Δημοσιεύτηκε: 11 Μάιος 2005, 09:09
Λίμνη Κερκίνη χειμώνας του 1998. Κάνουμε τον γύρο της λίμνης γιατί ψηλά έχει χιόνια. Στην Δυτική πλευρά της μετά την πτώση της στάθμης έχει δημιουργηθεί ένα υπέροχο τοπίο. Ίσιο, ανοιχτό και με μαλακό χορταριασμένο χώμα. Ότι πρέπει για πολλά. Κατά καιρούς έχει και κάτι κάθετους τούμπους που είναι ότι πρέπει για άλματα (από τότε δεν τα πάω καλά μαζί τους).
Βλέπω ένα τέτοιο και είμαι έτοιμος να απογειωθώ. Πρίν φτάσω όμως εκεί ξαφνικά και εντελώς παράλογα χάνω το μπροστινό και όταν λέω το χάνω εννοώ το χάνω κάτω από τα πόδια μου. Το έχει ΚΑΤΑΠΙΕΙ η γη κυριολεκτικά.
Παντού χόρτο πουθενά νερό ή λάσπη μόνο χόρτο. Ο εγκέφαλός μου αδυνατεί να εξηγήσει παραφυσικά φαινόμενα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα την στιγμή που ήταν έτοιμος να διαχειριστεί άλμα έρχεται αντιμέτωπος με ελεύθερη πτώση. TILT.
Μετά το χάσιμο έρχεται το κόλλημα. Το DR κολλάει λες και χτύπησε σε τοίχο και εγώ βουτάω μπροστά σκάζοντας με το κεφάλι στο χόρτο. Μετά μου είπαν πως τα πόδια μου χτύπησαν το κράνος μου από πίσω. (από τότε πονάω ακόμη στην σπονδυλική όταν αλλάζει ο καιρός).
Μέσα στον πανικό μου για τα ανεξήγητα φαινόμενα που διαδραματίζονται και πιστεύοντας πως θα με καταπιεί κι εμένα η γη αρχίζω να την κάνω μπουσουλώντας από το σημείο μέχρι που σιγουρεύτηκα ότι το έδαφος είναι όπως το ξέρω.
Όλα εντάξει, ας εξηγήσουμε όμως τι συμβαίνει. Λοιπόν το καλοκαίρι οι αγρότες ανοίγουν μεγάλα κάθετα κανάλια γύρω από την λίμνη και όταν η στάθμη ανέβει γεμίζουν με νερό και ποτίζουν τα χωράφια τους. Το χειμώνα όμως το νερό φεύγει και τα κανάλια αποκτούν ένα στρώμα χόρτου και σχετικά σφιχτού εδάφους (όσο να αντέχει το βάρος ενός ανθρώπου) και από κάτω ΤΟ ΧΑΟΣ . Βούρκος βαθής και αδηφάγος. Με το μάτι δεν καταλαβαίνεις τίποτα γιατί έχει το χόρτο και είναι ομοιόμορφο με το υπόλοιπο τερέν.
Το DR είναι μέχρι το ρεζερβουάρ μέσα στη γη όχι (στην λάσπη) και κάθε προσπάθειά μας (3 νοματαίοι) το σπρώχνει ακόμη πιο βαθιά.
Το δέσαμε με σχοινί για να το τραβήξουμε με το XR, πάπαλα.
Ευτυχώς μας είδαν κάτι παιδιά από το διπλανό χωριό και κάλεσαν ένα NISSAN V6 το οποίο ξεκόλλησε το DR με αρκετή προσπάθεια θα έλεγα.
Συμπέρασμα: Τα πράγματα ποτέ δεν είναι όπως δείχνουν...
Βλέπω ένα τέτοιο και είμαι έτοιμος να απογειωθώ. Πρίν φτάσω όμως εκεί ξαφνικά και εντελώς παράλογα χάνω το μπροστινό και όταν λέω το χάνω εννοώ το χάνω κάτω από τα πόδια μου. Το έχει ΚΑΤΑΠΙΕΙ η γη κυριολεκτικά.
Παντού χόρτο πουθενά νερό ή λάσπη μόνο χόρτο. Ο εγκέφαλός μου αδυνατεί να εξηγήσει παραφυσικά φαινόμενα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα την στιγμή που ήταν έτοιμος να διαχειριστεί άλμα έρχεται αντιμέτωπος με ελεύθερη πτώση. TILT.
Μετά το χάσιμο έρχεται το κόλλημα. Το DR κολλάει λες και χτύπησε σε τοίχο και εγώ βουτάω μπροστά σκάζοντας με το κεφάλι στο χόρτο. Μετά μου είπαν πως τα πόδια μου χτύπησαν το κράνος μου από πίσω. (από τότε πονάω ακόμη στην σπονδυλική όταν αλλάζει ο καιρός).
Μέσα στον πανικό μου για τα ανεξήγητα φαινόμενα που διαδραματίζονται και πιστεύοντας πως θα με καταπιεί κι εμένα η γη αρχίζω να την κάνω μπουσουλώντας από το σημείο μέχρι που σιγουρεύτηκα ότι το έδαφος είναι όπως το ξέρω.
Όλα εντάξει, ας εξηγήσουμε όμως τι συμβαίνει. Λοιπόν το καλοκαίρι οι αγρότες ανοίγουν μεγάλα κάθετα κανάλια γύρω από την λίμνη και όταν η στάθμη ανέβει γεμίζουν με νερό και ποτίζουν τα χωράφια τους. Το χειμώνα όμως το νερό φεύγει και τα κανάλια αποκτούν ένα στρώμα χόρτου και σχετικά σφιχτού εδάφους (όσο να αντέχει το βάρος ενός ανθρώπου) και από κάτω ΤΟ ΧΑΟΣ . Βούρκος βαθής και αδηφάγος. Με το μάτι δεν καταλαβαίνεις τίποτα γιατί έχει το χόρτο και είναι ομοιόμορφο με το υπόλοιπο τερέν.
Το DR είναι μέχρι το ρεζερβουάρ μέσα στη γη όχι (στην λάσπη) και κάθε προσπάθειά μας (3 νοματαίοι) το σπρώχνει ακόμη πιο βαθιά.
Το δέσαμε με σχοινί για να το τραβήξουμε με το XR, πάπαλα.
Ευτυχώς μας είδαν κάτι παιδιά από το διπλανό χωριό και κάλεσαν ένα NISSAN V6 το οποίο ξεκόλλησε το DR με αρκετή προσπάθεια θα έλεγα.
Συμπέρασμα: Τα πράγματα ποτέ δεν είναι όπως δείχνουν...