Κοίταζε στο forum και ζαχάρωνε για αρκετές ημέρες την εκδρομή στο Καρπενήσι. Τα συναισθήματα του ήταν διφορούμενα.
Τι είδους άνθρωποι είναι ; Θα μου κάνουν: Και αν δεν μου αρέσουν ; Μήπως είναι ευκαιρία για καινούργιες γνωριμίες και γιατί όχι φιλίες ;
Από την άλλη, τι είδους εκδρομή θα είναι; Τι διαδρομές θα κάνουν ; Θα είναι δύσκολες ; Θα τα καταφέρω ; Φαντάσου όμως πόσα καινούργια πράγματα θα μάθω ; Πόσους καινούργιους τόπους θα γνωρίσω.
Είναι βλέπεις και εκείνο το λευκό ρώσικο τετρακίνητο που το λάτρευε. Μαζί με τα νέα του λάστιχα λάσπης φάνταζε στα μάτια του κούκλα.. Μπορούσε να το χαζεύει ώρες ατέλειωτες.
Τελικά η διάθεση του για περιπέτεια και η περιέργεια του για νέα πρόσωπα και καταστάσεις νίκησαν. Μια απόδραση από την καθημερινότητα ήταν ότι του χρειάζονταν.
Αποφασιστικά, δήλωσε συμμετοχή στην εκδρομή.
Η απογοήτευση δεν άργησε να έρθει. Οι θέσεις είχαν συμπληρωθεί. Δεν ήξερε αν πρέπει να χαίρεται ή να στεναχωριέται.
Οι μέρες πέρασαν , και ξαφνικά σερφάροντας στο γνωστό forum, το βλέμμα του έπεσε σα μαγνήτης στο post “……….. δυστυχώς πρέπει να ακυρώσω τη συμμετοχή μου.»
Αυτή τη φορά δεν είχε ενδοιασμούς και αμφιταλαντεύσεις. Δήλωσε ξανά συμμετοχή, τα σχετικά τηλέφωνα έπεσαν , και νάτος έτοιμος για Καρπενήσι.
Η παραμονή της αναχώρησης έφτασε, οι ετοιμασίες ήταν πυρετώδεις και μια σειρά από αποσκευές βρισκόταν στο καθιστικό του αργά το βράδυ. Οι αρχικές σκέψεις και αμφιβολίες τον βασάνιζαν ξανά.
Και αν δεν μου κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Ούτε που τους ξέρω. Πώς θα περάσει ένα ολόκληρο τριήμερο.
Χωρίς πολύ σκέψη, ο εξοπλισμός του σκι προστέθηκε στις αποσκευές του.
Κοίταξε ξανά τις αποσκευές του φανερά ικανοποιημένος πλέον. Αν δεν μου κάνουν αυτοί οι άνθρωποι τότε ....... το καλό το παλικάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι.
Το ρολόι έδειχνε ήδη 2 μετά τα μεσάνυκτα. Βρίζοντας μέσα του για τις λίγες ώρες ύπνου που το απέμειναν, κοιμήθηκε.
Συνεχίζεται ....................................