Αντε να πώ και εγώ μια δική μου ή μάλλον η μοναδική καλή τούμπα που έχω φάει στο χώμα.
1988 στην Μυτιλήνη φαντάρος.Εχω πάρει το XR200 ενός φίλου και έχω πάει στον Μόλυβο βόλτα Σάββατο απόγευμα από το Μανταμάδο που υπηρετούσα.Υπόψιν ότι δεν είχα εμπειρία οδήγησης μοτοσυκλέτας πέρα από μια βόλτα για 500 μέτρα με ένα chally με ταχύτητες.
Φίλος μου..Ξέρεις να οδηγάς?
Εγώ....Τι λές ρε στραβάδι,εγώ δεν ξέρω?
Το παίρνω το XRακι και φεύγω για Μόλυβο....στον δρόμο προσπαθώ να μάθω να οδηγώ..καναδύο φορές παραλίγο να φάω καπάκι...αλλες δυοτρείς πάω να φύγω στον γκρεμό....τελικά φτάνω στον Μόλυβο.Μετά το μπανάκι,το φαί,καφέ και τα λοιπά παίρνω τηλέφωνο γύρω στις 21.00 στο φυλακιο που ήμουν αρχιφύλακας να δώ τι γίνετε.Τρέχα μ@λ@κα μου λένε...στις 24.00 θα μας κάνει έφοδο ο ταξίαρχος.
Φεύγω σφαίρα...έλα όμως που έχει μπλόκο η τροχαια στον δρόμο....
Εγώ δίπλωμα δεν έχω..οπότε την κάνω και φεύγω...και αρχίζει το κυνηγητό με έναν μπάτσο με ένα DT200
Mετά από 4-5 χιλιόμετρα κυνηγητού μου καίγεται το φώς από το XR οπότε και με πιάνει ο μπάτσος.
Μπάτσος....Ρε νόμιζες ότι θα μου ξεφύγεις?
Εγώ....Ειμαι φαντάρος και έχει έφοδο στο φυλάκιο μου για αυτό έφυγα
Μπάτσος...Ρε άστα αυτά..περίμενε τώρα να έρθει το τζίπ να σε πάμε μέσα
Εγώ....
Ερχεται το τζίπ με πάνε στον Αστυνομία..αρχίζουν τις φοβέρες κτλ...και τελικά με αφήνουν αλλά η ώρα έχει πάει 22.30 και εγώ είμαι ακόμα στον Μόλυβο και χωρίς φώτα στο XR.
Πάω αγοράζω έναν φακό και τον βάζω μπροστά στο φανάρι και ξεκινάω του σκοτωμού....το τι αεροπλανικά έκανα στον δρόμο δεν περιγράφετε
να μπαίνω σε στροφή με πλαγιολίσθηση και να βγαίνω με σούζα...(χωρίς να το θέλω βέβαια γιατί ήταν η πρώτη φορά που οδηγούσα) και χωρίς να πολυβλέπω το δρόμο (ευτηχώς είχε φεγγάρι)
Αφού δεν σκοτώθηκα....
Μετά πολλά....σε κανά 5-6χιλιόμετρα πλησιάζω στο φυλάκιο...και εκεί που μπαίνω σε μια στροφή βλέπω απέναντι μου ενα αγροτικό με 150 φώτα αναμένα(ξέρετε.. αυτά που βάζουν προβολείς και στον ουρανό) και ξαφνικά δεν βλέπω τίποτα από το τύφλωμα και την σκόνη.
Και φεύγω ευθεία...σκάω σε ένα βράχο και φεύγω πάνω από τον βράχο σαν τον superman
...σκάω κάτω...ανάμεσα σε βράχια....με βράχο δίπλα στο κεφάλι..ανάμεσα στα πόδια..κάτω από την μασχάλη.....μιλάμε για την απόλυτη κ@λοφαρδία...
λές και ήταν τοποθετημένοι οι βράχοι και με περίμεναν να πέσω ανάμεσα τους.
Αρχίζω να ψάχνω τι χέρι-πόδι μου λείπει
....τίποτα...όλα στην θέση τους...εκτός από τα παπούτσια
.....ρε που είναι τα παπούτσια..αντε να τα βρείς στο σκοτάδι...με τα πολλά τα βρίσκω πετεμένα κανά 20αρι μέτρα παραπέρα,ευτηχώς που είχε φεγγάρι.
Πάω στο μηχανάκι....έχει γίνει σαν ανάποδο γαμώτο
τα πηρούνια στραβωμένα,το τιμόνι τα ίδια....αστα να πάνε...ωρεεεε θα γνωρίσω τον έρωτα σήμερα από τον φίλο μου σκέφτομαι
Μετά από καμμιά 20αρια μανιβελιές πήρε μπροστά αλλά το γκάζι ήταν κολλημένο...και πήγαινα τώρα με το γκάζι κολλημένο, με στραβό μηχανάκι
και εγώ να γελάω από την όλη φάση.
Τελικά πέρασα και τον Ταξίαρχο στον δρόμο πρός το φυλάκιο
Από τότε...δόξα τον θεό δεν έχω ξαναπέσει στο χώμα..εκτός από σταματημένος σε μονοπάτι
...που μάλλον δεν πιάνετε για τούμπα