Θα ήθελα να θίξω ένα θέμα, που μπορεί να είναι λίγο άσχετο με τη σελίδα μας, αλλά νομίζω πως αξίζει τον κόπο και δεν θα σας κουράσω.
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μου συνέβησαν τρία γεγονότα τα οποία με έφεραν σε άμεση και διαρκή επαφή και συναλλαγή με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και πιο συγκεκριμένα , τον χώρο της υγείας και την ΔΟΥ. Με τον χώρο της υγείας ήρθα σε επαφή όταν έπαθε ελαφρύ εγκεφαλικό ο πατέρας μου και έγινε εισαγωγή σε κρατικό νοσοκομείο, και βαριάς μορφής έρπη ζωστήρα ο πεθερός μου. Και στις δύο περιπτώσεις , χωρίς να έχω κανένα γνωστό, χωρίς να δώσω κανένα φακελάκι, η εξυπηρέτηση και η φροντίδα ήταν από άψογη έως συγκινητική. Από την πιο απλή νοσοκόμα μέχρι τον πιο ειδικό καθηγητή.
Με την ΔΟΥ, ήρθα σε επαφή , όταν χρειάσθηκε να κλείσω το μαγαζί που είχα , και να κάνω κύρια την δεύτερη δουλειά που είχα. Επειδή δεν είχα λογιστή, ανέλαβα μόνος μου όλη την διαδικασία. Από τον πιο απλό υπάλληλο, μέχρι τον ελεγκτή και τον προιστάμενο, όχι μόνο δεν μου έφεραν δυσκολίες , αλλά αντικειμενικά προβλήματα που παρουσιάσθηκαν, εξήντλησαν όλη τη δικαιοδοσία τους για να τα επιλύσουν και να με ξεμπλέξουν. Και πάλι χωρίς γνωστό και ψου ψου.
Μου φαίνεται πως κάτι έχει αρχίσει και αλλάζει στο δημόσιο. Μαζί με τους νέους ανθρώπους που παίρνουν θέσεις, έρχεται και μια νέα νοοτροπία. Να ήμουν απλώς τυχερός? Μπορεί. Πάντως εγώ οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς που με εξυπηρέτησαν και μου στάθηκαν.