soihiro έγραψε:Χαίρετε κύριοι,
κατ’ αρχήν ένα ΜΠΡΑΒΟ στη διοργάνωση για το άψογο RB και το «σπάσιμο» του αγώνα σε δυο κομμάτια. Πιστεύω ότι άρεσε σε όλους και καλό είναι να επαναληφθεί, όταν είναι εφικτό φυσικά.
Ατόπημα θεωρώ το μικρό κενό εκκίνησης από moto/4x4. Ατόπημα θεωρώ που ξεκίνησε η κατηγορία M3 πριν από τα 4x4. Καλό το σκεπτικό της οργάνωσης να’ ρθει νέο αίμα στο κύπελλο, αλλά προσωπικά δεν νομίζω να κατάλαβε κανείς από τα νέα παιδιά σε τι αγώνα έλαβε μέρος!!
Δεν έχω να μοιράσω τίποτα με κανέναν, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να βρίσκονται στη θέση τους…
Τρίτη χρονιά φέτος και ξεκινάμε κάπως «κουμπωμένοι» γιατί το κόστος συμμετοχής στο κύπελλο για μας σημαίνει 1500-2000€ ανά αγώνα!! Η παρέα μίκρυνε δυστυχώς, το κέφι παρέμεινε, αλλά η κόντρα Auto-Moto καλά κρατεί!!
Δυστυχώς οι περισσότεροι νομίζουν ότι μισούμε τους αναβάτες ή απλά τους βλέπουμε σαν αναγκαίο κακό… Λάθος κύριοι. Λάθος.
Ξεκίνησα πριν από 25 χρόνια να οδηγώ δίκυκλο και έκτοτε έχουν συμβεί πολλά, μα πολλά… Η στροφή στα 4x4 έγινε για καθαρά προσωπικούς λόγους και δε σημαίνει ότι ξαφνικά γύρισα την πλάτη μου στη φιλοσοφία του μοτοσικλετιστή. Το SOIHIRO (για τους γνώστες) με ακολουθεί εδώ και 20 χρόνια…
Ας έρθουμε στον αγώνα τώρα.
Ξεκινάμε με 1’ καθυστέρηση (!!!) και χανόμαστε πρώτη φορά δίπλα στις γραμμές του τρένου (!). Συνεχίζουμε και βρισκόμαστε στην αρχή της ανηφόρας να περιμένουμε έναν αναβάτη να σηκώσει ένα LC8! Μετά από 2’ και αφού τίποτα δεν γίνεται (ο φίλος του τον κοιτούσε με συμπόνια λίγα μέτρα πιο πάνω έχοντας ξεκαβαλήσει και στήσει τη μηχανή του στη μέση της ανηφόρας!!) αποφασίζω να περάσω πάνω από κάτι θάμνους δίπλα από το LC8 και δίπλα από την άλλη μηχανή πιο πάνω. Για κάποιο λόγο τρομάξανε και οι δύο, παρόλο που δεν ακουμπήσαμε κανέναν ή κάποια μηχανή. Μάλλον έπρεπε να πάρουμε το RR από το χεράκι και να περάσουμε πιθανόν σβηστοί από δίπλα τους μην τους τρομάξουμε…
Πιο κάτω, λοιπόν, και μην μπορώντας να πλησιάσουμε την ΜΩΤ, μπαίνουμε στο περίφημο off road (λάθος μου, αλλά όταν φτάσαμε στη διασταύρωση ήδη έστριβε ένας με Moto γρήγορα και σε δυο κλάσματα είχα μπει από πίσω του) και φρακάρουμε άσχημα 100 μέτρα πιο κάτω. Γυρίζουμε πίσω το RR ισοπεδώνοντας ότι υπήρχε (επίσης και την κοιλιά του RR) τριγύρω αλλά δεν μπορούμε να βγούμε πάνω, λόγω μεγάλης ολισθηρότητας και κλίσης. Απελπισία, και να’ σου 2-3 μηχανές μπροστά μας να θέλουν να κατέβουν. Πέφτει ο πρώτος (KTM) και σφηνώνει κλαδί στο δίσκο μπροστά. Ο αναβάτης κοιτάει με δέος τη μηχανή, αλλά δεν ξέρει τι να κάνει… Προσπαθώ να ανέβω στο σαθρό δίπλα στη μηχανή, αλλά είναι αδύνατο. Ο άλλος τρομάζει βλέποντας το RR δίπλα στο ΚΤΜ και μας λέει να σταματήσουμε. Βγαίνω έξω και προσπαθώ να τραβήξω το κλαδί από το δίσκο αλλά τίποτα. Τελικά κατεβαίνει και ένας άλλος και σηκώνουν το ΚΤΜ. Συνεχίζω μετακινώντας πέτρες με τα χέρια μπας και «σπάσω» την ανηφόρα, αλλά το RR δεν μπορεί να βγει. Το ΚΤΜ έχει προχωρήσει προς τα κάτω παρότι του λέω ότι δε βγαίνει. Ξαναπέφτει πίσω από το RR και τον βλέπω στον καθρέπτη να προσπαθεί πάλι να το σηκώσει. Λέω στον άλλο αναβάτη (Husaberg) να κατέβει, αλλά όχι…καβάλα, δεν με ακούει και πάρ’ τον και αυτόν κάτω… (Παρένθεση: είμαι σίγουρος ότι πριν από 15 χρόνια που έκανα TRIAL οι εν λόγω αναβάτες δεν ήταν καν αναβάτες). Δυστυχώς η υπομονή του καθενός εξαντλείται κάποια στιγμή. Έτσι, λοιπόν, είπα στα παιδιά ότι ο χρόνος τρέχει για όλους και καλό θα ήταν να βάλουν της μηχανές στην άκρη μέχρι να αποφασίσουν τι θα κάνουν. Οι θεοί και οι δαίμονες ακολούθησαν αλλά όχι σε δεύτερο πρόσωπο.
Ο πρώτος αναβάτης που με «τράβηξε» στη λάθος διαδρομή, φωνάζει για βοήθεια (ξεκόλλημα) και λέω στα παιδιά να πάνε να τον βοηθήσουν. Με κοιτάνε με ένα αλλόκοτο ύφος λες και ήθελα να αποποιηθώ των ευθυνών μου. Προφανώς δεν μπορούν να καταλάβουν την απελπιστική κατάσταση που είμαστε, χωμένοι με το τέρας στο πουθενά, χωρίς εργάτη και ο χρόνος να τρέχει!
Ευτυχώς η συνοδηγός μου βρίσκει ένα παράπλευρο πέρασμα που ακολουθώ αμέσως και βγαίνουμε πάλι στη διαδρομή. Ευχαριστώ Γεωργία μου!
Συνεχίζουμε και περνάμε ένα Africa ο οποίος όμως μας ακολουθεί από πίσω, αλλά δυστυχώς πολύ κοντά! Έτσι σε ένα φρενάρισμά μου δεν προλαβαίνει και βρίσκεται πίσω από το RR και το Africa από κάτω στο χιλιοστό!! Παιδιά κρατάτε αποστάσεις, γιατί όσο και αν σας φαίνεται παράξενο το RR φρενάρει καλά, μα πολύ καλά (επίσης έχει αναλογία κιλών/ίππο τέτοια που σε κατάλληλο τερέν δεν μπορείτε να του φύγετε με τίποτα, το αντίθετο μάλιστα)!
Πάμε παρακάτω και έχουμε μια μικρή έξοδο στη λάσπη που σταματάει σε ένα τσιμέντο δυστυχώς για μια ζάντα μας! Αλλάζουμε λάστιχο και συνεχίζουμε στα ανοιχτά όσο πιο γρήγορα μπορούμε να πάμε με το RR. Η ΜΩΤ είναι άπιαστη, αλλά και το RR έχει διαλύσει σχεδόν (συνεμπλόκ, αμορτισέρ μπρος-πίσω).
Τελικά τερματίζουμε και μας λένε ότι είμαστε μπροστά. Ανακούφιση και μετά απογοήτευση όταν δίνουμε την κάρτα και ακούμε για τα παράπονα που έγιναν. Ακούγεται πιθανή επίπληξη και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε για το Βόλο αμέσως. Τελικά ηρέμησαν τα πνεύματα λίγο και έγινε η απονομή.
Ελάτε λίγο στη θέση μας παιδιά. Να κόβεις σε κάθε στροφή φοβούμενος ότι μετά τη στροφή βρίσκεται κάποιο Moto κάτω και δεν θα προλάβεις να φρενάρεις. Να κόβεις μόλις φτάνεις μια αργή Moto φοβούμενος ότι θα ανοίξει το γκάζι και θα σου σπάσει το παρπριζ. Να είναι όλα τα 4x4 πίσω σου και να σε κυνηγάνε και μπροστά σου να βρίσκονται πάρα πολλοί αργοί με Moto, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ότι αφού τους φτάνεις σε μισή ώρα αγώνα είναι πού μα πολύ αργοί!!! Όλοοι χωράμε παιδιά στους αγώνες, απλά στα 4x4 είναι άλλα τα μέτρα και τα σταθμά. Έχω συναντήσει αναβάτες Moto που με ένα απλό πάτημα της κόρνας φρενάρουν και σε αφήνουν να περάσεις, ενώ κάποιοι άλλοι γκαζώνουν άγρια για να σε «τιμωρήσουν» που τόλμησες να τους φτάσεις και λίγο πιο κάτω ξανακόβουν ή χειρότερα πέφτουν… Ακόμα καλύτερο παράδειγμα: Είστε γρήγοροι αλλά ξεκινάτε τελευταίοι και όλος ο αγώνας είναι τόσο στενός που ίσα-ίσα χωράει μια μηχανή. Πρέπει να περάσετε όποιον βρίσετε μπροστά σας αλλά δεν χωράει πουθενά. Κορνάρετε, φωνάζετε αλλά αυτός το χαβά του. Άσε που όποτε θυμηθεί σας χτίζει με πέτρες!! Κάπως έτσι νοιώθουμε συνέχεια - το RR δεν χωράει πουθενά με μια μηχανή δίπλα του να την προσπεράσει με ασφάλεια εκτός εάν μιλάμε για 6m δρόμο, οπότε τα αυτιά σας ανοικτά ή καθρεπτάκια…!
Αυτά τα πολλά σαν αρχή! Η συνέχεια της κουβέντας στον επόμενο αγώνα LIVE!! Είναι πολλά που πρέπει να ειπωθούν για να είμαστε όλοι καλύτεροι.
P.S.: «Σκύλος που γαβγίζει δεν δαγκώνει»: ο νοών νοήτω.
Τα λέμε στη Ρούμελη, προς το παρόν ψάχνω το τηλ. Του λαμαρινά να ξαναγίνει το RR τετράγωνο!!!
Από το απόγευμα που διάβασα το κείμενό σου, mr Honda, προσπαθώ να μην απαντήσω. Δεν θέλω να πιστέψω πως γράφτηκε από κάποιον που παίρνει μέρος σε αγώνες. Κάποιον που ασχολείται με τον μηχανοκίνητο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ...Γιατί με αυτό έχουμε να κάνουμε στην πραγματικότητα. Μπορεί εδώ στο forum, να λέμε τις βλάκειες μας. Μπορεί επίσης κάποια στιγμή να πίνουμε καφέ παρέα και να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων. Αλλά την ώρα του αγώνα δεν παύουμε να είμαστε ΑΘΛΗΤΕΣ, ΣΥΝΑΘΛΗΤΕΣ. Πρέπει να διέπουμε κάτω από συγκεκριμένους κανόνες, καθώς επίσης και να διακατεχόμαστε από αθλητικό πνεύμα. Το πνεύμα της ευγενούς άμμιλας.
Σου παραθέτω παρακάτω τον Ολυμπιακό Ορκο μήπως και σου πεί κάτι
"Στο όνομα όλων των αθλητών, υπόσχομαι να πάρω μέρος σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σεβόμενος τους κανονισμούς που τους διέπουν, σύμφωνα με το ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΥΓΕΝΟΥΣ ΑΜΙΛΛΑΣ για τη δόξα του αθλητισμού και την τιμή των ομάδων μας".
Ηταν ο πρώτος μου αγώνας Rally Raid και ναι ήμουν στην κατηγορία Μ3. Επειδή ασχολούμαι με τον αθλητισμό πολλά χρόνια, (και καταχραζόμενος την φιλοξενία του χώρου εδώ αλλά για να μπω και λίγο στο πνεύμα της γραφής σου) και ίσως πολλά περισσότερα από όσα εσύ, σε υπέρανταγωνιστικό επίπεδο, πρέπει να σε διαβεβαιώσω πως ξέρω πολύ καλά σε τι αγώνα έλαβα μέρος.
Τώρα πείτε μου κύριε Soihiro πόσο κοστολογείτε την ανθρώπινη ζωή; 1500-2000 ευρώ που σας κοστίζει ο αγώνας ή μήπως 2 λεπτά της ώρας καθυστέρηση από κάποιον συναθλητή σας που το όχημα του είναι στο έδαφος; Διότι το ότι δεν έγινε μέχρι σήμερα δεν σημαίνει πως αν το κυνηγάμε δεν θα συμβει ποτέ...
Από το σημείο που βρισκόμουν (δεν στεκόμουν να τον κοιτάζω με συμπόνοια, αλλά σαν χρόνια μοτοσυκλετιστής θα ξέρεις πως είναι να κατεβαίνεις με enduroΜπότες λασπωμένη πλαγιά), σε βλέπω να κατεβαίνεις τέρμα γκάζι (και καλά έκανες σε αγώνα ήσουν), χωρίς όμως να ξέρω τι όρατότητα έχεις και αν βλέπεις την μηχανή πεσμένη στο τελείωμα της κατηφόρας γιατί είχε κάτι θάμνους και δεντράκια αριστερά δεξιά. ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΤΡΕΞΕ ΑΙΜΑ, δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να τρομάξω. Η μοτοσυκλέτα μου είναι σταματημένη εκτός δρόμου κάτω από τον πυλώνα για να μην ενοχλήσει (εκτός και αν χρειάζεσαι 6μ δρόμου για να πηγαίνει το RR), και εγώ σεβόμενος πλέον το ότι πέρασες από το πλάι, αντί να τρέχω κάτω για να βοηθήσω τον συναθλητή μου στέκομαι εκτός δρόμου για να περάσεις με ασφάλεια δική σου αλλά και δική μου κατά προτεραιότητα. Δεν ζήτησαμε λοιπόν να πάρεις το RR από το χεράκι και να το περάσεις σβηστό. Δεν ζητήσαμε τίποτα. Απλά ζητήσαμε το δικαίωμα να μπορούμε να λάβουμε και εμείς μέρος παρέα με τα προβλήματά μας.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν γεννηθήκαμε με το να γνωρίζουμε αλλά συμμετέχουμε για να μάθουμε.
Ο αναβάτης με το Africa (ΘΥΜΙΟΣ το όνομά του), έσπασε 3 πλευρά και ένα ρωγωειδές κάταγμα στην λεκάνη. Δεν λέω πως φταις σε κάτι για αυτό, απλά το λέω σαν ενημέρωση μια που ανέφερες το γεγονός. Σε συνομιλια μαζί του μου είπε προς προσπάθησε να σε ακολουθήσει και ότι ήταν ΜΕΓΑΛΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΤΟΥ.
Τέλος συγχαρητήρια για την πρώτη θέση που αναφέρεις. Αλλά ή θα πρέπει να αλλάξει κάτι (Μ3 μετά τα αυτοκίνητα όπως λές, ή μεγαλύτερο κενό ανάμεσα στην εκκίνηση των μοτοσυκλετών-αυτοκινήτων), ή θα πρέπει ΟΛΟΙ να μάθουμε να ζούμε με αυτό.
Ελπίζω να σε ξανασυναντήσω και να τα πούμε από κοντά, διότι η συζήτηση είναι η μητέρα του πολιτισμού. Χαίρομαι για το ότι διαφωνούμε γιατί έτσι θα προχωρήσουμε ακόμη ποιο μπροστά.
Υ.Γ. Αν η διαδρομή ήταν στεγνή όπως όταν είχε σχεδιαστεί τότε σίγουρα δεν θα είχαμε τόσα προβλήματα
Σοφιανός Καβακόπουλος (συμμετοχή Νο 28)
(δυστυχώς 18 χρόνια μοτοσυκλετιστής και όχι 20)