από mike1962 » 11 Φεβ 2006, 03:47
Την Κυριακή, 26/2/2006 είναι το μνημόσυνο 40 ημερών από το Θάνατο της αγαπημένης μου Ελένης.
Δεκατέσσερις μήνες σκληρής και άνισης μάχης με μια ‘ανίατη’ μορφή καρκίνου. 14 μήνες η Ελένη έδωσε τον αγώνα της και βίωνε καθημερινά την αγωνία για την ζωή της. Εγώ 14 μήνες είχα τη δική μου μάχη να της προσφέρω ποιότητα στη παράταση της ζωής της που της πρόσφερε η χημειοθεραπεία.
Το Νοέμβριο του 2004 εγκαταλείψαμε το trial raιd της Ροδόπης όταν μετά από 10 ώρες διαδρομής η συνοδηγός μου δηλώνει εξαντλημένη και με πόνους δυνατούς στη πλάτη. Επιστροφή στη Θες/νικη και μετά από λίγες ημέρες εξετάσεις και τα τραγικά νέα στα τέλη του Νοέμβρη. Μεταστατικό μελάνωμα, στη κοιλιακή χώρα (συκώτι, σπλήνα…..) Υάλωση πνευμόνων …. κάτι ίχνη και στα οστά Πρόβλεψη επιβίωσης…. 4% των ασθενών αντέχουν 3-5 χρόνια στα όρια του στατιστικού λάθους ή του θαύματος, ……..χωρίς καμία χημειοθεραπεία 1-2 μήνες, ……..το πιο πιθανό να ζήσει λίγους μήνες. Τη να πεις στον άνθρωπο σου, όταν μάλιστα ζούσε 4 χρόνια με το μελάνωμα (από το 2000) και φυσικά είναι σε όλα ψυλλιασμένος.
Είναι δύσκολο να ζεις με το φόβο του καρκίνου, λαγοκοιμάσαι, ή όπως κάποιοι λένε κοιμάσαι με τα παπούτσια πάντα είσαι έτοιμος…. Ο γιατρός συγκεκριμένος ο στόχος μου είναι η παράταση της ζωής της, λίγοι μήνες αν ανταποκριθεί, αν αντέξει…αν …..και σε μας ένας επίσης σκληρός στόχος, η παράταση αυτή να είναι ποιοτική. Ποιοτική παράταση ζωής ενός… μελλοθανάτου. Πρέπει να θυσιαστείς και εσύ αν θέλεις να δώσεις λίγες πινελιές ποιότητας, όμως αλλά αυτά είναι μονόδρομος, και η πορεία του δεδομένη.
Η συνοδηγός μου τώρα πια γίνεται οδηγός και οδηγεί τη κούρσα της ζωής της. Εγώ συνοδηγός, να τη οδηγώ σε ευχάριστες διαδρομές. Ακούγεται περίεργο αλλά ζήσαμε όμορφα, συμβιβασμένοι, όσο γίνεται, με την ιδέα του καρκίνου, ζήσαμε πολύ καλά μέχρι τον Αύγουστο. Θυμάμαι κάποιες Τετάρτες (κάθε Τετάρτη έκανε χημειοθεραπεία) μετά τα χημικά φεύγαμε για το εξοχικό και το απογευματινό μπανακι στη θάλασσα, όταν στη παρέα έλεγε ότι το πρωί έλειπε γιατί έκανε την χημειοθεραπεία της οι φίλοι μας πάγωναν, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι μπορεί να ζει έτσι κάποιος που είναι τελευταίο στάδιο με καρκίνο και κάνει χημειοθεραπείες.
Φτάσαμε κοντά στην ίαση το Φλεβάρη αλλά σε 2 μήνες ήρθε η επιδείνωση (έτσι είναι το μελάνωμα). Φτάσαμε κοντά στην Ίαση τον Ιούλη με το εμβόλιο(MDX -010), αγωνία να γίνει δεκτή στη ομάδα που θα γίνει εφαρμογή το πείραμα. Τρελή χαρά όταν κλείσαμε το ραντεβού στο LA. ΤΡαγικο δέκα πέντε μέρες πριν την συνάντηση με το γιατρό στη Αμερική για το εμβόλιο (φάση 3 και πολλά υποσχόμενο από προηγούμενες εφαρμογές) ήρθε η τραγική επιδείνωση.
Εγκεφαλικές μεταστάσεις μελανώματος. Τέρμα κάθε ελπίδα, δεν υπάρχει κάτι, δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα. Ο οδηγός είναι στη τελική ευθεία, δύσκολη, πολύ δύσκολη, δυναμώνουμε τις αντοχές μας να πάμε μέχρι τέλους με αξιοπρέπεια, και ας χάσουμε…. Έζησε σε όλη της τη ζωή με αξιοπρέπεια και πρέπει τώρα να της προσφέρω όση αξιοπρέπεια μπορώ περισσότερο.
Με ιδιαίτερη δύναμη και αντοχή, με πίστη τη ζωή γαντζώνεται σε κάθε σημείο και κρατιέται όσο μπορεί. Η νόσος πια έχει αφήσει βαθιά σημάδια …..σε αναπηρικό καροτσάκι…. με επιληψίες,…. να μην βλέπει να….να… να…. Και εγώ να βρίσκω τα λίγα που της δίνουν χαρά ….να επιμένω, ….να προσπαθούμε να ζήσουμε και να χαρούμε.
Στις 21.1.2006 παίρνει την τελευταία της ανάσα, στις 8 το βράδυ και κλείνει τα μάτια της. Την επομένη τη κηδεύουμε στις Μουριές (κοιμητήρια Ροδώνας) στο τόπο καταγωγής της, Ένα τόπο που αρκετά έχω αγαπήσει. ……….
Ο παλιός πυρήνας θα θυμάται την εκδρομή μας σε αυτά τα μέρη, δυστυχώς η Ελένη δεν συμπαθούσε τα off-road, ούτε τη μότο (χασκι) ούτε το τζιπ (ΚΑΙ) και σχεδόν ποτέ δεν ακολούθησε κάποια εκδρομή. Εξαίρεση οι δυο αγώνες μας (Ρούμελη 2004, Ροδόπη 2004) συνοδηγός χάρηκε ιδιαίτερα το κλίμα και την ένταση, διασκέδασε, παθιάστηκε με τον αγώνα αλλά και εκνευρίστηκε με τα λάθη μας.
Την Κυριακή 26/2/2006 στις 10.30 στο Σ.Σ. Μουριών (σιδηροδρομικό σταθμό Μουριών) έχουμε το 40ημερων μνημόσυνο της.
Η εκδρομή που την ίδια μέρα τυχαία ο xtrail διοργανώνει στο ίδιο τόπο στάθηκε η αφορμή για να πω τα παραπάνω στους φίλους από το παλιό πυρήνα που θα αναρωτιούνται γιατί ο mike1962 χάθηκε.
Πιστεύω σε μια άλλη εξόρμηση να συναντηθούμε.
ΥΓ
sorry xtrail να αλλαξα λιγο το θεμα