Xiskos έγραψε:Καλο αλλα που θα βρεις υγρο διοξειδιο? Αραγε θα δουλευει σε αλουμινιο?(Defenter 90)
Φίλε xiskos γειά,
CO2 μπορείς να βρεις σε κατάστημα που πουλάει βιομηχανικά αέρια και μερικές φορές και σε καταστήματα με προϊόντα υποβοήθησης ασθενών.
Εχουν συνήθως οξυγόνο αλλά και διοξείδιο.
Το θέμα είναι αν μπορούν να το δώσουν σε τόση πίεση. Αν θέλεις το ψάχνω μιά και δίπλα στο πατρικό της συζύγου μου υπάρχει τέτοιο μαγαζί και αύριο μπορώ να περάσω να ρωτήσω.
Τώρα για το αν δουλεύει η διαδικασία αυτή σε αλουμίνιο από Land Rover.
To δοκίμασα σήμερα καθώς, δόξα τω Θεώ, από λακκούβες και ζουλήγματα στο αμάξωμα οι καμήλες έχουν μπόλικα.
Μία λακκούβα από τακούνι μπότας ακριβώς επάνω από την εξωτερική κλειδαριά της πόρτας οδηγού στην καμήλα του 1994 (ελληνική ομάδα της χρονιάς αυτής) έδειξε αρκετή βελτίωση.
Μία άλλη λακκούβα από ζούληγμα με το χέρι δεν έδειξε κάποια διαφορά.
Λακκούβα από χτύπημα σε βράχο δεν βελτιώθηκε. Ειναι βέβαια αρκετά εκτετεταμένη και έχει κάνει και γωνίες.
Μερικές σημειώσεις για τις διαδικασίες και τα υλικά που ακολουθήθηκαν σήμερα.
1. Δεν χρησιμοποίησα διοξείδιο καθώς Καθαρά Δευτέρα σήμερα τα μαγαζιά ήταν κλειστά (διοξείδιο θέλαμε όχι θαλασσινά). Χρησιμοποιήθηκε τριμμένος πάγος (από παγάκια ψυγείου χτυπημένα σε πολύ μικρά κομμάτια με την γνωστή μέθοδος της πετσέτας)
2. Χρησιμοποιήθηκε πιστόλι ζεστού αέρος. Το χρώμα ΔΕΝ έπαθε τίποτε.
Για τον έλεγχο της θερμοκρασίας και την αποφυγή δυσαρέστων εκπλήξεων εφαρμόσθηκε το κόλπο της θέρμανσης της περιοχής και της εφαρμογής υγρού πλυσίματος πιάτων. Οταν αυτό ξεραίνεται/εξατμίζεται πλησιάζουμε στο σημείο διαμαρτυρίας του αλουμινίου και της ζημιάς στο χρώμα.
3. Χρόνος θέρμανσης του σημείου που φάνηκε κάποια διαφορά. Περίπου 3 λεπτά ζεστάματος με το πιστόλι θερμού αέρος σε κυκλική τροχιά για επιφάνεια περίπου ίση σε εμβαδόν με μισή παλάμη ενήλικα.
4. Ο τριμμένος πάγος είχε τοποθετηθεί σε πλαστική σακκούλα και με κυκλικές κινήσεις χωρίς εφαρμογή πίεσης (απλώς να ακουμπά) έδειξε κάποια θετικά αποτελέσματα στην πρώτη (όπως αναφέρθηκε πιό πάνω) περίπτωση λακκούβας. Η λακκούβα υπάρχει ακόμη αλλά είναι σαφώς μικρότερη η κοιλότητα της. Πιθανόν με δεύτερη εφαρμογή της τεχνικής/διαδικασίας αυτής να βελτιωθεί περαιτέρω.
----------------
Σημείωση.
Θα πρέπει να αναφέρουμε ένα πράγμα το οποίο διαφοροποιεί ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένα τα εξωτερικά στοιχεία φανοποιίας του αμαξώματος των LR της γενιάς των δικών μας.
Το κράμα αλουμινίου που χρησιμοποιείται έχει αρκετά μεγάλο ποσοστό μαγνησίου. Τα παλαιότερα χρόνια το ποσοστό αυτό ήταν ακόμη μεγαλύτερο καθώς ήταν στην ουσία αεροπορικό κράμα και υπήρχε ανάγκη να έχει μερικά ειδικά χαρακτηριστικά. Να είναι άκαμπτο, να είναι ελαφρύ, να μην οξειδώνεται και να καίγεται εύκολα. Το μαγνήσιο βοηθούσε σε όλα αυτά και μάλιστα ακόμη αν δείτε LR να καίγεται θα διαπιστώσετε ότι στην ουσία το αλουμινένιο του τμήμα λειτουργεί ως τροφή για την φωτιά.
Στα δικά μας χρόνια το ποσοστό μαγνησίου έχει μειωθεί. Για το λόγο αυτό και τα εξωτερικά τμήματα φανοποιίας των LR στην εποχή μας είναι πιό εύκαμπτα και οξειδώνονται πιό εύκολα.
Οσο πιό εύκαμπτα όμως και να είναι δεν έχουν την ελαστικότητα και την "μνήμη" που έχει η απλή σιδερένια λαμαρίνα. Το αλουμίνιο έχει την τάση να ξεχειλώνει και δυστυχώς από ότι φάνηκε από το σημερινό πείραμα μάλλον η εφαρμογή της τεχνικής/διαδικασίας πυράκτωσης/υψηλής θερμοκρασίας και ξαφνικής εφαρμογής πολύ χαμηλής θερμοκρασίας δεν θα δουλεύει σε όλες τις περιπτώσεις.
Να σημειώσω όμως ότι η τεχνική αυτή λειτουργεί ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ σε περιπτώσεις σπειρωμάτων από σίδηρο ή σιδηρούχα κράματα τα οποία έχουν σκουριάσει (βίδες, παξιμάδια, τυφλά παξιμάδια κλπ)
Πυράκτωση με φλόγιστρο και μετά κρύωμα με απλό νερό βρύσης και το σπείρωμα ξεμπλοκάρει ΑΜΕΣΩΣ.
Αυτό το κάνω χρόνια τώρα και πάντα δουλεύει (πρώτη φορά το δοκίμασα το 1996 όταν έκανα την ανακατασκευή της πρώτης μου καμήλας και είχα πρόβλημα με τις βίδες της εμπρός ποδιάς προστασίας για τις μπάρες τιμονιού. Δούλεψε αμέσως και μου έσωσε ώρες δουλειάς για να τροχισθούν τα παξιμάδια που ήταν συγκολλημένα).
Χαιρετώ