Αν εξισώνεις στρατιώτες και αμάχους, πάω πάσο...
Απο εκεί και πέρα όμως; Ο Δαρείος δεν ήταν δυνάστης της περιοχής; Ποιός τον είχε φωνάξει μέχρι τη Μικρά Ασία; Ποιός έφερε τους προγόνους του στα σύνορα της Αττικής;
Στα πεδία της μάχης κινδυνεύεις να σκοτωθείς, όσο κινδυνεύει και ο αντίπαλος. Στις δολοφονικές πράξεις εναντίον αμάχων, στα ολοκαυτώματα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ο εξουσιαστής σκοτώνει χωρίς να κινδυνεύει. Είναι και αυτή μία ασύμμετρη απειλή, ένα είδος τρομοκρατίας. Σίγουρα δεν έχει σχέση με τον πόλεμο.
Στο σκεπτικό σου ο Καραϊσκάκης, ο Κολοκοτρώνης, οι ήρωες της Αλβανίας ήταν δολοφόνοι.
Είναι στα ίσια αυτό που γίνεται σήμερα στο Λίβανο; Τα σκοτωμένα παιδάκια είχαν ποτέ τύχη απέναντι στους εξοπλισμένους σαν αστακούς στρατιώτες και τα μαχητικά αεροσκάφη; Αυτό είναι έγκλημα. Αν είχαν τη δυνατότητα αντίστοιχης άμυνας και βέβαια νίκης θα ήταν πόλεμος. Μην ξεχνάς ότι 12χρονα υπερασπίστηκαν το Βερολίνο τις τελευταίες μέρες του Β' παγκοσμίου πολέμου. Μίλησε κανείς τότε για έγκλημα; Ήταν στρατιώτες, έστω και ανήλικοι.
Όταν ηρεμήσουν τα πράγματα, πήγαινε μία βόλτα στις χώρες που πέρασε ο Αλέξανδρος, ρώτησε γι' αυτόν, να καταλάβεις αν τον θεωρούν κατακτητή η όχι. Θα μείνεις έκπληκτος απο τις απαντήσεις. Απο το σεβασμό που τρέφουν, 2000 χρόνια μετά, στο πρόσωπό του.
Στην Αθήνα δεν υπάρχει λεωφόρος Δαρείου, Αρταξέρξη, Αττατούρκ. Στις πόλεις της Μέσης Ανατολής υπάρχει παντού Λεωφόρος Ισκεντέρ - Μέγα Αλέξανδρου. Αυτό σίγουρα δεν έχει επιβληθεί απο κανένα στρατό, ιδίως του Αγγλογάλλους που κυριαρχούσαν για χρόνια στην περιοχή.