Aπό εδώ ξεκινήσαμε
Σκοπός μας να δραπετεύσουμε από το χάος του <πολιτισμού> και να αλωνίσουμε την Εύβοια
Το μόνο που χρειάστηκε για να οργανωθεί η φάση ήταν ένα..πάμε?....ΠΑΜΕ ΠΑΜΕ!!!!
Οπότε φύγαμε για Ferry...
Mε την αποβίβαση στην Ερέτρια ...γρήγορα γρήγορα να πατήσουμε χώμα...και φυσικά δεν αργισε να γίνει
Μαγευτικά τα βουνά της Εύβοιας και τόσο κοντά μας....
Ανηφορίζοντας τα πανέμορφα βουνά αυτά φυσικά βρεθήκαμε να κάνουμε off-road...
τα 1100 κυββικά μας (600+510 ) ...τρελάθηκαν τελείως...δεν θέλανε ούτε στάση από την χαρά τους....μόνο λίγο μπύρα(βενζίνη) που και πού....
Οπότε και εμείς αποφασίσαμε να μην τους χαλάσουμε χατίρι και να συνεχίσουμε την απόδραση
Μέσα στην τρελή χαρά...... εκστασιασμένοι
πέτρες...πολλές πέτρες ...ανηφορίδια κατηφορίδια...πολύ κέφι....
Να προσθέσω σχετικά με την διαδρομή...πως φίλος μας είχε προσφέρει τις πλοηγικές του ικανότητες ...δινοντάς μου χαρτογαφημένη διαδρομή από Ερέτρια-Κύμη, χώμα, απόστασης σαράντα χιλιομέτρων. Οπως καταλαβαίνετε εμείς δεν είμασταν σε κατάσταση λογική ώστε να κοιτάμε τον χάρτη..αφού όπου βλέπαμε απάτητο ...βουτάγαμε....
Αποτέλεσμα??? Τα 40 χλμ γίνανε 160χλμ!!!
Μόνο που δεν υπολογίσαμε ότι η νύχτα πλησίαζε.........
Με τα πολλά καταφέραμε να βγούμε άσφαλτο και να <πλησιάσουμε> Κύμη κατά τις 22,30 το βράδυ......
Φτάνοντας σε παραλιακό χωριό...τα μοτόρια μας γουργούριζαν από ευχαρίστηση...το ίδιο και οι κοιλιές μας αφού είχαμε ξαχάσει να τις τα'ί'σουμε
1η στάση της ημέρας λοιπόν και έτοιμοι για ανεφοδιασμό....
Τσακίσαμε κάμποσα υπερθε'ι'κά για την στιγμή σουβλάκια...ήπιαμε και μισό κιλό κρασί για να γουστάρουμε και να πάει η σκόνη κάτω (αν κάτσετε ποτέ πίσω από HUSQ 510 φορέστε πανοπλία και ασφυξιογόνα μάσκα...οργώνει!!!) και αποφασίσαμε να ξεκουνηθούμε για να δούμε πώς και πού θα κοιμηθούμε...
Η θερμοκρασία ενώ κατά την δειάρκεια της ημέρας ήταν οκ...το βράδυ αντικαταστήθηκε από την μαμά υγρασία
ξύριζε σας λέωωωωω
Χαλαρά και χαμογελαστά και μετά από σχεδόν 8 ώρες βουνάδας, επιτέλους φτάνουμε σε παραλία της νότιας Εύβοιας...
Ο φίλος μου <τα παίρνω όλα σβάρνα> ως ένδειξη άκρως φιλικών διαθέσεων ως προς τον τόπο που θα μας φιλοξενούσε για ένα βράδυ..αλλά και από την χαρά του...(ή μήπως από το κρασί? ) αποφασίζει να ρίξει ένα αυτοσχέδιο τσάμικο αφιερωμένο στον όμορφο τούτο τόπο
Eπόμενη κινησή μας λοιπόν...στήνουμε στα γρήγορα τον υπεράνετο καταυλισμό μας...
και φυσικά η πιο γλυκιά κούραση έκανε την εμφανισή της
Νυστάζω φώναζε η φάτσα μας και τα κορμιά μας (είχε πάει κιόλλας.....01,00 ξημέρωμα κυριακής...) αλλά το μυαλό μας ήταν σε διέγερση...σκεφτόταν....πόσο εύκολο είναι να περάσεις όμορφα τελικά...αρκεί να το θελήσεις.....
ο ουρανός απίστευτος....εκατομμύρια αστέρια...οι ήχοι...ακόμα περισσότερο....ο ολιγόωρος ύπνος μας....γλυκός....
Ολα πανέμορφα....και είναι μόνο τα μισά...τα άλλα μισά το επόμενο πρωί όπου και συνεχίσαμε να γεμίζουμε το <είναι> μας με όμορφες εικόνες...με μεθυστικές μυρωδιές της φύσης.....και ότι άλλο μπορεί να οριστεί με λέξεις...
Η συνέχεια της περιπέτειάς μας...το επόμενο πρωί