Άγραφα 22-23-24 Απριλίου 2005

[taxideytis]

Το Σαββατοκύριακο 23-24 Απριλίου, διοργανώθηκε από την Λέσχη Περιστερίου, με αρχηγό τον Πάνο, άλλη μια επιτυχημένη εκδρομή. Η αναχώρηση είχε ορισθεί στις 19.00 στον Σείριο την 22 Απριλίου.
Προσωπικά είχα αναχωρήσει από νωρίς το μεσημέρι και αργά το απόγευμα έπινα καφέ με φίλους και παλιούς συμπολεμιστές με την πλάτη στο τζάκι και θέα στην λίμνη Πλαστήρα, αναπολώντας τα παλιά και κάνοντας σχέδια για το μέλλον….. Νωρίς το βράδυ αποσύρθηκα καμιά δεκαριά χιλιόμετρα πιο πάνω στη σκηνή μου, παρέα με ένα καταπληκτικό φεγγάρι και μια λίμνη που στραφτάλιζε στο φως του, με τα έλατα γύρω μου να μουρμουρίζουν τον σκοπό τους στο ανεπαίσθητο αεράκι και να χαιρετάνε τα κυνηγάρικα σύννεφα παρέα με το βουητό του ρυακιού στα λίγα μέτρα παραδίπλα μας. Τέλος η ρομάντζα…..Ύπνος, η θερμοκρασία στους 3ο C και στις 07.00 σκουντούσα (!!!) τη σύντροφό μου να σηκωθεί (σημ.Μαρ. με τόση φασαρία που έκανε είχα ξυπνήσει από τα άγρια χαράματα χωρίς λόγο!) διότι στις 08.00 ή 08.15 είχαμε ένα ραντεβού κάπου στην περιοχή. Αμ δε.
Για πρώτη φορά ο Πάνος άργησε. Ήρθε στις 09.00 και ο λόγος γνωστός……
Συμμετείχαν στο κομβόι …(1) Πάνος (Vitara), (2) Μιχάλης (Vitara), (3) η αφεντιά μου (Niva), ο (4) Νίκος (Cherokee), o (5) Σπύρος (Galloper) πρόεδρος BRAT, με πλήρη οικογένεια, ο (6) Γιώργος (4runner), o (7) Βαγγέλης (Land Rover μακρύ, από τα τελευταία αστυνομικά), και ουραγός (8) Οδυσσέας με Jimny….
Επειδή η λεπτομερής καταγραφή των διαδρομών θα μου πάρει πολλές σελίδες, θα προσπαθήσω να τις δώσω περιληπτικά. Μπελοκομύτης (εκεί, έχει πολύ καλό χοιρινό πρασοσέλινο), με κατεύθυνση Καρβασαράς και στόχο τα Τρία Σύνορα. Δυο τρεις χιονούρες και κατάσταση χιονιού πάγος. Δεν έσπαγε. Τσάπα και κασμάς και αυτά με δυσκολία. Περάσαμε για να πέσουμε σε βράχο μεγέθους κοντέινερ και τέλος….. πίσω… Αχ αυτά τα μεγάλα και βαριά οχήματα…. να περνάνε από στενά περάσματα να βλέπεις το χώμα να φεύγει στο γκρεμό από κάτω και να λες…. θα ξαναπεράσω εγώ από δω;…. άσε που δεν στρίβουν πουθενά και πρέπει να βρεις πλατεία;;;; Πίσω, κατεύθυνση Έλατος και ανάβαση για το πέρασμα του Αγίου Νικολάου, Βραγγιανά…. και κατεύθυνση Άγραφα (το χωριό). Δυο τρεις στάσεις για φωτό, και εκεί, πριν την γέφυρα του Αγραφιώτη, μια καλή κατολίσθηση… Και ω! του θαύματος, από την γωνιά σκάει μύτη τερατώδες ερπυστριοφόρο, και με τρεις κινήσεις έκανε τον δρόμο γυαλί…… Άγραφα καφές… όλο καφέδες είχε αυτή η εκδρομή (βλέπε τελευταίο μέρος)…. και ανάβαση στη Μορφορράχη με προορισμό την Μαυρομάτα ή την Νεράιδα… όπου βγούμε τέλος πάντων… Στην ράχη μένουν τα βαριά… είχαμε και ένα λάστιχο στο Land Rover το οποίο αλλάζεται, και συνεχίζουμε ο Πάνος, εγώ και ο Νίκος…. Πέρασμα…. το χιόνι δεξιά 3 μέτρα σε στρώματα και ανάμεσα να στάζει νερό... άρα επικίνδυνο για χιονοστιβάδα… και το χάος από αριστερά…. μένω κάπου ανάμεσα όταν αρχίζει να χάνεται η επικοινωνία με τους υπόλοιπους και οι δύο συνεχίζουν για κάμποσο, μέχρι να φτάσουν το μηχάνημα που καθάριζε το δρόμο στην μέση… και από κει και πέρα δεν πήγαινες ούτε με τα πόδια…. πίσω στους υπόλοιπους και επιλέγουμε την δεύτερη κατεύθυνση της Νεράιδας… Καμάρια.. και στη διαδρομή συναντάμε αγροτικό που μας λέει ότι είναι ο χειριστής μηχανήματος που ανοίγει το δρόμο… ο οποίος έχει πέσει. Περνάμε από φανταστικούς καταρράχτες, φωτογραφίες και βόλτες για ντους και φτάνουμε το μηχάνημα. Ακόμα εκεί συναντούμε ζεύγος με ΚΙΑ που και αυτό έψαχνε τη Νεράιδα….. και σταμάτησε γιατί μετά το μηχάνημα υπήρχαν βράχοι στο οδόστρωμα…. Γιώργος, Μαργαρίτα και ‘γω προσπερνάμε μηχάνημα και μετακινούμε βράχους με τον εργάτη του αυτοκινήτου για να ανοίξουμε το δρόμο για τους λοιπούς χασομέρηδες…. και φτάνουμε σε τριπλό έλατο που έκοβε τον δρόμο….
Ο αγριόγατος….
Η Μαργαρίτα φεύγει μπροστά για ανίχνευση του δρόμου περίπου ενός δεκάλεπτου, και ενώ τα αλυσοπρίονα δεν ακούγονταν πια, σε μια στροφή του δρόμου πέφτει πάνω σε αγριόγατο που ήταν αραχτός και χουζούρευε ξύνοντας την πλάτη του, στη μέση του δρόμου. Δεν κατάφερε να τον βιντεοσκοπήσει, απλά τον παρακολούθησε για 5-6 δευτερόλεπτα μέχρι που μια ελάχιστη κίνησή της ένα πετραδάκι στο πόδι της, την έκανε αντιληπτή και απλά ο αγριόγατος εξαφανίστηκε, με μια και μόνη κίνηση. Ήταν πολύ τυχερή, μια φορά στην ζωή σου μπορείς να δεις τέτοιο ζώο, το οποίο τελεί υπό εξαφάνιση, και τελικά όλα τα καλά ή κακά καμιά φορά τυχαίνουν μόνο στους ανιχνευτές…. (σημ.Μαρ. ο αγριόγατος είναι ένα ζώο λίγο πιο μεγάλο από τις οικιακές γάτες, γύρω στα 7 με 8 κιλά θα έλεγα, κεραμιδί με πορτοκαλί και μαύρες ραβδώσεις, μικρά μυτερά αυτιά και φουντωτή ριγωτή ουρά σαν ρακούν κάπως…..η ουρά του, όχι ο ίδιος. Μετάνιωσα οικτρά που δεν είχα μαζί μου κάμερα….άλλη φορά δεν πάω για ανίχνευση χωρίς κάμερα…Άραγε θα ξαναδώ ποτέ αγριόγατο; Από το 1995 που τριγυρνώ πεζή στα βουνά αυτό ήταν το δεύτερο άγριο ζώο που είδα.)

Και μετά πλακώσανε τα τεθωρακισμένα……..
Δύο αλυσοπρίονα στο φουλ και έμπειρος χειριστής ο Μιχάλης, σε μια ωρίτσα μέσα καθαρίζει τον δρόμο…. το δεύτερο τά ’παιξε στα 3 λεπτά λειτουργίας του… περνάμε και μετά από συνεχή δύσκολα περάσματα αφήνουμε πάλι τα βαριά πίσω και συνεχίζουμε Πάνος και εγώ για να καταλήξουμε σε άλλη τερατώδη κατολίσθηση…. μίνι σύσκεψη με τον Πάνο…. ναι, περνάμε με μια ωρίτσα δουλειά, αλλά η ώρα είναι ήδη 18.00 (έξι), και ήδη ακούγονται φωνές πείνας….. εγκαταλείπουμε και επιστροφή από τα ίδια με κατεύθυνση Καστανιά…. πιάνουμε άσφαλτο και εκεί … χάνομαι…
Προσπάθεια να αναγνωρίσω το μέρος δεν αποδίδει, ντρέπομαι να ρωτήσω και ξαφνικά μια γνωστή διασταύρωση… και η απορία μου λύθηκε… καλοκαίρι του 2002(;) ήταν όλα χώμα… γμτ… όλα άσφαλτος θα γίνουν; Καστανιά, και ο Βαγγέλης πάει για Καρδίτσα για το λάστιχο. Πίνω μια γρήγορη coca cola, βενζίνη, και πάλι στο γνωστό αραχτό σημείο με το φεγγάρι στα μάτια μας…… μερικά τηλέφωνα με Αθήνα (ο Metalaxe μαζεύει τους Nivaκηδες), και Βόλο ο Firelord και Michaelbm αδυνατούν να έλθουν αύριο…. μάλλον τον δεύτερο δεν τον αφήνει η γυναίκα του, (η μπορεί και να φοβήθηκε τα βουνά μας) και ήθελα να τον τεστάρω για μέλος του brat, ας είναι, θα τον τσεκάρει ο γενικός κομισάριος και εκπρόσωπος εκεί, ένα γρήγορο και απολαυστικό δείπνο και ύπνος……
Ξύπνησα στις 07.00 ως συνήθως… καυτός καφές και απόλαυση των πρωινών τιτιβισμάτων των πουλιών. Αναχώρηση στις 08.30 και στις 09.10 στον ξενώνα. Ο Πάνος χαρούμενος που δεν ήλθαν τελικά οι 2, και αναχώρηση με κατεύθυνση Σαραντάπορο και από ‘κει Νεράιδα…. και ο καλός και γραφικός χωματόδρομος έχει μετατραπεί σε απαίσιο και τεράστιο ασφαλτόδρομο με ήδη χαλασμένη άσφαλτο και πέτρες στην μέση του δρόμου… κατεύθυνση γενική Μαυρομάτα… μέσω Ταυρωπού…. και μετά από αλλεπάλληλες διασταυρώσεις και πισωγυρίσματα… όπου τρία αυτοκίνητα, ένα δύσκολο και στενό πέρασμα με πάλι τα βαριά και μακριά ζορίζονται, όλα καλά τελικά, Πάνος, Μιχάλης και εγώ φεύγουμε και ψάχνουμε και οι βαρείς και βενζινοβόροι απολαμβάνουν το τοπίο. Τελικά εκείνο που μέτρησε σε αυτή την εκδρομή είναι οι ανιχνευτικές πορείες…. τρία αυτοκίνητα πάντα καθαρίζουνε τον δρόμο για να περάσουνε οι άρχοντες, τρομάρα τους, φτάνουμε σε κατολίσθηση, δυο ωρίτσες δουλειά λέμε είναι…. που και πέρυσι όπως είπε ο Πάνος ήταν εκεί, την αφήνουμε και κατεβαίνουμε στον Ταυρωπό με τα πόδια, το μέρος φανταστικό…. αλλά ο δρόμος δεν οδηγεί απέναντι… η απόφαση παίρνεται επί τόπου: αποφασίζεται εξόρμηση (*) για άνοιγμα του δρόμου και κατασκήνωση όλο το υπόλοιπο σαββατοκύριακο στο ποτάμι…. φωτιά μάσα και τα συναφή. ΑΚΟΥΕΙ ΤΟ ΒRAT;…. και μετά πάλι στους υπόλοιπους, που ως συνήθως χαζολογούσαν και να μας λένε από το cb που βλέπανε το δρόμο από ψηλά με τα κιάλια δεν περνάει, δεν περνάει, να γυρίσουμε πίσω και εμείς να περνάμε, τελικά γυρίσαμε και καταλήξαμε σε ιχθυοτροφείο πέστροφας με όμορφη κρεμαστή πεζογέφυρα πάνω από το ποτάμι, όπου και καταναλώνουμε αρκετό χρόνο χαζεύοντας οι μεν και οι λοιποί ψάχνοντας τρόπο να περάσουμε το ποτάμι καθότι απέναντι υπήρχαν ίχνη δρόμου…. μια γρήγορη μικρή εξερεύνηση από Πάνο-Μιχάλη και ξαναφεύγουμε…. παίρνουμε το δρόμο προς Φουρνά και από το Σπίτι του Διαβάτη χωματόδρομο που βγάζει προς άσφαλτο μετά από 20χλμ και κοντά στο βενζινάδικο, γιατί οι βαριοί κοντεύουν να μείνουν…. Μόνος άνετος ο Βαγγέλης που φουλάρισε όταν πήγε να φτιάξει το λάστιχο στην Καρδίτσα… και έχει και μπιτόνι ρεζέρβα… (όπως και εγώ άλλωστε). Επικεφαλής και με βάση τα χιλιόμετρα του χάρτη κυλάμε σε έναν δρόμο γεμάτο βελανιδιές και έλατα…. βατός, βατότατος, γρήγορος χωματόδρομος θα έλεγα μέχρι που βγαίνουμε άσφαλτο. Αρκετές διασταυρώσεις, τοπίο ενδιαφέρον, δρόμοι που φαίνονται στις πλαγιές… αξίζει να ψαχτούν όλοι οι δρόμοι καλοκαίρι, με κατασκήνωση όπου νυχτώσουμε…και οι συμμετοχές και για αυτή την εξόρμηση είναι ανοικτές …ακόμα (**)
Άσφαλτος πια και κατεύθυνση Άγιο Γεώργιο όπου και υπάρχει βενζινάδικο για γέμισμα ρεζερβουάρ…Φευ! είναι κλειστό. Στα επόμενα 3,5 χλμ όμως μας είπαν πως είναι ανοιχτό. Φεύγουμε μπροστά καθώς δεν έχουμε άμεση ανάγκη βενζίνης. Επικοινωνία με Fyz και Chrisva που είναι Καμένα Βούρλα και μας περιμένουν για καφέ…Εγκαταλείπουμε το κομβόι και μπαίνουμε Καμένα Βούρλα.. μετά έρχεται και ο Galloper παγωτό….καφές…κουβεντούλα.. Επιστροφή προς Αθήνα…και ω! δεύτερο θαύμα…πετυχαίνουμε Βαγγέλη, Γιώργο, Οδυσσέα που είχαν σταματήσει λίγο παρακάτω… Κανονικό κομβόι πλέον πλήν Πάνου, Μιχάλη και Νίκου (πάντα και μόνο με τον αρχηγό ο Νίκος) και κατεύθυνση Αθήνα. Επικοινωνία με Metalaxe και μας περιμένει για καφέ στα Goody’s στον Άγιο Στέφανο…. Πάμε όλο το κονβόι παρέα…και γίνεται μια καλή σύμπραξη BRAT και μελών της λέσχης.
Ε, μετά από τόσους καφέδες είπαμε να μας δει και το σπίτι μας…

Μίνι ανασκόπηση [από Μαργαρίτα]: Ήταν μια καλή βολτούλα πάνω σε άρτι ανοιχθέντες δρόμους, όμορφο ανοιξιάτικο τοπίο, ανθισμένα δέντρα με άφθονη αλλεργική γύρη και καταπληκτικούς καταρράκτες. Ό,τι έπρεπε για όλη την οικογένεια. Οι μη καθαρισμένοι δρόμοι, όχι ότι δεν περνιόνταν από τα τετρακίνητα, αλλά ήθελαν μια δυο μέρες παραπάνω και επιτόπου κατασκήνωση για διαμόρφωση του τοπίου…. μόνο οι νομαρχίες να φρόντιζαν ώστε στα χωριά με κάτω από 50 μόνιμους κατοίκους να υπάρχουν πολύ καλοί χωματόδρομοι και όχι άσφαλτος….και πιο οικολογικό θα ήταν και πιο οικονομικό από πλευράς συντήρησης… φτάνει πια η άσφαλτος…. το να ασφαλτοστρώσουμε το σύμπαν δεν είναι πρόοδος, είναι οικολογική απερισκεψία.
Άντε και Καλές Γιορτές!!!!

(*) Υπάρχουν ανοικτές συμμετοχές ( σκάψιμο, σκάψιμο και πολύ αραλίκι δίπλα σε
ποτάμι. Σαν διοργανωτές δεν εγγυόμαστε για το αραλίκι).
(**) Καλοκαιρινό γρήγορα ψάξιμο με πολύ οδήγημα σε όμορφα τοπία και εγγυημένα όμορφες βραδιές δίπλα σε φωτιά. Οι σπαστικοί και οι ξερόλες δεν γίνονται δεκτοί γιατί ενοχλούν εμάς που τα ξέρουμε όλα…..

[Metalaxe]

Όπως πάντα η περιγραφή σκίζει και μετά από τις εντυπώσεις που άκουσα και από τον Galloper είμαι σίγουρος οτι η εκδρομή ήταν καταπληκτική
Μπράβο σε όλους, πάντα τέτοια