα ούτε εγώ δεν το πλένω,και τιμή;Ούτε τρία ευρώ.


Μπαίνουμε Τίρανα,και παίρνουμε τηλ τον doc να τον ρωτήσουμε που θα πάμε. Μας κατευθύνει τηλεφωνικά και να μαστέ στην κεντρική πλατεία των Τιράνων...

Εκεί είχε στηθεί μια μικρή γιορτή για το άνοιγμα του αγώνα. Συναντάμε τον Edvin,την Julia,τον Δημήτρη Αθανασόπουλο και τον Κώστα Δροσόπουλο. Τα παιδιά ήταν από χθες,ξεκούραστοι και έτοιμοι. Όχι σαν και εμάς που είμασταν σαν κοτόπουλα. Εν τω μεταξύ το θέμα του terra trip εκκρεμούσε. Ρωτάμε τα παιδιά αλλά δεν ήξεραν κάτι. Μας είπαν όμως να βάλουμε πιο κοντά τον αισθητήρα στο λαμάκι που είχαμε κολλήσει στη ζάντα μήπως έφταιγε η απόσταση.

Το κάναμε και ως διαμαγείας το οργανάκι μας ξεκίνησε να γράφει. Ωραία κάτσε να διαβάσω τις οδηγίες για να το σετάρουμε. Ρωτάμε το Κώστα για μετρημένη απόσταση για να το σετάρουμε και μας δείχνει μια ευθεία στην πλατεία που είμαστε,μέχρι μια στάση λεωφορείου. Ωραία. Είμαστε ακριβώς. ουφ πάει και αυτό. Παίρνουμε τα αυτοκόλλητα μας και βουρ για ξενοδοχείο.

Η ώρα πήγε 11 και αφοί αλλάζουμε,πάμε να βρούμε τα παιδιά στο mai tai,γιατί εμείς ήμασταν σε άλλο ξενοδοχείο. Το τι γινόταν στο mai tai,είναι περιττό να σας πω. Χαμός. Εκεί βρίσκεται μια disco και όλη η νεολαία των Τιράνων ήταν εκεί. Και μιλάμε για πανέμορφες κοπέλες,μακιγιαρισμένες και ντυμένες με την τελευταία λέξη της μόδας. Διάολε δεν ήξερα ότι είναι τόσο όμορφες οι Αλβανίδες.

Στο ξενοδοχείο γνωρίζουμε και τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής,τον Γιώργο και τον Χρήστο. Με το που κάτσαμε,ο Γιώργος άρχισε τα δικά του και εμείς πιάναμε τις κοιλίες μας από τα γέλια. Μας ενημερώνουν τα παιδιά σχετικά με τον αγώνα και τις ειδικές.

Όταν ρωτάμε περισσότερες πληροφορίες ο Γιώργος μας είπε το γνωστό ανέκδοτο, με τον τύπο που πεθαίνει και πάει στην κόλαση,και κατά την υποδοχή του από το σατανά ενημερώνεται πως κάθε μέρα είναι αφιερωμένη και σε διαφορετική απόλαυση,τζόγος,ποτό,τσιγάρο κτλ μέχρι που τον ρώτησε αν του αρέσει το παθητικό σεξ και εκείνος ζορίζεται...οι Τρίτες δεν θα σου αρέσουν καθόλου του λέει τότε ο σατανάς,υπονοώντας ο Γιώργος πως την Τρίτη θα ..... και δώσε και άλλα γέλια. Δεν ξέρω πώς θα πάμε αγωνιστικά, αλλά από γέλιο θα έχουμε πολύ.

Καληνυχτίζουμε τα παιδιά κατά τις 2 και πάμε για ανεύρεση φαγητού, διότι είχε κλείσει το εστιατόριο του mai tai. Βρίσκουμε ένα φαστφουντάδικο σε μια γωνιά ο οποίος ενώ είχε κλείσει, με το που μας είδε ξανά άνοιξε το μαγαζί για να μας εξυπηρετήσει.

Πήραμε κάτι πίτες και φύγαμε για το ξενοδοχείο. Μια μεγάλη μέρα είχε τελειώσει.....
Άβαταρ μέλους
JOHNVOR
125cc Vespa GTR
125cc Vespa GTR
 
Δημοσιεύσεις: 92
Εγγραφή: 18 Ιουν 2009, 09:43
Τοποθεσία: ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Δημοσίευσηαπό JOHNVOR » 30 Οκτ 2010, 10:18

ΜEΡΟΣ 2
ΚΥΡΙΑΚH 7/6 ΠΡOΛΟΓΟΣ


Η ήμερα ξεκίνησε χαλαρά. Μαζευτήκαμε στην πλατεία πάλι,μπιτάκια όμορφες φατσούλες που μας προμήθευαν red bull,και μια ατμόσφαιρα πολύ χαρούμενη.

Το πρόγραμμα σήμερα είχε μια απλή χλμ,μια ειδική 5 χλμ που καθόριζε την σειρά εκκίνησης της επομένης μέρας και μετά πάλι μια απλή που θα μας γύριζε πίσω στα Τίρανα.

Αρχίζουμε και γνωρίζουμε και τους άλλους αγωνιζόμενους,οι οποίοι ήταν πολύ φιλικοί και πολλοί μίλαγαν ελληνικά αλλά και πάρα πολύ καλά αγγλικά. Βέβαια ψαρώσαμε όταν είδαμε με τι θα έτρεχαν οι υπόλοιποι.

Μιλάμε για κάτι θηρία τέρμα σηκωμένα,με διπλά αμορτισέρ,με ξεχωριστά κάνιστρα και άλλα τέτοια καλούδια. Που πάμε οι άμοιροι;Βέβαια όλοι κοίταγαν το navara γιατί δεν είναι συνηθισμένο αυτοκίνητο στην Αλβανία.

Το κοίταγαν και μετά έρχονταν και με ρώταγαν:
-θα το τρέξεις αυτό;
-Έτσι λέω,απαντώ. Γιατί;
-Mα καλά δεν το λυπάσαι;Δεν θα αντέξει στον αγώνα. Θα το σπάσεις. Και γιατί δεν έβαζες διπλά αμορτισέρ;
-Δεν είναι αγωνιστικό αυτοκίνητο,απαντούσα. Είναι το καθημερινό μου αυτοκίνητο και χαμογελούσα.


Αυτή η συζήτηση να γίνεται με τουλάχιστον 6 διαφορετικά πληρώματα.
-Αυτοί κάτι ξέρουν που εμείς αγνοούμε,λέω στο Σάκη
-Μη μασάς, μου λέει. Δεν ξέρουν ότι είναι σκυλί το αμάξι γι'αυτό τα λένε.
-Καλααα...

Μέσα σε αυτή την ωραία ατμόσφαιρα γνωρίζουμε έναν συμπαθητικό τύπο,με ένα BMW X3. Ηταν ο Florian Voco.

-Αν εμείς σπάσουμε το Navara , τι να πει αυτός; μου λέει ο Σάκης.

O τύπος, λοιπόν,χαμογελαστός ως συνήθως ήρθε και μας χαιρέτησε. Ήξερε ελληνικά,σπαστά βέβαια,αλλά τα αγγλικά του ήταν υπέροχα. Είχε ένα στυλ σεΐχη. Καλαμπουριάσαμε,γελάσαμε αλλά και αυτός μας συμβούλεψε να μην πάμε τέρμα σήμερα,ο αγώνας ξεκινά αύριο και έχουμε πολλά σκληρά χιλιόμετρα.

Ξεκινάμε λοιπόν,πρώτες οι μηχανές,και τελευταίοι εμείς.
Κάνουμε την απλή,η οποία είχε ένα λαθάκι άλλα ευτυχώς βρήκαμε γρήγορα το δρόμο. Όμως του Σάκη δεν του συμφωνούσαν με τίποτα τα μέτρα των τουλιπών. Βέβαια σκέφτηκα και την απειρία του και το πέρασα στο ντούκου.

Και ξεκινάμε την ειδική. Είχε έναν κατηφορικό δρόμο με ξεραμένα λούκια.

-Στα 500 μ θα βρούμε ύψιλον, κάνουμε αριστερά, μου λέει. Εδώ!!!
-Στα 100 περνάμε ποταμάκι. Να σου και το ποταμάκι.
-Στα 100 βρίσκουμε Τ.....
-Που ρε Σάκη;Μέσα από τα χωράφια;

Άγχος. Ξανά πίσω και σαν το διάολο και οι 2 τουλίπες συμφωνούσαν.

Τώρα;

Μας έφτασαν και οι γιατροί του αγώνα μαζί με κάτι βανακια υποστήριξης. Εντωμεταξυ το terra trip δεν δείχνει. Μας βλέπουν τα παιδιά και ανεβαίνουν κομμάτια και εμείς ξοπίσω τους. Εως οτου ένα pajero μας έχει κλείσει το δρόμο και χασομερά χωρίς λόγο. Μέχρι να δει ότι τρέχαμε και μεις και να κάνει στην άκρη,φάγαμε κάνα 3 λεπτό. Τερματίζουμε τελευταίοι.

Παίρνουμε το δρόμο του γυρισμού με τα αυτιά κατεβασμένα. Στο τερματισμό βρίσκουμε τον Κώστα με τον doc και τα λέμε. Ο doc έμεινε να συμμαζέψει το βανάκι του και εμείς πήγαμε με τον Κώστα σε ένα όμορφο εστιατόριο εκεί κοντά.

Ο Κώστας τρομερό παιδί. Διασκέδαζε τον αγώνα χωρίς να καίγεται για το αποτέλεσμα. Τον θαύμασα για αυτή του τη στάση αλλά και για την γενική του φιλοσοφία.

Εξάλλου ήρθαμε να διασκεδάσουμε. Αφού ,με την συζήτηση και με την πλάκα ξεπεράσαμε την ήττα της 1ης μέρας,πήγαμε και πλυναμε το navara σε ένα υπαίθριο πλυντήριο και πήγαμε ξενοδοχείο,στο οποίο φτιάξαμε το terra trip στο πάρκινγκ του(ειχε λυγίσει το λαμάκι του αισθητήρα).

Το βράδυ κύλησε,ξανά στο mai tai, με τα υπόλοιπα παιδιά. Ξαφνικά ρωτάω τον Κώστα αν η απόσταση ήταν 1 χλμ για να ξανατεστάρουμε το οδόμετρο. Μας απαντά ότι είναι 500μ. Μας έρχεται ταμπλάς.

Για αυτό δεν έβγαιναν τα μέτρα. Η επόμενη ώρα μας βρήκε στην γνωστή μετρημένη ευθεία της πλατείας, να μετράμε. Το γέλιο ήταν με 2 αστυνομικούς που έκαναν βραδινό έλεγχο σε διάφορα αυτοκίνητα και μας κοίταγαν που ανεβοκατεβαίναμε, χωρις να μας σταματήσουν ούτε μια φορά.

Τεσπα κατά τις 2 πήγαμε και πέσαμε για ύπνο....

Αύριο ξεκίναγε ο αγώνας...
Άβαταρ μέλους
JOHNVOR
125cc Vespa GTR
125cc Vespa GTR
 
Δημοσιεύσεις: 92
Εγγραφή: 18 Ιουν 2009, 09:43
Τοποθεσία: ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Δημοσίευσηαπό JOHNVOR » 30 Οκτ 2010, 10:19

ΔΕΥΤΕΡΑ 8/6
ΤΙΡΑΝΑ-ΤΙΡΑΝΑ



Η μέρα ξεκίνησε χαλαρά. Πήραμε ένα γερό πρωινό στο white dream,έτσι λεγόταν το ξενοδοχείο μας,και πήγαμε στο parc ferme για την εκκίνηση. Από το πρωί άρχισαν οι ατυχίες.

Το garmin του Σάκη αποφάσισε να μην ανοίξει, αναγκάζοντας μας να ψάχνουμε για gps λίγο πριν τον αγώνα. Το team με τους Βούλγαρους που ήταν υπεύθυνοι για τα gps ,μας είπαν ότι δεν είχαν πολλά διαθέσιμα και μόνο αν κάποιος διαγωνιζόμενος δεν εμφανιζόταν, ίσως περίσσευε κάποιο και για μας. Ευτυχώς λίγο πριν την εκκίνηση, εμφανίστηκε η Panayiotova,με ένα garmin για εμάς και μας γλίτωσε.

Ξεκινάμε την απλή ,και κατά τύχη πηγαίνουμε πίσω από άλλα 2 αυτοκίνητα του αγώνα ,ένα mercedes G και τους αδελφούς frisku με το αγωνιστικό vitara.

Φτάνουμε νωρίτερα στο σημείο εκκίνησης της ειδικής και περιμένουμε την ώρα μας για να ξεκινήσουμε. Είχαμε το χρόνο για να βγάλουμε μερικές φώτο, αλλά και να ανταλλάξουμε μερικές απόψεις με τον Florian Voco και με τον συμπαθέστατο συνοδηγό του Watts.

Όπως μας είπαν εχθές ο Γιώργος με τον Κώστα, ο Watts είναι τρομερά έμπειρος συνοδηγός με πολλές συμμετοχές και νίκες στο ενεργητικό του.

Μέσα στο όλο εύθυμο κλίμα, μας ενημερώνουν για το όριο των 30 χλμ που έθετε ο διοργανωτής καθώς και για το σύμβολο της λήξης του περιορισμού,που υπήρχε στο road book.

1.-Τι είναι αυτό; ρωτάει ο Florian τον Watts χαριτολογώντας
2.-Στην χώρα μου σημαίνει τέλος των οποίων περιορισμών απαντά ο Watts
3.-Ναι αλλά στην δικιά μου χώρα,δεν υπάρχουν περιορισμοί, οπότε...
Απαντά ο Florian και πέφτουμε κάτω από τα γέλια..

Το αποκορύφωμα ήταν όταν του πρότεινα, να του δανείσω εργαλεία αν χρειαστεί κάτι με την Χ3. Με μεγάλη φυσικότητα μου απάντησε ότι αν πάθει κάτι, δεν θα ασχοληθεί καθόλου,θα αποθηκεύσει το στίγμα στο gps και θα φύγει.

Μα ίσως είναι κάτι απλό και φτιάχνεται επί τόπου,του λέω

Αν θα πάθω ζημιά θα είναι από τόσο μεγάλο μπαμ που το αυτοκίνητο θα χρειαστεί στην καλύτερη συνεργείο αν δεν θέλει πέταμα,έχω σπάσει 8 αγωνιστικά αυτοκίνητα και ξέρω,πίστεψε με. Και μένω κόκκαλο.

Με αυτά και μ'αυτα έφτασε η ώρα για να ξεκινήσουμε την πρώτη ειδική του αγώνα. Φοράμε κράνη,παίρνουμε θέση εκκίνησης και :3..2..1.. Go

Ξεκινάμε γρήγορα,περνάμε ένα μικρο χωριουδάκι,και πάμε σβελτα. Ο δρόμος έχει γαρμπιλι αλλά με κάτι λούκια βαθιά μέσα στα οποία οριακά βρίσκουμε.

Ευτυχώς που βάλαμε χοντρή λαμαρίνα για ποδιές και δεν έχω τόσο πολύ έννοια το κάτω μέρος. Προβλέψαμε και φτιάξαμε και μια για το ρεζερβουάρ οπότε ήμαστε εντάξει από το κάτω μέρος. Κάπου μέσα στην ειδική βλέπουμε και την πρώτη εγκατάλειψη του αγώνα ένα cherokee.

Σταματάμε , τους ρωτάμε αν μπορούμε να βοηθήσουμε αλλά μας απάντησαν αρνητικά και έτσι φύγαμε. Λίγο πριν το επόμενο χωρίο, συναντάμε την Δωροθέα με το landcruiser της,και την πιέζουμε μέχρι να ανοίξει και να περάσουμε το οποίο δεν άργησε να γίνει.

Συνεχίζουμε έχοντας έναν καλό ρυθμό,ο Σάκης πλοηγεί μια χαρά και το terra trip δείχνει ως όφειλε σωστά. Πιο κάτω βρίσκουμε τον Genci Manastirliu με το Landcruiser του, παλαιότερης γενιάς τον οποίο προσπεράσαμε χωρίς πρόβλημά.

Καθώς ανεβαιναμε βλέπουμε ψηλά τον Voco με την X3 του. Την προσέχει λίγο στα νεροφαγώματα αλλά εμείς δεν κόβουμε. Τον φτάνουμε, σε ένα σημείο που η Julia έχει τοποθετήσει τους οπερατέρ της για να τραβήξουν κάποια πλάνα από τα αγωνιστικά ,καθώς περνάγανε κάποιους νερόλακκους. Και εμείς εκεί να πηγαίνουμε βεντούζα τον Florian.

Μετά από λίγο ,μας άνοιξε δρόμο να περάσουμε και εμείς τον ευχαριστήσαμε κορνάροντας συνεχίζοντας στο κατηφορικό τμήμα προς τον τερματισμό. Σε μια στροφή βλέπουμε τον Ben Maqemeja με το καθαρόαιμο αγωνιστικό σε όλους τους τομείς Lj 70, να αντιμετωπίζει προβλήματα με το φίλτρο καύσιμων.

Είδαμε ότι δεν μπορούσαμε να τον βοηθήσουμε και αυτόν και συνεχίσαμε προς τον τερματισμό. Εν τω μεταξύ από το κατηφορικό κομμάτι που βρισκόμασταν οι επαφές της ποδιάς με το έδαφος γίνονταν όλο και πιο συχνές αλλά το κυριότερο, πιο έντονες. Έτσι ο Σάκης με παρότρυνε να μειώσω ρυθμό για να μην μας βγει καμιά ζημιά.

Φτάνουμε στον τερματισμό, και η εντύπωση του Edvin ήταν παραπάνω από χαρακτηριστική.

-Δεν υπάρχει λόγος να τρέξετε τώρα. Μας λέει. Είναι μια απλή 3 χλμ να την κάνετε σε 17 λεπτά. Ξεκουραστείτε.

Φτάνουμε στο τέρμα της απλής και επιθεωρούμε το navara μην έχει κάτι. Διαπιστώνουμε πως οι ρεζέρβες που είχαμε δέσει στις πλαϊνές μπάρες του αυτοκίνητου, είχαν ξεβιδωθεί. Βγάζει ο Σάκης την καστανιά και με χαρακτηριστικές κινήσεις σφίγγει όλες τις βίδες. Φτάνει και ο Manastirliu, και με ρωτά με άγχος τι ώρα τερμάτισα για να υπολογίσει τι ώρα ξεκινά αυτός γιατι δεν κράτησε ώρα. Του έδειξα το χρονόμετρο μου και του είπα πως έχουμε 5 λεπτά ακόμα για να ξεκινήσουμε. Τους προσφέρω μερικά cookies που είχα μαζί, τα οποία δέχθηκαν με χαρά.


Ξεκινάμε την επόμενη ειδική η οποία στο ξεκίνημα είναι ένας στενός δρόμος με πούδρα που γλιστρά και από την αριστερή μεριά έχει ατελείωτο γκρεμό.

-Σε 500 μ ιδιαίτερη προσοχή,φωνάζει ο Σάκης

Είναι μια κλειστή παρατεταμένη δεξιά στροφή, πολύ επικίνδυνη. Όπως στρίβω με πιο πολλά από όσα έπρεπε, το navara υποστρέφει, και περνάμε φιλερ από μια πέτρα που βρισκόταν στην άκρη του γκρεμού. Για λίγο....

Εν τω μεταξύ μας φτάνει ο genci και πίσω του ο florian. Κάνω δεξιά και τους αφήνω να με περάσουν και συνεχίζω ξοπίσω τους. Πηγαίνουμε ένα τρελό τρενάκι με το γκρεμό να παραμονεύει αριστερά και εμείς εκεί.

-Αν συνεχίσει ο δρόμος και είναι πατημένος η Χ3 θα εξαφανιστεί, λέω στο Σάκη.

Έτσι και έγινε. Ο florian πήγαινε την Χ3 λες και βλέπαμε WRC. Hταν εξαιρετικά γρήγορος, αλλά και θεαματικός. Βλέπαμε να χειροφρενιαζει την Χ3 ,να την τοποθετεί από πριν και να στρίβει ντριφταροντας με πολλά χιλιόμετρα.

Εμείς να πηγαίνουμε από κοντά τον Genci αφήνοντας λίγα μέτρα για να γλιτώσουμε τον πυροβολισμό από τα χαλίκια που πεταγόντουσαν από τα αυτοκίνητα. Ο δρόμος αρχίζει και έχει φυτευτή πετρά, αλλά η ομορφιά του τοπίου μας αποζημιώνει. Ήταν κάτι σαν την Ροδόπη, οξιά και βελανιδιά σε κάτι πυκνά κομμάτια που δεν τα πέρναγε ο ήλιος. Το έδαφος ήταν σκληρό και με πολύ σκόνη .Όπως μπαίνουμε με τα όσα σε μια στροφή σκιασμένη, το navara κάνει την πρώτη δυνατή επαφή του με κάτι πέτρες που εξείχαν.

-Κόψε όταν μπαίνουμε από τον ήλιο στη σκιά, φωνάζει ο Σάκης. Και είχε δίκιο. Όμως η αδρεναλίνη δεν σ'αφήνει να αγιάσεις. Η σπασμένη δευτέρα είναι η αγαπημένη ταχύτητα στο navara. Γεμίζει ακαριαία στα ανηφορικά κομμάτια, σου δίνει έξτρα φρένο στα κατηφορικά γιατί το ABS ,παραμονεύει να σου ασπρίσει μερικές τρίχες από τα μαλλιά σου λόγω τρομάρας.

Και άλλη στροφή και οι επαφές των ποδιών εντονότερη. Και άλλο χτύπημα και να σερνόμαστε με την κοιλιά σε ορισμένα λούκια. Και άλλο χτύπημα, και άλλο,και άλλο...

-Ρε φίλε σαν να βρίσκουμε εύκολα κάτω,λέω στο Σάκη -Για ρίξε μια ματιά.
Πέφτει ο Σάκης από κάτω και βλέπει την ποδιά που είναι κάτω από το μπροστινό διαφορικό να κρατιέται μόνο στις πίσω βίδες, και να κρέμεται μπροστά.

-Βγαλτη, του λέω και συνεχίζουμε μόνο με την μπροστινή ποδιά.
Έτσι και έγινε. Καστανιά ξεβίδωμα και σφίξιμο την μπροστινή.

-Πρόσεχε μου φωνάζει ο Σάκης. Δεν έχουμε άλλη προστασία.
Συνεχίζουμε να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο,ώσπου μια άλλη πετρουλα, όχι η γνωστή μετεωρολόγος, μας παίρνει και την άλλη ποδιά. Τώρα;

-Κόψε γιατί τώρα θα τα σπάσουμε όλα από κάτω φωνάζει ο Σάκης. -Κόψε.
Τι να κάνω, υπάκουσα στις διαταγές του. Εξάλλου, είχε δίκιο. Μας φτάνει και η Δωροθέα και μας περνά σε ένα κροκαλωτο μέρος. Ωραία...
Συνεχίζουμε πολύ σιγά,με σκοπό να φέρουμε ακέραιο το αυτοκίνητο στον τερματισμό. και σαν να μην έφταναν όλα, το terra trip αποφάσισε να μας εγκαταλείψει και αυτό. Πάμε όπως όπως να τερματίσουμε. Κρίμα.

Φτάνουμε σε ένα χωρίο στο οποίο ψαχνόμαστε. Ρωτάμε αν πάμε καλά κάτι χωρικούς και μας απαντούν θετικά. Καθώς προχωράμε,να σου η Δωροθέα που γυρνά.

-Πήγαμε 5 χιλιόμετρα και δεν συμφωνούν οι τουλίπες, μας λέει
-Ρωτήσαμε ,και μας είπαν ότι από δω περάσαν και άλλοι,της απαντώ.
-Εμείς θα γυρίσουμε πίσω μου απαντά,και φεύγει... Προτείνω στο Σάκη να συνεχίσουμε γιατί η διαδρομή μας βγάζει στα Τίρανα και λογικά από εδώ πάμε.

Και συνεχίζουμε. Τελικά αφού πήγαμε αρκετά κάτω, άρχισαν και συμφωνούσαν οι τουλίπες και έτσι τερματίσαμε την ειδική. Στο time check ήταν ο Edvin ο οποίος είχε ανησυχήσει. Του εξηγήσαμε τι έγινε με τις ποδιές, το terra trip καθώς και την Δωροθέα,και του ζητήσαμε να την πάρει τηλέφωνο να γυρίσει και να πάει από το δρόμο που πήραμε. Ξεκινήσαμε την απλή για να γυρίσουμε στο parc ferme και να τερματίσουμε.


Φτάνουμε με τα αυτιά κατεβασμένα. Κρίμα. Μας πλησίασαν τα κορίτσια του redbull team και μας κερνάνε το ισοτονικό μας. Πλένουμε το navara εκεί και ρωτάμε την julia που μπορούμε να βρούμε ένα σιδηροπωλείο για να αγοράσουμε βίδες και να φτιάξουμε τις ποδιές. Μας είδε ότι είχαμε στεναχωρηθεί και αρχίσαμε την πλάκα για να ξεχαστούμε. Ένας περαστικός μας άκουσε και πρότεινε να μας πάει αυτός σε ένα σιδηροπωλείο εκεί κοντά.

Μας πήγε, ψωνίσαμε τις βίδες και ότι άλλο χρειαζόμασταν και βουρ στο ξενοδοχείο για επισκευές.

Πέσαμε κάτω από το navara στις 4.00 και βγήκαμε στις 8.30. Οι άνθρωποι του ξενοδοχείου μας έβλεπαν από τις κάμερες και έρχονταν κάτω με χυμούς και νερά για να μας δροσίσουν. Στο πάρκινγκ έφτασε και η Ερικα με την ομάδα της και έκαναν και αυτοί το service τους.

-Εντάξει δεν είμαστε οι μονοί,λέω στο Σάκη και γελάμε.
Ισιώσαμε τις ποδιές ,όμως από την αριστερή μεριά είχε κοπεί το σημείο που βίδωνε η ποδιά στον προφυλακτήρα.

-Έπρεπε να παίρναμε και ηλεκτροκόλληση μαζί,λέει ο Σάκης. Που να φανταστείς όμως.

-Θα ρωτήσουμε τα παιδιά,λέω. Κάποιος θα έχει. Ο Florian μας είχε πει πως εχθές κόλλαγε ποδιές κάτω από το Χ3 μέχρι τις 3 το πρωί. Κάποια θα έχει σπίτι του, δεν μπορεί.
-Πάμε στο mai tai και βλέπουμε.

Κάνουμε ένα ντους, αλλάζουμε και φεύγουμε. Για φαΐ ούτε λόγος.
Πάμε στο mai tai που ήταν όλοι μαζεμένοι. Βρίσκουμε και την υπόλοιπη Ελληνική αποστολή. Μας ρωτάνε τα παιδιά πως πήγαμε και τους είπαμε τα καθέκαστα.

-Δεν βγαίνουν με τίποτα οι ειδικές με normal αυτοκίνητο, λέω στο Γιώργο - Δεν θα μείνει τίποτα. Θα το σπάσουμε το αυτοκίνητο.

-Να οδηγάς,Γιαννάκη,μου λέει ο Γιώργος όπως κάνουν σεξ οι σκαντζόχοιροι!!!

-Πως δηλαδή;

-ΜΕ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ, απαντά ο Γιώργος και το τι έγινε δεν περιγράφεται. Η ατάκα αυτή έγραψε. Την λέγαμε πιο μετά και στους Αλβανούς αγωνιζόμενους και γέλαγαν και αυτοί.

Βρίσκουμε και τον Florian,με την γυναικά του η οποία ήταν και σε προχωρημένη εγκυμοσύνη,και τον ρωτάμε πως πήγε,
-Δεν είδατε την βαθμολογία; μας ρωτά
-Όχι,απαντώ

-Τελείωσα την ειδική 30 λεπτά πιο γρήγορα από εσάς και είμαι 30 λεπτά αργότερα στο συνολικό χρόνο από εσάς, λόγω ποινών.

Αυτό ήταν. Γέλιο τρελό. Τον πειράζαμε για το πόδι του που δεν το σήκωνε πουθενά από το γκάζι και γέλαγε ακόμα και η γυναικά του. Μέχρι που του εξηγήσαμε την περιπέτεια μας με τις ποδιές και ότι θέλαμε ηλεκτροκόλληση.

-Και γιατί δεν ήρθατε σε μένα,μας ρωτά λες και τον ξέραμε από χρονιά.

-Είχε πάει η ώρα αργά και δεν θέλαμε να σε ενοχλήσουμε. Έχεις ηλεκτροκόλληση να μας δανείσεις;
-Πάμε μετά να το φτιάξουμε παρέα ,άπαντα.
-Μέτα; ψελλίζω απορημένος...Είναι 12 η ώρα και κοιτάζω την γυναίκα του.
-Πάμε στο γκαράζ μου, μας λέει. Όταν έχουμε αγώνα δεν κλείνουμε. Το πρωί τα σπάμε και το βράδυ τα κολλάμε. Κανείς δεν κοιμάται όταν έχουμε αγώνα και γελά..
-Ωραία...Που να το πούμε και να μας πιστέψουν, ότι πάμε τέτοια ώρα να κολλήσουμε ποδιές στο navara.

Κατά τις 1 φεύγουμε, αφήνουμε την γυναικά του Florian στο σπίτι και πάμε στο συνεργείο του. Και τι συνεργείο;Ο Florian είναι αποκλειστικός αντιπρόσωπος NISSAN-TOYOTA- MITSUBISHI στην Αλβανία. Και εμείς του λέγαμε να του δανείσουμε εργαλεία αν χρειαστεί . Ανεβάζουμε το navara και κολλάμε την ποδιά με τη βάση του bull bar,λόγω ότι είχε κοπεί το σημείο που βίδωνε με τον προφυλακτήρα .

Κοιτά στο δευτερεύων κιβώτιο ότι έτρεχε λίγη βαλβολινη . Μου λέει να μην ανησυχώ, είναι επειδή δεν έχει μεσαίο διαφορικό και από την τετρακίνηση ζορίζεται. Έχει φάει μια φλάντζα μου λέει και ίσως χρειαστεί αλλαγή. Του δίνω την άδεια κυκλοφορίας και ψάχνει για το ανταλλακτικό στην αποθήκη του.

-Κάτσε να βρούμε να το έχεις μαζί σου μην τυχόν το χρειαστείς αύριο το βράδυ στους Αγίους Σαράντα και που θα βρούμε βραδιάτικα.
Η ώρα έχει πάει 3 και είπαμε να φύγουμε γιατί στις 6 ξεκινάμε την αυριανή ημέρα. Δεν δέχθηκε με τίποτα να τον πληρώσουμε και φύγαμε καταϋποχρεωμένοι.

-Κοιτά φιλοξενία μου λέει ο Σάκης. Ποιος δικός μας, θα παράταγε την οικογένεια του να σου κολλάει το αυτοκίνητο στις 1 το βράδυ. Ευτυχώς θα έχουμε μια έννοια λιγότερη για την αυριανή ημέρα και το δύσκολο δρόμο που μας περιμένει.

Πάμε ξενοδοχείο, μαζεύουμε πράγματα και πέφτουμε γρήγορα για ύπνο...
Άβαταρ μέλους
JOHNVOR
125cc Vespa GTR
125cc Vespa GTR
 
Δημοσιεύσεις: 92
Εγγραφή: 18 Ιουν 2009, 09:43
Τοποθεσία: ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Δημοσίευσηαπό JOHNVOR » 30 Οκτ 2010, 10:32

Τρίτη 9/6
Τίρανα-Αγίου Σαράντα



Ξυπνάω κατά τις 5 και μαζεύω τα πράγματα αφήνοντας λίγο το Σάκη ξαπλωμένο. Όπου ακούω το καλό...

-Φίλε δεν βλέπω,μου λέει ο Σάκης.
-Τι εννοείς; φωνάζω ταραγμένος.
-Δεν βλέπω μου ξαναλέει.- Με πείραξε η argon. Έχω χρόνια να κολλήσω
-Άσε τον τότε τον αγώνα. Πάμε να βρούμε νοσοκομείο.
-Τι είπες; Πάμε στην εκκίνηση και βλέπουμε, απάντα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ο Σάκης και η υγειά του προηγείται από τον αγώνα, αλλά δέχθηκα αναγκαστικά γιατί δεν ξέραμε που υπάρχει νοσοκομείο στα Τίρανα.


Πάμε στην εκκίνηση και ρωτάω τον Edvin που είναι οι γιατροί του αγώνα και μου εξηγεί ότι θα ξεκινήσουν μετά από εμάς. Τώρα; Πετάγεται ο Frisku, ένας συμπαθέστατος Αλβανός που μίλαγε άριστα ελληνικά και μου λέει:
-Άσε ρε τα γιατρουδάκια και πάμε στο νοσοκομείο. Και μπαίνει στο navara.
Έτσι απλά.

-Ξεκινάς σε 25 λεπτά του λέω. Άστο θα το βρω μόνος μου.
-Ασε την εκκίνηση και πάμε για να μιλήσω εγώ στο γιατρό, μου απαντά. Τι θα του πεις εσύ; Ξεκίνα!

Πάμε στο νοσοκομείο και ο Σάκης είναι χειρότερα. Μου ζητά να τον κρατώ από το χέρι για να τον πάω μέσα. Πανικοβλήθηκα. Μπαίνουμε στο γιατρό του εξηγεί ο φίλος τι έχουμε, ξαπλώνει τον Σάκη και του ρίχνει ένα κολλύριο. Σε 2 λεπτά ο Σάκης περδίκι. Πετάγεται επάνω και είναι έτοιμος να φιλήσει τον γιατρό.

Μας γράφει 2 κολλύρια, και βουρ σε ένα 24 ω ρο φαρμακείο να τα πάρουμε. Ευτυχώς είμαστε όλοι στην ώρα μας,για την εκκίνηση . Ξαφνικά βλέπουμε και την Δωροθέα. Της είπα ότι δεν είχα το τηλέφωνό της και είπα στον Εdvin να της τηλεφωνήσει να γυρίσει. Μου είπε πως το ήξερε και με ευχαρίστησε για αυτό. Ξαφνικά πέφτει το μάτι της στην βάση της κάμερας που είχαμε στο navara και ενθουσιάστηκε:

-Τι έξυπνη κατασκευή είναι αυτή;Ουαου. Φοβερή. Μπορώ να την φωτογραφίσω; μας ρωτά
-Βάλαμε τα γέλια και της είπαμε ότι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και της εξηγήσαμε το τι και το πως.
-Ωραία όταν θα με προσπεράσετε πάλι θα κάνω και γκριμάτσες μας λέει και βάζουμε τα γέλια ξανά.

Ξεκινάμε την απλή η οποία είναι 80 χλμ. Ο Σάκης έχει βελτιωθεί στην πλοήγηση και προχωράμε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Κάπου στην μέση φτάσαμε τους αδελφούς Frisku με το αγωνιστικό vitara, τον Lloti με το αγωνιστικό discovery,o οποίος μιλα εξαιρετικά ελληνικά και είχε προσφερθεί και αυτός για ηλεκτροσυγκόλληση εχθές, και τον Genci με τον landcriuser χωρίς συνοδηγό.

Πάμε όλοι μαζί κόμβοι χωρίς να τρέχουμε ιδιαίτερα για να τερματίσουμε την απλή. Όμως ο χρόνος δεν ήταν και τόσο μικρός οπότε κάνα 5 χλμ πριν φτάσουμε το time check πλακωνόμαστε για να προλάβουμε.2 τουλίπες πριν τελειώσουμε την απλή, χτυπάμε σε μια πετρά και παθαίνουμε λάστιχο.

Φτου...τρώμε κάνα 7 λεπτό και πάμε καθυστερημένοι στο time check. Χτυπάμε κάρτα και ξεκινάμε την ειδική. Σταματάμε να φτιάξουμε γρήγορα γρύλους,ρεζέρβες κτλ γιατί τα είχαμε πετάξει όπως όπως επάνω στο navara, βλέπουμε και τα παιδιά με το vitara να έχουν λύσει το ημιαξόνιο και να το φτιάχνουν. Δεν μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε. Και ξεκινάμε.

Η διαδρομή περιλαμβάνει ένα φαρδύ καλντερίμι με πολύ φυτευτή πετρά που όμως δεν είναι και τόσο μικρές. Ο Σάκης κάπου μπερδεύεται και δεν ξέρει που είμαστε. Εγώ δεν κόβω και του ζητώ να βρει κάπου να ταιριάζουν οι τουλίπες. Σε μια δεξιά ενώ πάω με μια σπασμένη δεύτερα, κοιτάω και γω το road book του Σάκη μήπως βρω και εγώ άκρη. Μέγα λάθος. Χτυπάμε σε μια μικρή πετρουλα,τουλάχιστον 20 πόντων,και εν συνεχεία σκάμε σε ένα βράχο με την κοιλιά έχοντας το λιγότερο 60 χλμ στο κοντέρ. Ήταν τόσο μεγάλο το μπαμ που ακινητοποίησε το αμάξι και έσβησε.

-Οχιιιι φωνάζω. Τα σπάσαμε όλα από κάτω Σάκη, και χτυπάω το τιμόνι από τα νεύρα μου.
-Κανε λίγο πίσω μην έρθει κανένας κομμάτια επάνω μας και θα δούμε τι έγινε.

Κάνω πίσω και ως έκπληξη μου δεν διακρίνω κανένα ανησυχητικό ήχο η καμιά δυσκολία στην κίνηση του αμαξιού. Ανεβαίνω σε ένα πλάτωμα και πέφτουμε από κάτω. Δεν έχει πάθει τίποτα. Έπαθα πλάκα. Είχε πάρει λίγο η ποδιά, έσπασε ο γάντζος ρυμούλκησης άλλα τίποτα άλλο.

-Μαλ..α πρόσεχε,φωνάζει ο Σάκης. Κόψε. Θέλω να τερματίσουμε με ολόκληρο το αυτοκίνητο.

Μπαίνουμε μέσα, δενόμαστε και ξεκινάμε. Βρίσκουμε το δρόμο και σε κάτι πατημένα ανεβάζω ταχύτητα.
-Κόψε φωνάζει ο Σάκης. Και συμμορφώνομαι. Αφοί ανεβαίνουμε το βουνό βρίσκουμε κάτι ξεραμένα λούκια τα οποία στη μέση έβρισκαν υπερβολικά την κοιλιά του navara. Βάζω αργό και πηγαίνω πολύ σιγά με μια δεύτερα για να μην χτυπήσω το αμάξι. Η προσπάθεια στέφθηκε με αποτυχία .Βρήκε η κοιλιά ακινητοποιώντας το navara. Πίσω, τίποτα. Μπλοκάρω το πίσω διαφορικό και ευτυχώς βρίσκω πρόσφυση και βγαίνουμε.

-Σάκη μόνο με τέρμα γκάζι βγαίνουμε...
-Δώσε μου λέει ο Σάκης και εγώ υπακούω. Η συνταγή πετυχαίνει και το navara βγαίνει. Ο δρόμος συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο καθως αρχίζει μια μεγάλη κατηφόρα

-Ρε μαλ...α πως θα περάσει ο Florian με την Χ3 χωρίς κοντά και μπλόκε;
-Έλα ντε;

Προχωράμε με αργά με τρίτες και τέταρτες προσέχοντας πολύ, γιατί με το που είχε μια μικρή ευθεία και μπορούσες να επιταχύνεις ,ξαφνικά έπεφτες σε ένα βαθύ χαντάκι ή λούκι.

Κατεβαίνουμε το βουνό όπου βλέπουμε το μπλε XC90 του Klodian Voco, ανεβασμένο σε ένα βράχο χωρίς να πατάνε οι ρόδες του κάτω.

Παγώνω γιατί αριστερά του είχε απίστευτο γκρεμό και στο δρόμο που βρισκόμασταν ίσα ίσα χώραγαν 2 αυτοκίνητα. Σταματάμε και τον ρωτάμε τι χρειάζεται. Μας ζητά να τον κατεβάσουμε και θα προσπαθήσει να φέρει το αυτοκίνητο οδηγώντας στην άσφαλτο και θα τον πάρει το βανακι του. Του είπα οτι δεν βρίσκω καλή ιδέα να το οδηγήσει και τον προειδοποιώ πως τραβώντας το αυτοκίνητο απο το βράχο ίσως του κάνουμε μεγαλύτερη ζημιά.

-Fuck it μου λέει. Με μεγάλη προσοχή μπαίνω μπροστά του και τραβώντας,τον κατεβάζω από τον βράχο. Τον ρώτησα αν θέλει κάτι άλλο άλλα δυστυχώς δεν είχα μαζί μου λάδια μηχανής,που ήθελε οπότε μας είπε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
-Πρόσεχε μου ξανά επαναλαμβάνει ο Σάκης. Κοίτα τι γίνεται!

Τερματίζουμε το βουνό και φτάνουμε στο πάτο του όπου τρέχει ένα ποτάμι αρκετά μεγάλο αλλά χωρίς ιδιαίτερο νερό. Όπως πήγαινε ο δρόμος, φαινόταν λες και πέρναγε από το ποτάμι.

-Θα ήθελε να την κάνει ενδιαφέρουσα την διαδρομή ο Edvin και περνά τον αγώνα από το ποτάμι λέω και μπαίνω. Αφού πάμε καμιά 50 μέτρα μέσα και δεν βλέπουμε άλλες ροδιές ή κάτι ανάλογο, αποφασίζουμε να γυρίσουμε. Με το που γυρνάμε, βρίσκουμε μαλακή ψιλή άμμο και βυθίζουμε το Navara.

Τώρα;αργά, μπλοκέ,τίποτα. Εχει κάτσει με την κοιλιά και δεν κουνιέται χιλιοστό. Ξάφνου βλέπουμε το Vitara να κατεβαίνει γρήγορα και τους κάνουμε σήμα. Μπαίνουν και τα παιδιά μέσα στο ποτάμι και δενόμαστε.

Άδικος κόπος το ελαφρύ vitara δεν μας κουνά χιλιοστό. Και εκεί που προσπαθούμε, βλέπουμε το ασημί mercedes G του Edmond Koni να έρχεται σε εμάς. Μαζί του έχει και τον Klodian με την Ortis την συνοδηγό του. Καταφέρνουν και με τραβάνε κάνα μέτρο οπότε και βρήκα λίγη πρόσφυση και βγήκα.

Καθώς λύνουμε τον ιμάντα μας πέφτει και τον παίρνει το ποτάμι. Χωράς δεύτερη σκέψη μπαίνω μέσα στο νερό μέχρι τα γόνατα και τον βγάζω. Καθώς ευχαριστώ τα παιδιά μου ζητά ο Klodian να τούς πάρω μαζί μας γιατί στο navara θα ήταν πιο άνετα από το G που είναι δίπορτο. Τακτοποιώ τα πράγματα μας για να κάτσουν τα παιδιά, στην ουσία τα πέταξα στην καρότσα, αλλά επειδή ήμασταν δίπλα από το ποτάμι ,αναγκαστικά, έμπαινα ξανά και ξανά μέσα. Η Οrtis με έβλεπε και γέλαγε.

-Ο βρεγμένος δεν φοβάται το νερό της λέω και γελάμε όλοι μαζί.
Μπαίνουμε όλοι μέσα και ξεκινάμε. Α ξέχασα να σας πω...Το terra trip ξανά δεν έδειχνε μετά από το κόλλημα. Ξανά ψαχνόμαστε λίγο πιο κάτω και ο Klodian μας προτείνει να έρθει αυτός να πλοηγεί γιατί έχει μεγάλη εμπειρία από το μοτοκρός και έγραφε road book οπότε αλλάζουν θέση με τον Σάκη.

Βλέπω την Οrtis που είναι ακόμη φοβισμένη και παρατηρώ πως έχει αίμα ανάμεσα στα μάτια της. Είχε χτυπήσει με τον στύλο όταν άνοιξαν οι αερόσακοι. Οδηγώ πια σιγά, ξέροντας ότι φορτωμένο το navara και με τόση καθυστέρηση που είχαμε δεν κυνηγάμε θέση,ομως τα χιλιόμετρα είναι πολλά ακόμα και έτσι ζητώ την άδεια της τρομαγμένης Οrtis, να επιταχύνω λίγο.

-Οrtis της λέω. Εσυ είσαι το αφεντικό. Θα κάνω ότι μου πεις. Αν μου πεις να πάω με 10 χλμ ανά ώρα, θα το κάνω. Αν μου πεις να πάω με 150 χλμ, θα.......δώσω το αυτοκίνητο στον τρελό τον Klodian. Βάλαμε τα γέλια όλοι μαζί. Μου απάντησε ότι δεν την ενοχλεί και ανεβάζω λίγο ρυθμό. Της προσφέρω και μερικά cookies που είχαμε και ψιλό συνήλθε. Προχωράμε καλά μέχρι που φτάνουμε σε μια τουλίπα που έχει μια διασταύρωση με ένα δεντρό και πρέπει να κάνουμε δεξιά.

Έχει βάλει πολλά θαυμαστικά ο Εdvin γιατί αν χαθείς εδώ θα καθυστερήσεις πολύ να ξαναβρείς τον δρόμο. Φτάνουμε σε μια διασταύρωση,υπολογίζουμε στο περίπου τα μετρά ότι είναι σωστά και κάνω δεξιά. Αφού έχω πάει καμιά 100 μετρά φωνάζει ο Klodian

-Eίχε δέντρο;
-Δεν θυμάμαι του λέω.

Αποφασίζουμε να συνεχίσουμε. Μέγα σφάλμα. Μέχρι να πάμε κάτω να δούμε ότι κάναμε λάθος και να ξαναγυρίσουμε πίσω είχαμε φάει τουλάχιστον 3 τέταρτα.(Πετύχαμε και κάτι φορτηγά που κουβάλαγαν πέτρα,ο Σάκης κατέβηκε να σφίξει τα σκαλοπάτια που έτριζαν κτλ) Αφού ξαναγυρίσαμε, ήρθαν στην παρέα μας το Vitara και το G, έχοντας χαθεί και αυτοί.

Κατεβαίνουν από το αυτοκίνητο, ξανά προσφέρω cookies σε όλους και ψάχνουμε με το μάτι που στο καλο υπάρχει δέντρο.(το βουνό ήταν καραφλό εκεί που ήμασταν και θα το βλέπαμε). Μετά λύπης διαπιστώσαμε πως το μοναδικό δεντρό ήταν στην κορυφή του βουνού. Ξανά πίσω. ήταν όντως το σωστό δεντρό. Βέβαια από τα νευρά μου ζήτησα από τον Klodian, όταν θα έρθει για το αυτοκίνητο του μια φωτογραφία του δέντρου και μετά να το κάνει καυσόξυλα.

Ο δρόμος ήταν σωστός και μετά από λίγο τερματίσαμε την ειδική. Θα κάναμε μια μικρή απλή και θα ξεκινάγαμε την επόμενη ειδική. Βέβαια η ώρα είχε πάει 5.


Φτάνουμε στην αρχή της ειδικής, χτυπάμε κάρτα και μπαίνουμε, αφήνοντας τον klodian και την συνοδηγό του στον κριτή. Σταματάμε να βγάλουμε τα σκαλοπάτια γιατί χτύπαγαν άσχημα και μας λέει ο κριτής να μην ξεκινήσουμε γιατί έκλεισε η ειδική(είχαμε ξεπεράσει τον ανώτερο χρόνο της). Αυτό ήταν και το κερασάκι στην τούρτα. Ο Σάκης ηρέμησε γιατί είχε λυπηθεί το αυτοκίνητο με όσα τράβηξε. Εγώ να μη μιλιέμαι.

-Μη κάνεις έτσι. Δεν πειράζει. Καλύτερα. Δεν θα αντέξει το αυτοκίνητο ρε φίλε,μου λέει ο Σάκης.
-Προτιμώ να το κόψω στα δυο παρά να εγκαταλείψω έτσι,του απαντώ. Διάολε δεν ήρθα για τουρισμό στην Αλβανία.
-Αν συνεχίσεις αύριο,εγώ δεν θα έρθω,μου λέει. Πάμε για κάνα μπανακι,κάνα καφεδάκι.
-Εγώ θα τρέξω όπως και να έχει,έστω και χωρίς συνοδηγό, απαντώ
-Μην είσαι βλάκας. Εννοείται ότι δεν σε εγκαταλείπω, αλλά είναι κρίμα το αυτοκίνητο ρε φίλε.


Ρωτάμε τον Klodian τι θα κάνουν γιατί δεν ξέραμε και που ήμασταν, και μου είπε οτι θα πάνε Άγιους Σαράντα από άσφαλτο. -Είναι κάνα 3 ώρες, αν θέλετε ακολουθείστε μας, μόνο να σταματήσουμε σε μια καφετερία πιο κάτω για τις κοπέλες.

-Κανένα πρόβλημα.

Καθώς καθόμαστε στην καφετέρια και αφού έχει περάσει κάνα μισάωρο έρχεται η Δωροθέα. Σταματά και την ρωτώ γιατί άργησε, και μου απαντά με ένα τεράστιο χαμόγελο:
-Έφτασα στο υψηλότερο σημείο της Αλβανίας. Βρήκα χιόνι τέτοιο μηνά, και ήμουν χαμένη 2 ώρες.
Και γέλαγε. Αυτό ήταν μου άλλαξε όλη την ψυχολογία και άρχισα να γελάω

-Δωροθέα,φωνάζω εγώ πήγα στο χαμηλότερο σημείο της Αλβανίας. Μέσα στο ποτάμι και πάτωσα.
-Yea only you know what I mean!!!Μου λέει και κατεβαίνει από το αυτοκίνητο. Έρχεται προς το μέρος μου λες και βρήκε τον μόνο άνθρωπο που την καταλάβαινε. Γελάσαμε πειράξαμε ο ένας τον άλλο και αρχίσαμε να βγάζουμε φώτο. Της εξηγώ να μην πάει για την ειδική γιατί όλα τελείωσαν και την προσκαλέσαμε να έρθει μαζί μας για να γυρίσουμε πίσω. θα γυρνάγαμε από ένα δρόμο που ήξερε ο Klodian και θα γλιτώναμε καμιά ώρα. Σούπερ.

Το κακό ήταν ότι δεν τον θυμόταν ακριβώς και αντί να κάνουμε 3 ώρες, φτάσαμε στις 12.30 στο ξενοδοχείο. Τα ποδιά μου ήταν ακόμα μούσκεμα από το ποτάμι και ακόμα δεν είχαμε φάει. Όλοι μας περίμεναν στο ξενοδοχείο γιατί είχαν ανησυχήσει και μας είδαν χαμογελαστούς,άλλα και κατάκοπους. Πάει και αυτό.

Κατά τις 2 ήμασταν στο κρεβάτι και ο Σάκης ήδη κοιμάται. Έμενα με έχει πιάσει μια υπερένταση και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Βέβαια φταίει και η disco διπλα μας που παίζει τέρμα το Boom Boom Pow και ακούς τα παλαμάκια και τον χορό από τους,τις θαμώνες της. Που να αγιάσεις και να κοιμηθείς. Εγώ παρέα για ποτό ήθελα και επειγόντως.

Αλλά που να βρω άλλον βρικόλακα τέτοια ώρα; Κατά τις 5 έκλεισα τα μάτια μου και έπεσα σε κώμα.
Άβαταρ μέλους
JOHNVOR
125cc Vespa GTR
125cc Vespa GTR
 
Δημοσιεύσεις: 92
Εγγραφή: 18 Ιουν 2009, 09:43
Τοποθεσία: ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Δημοσίευσηαπό megalexandros » 30 Οκτ 2010, 23:24

[quote="JOHNVOR"][quote]
κιαλλο, κιαλλο, κιαλλο, κιαλλο, κιαλλο, κιαλλο, κιαλλο, κιαλλο......
Τυφλα να 'χει ο GECO. Το '11 θα 'θελα να πηγαιναμε παρεα.... 8)
Άβαταρ μέλους
megalexandros
250cc
250cc
 
Δημοσιεύσεις: 340
Εγγραφή: 22 Μάιος 2009, 22:14

Δημοσίευσηαπό JOHNVOR » 31 Οκτ 2010, 13:36

megalexandros έγραψε:
JOHNVOR έγραψε:
κιαλλο, κιαλλο, κιαλλο, κιαλλο, κιαλλο, κιαλλο, κιαλλο, κιαλλο......
Τυφλα να 'χει ο GECO. Το '11 θα 'θελα να πηγαιναμε παρεα.... 8)

O Geco δεν παιζεται με τιποτα.Ειναι μια κατηγορια απο μονος του.
Άβαταρ μέλους
JOHNVOR
125cc Vespa GTR
125cc Vespa GTR
 
Δημοσιεύσεις: 92
Εγγραφή: 18 Ιουν 2009, 09:43
Τοποθεσία: ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Δημοσίευσηαπό JOHNVOR » 31 Οκτ 2010, 13:38

ΤΕΤΑΡΤΗ 10/6
ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΕΣ-ΠΕΡΜΕΤΗ



Ξυπνάμε κατά τις 9,παίρνουμε ένα πολύ πρόχειρο πρωινό και βγαίνουμε να μαζέψουμε το αμάξι.

Άμεση προτεραιότητα έχει το terra trip. Στρώνει ο Σάκης την ηλιοπροστασία του Navara και πέφτει από κάτω. Εγώ,ζήτω από την julia να πάμε κάπου να φτιάξουμε το λάστιχο καθώς και να πάρουμε τσιγάρα του Σάκη. Πήγα λοιπόν με τη julia, φτιάξαμε το λάστιχο σε ένα κοντινό βουλκανιζατέρ και γυρίσαμε γρήγορα στο ξενοδοχείο.

Ο Σάκης ήδη είχε φτιάξει τον αισθητήρα, είχε ελέγξει ποδιές κτλ, και είχε πάρει τα redbull μας χωρίς να χάσει την ευκαιρία να φωτογραφηθεί με τις όμορφες παρουσίες εκεί γύρω. Που να τον άφηνα και για καν α τρίωρο, τι άλλο θα έκανε αυτό το παιδί. Αλλά ακόμα ήταν σκεπτικός για τον αγώνα.

Μάθαμε λοιπόν ότι σήμερα είχαμε μια μόνο ειδική με λασπουριά και νερό και δεν έχει ιδιαίτερη πέτρα, πράγμα που ηρέμησε λίγο το Σάκη και εμένα φυσικά. Τουλάχιστον θα έχουμε ωραία πλάνα για τη κάμερα, η οποία από όταν έχουμε έρθει μας πηγαίνει κατά διαόλου και δεν έχουμε καταφέρει να τραβήξουμε ένα βιντεάκι της προκοπής. Μια βάζαμε χρησιμοποιημένο σιντακι, μια είχαμε τέρμα το ζουμ και το μόνο που τραβήξαμε ήταν η βάση του καθρέπτη κτλ. Σήμερα όμως θα είμαστε προσεκτικοί.


Ο Σάκης χαριτολογώντας με απειλεί ότι θα βγάλει το σφυρί από τη συλλογή και αν δεν ακούω όταν μου λέει να κόψω, θα με χτυπά στο κράνος.

Έψαχνα τελευταία στιγμή να βρω ένα φιλμ ,και βρήκα από τον συνοδηγό της Δοροθεας, ο οποίος μου έδωσε ένα με μεγάλη χαρά χωρίς να δεχθεί χρήματα.
Αφήνω όλα τα σιδερικά, σκαλοπάτια και bull bar στο ξενοδοχείο σε μια άκρη για να μην τα κουβαλάμε, μιας και θα περάσουμε την Κυριακή από δω και τα παίρνουμε τότε.


Ξεκινάμε την απλή με μεγάλη όρεξη,παρότι είχα κοιμηθεί κάνα 3 ωρο. Ένα περίεργο πράγμα σε αυτόν το τόπο. Κοιμάσαι 4-5 ώρες και γεμίζουν οι μπαταρίες σου. Μυστήριο πράγμα. Η απλή μας βγάζει στον αρχαιολογικό χώρο του Βουθρωτου, περνάμε με μια τύπου σχεδία στην απέναντι μεριά και συνεχίζουμε έως το τέλος της απλής σε χαλαρούς ρυθμούς, με μπιτακια να παίζουν στο ράδιο μιας και πιαναμε σταθμούς της Κέρκυρας. Εδώ βρισκόμαστε στο πιο κοντινό σημείο με την Κέρκυρα, το οποίο απέχει 6 μίλια και λόγω αυτής της απόστασης ονομάστηκε και το μέρος αυτό εξαμιλι.


Η απλή τελείωσε,είμαστε και λίγο νωρίτερα και περιμένουμε να μπούμε στο χρόνο μας. Βλέπουμε τον Edmond Koni να έχει ανοίξει το κάπο του Mercedes και να συμπληρώνει νερό. Αντιμετωπίζει προβλήματα με τις θερμοκρασίες. Σήμερα, είδαμε το θερμόμετρο του navara να δείχνει 37 βαθμούς.


Στο διάστημα αυτό μας πλησιάζει o Manastirliu και μας λέει πως έμεινε χωρίς συνοδηγό και συνεχίζει για την πλάκα του και μας ζήτησε την άδεια να μας ακολουθήσει, πράγμα που δεν του αρνηθήκαμε.


Ξεκινάμε σβέλτα στο κατηφορικό κομμάτι που απλώνεται μπροστά μας. Έχει φυτευτή πέτρα και έτσι μου επιτρέπει να κινηθώ λίγο γρήγορα. Ο manastirliu έμεινε πιο πίσω και μας έχασε και συνεχίζουμε με γρήγορο ρυθμό ως ότου αρχίζει το έδαφος τα δικά του. Νεροφαγώματα, πέτρες μεγάλες κτλ. Ο Σάκης είναι αμετακίνητος,σε κάθε τουλίπα που διαβάζει,με το που λέει κατεύθυνσή η επόμενή του λέξη είναι κόψε.


Πιο κάτω βλέπουμε πάλι τον Koni με το mercedes στην άκρη σε ένα ποτάμι, να συμπληρώνει νερό. Κόβουμε ταχύτητα τον ρωτάμε αν χρειάζεται κάτι και μας κάνει νόημα να συνεχίσουμε.

-Μην πιέζεις πολύ μην μας συμβεί κάνα απρόοπτο. Ήδη έχουμε ανεβεί θέσεις στην γενική μου λέει ο Σάκης.

Η διαδρομή είναι υπεροχή, περνάμε από κάτι μικρές λίμνες ,στο πουθενά με μεγάλη βλάστηση ώσπου η διαδρομή μπαίνει σε ένα τεράστιο φρεάτιο ύδρευσης.

Σε 50 μέτρα βγαίνουμε, διαβάζει ο Σάκης. Κ ο ψ ε !!!
Αν έκανες το λάθος και πήγαινες ευθεία δεν θα είχες δεύτερη ευκαιρία. Μιλάμε για κάθετη πτώση τρελών μέτρων. Βγαίνουμε από το φρεάτιο και κατευθυνόμαστε σε ένα ποτάμι. Τώρα αρχίζουν τα ωραία.
-Το νερό αυτή την εποχή δεν είναι πολύ ,άλλα ποιος ξέρει γράφει ο Edvin στο road book.


Μπαίνουμε στο ποτάμι το οποίο είχε καμιά 30 πόντους νερό. Όπως πηγαίναμε κάπου βαθαίνει απότομα το ποτάμι και το κύμα του νερού περνάει,στιγμιαία, το καπό του αυτοκίνητου.

-Δώσε, δώσε μην αφήνεις φωνάζει ο Σάκης εκστασιασμένος. Βγαίνουμε από το ποτάμι και στην όχθη του χρειαζόμαστε αργά. Ήταν απότομη αλλά και σκαμμένη από όσους είχαν περάσει μέχρι τώρα. Καλή φάση. Βγαίνουμε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και συνεχίζουμε. Μας φτάνει η Δωροθέα και ο manastirliu.

Συνεχίζουμε όλοι μαζί απολαμβάνοντας την διαδρομή που είχε τα πάντα πράσινο,νερό, λάσπη, κλίσεις,αναχώματα. Δεν πιστεύουν οι πίσω μου πως τα καταφέρνει το navara σε αυτή την διαδρομή. Καθώς βγαίνουμε από το ποτάμι βλέπουμε την Ερικα με 2 άλλους Ιταλούς αναβάτες μέσα στο ποτάμι με πνιγμένα τα μηχανάκια τους. Σε αυτό το σημείο η Δοροθεα που ήταν τελευταία μπαίνει μπροστά και συνεχίζουμε το τσαλαβούτημα στο ποτάμι.

Πιο κάτω ήταν η σειρά του Lloti να έχει μείνει από νερό στα μπουζί του land rover. Μας έκαναν νόημα να συνεχίσουμε γιατί δεν μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε. Βγαίνουμε από το ποτάμι και βρίσκουμε πατημένο γαρμπιλι. Ε δω είμαστε. Και πλακώνομαι. Γεμίζω δευτέρα, γεμίζω τρίτη πηγαίνω με πάρα πολλά μέχρι που το αυτοκίνητο αρχίζει να χοροπηδά και στην παραμικρή ανωμαλία.

-Κόψε φωνάζει ο Σάκης.

Φοβάται σκέφτομαι και δεν αφήνω.- Κόψε ρε μαλ... τίποτα εγώ εκεί.
-Κόψε ρε χαθήκαμε,πέρασες 3 τουλίπες μαζεμένες.
-Όχι ρε που... μου,και πλακώνομαι στα φρένα.

Σταματώ και κοιτάμε το road book μαζί. Μοιάζουν οι τουλίπες αλλά παρακάτω δείχνει πως περνάμε μια λίμνη από αριστερά μας. Βρίσκουμε ένα χωρικό και τον ρωτάμε μιας και είμαστε σε χωριά της Βόρειας Ηπείρου και όλοι μιλάνε τέλεια ελληνικά ,ίσως καλύτερα και από Αλβανικά. Μας εξηγεί ότι δεν περάσανε άλλα αυτοκίνητα από εδώ και ότι μια λίμνη έχει από την πίσω μεριά του βουνού. Πάμε πίσω

Όπως γυρνάγαμε βλέπουμε τον Edmond με το G να μας έχει φτάσει και στην διασταύρωση που έπρεπε να κάνουμε αριστερά σταματάμε, να βρούμε άκρη. Στο βάθος βλέπουμε και τον Edvin να έρχεται με το θηριώδες LC 110 και ξεκινάμε. Ο δρόμος είναι πολύ στενός και έχω μπροστά μου το mercedes που τον πηγαίνω βεντούζα. Είμαστε πιο γρήγοροι ,αλλά δεν μπορεί να κάνει πουθενά στην άκρη οπότε τερματίζουμε παρέα. Μετά είχαμε μια απλή μέχρι να φτάσουμε στην Περμετη μέσω ασφάλτου. Ήξερα τον δρόμο και είπα στο Σάκη να παρατήσει το road book και να κάνει τσιγάρο.

Στην τελευταία απλή του αγώνα επιτρέπεται η προπορεια οπότε το πατάμε να φτάσουμε μια φορά και εμείς νωρίς να ξεκουραστούμε. Έχω περάσει τον Edmond, όταν σε μια στροφή βλέπουμε έναν Ιταλό αναβάτη να προσπαθεί να αλλάξει λάστιχο και σταματάμε να βοηθήσουμε. Μας ζητά να κρατήσουμε το μηχανάκι όρθιο μέχρι να αλλάξει σαμπρέλα και έτσι κάνουμε. Μας φτάνει και το G και σταμάτα. Βλέπει τι κάνουμε και έρχεται και μου λέει:

-Αυτός είναι ο Ελληνικός τρόπος, της λογικής, μου λέει και γελά
-Ναι ,του απαντώ!
-Κοιτά τον Αλβανικό τρόπο,μου λέει, και σηκώνει μια τεράστια πετρά,την βάζει επάνω στη σέλα η οποία με το βάρος της κράταγε το μηχανάκι όρθιο.

Εντάξει; ρωτά τον αναβάτη,
Εντάξει!! απαντά αυτός.

Πάμε να φύγουμε τώρα μου λέει, και με χτυπά στην πλάτη.
Γυρίζουμε χωρίς άλλα απρόοπτα Περμετη,πλένουμε το navara στο parc ferme και πάμε να συναντήσουμε τους δικούς μας σε μια ταβέρνα που είχε φοβερό σουβλιστό αρνί.

Η ημέρα κύλησε ήσυχα με καφεδάκι το απόγευμα στην πλατεία του χωρίου. Ήταν το μοναδικό απόγευμα που δεν μας βρήκε κάτω από το navara να μαστορεύουμε κάτι και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι για αυτό.
Άβαταρ μέλους
JOHNVOR
125cc Vespa GTR
125cc Vespa GTR
 
Δημοσιεύσεις: 92
Εγγραφή: 18 Ιουν 2009, 09:43
Τοποθεσία: ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Δημοσίευσηαπό JOHNVOR » 31 Οκτ 2010, 13:39

ΠΕΜΠΤΗ 11/6
ΠΕΡΜΕΤΗ-ΚΟΡΥΤΣΑ

Ξύπνημα χαλαρό το πρωί και αφού βάζουμε τα πράγματα στο navara περιμένουμε την εκκίνηση. Ρωτάμε ότι πληροφορίες μπορούμε για την ειδική και τα μαντάτα δεν ακούγονται και τόσο καλά. Η διαδρομή θα περνούσε από κάποιους δρόμους που παλιά ένωναν χωριά αλλά τώρα είναι εγκαταλελειμμένοι και σε άσχημη κατάσταση. Ο Edvin μου επιστήνει την προσοχή,λέγοντας μου ότι ίσως δεν το χωρά το αυτοκίνητο η διαδρομή σε κάποια σημεία και θα δυσκολευτώ.

Τελειώνουμε την απλή γρήγορα και περιμένουμε να ξεκινήσουμε την ειδική.

Ξεκινά μέσα από ένα ποτάμι και συνεχίζει ανηφορικά με κάποια νεροφαγώματα όχι πολύ βαθιά όμως. Ξεθαρρεύω και επιταχύνω όσο μπορώ. Ανεβαίνουμε το βουνό και φτάνουμε σε ένα οροπέδιο όπου ,ξάφνου,βλέπω στην άκρη του ένα ζευγαράκι σε ΧΧΧΧ στιγμές

-Σάκη!!!φωνάζω και γελάω
-Τι είδες ρε πάλι;
-Κοιτά,φωνάζω. να εκεί

Τι το ήθελα, καβαλάμε μια πέτρα και πάει το λάστιχο. Κατέβα τώρα κακομοίρη. Ήθελες και μάτι.

Αλλάζουμε σε πραγματικά γρήγορο ρυθμό λάστιχο και είμαστε ξανά μέσα στον αγώνα , προσπαθώντας να μαζέψω χρόνο. Αλλά μάταια. Το σκληρό Αλβανικό έδαφος έχει άλλη γνώμη. Ο δρόμος έχει κάτι βαθιά λούκια που άνετα τακαρε το navara.

Η συνταγή αργά και γκάζι λειτουργούσε για ακόμη μια φορά αλλά χωρίς να ξέρουμε αν θα αντέξουν οι ποδιές. Ελπίζω ότι ο δρόμος θα άνοιγε πιο κάτω αλλά άδικα. Ίσα ίσα που ο δρόμος χειροτέρευε με αποτέλεσμα να κόψω και άλλο, και σαν να μην έφτανε αυτό σε ένα κατηφορικό κομματάκι που είχε μια απότομη στροφή δεξιά, πήγαμε να φύγουμε στο γκρεμό λόγω ΑΒS. Είμαι έτοιμος να κάνω μπαμ.

Δεν μιλάω καθόλου. Μες το navara ακούγεται μόνο ο Σάκης ο οποίος έχει βελτιωθεί τρομερά και πλοηγεί ακριβώς όπως τον θέλω. Η ώρα περνά βασανιστικά αργά και εμείς που θέλουμε να διατηρήσουμε την ακεραιότητα του οχήματος πηγαίνουμε σιγά. Πολύ σιγά. Μιλάμε δεν πάμε πάνω από 20-30 χλμ. Θα σκάσω. Σε μια απότομη δεξιά στροφή,βλέπουμε έναν Ιταλό αναβάτη να έχει παρατήσει την μηχανή και να κάθεται στον ίσκιο.

Σταματάμε,τον ρωτάμε αν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι και μας απαντά αρνητικά. Συνεχίζουμε μέχρι που ο Σάκης μου λέει τις μαγικές λέξεις

-Σε 300 μ βρίσκουμε Fast gravel και...

Δεν έχει και...Αυτό ήταν. Βγαίνουμε στο πατημένο χαλίκι και λυσσάμε. Ήταν 3αλφα πατημένο και γλίστραγε αρκετά. Πάμε τέρμα, όσο μας επιτρέπει το φάρδος του δρόμου,το οποίο αν μας δίπλωνε το navara ίσα ίσα μας χώραγε. Η απελπισία έδωσε την θέση της στη αδρεναλίνη. Ο δρόμος είναι κατηφορικός και το navara γλιστρά με τα τέσσερα σε κάθε στροφή. Μούρλια.

Κατεβαίνουμε με μια τρίτη φορτωμένη ,στο κιβώτιο, και μπροστά μας απλώνεται ένα εσσακι φαρδύ. Κατέβασμα σε δευτέρα, στρίψιμο τιμόνι στην αντίθετη φορά και το κόλπο πιάνει. Το navara έρχεται κάθετα στο δρόμο,γυρισμένο από πριν, πάτημα τέρμα στο γκάζι και driftαροντας παίρνουμε τη στροφή καθώς τα χαλίκια χτυπούν με μανία τα πίσω φτερά και το κάτω μέρος του αυτοκίνητου, αφημα στο γκαζι και δίπλωμα από την άλλη παίρνοντας και την επόμενη διαδοχική στροφή,με το πλάι. Εγώ γουστάρω με χίλια και διπλώνω το navara με κάθε ευκαιρία που μου δίνεται.

Ο Σάκης διαβάζει με τρομερή ψυχραιμία, και εγώ να εκμεταλλεύομαι όλο το φάρδος του δρόμου που είναι διαθέσιμο. Φτάνουμε στο time check, χτυπάμε κάρτα και βλέπουμε και τα υπόλοιπα παιδιά. Οι Frisku με το vitara τελείωσαν την ειδική με 3 σκασμένα λάστιχα,και δεν σταμάταγαν να αλλάξουν.

Μας ρώτησαν πως πήγαμε, τους λέγαμε για το σκηνικό με το λάστιχο που πάθαμε και γελάγαμε όλοι μαζί. Λέμε στον Edvin για τον Ιταλό αναβάτη που είδαμε και ρωτήσαμε αν μπορούσαμε να βοηθήσουμε. Μας ζήτησε να ανεβούμε ξανά πίσω την ειδική και να φορτώσουμε την μηχανή του στο navara.

Μια γρήγορη μάτια στον Σάκη ήταν αρκετή για να συνεννοηθούμε και με μεγάλη προθυμία δεχτήκαμε.


Επιβιβάζεται ο Εdvin στο navara, και ξανά ανεβαίνουμε την ειδική για να βρούμε τον Ιταλό, ο οποίος βρισκόταν περίπου στην μεση της.

Ωραία, λέει ο Σάκης. Θα ξανακάνουμε αυτή την ωραία διαδρομή με τσιγάρο στο χέρι και χωρίς άγχος.

Θα κάναμε περίπου 30 χλμ να ανεβούμε πίσω, να φορτώσουμε και να ξανά κατεβούμε, για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για Κορυτσά μέσω ασφάλτου.

Ο δρόμος φαινόταν ατελείωτος. Όχι μόνο σε εμάς άλλα και στον Εdvin. Μας φαίνεται απίστευτο το πόσο μακρύς ήταν ο δρόμος που κατεβήκαμε πριν λίγο. Βέβαια, η ταχύτητα που κινούμαστε δεν πλησιάζει στο ελάχιστο το πως κατεβαίναμε πριν. Είχαμε και την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις για τον αγώνα, τις διαδρομές κτλ. Φτάνουμε κάποια στιγμή σε ένα σπιτάκι που είχαμε περάσει κατά την διάρκεια του αγώνα και μας λέει ο Εdvin να κατεβούμε.


Κατεβαίνουμε και τι να δούμε; μια οικογένεια Αλβανών είχε μαζέψει τον Ιταλό, τον είχε βάλει στην αυλή και του είχε στρώσει ένα τραπέζι με όλα τα καλά και αυτός στη μέση να δοκιμάζει από όλα.

-Γιατί ήρθατε; ρωτά τον Εdvin και γελά.-Είμαι μια χαρά εδώ.
Με το που μας βλέπουν, έρχεται η κυρία του σπιτιού, μας αγκαλιάζει και μας φιλά λες και είδε τα παιδιά της μετά από χρόνια. Επέμεναν να καθίσουμε και να φάμε. Από την υπερένταση δεν πήγαινε μπουκιά κάτω, αλλά δοκίμασα τα 2 γλυκά κουταλιού που μας πρόσφερε η οικοδέσποινα μας.

Μιλάμε για το καλύτερο γλυκό,σύκου και σταφύλι που δοκίμασα ποτέ. Αφού ρώτησα τον Εdvin αν φτιάχνουν για πώληση. Δυστυχώς ήταν μόνο για χρήση τους και έτσι με κρύα καρδιά σηκωθήκαμε. Είχαμε ακόμα μακρύ δρόμο. Είχαμε καμιά 200 χλμ ακόμα για να φτάσουμε στην Κορυτσά και μέσα από πολύ στενό δρόμο.


Πάμε να φορτώσουμε την μηχανή στο navara και διαπιστώνουμε πως σε κάποιο χτύπημα του πίσω προφυλακτήρα,είχε πάρει κλίση και έβρισκε η πόρτα όταν άνοιγε,. Τώρα; Την λύση την έδωσε πάλι ο Σάκης με την καστάνια του. Λύνουμε τελείως την πόρτα την οποία τοποθετούμε στο
LC 110 της οργάνωσης και εμείς φορτώνουμε την μηχανή. Κατεβαινουμε το βουνό για ακόμη μια φορά και ο Εdvin παίζει με το terra trip και κάνει τις διαπιστώσεις για το αυτοκίνητο μας.

-Είναι πραγματικά normal αυτοκίνητο,μας λέει. Και τα καθίσματα είναι άνετα όχι σκληρά αγωνιστικά.
-Ναι του απαντώ. Για αυτό εξάλλου ήρθαμε σε αυτήν την κατηγορία. Αλλά οι ειδικές είναι πολύ σκληρές για ένα καθημερινό αυτοκίνητο. Λέμε και σε αυτόν την ατάκα του Οικονομάκου και γελάμε.


Βγαίνουμε στην άσφαλτο και αφού διαπιστώνουμε ότι η μηχανή είναι καλά δεμένη αποφασίζω να κινηθώ πιο σβέλτα,

-Είναι δυνατό, μου λέει o Εdvin. Τραβάει καλά.
-Κάνεις ωραίο ταξίδι με αυτό του απαντώ. Ήσυχο και ασφαλές.
-Πριν τον αγώνα; με ρωτά και γελά.
-Ελπίζω και μετά, απαντώ και γελάμε και εμείς μαζί του.

Ο δρόμος, πραγματικά μοιάζει ατελείωτος. Δεν έβλεπα την ώρα να φτάσουμε. Σε κάποια στιγμή τον παίρνει ο Ben τηλέφωνο και αρχίζει την γκρίνια, γιατί έφυγαν από το time check. Απαιτούσε να πάρουν τον χρόνο που έκανε την ειδική από το gps του και να βαθμολογηθεί με αυτόν, και ας είναι μεγαλύτερος από τον μέγιστο χρόνο της ποινής που έπαιρνες αν δεν ολοκλήρωνες την ειδική.

Ευτυχώς διαπιστώσαμε πόσο απλός είναι ο Εdvin και πέρασε η ώρα ευχάριστα, ανταλλάσσοντας απόψεις και παρατηρήσεις. Δεν παραλείψαμε να τον ενημερώσουμε και για τον 24ωρο αγώνα που διοργανώνει ο Ιχνηλάτης κάθε χρόνο. Μας απάντησε πως ήξερε για τον αγώνα και ότι του έκανε εντύπωση, οι τόσες πολλές συμμετοχές που είχε σε τόσο σύντομο χρόνο. Με αυτά και αυτά, μπήκαμε Κορυτσά. Μας υποδέχτηκαν όλοι και άρχισαν τις ερωτήσεις. Ήρθαν οι Frisku και μου πήραν το λάστιχο να το φτιάξουν μαζί με τα δικά τους, χωρίς καν να το ζητήσω και κανονίζουν να μας πλύνουν το navara οι άνθρωποι της carccer.

Ο Εdmond βοηθά το Σακη με το μοντάρισμα της πόρτας και αναλαμβάνει να ρυθμίσει και τους μεντεσέδες για να κλείνει γλυκά η πόρτα. Είναι να μη σε σκλαβώνουν αυτοί οι άνθρωποι;

Έρχεται και η Julia και μας δίνει το κλειδί, του δωματίου να πάμε να αλλάξουμε. Ξανά, είμαστε οι τελευταίοι που μπαίνουμε στο ξενοδοχείο. Πως τα καταφέρνουμε άραγε;Έρχεται και η Δωροθέα και αρχίζει η πλάκα.

Της εξηγώ πως πάλι τελευταίοι γυρίσαμε και πως δεν υπάρχει λόγος να συμμετέχουμε στον αγώνα. Του χρόνου θα είμαστε με την οργάνωση να μαζεύουμε κόσμο από τα βουνά. Τι γέλιο έκανε δεν λέγεται. Άρχισε να φωνάζει ότι είμαστε οι διασώστες του αγώνα και ότι είμαστε πολύ fair players.

Μου εκμυστηρεύτηκε ότι φοβήθηκε πολύ με τις κλίσεις του δρόμου,στην ειδική και πήγαινε σιγά και ότι δεν μπορούσε να πάει τόσο γρήγορα σαν εμάς στο πατημένο χαλίκι, καθώς μας έβλεπε από κάτω πως κατεβαίναμε το βουνό. Την ευχαριστήσαμε και ανεβήκαμε στο ξενοδοχείο.


Το βραδάκι πηγαίνουμε μαζί με κάτι Ιταλούς,την Julia και 2 φίλες της σε μια ταβέρνα και είχαμε ένα υπέροχο βραδινό με πολύ γέλιο και την Julia να παίζει τον ρόλο της μεταφράστριας γιατί οι Ιταλοί δεν μίλαγαν αγγλικά και εμείς ιταλικά. Μαθαίνουμε ότι ο Edvin είχε ένα πρόβλημα με τα αρχεία των road book της επόμενης ημέρας και έφυγε εσπευσμένα για Τίρανα.

Τον λυπηθήκαμε πραγματικά, γιατί ήθελε 4 ώρες να πάει ,να φτιάξει τα road book όλο το βράδυ και να γυρίσει πάλι άλλες 4 ώρες, συν την κούραση της ημέρας. Πικρά.

Ζήτησε από την Julia να πάμε να μας γεμίσει το ρεζερβουάρ με πετρέλαιο,για να μας αποζημιώσει για όσο κάψαμε για να περισυλλέξουμε τον Ιταλό από το βουνό, κάτι που φυσικά δεν δεχτήκαμε,αλλά η σκέψη μετράει και τον ευχαριστήσαμε για αυτό. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, να ξεκουράσουμε τα ταλαίπωρα κορμιά μας μετά από μια γεμάτη μέρα.
Άβαταρ μέλους
JOHNVOR
125cc Vespa GTR
125cc Vespa GTR
 
Δημοσιεύσεις: 92
Εγγραφή: 18 Ιουν 2009, 09:43
Τοποθεσία: ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Δημοσίευσηαπό JOHNVOR » 31 Οκτ 2010, 13:52

megalexandros έγραψε:
JOHNVOR έγραψε:
Το '11 θα 'θελα να πηγαιναμε παρεα.... 8)

Για το 11 το συζηταμε. Εχουμε καιρο και μαλλον θα ψαχνω για συνοδηγο.
Αυτοκινητο να φτιαξουμε και ολα τα αλλα τα βρισκουμε.
Megalexandre εισαι για 4χ4 ή μοτο;
(geco θελω τα σχολια σου για την αναμεταδωση του αγωνα )
Άβαταρ μέλους
JOHNVOR
125cc Vespa GTR
125cc Vespa GTR
 
Δημοσιεύσεις: 92
Εγγραφή: 18 Ιουν 2009, 09:43
Τοποθεσία: ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Δημοσίευσηαπό megalexandros » 31 Οκτ 2010, 20:15

Το '11 θα 'θελα να πηγαιναμε παρεα.... 8)

Για το 11 το συζηταμε. Εχουμε καιρο και μαλλον θα ψαχνω για συνοδηγο.
Megalexandre εισαι για 4χ4 ή μοτο;
(geco θελω τα σχολια σου για την αναμεταδωση του αγωνα )[/quote]
Σαφως και θα ειμαι με μοτο .....αν εχω αλλαξη ρουλεμαν μπιελας στο ΚΤΜ :cry: . Για την ωρα ειμαι λιστα αναμονης :cry: αλλα μεχρι τοτε βλεπουμε.....
Άβαταρ μέλους
megalexandros
250cc
250cc
 
Δημοσιεύσεις: 340
Εγγραφή: 22 Μάιος 2009, 22:14

Δημοσίευσηαπό JOHNVOR » 31 Οκτ 2010, 21:11

megalexandros έγραψε:
Το '11 θα 'θελα να πηγαιναμε παρεα.... 8)

Για το 11 το συζηταμε. Εχουμε καιρο και μαλλον θα ψαχνω για συνοδηγο.
Megalexandre εισαι για 4χ4 ή μοτο;
(geco θελω τα σχολια σου για την αναμεταδωση του αγωνα )

Σαφως και θα ειμαι με μοτο .....αν εχω αλλαξη ρουλεμαν μπιελας στο ΚΤΜ :cry: . Για την ωρα ειμαι λιστα αναμονης :cry: αλλα μεχρι τοτε βλεπουμε.....[/quote]
Ωραια, τοτε θα τα πινουμε παρεα!!!!!
Μαλλον θα ελευθερωθουν θεσεις μεχρι τοτε. Ολο και καποιος δεν θα μπορει, κατι θα κοψει απο τα γουρουνια κατι θα γινει....
Άβαταρ μέλους
JOHNVOR
125cc Vespa GTR
125cc Vespa GTR
 
Δημοσιεύσεις: 92
Εγγραφή: 18 Ιουν 2009, 09:43
Τοποθεσία: ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Δημοσίευσηαπό megalexandros » 01 Νοέμ 2010, 18:11

Στη κορυτσα τερματισες; Για λεγε παρακατω!!!!
Άβαταρ μέλους
megalexandros
250cc
250cc
 
Δημοσιεύσεις: 340
Εγγραφή: 22 Μάιος 2009, 22:14

ΠροηγούμενηΕπόμενο

Επιστροφή στο Trail Ride, Rally Raid & Cross Country Rally

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη. Υπάρχουν 19 επισκέπτες