ThAT 2008: Με τα μάτια του πλοηγού - Πρώτη μέρα
Παρασκευή βραδάκι, έχουμε βγει για σουβλακοφαγία στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης.
Πάνω που κατάπινα το δεύτερο, κτυπάει το κινητό, είναι ο Kyr. Μετά τις χαιρετούρες μου σκαει το: Ξέρεις ο Ιωσήφ είναι χωρίς συνοδηγό και είπα μια και ανέβηκες μήπως τρέξεις.
Μπα... έχω ανέβει για να βγάλω φωτογραφίες και .... μπλα-μπλά-μπλά αλλά κοίτα αν δε βρει κάποιον θα πάρω τη φωτό μαζί και θα έρθω.
Την επόμενη μέρα βρισκόμαστε με τον Ιωσήφ και μαθαίνω ότι δεν έχει και δεύτερο αυτοκίνητο η ομάδα μια και ο οδηγός που ήταν να έρθει είχε κάποιο πρόβλημα.
12:00 τελειώνει ο διοικητικός έλεγχος, 12:10 δηλώνουμε συμμετοχή.
Εντωμεταξύ με πιάνουν και αρχίζουν το ψήσιμο:
Καλά με τον Ιωσήφ θα τρέξεις;
Δε φοβάσαι;
Πρέπει να του κλείνεις το γκάζι!
και τα ρέστα που τα ψιλοακούω βερεσέ
Ο Jose έχει ένα ιταλικό tripmaster και χρειάζεται λίγο να βγάλουμε άκρη. Το Batmobile είναι μαλακό και δείχνει ότι όλα θα πάνε καλά. Αυτόματο 4.0l με ψαγμένες λύσεις.
Φτάνουμε στο χώρο των κατατακτήριων και αρχίζουμε το περπάτημα.
Παντού ρωτούν τι έγινε και που είναι το δεύτερο αυτοκίνητο της ομάδας.
Σχόλια από το: Μα καλά θα τον κάνετε μόνοι σας τον αγώνα; Μέχρι το: Σιγά μην τερματίσετε, δίνουν και παίρνουν.
Το Batmobile είναι λίγο μακρύ και θα χρειαστεί ιδιαίτερη τακτική για να καθαρίσουμε:
Take no prisoners!
Έρχεται η σειρά μας: Μπουκάρουμε στην ειδική ενθουσιασμένοι, ο Ιωσήφ οδηγεί και εγώ ανακαλώ τα συμφωνημένα μεταξύ μας πατήματα.
Στριμωχνόμαστε λίγο στις κλειστές αλλά καθαρίζουμε την κατατακτήρια σε 3’26’’ κάνοντας τρίτο χρόνο πίσω από τους Καλαϊτζή-Καλαϊτζή / Παπαδόπουλο-Ταχματζίδη (1οι, 2’51) και τους Ραυτόπουλο-Μπάρλο/Πολίτη-Αλεύρη (2οι , 3:17)
Η δεύτερη ειδική της ημέρας είχε δύο σημεία που η οργάνωση θεωρούσε ότι ήθελαν εργάτη.
Ένα κάπου στη μέση της ειδικής και ένα στο τελείωμα. Ρίχνουμε μια ματιά στο τελείωμα διαλέγουμε πάτημα και το ξεχνάμε, δεν θα έχουμε πρόβλημα εδώ.
Το σημείο στη μέση έχει ένα βαθμό δυσκολίας αλλά τελικά βρίσκουμε την άκρη, θα περάσουμε και εδώ χωρίς εργάτη.
Πράγματι, μπαίνουμε μέσα και δεν αφήνουμε πουθενά. Στο συμφωνημένο σημείο, μπαίνουμε σιγά – σιγά σκοπεύουμε και βουρ.
Είμαστε στην κορυφή: Καθαρίσαμε την ειδική με 2’04 με επόμενο καλύτερο χρόνο το 4’13 των Παππά-Νούσια/Φυτά-Κεχαγιά.
Επιστροφή για φαγητό στη Ν. Φιλαδέλφεια και μετά μεταφερόμαστε στην βραδινή ειδική.
Πανεύκολη για τα πρώτα πληρώματα, όσο η έξοδος από το ποτάμι ήταν ακόμα στεγνή. Περνώντας η ώρα, το νερό βούρκωσε την έξοδο και άρχισαν τα πρώτα κολλήματα.
Οι τελευταίες ομάδες δεν κατάφεραν να το περάσουν, έμεναν στο ποτάμι μη μπορώντας ούτε μπροστά – ούτε πίσω να πάνε και απεγκλωβίζονταν από το αυτοκίνητο της οργάνωσης.
Όταν ήρθε η σειρά μας, όλα τα πατήματα ήταν κατεστραμμένα, οπότε... διαλέξαμε να ορμήξουμε στο μόνο σημείο που δεν είχαν πατήσει μέχρι τώρα στην απέναντι όχθη: Πάνω σε κάτι θάμνους στο σημείο που η όχθη ήταν μισό μέτρο πάνω από το νερό.
Βουτάμε, το Batmobile βρυχάται, σκαμε στην όχθη και πασχίζουμε να ανέβουμε την γλιστερή ανηφόρα.
Τα λάστιχα δουλεύουν και ο Ιωσήφ ζωγραφίζει στην λάσπη. Στρίβουμε με τις πόρτες πλάφ στο τελευταίο πέρασμα στο ποτάμι και κάνουμε μούσκεμα και τον κριτή που περίμενε: 3’04’’ με καλύτερο χρόνο το 2’58 των Τσεκμετζόγλου – Τσιτσιπάνη / Παπαχαραλάμπους – Μπάρμπα.
Κλείνουμε την ημέρα με 514 β.π. και οι πρώτοι από τις ομάδες έχουν 702 β.π.
Αύριο ξεκινά ουσιαστικά ο αγώνας.