Τα σπιτακια στον δρομο πριν την παραλια ειναι ολα σαν να εχουν βγει απο τα στουντιο της paramount. Τα παντα πεντακαθαρα, τα σπιτακια κουκλιστικα και το σκηνικο θυμιζε Ελλαδα, σε καποιο παραθαλασσιο θερετρο τον Σεπτεμβρη, μονο στην πιο πολιτισμενη εκδοχη του, οπως θα επρεπε να τα εχουμε!
Και επιτελους....παραλία!!
Μιας και οι πυργοι ηταν αδειοι αποφασισα να ανεβω... πραγμα φαινομενικα ευκολο, πρακτικα πολυ δυσκολο ειδικα αν εχεις κατεβασει 1,5 λιτρο μπυρα και μισο βοδι σε μορφη χαμπουργκερ!
τελικα τα καταφερα και ανεβηκα για την απαραιτητη ποζα....
Δυστυχως η ευτυχια μου δεν κρατησε πολυ... τα περιπολα της ναυαγοσωστικης περνανε ολο τον χρονο εκει περα.
Περιττο βεβαια να ειπωθει οτι μολις το ειδα να ερχεται το επαιξα Μιτς Μπιουκαναν (ψυλιαζεστε τι εγινε...) και βεβαια πηδηξα απο τον πυργο αντι να κατεβω την σκαλα. Τοσες φορες τους ειχα δει να το κανουν στην σειρα, ευκολο φαινοταν! Ναι... καλα.... Παιδια η σαβουρδα που εφαγα δεν περιγραφεται. Εσκασα κατω σαν σακι με πατατες, εχασα την ισορροπια μου (μην ξεχναμε το 1,5 λιτρο μπυρας και το χαμπουρκγερ του μισου τονου!) και βρεθηκα φαρδυς πλατυς στο εδαφος. Δεν χτυπησα, αλλα γεμισα παντου με αμμο, στα παπουτσια, στις πισω τσεπες του παντελονιου, στην μπλουζα μεχρι και στο πορτοφολι ειχα αμμο, πηραμε κατι καφεδες μετα και ακομη στο στομα μου κριτσινιζαν οι κοκκοι. (Αρε Σεγγο που με μπλεκεις!!
)