Την Κυριακή, όπως κατέβαινα από ένα στενό, πολύ κατηφορικό και γεμάτο πάγο δρόμο, σιγά - σιγά, αισθάνομαι (εγώ και οι υπόλοιποι 5 συνεπιβάτες μου) έναν πολύ δυνατό κρότο που συνοδευόταν από μία ώθηση... Το ευτύχημα είναι ότι κατάφερα να σταματήσω το αυτοκίνητο στα ίσια επάνω στον πάγο και χωρίς να ακουμπήσω τα παρκαρισμένα δεξιά και αριστερά του στενού αυτού δρόμου αυτοκίνητα.
Κατεβαίνοντας, αντίκρισα ένα καινούριο (μέχρι πριν λίγα λεπτά) opel astra χωρίς μπροστινό προφυλακτήρα, στραπατσαρισμένο καλά, από κάτω έτρεχαν παραφλού και λάδια και από πάνω ατμοί.... Γυρίζοντας το βλέμμα μου στο καμάρι μου, είδα ότι είχα αποκτήσει έναν ακόμη προφυλακτήρα που στηριζόταν στο πίσω σκαλοπάτι μου και μία πολύ μικρή γρατζουνιά στον δικό μου προφυλακτήρα παρόλο που μου ήρθε κατ εκτίμηση με πάνω από 50 Km/h.
Ο Αλβανός οδηγός του (που δεν έφερε και δίπλωμα) κυκλοφορούσε χωρίς αλυσίδες και αποφάσισε να κατέβει αυτή την πραγματικά πολύ απότομη κατηφόρα που ήταν καλυμμένη από χιόνι και πάγο χωρίς να υπολογίσει τίποτε. Αν αντί για το δικό μου τερατάκι, ήταν κάποιο κοινό ΙΧ, αν του έφευγε στο πλάι που παίζανε παιδιά με το χιόνι, αν έριχνε εμένα σε άλλα αυτοκίνητα ή κάποιον πεζό...
Τέλος πάντων, τέλος καλό, όλα καλά, και καλά που βρέθηκα μπροστά του και τον σταμάτησα γιατί σίγουρα θα είχε γίνει δυστύχημα..
Θα προσπαθήσω να ανεβάσω φωτο...