Τα Σαββατοκύριακα όλο και κάπου ξεδίνω. Δυο-τρεις ωρίτσες τις αφιερώνω για να βασανισω το.... γέρικο κορμί μου. Καβαλάω το γουρουνάκι ρίχνω δυο φάσκελα στις ένοιες της βδομάδας και το πανηγύρι αρχίζει. Μέχρι στιγμής δεν μου τα έχει δώσει στο χέρι, αν εξερέσω έναν κομένο ιμάντα και μια πεθαμένη αλυσίδα
Πάλι καλά!
Ιδού λοιπόν, τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα!