Ειναι αλήθεια ότι με όσα είχα ακούσει για τα προηγούμενα χρόνια για το Αττικό, ήμουν κάπως επιφυλακτικός για τον συγκεκριμένο αγώνα.
Τελικά όμως το μόνο εύκολο ήταν η ίδια η διαδρομή.
Άψογη οργάνωση, τέλειο RB και γενικότερα είχες την αίσθηση ότι λαμβάνεις μέρος σε διοργάνωση μεγάλου επιπέδου. ΜΠΡΑΒΟ Σπύρο.
Σαν συμμετοχή θεωρούμε ότι τα πήγαμε αρκετά καλά αν και στην πρώτη ειδική και ενώ είχαμε καταφέρει να περάσουμε από την 12η στην 6η θέση στο περιβόητο σημείο κολήσαμε με τους υπόλοιπους 20 και φάγαμε εκεί κάνα μισάωρο. Αυτό ήταν για μας. Η προσπάθεια για την ανάκτηση του χρόνου ήταν ανούσια.
Στο δεύτερο κομάτι πήγαμε αρκετά καλά αλλά οι διαφορές που είχαμε στην πρώτη ειδική δεν μας άφησαν περιθώρια για άνοδο στο βάθρο. Το ευχαριστήθηκα πάντως.
Σε αυτό το σημείο όμως θα ήθελα να κάνω και ορισμένες παρατηρήσεις.
Από τις λίγες ως τώρα συμμετοχές έχουμε μάθει ότι όταν κάποιο άλλο όχημα μας πλησιάζει, αυτό σημαίνει ότι για τους "χ" λόγους είναι γρηγορότερος από εμάς και οφείλουμε να κάνουμε στην άκρη για να περάσει. Οι παλιοί των RR το εφαρμόζουν όπως το εφαρμόζουμε κι εμείς.
Ορισμένες νέες συμμετοχές όμως, και ιδιαίτερα στην πρώτη ειδική μετά το μισάωρο χάσιμο δεν το έκαναν. Μήπως πρέπει να μιλάμε πριν από κάθε αγώνα για τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς ;
Παιδιά δεν τρέχουμε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και ούτε οι πρώτες θέσεις μας επιβραβεύουν με τίποτα μεγάλα χρηματικά έπαθλα. Πάνω απ' όλα ηρεμία και να ξέρουμε όλοι ότι και να χάσουμε και κάνα δυό λεπτά για να βοηθήσουμε κάποιον δεν χάλασε και ο κόσμος. Αύριο μπορεί να βρεθούμε εμείς στην θέση του......
Άλλη μια επισήμανση είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να ήμουν το αυτοκίνητο 101. Ξεκινώντας 20 μόλις λεπτά μετά από τον τελευταίο αναβάτη και μην έχοντας κανένα τρόπο να ξέρεις τι γίνεται πίσω σου είναι φυσικό να προσπαθείς να πηγαίνεις όσο πιο γρήγορα μπορείς για να καταφέρεις να πιάσεις την ΜΩΤ και παραπάνω για να έχεις και καβάτζα χρόνο για κάνα λάστιχο ή και κάποιο χασιματάκι. Επόμενο είναι να προλάβεις τους τελευταίους αναβάτες και πραγματικά να έρθει η στιγμή που να συμβεί και το ανεπιθυμητο. Πιστέψτε με ότι ένα αυτοκίνητο σαν το RANGE με 2,5 τόνους βάρος ούτε φρενάρει ούτε στρίβει σαν μια μοτοσυκλέτα.
Ευτυχώς σε αυτό τον αγώνα δεν σημειώθηκε κανένα δυσάρεστο γεγονός. Θα ήθελα όμως από την οργάνωση να σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο του να ξεκινά το πρώτο όχημα το λιγότερο 45 λεπτά μετά τον τελευταίο αναβάτη. Ας φυλαχτούμε λίγο.
Τέλος για σήμερα
Άντε και στην ΡΟΥΜΕΛΗ...
Νεκτάριος
SUZUKI GRAND VITARA No 112