...καιρός να φτιάξουμε τον δικό μας.
Υπάρχουν μερικές φορες που πρέπει να πάρεις αποσταση από τα γεγονότα για να μπορέσεις να εκφέρεις μια γνώμη. Εδώ και πολλές φορες το εχω συζητήσει το θέμα με διάφορα άτομα του χώρου και οι απόψεις ηταν πολλές, άλλες πιο γενικές, άλλες πιο ειδικές.
Είμαι σίγουρος οιτι μερικοι δεν θα συμφωνήσουν με αυτά που θα πω αλλά παρολαυτά ειδικά στο συγκεκριμένο χωρο πιστεύω οτι υπάρχει μια γενικότερη συμφωνία οτι το θέμα τώρα ξεκινάει.
Από χρόνια είχα σκεφτει οτι θα ήθελα να υπάρχει ένα τετοιο είδος αγωνων στην Ελλάδα (RR) και τελικά έγινε πραγματικότητα το 2003, με εναν αγώνα που είχα την χαρα να λάβω να λάβω μέρος. Ο λόγος φυσικά για τα Rally Raid και για την καθιέρωση τους στο ελληνικό αγωνιστικο στερέωμα.
Εδώ και 4 χρόνια εχουν γίνει αρκετές αξιολογες προσπάθεις τοσο απο τον κ.Κατσιμαλή οσο και απο λέσχες στην Ελλάδα οπου έχουν προσπαθησει να φέρουν τον κόσμο κοντα στην φύση και σε ένα πιο οργανωμενο σχέδιο, οσον αφορά στην γενικότερη ενασχόληση με το σπορ.
Παρολαυτά υπάρχει ενδιαφέρον απο πολλές πλευρές, και ο ορισμός του RR απο μονος του είναι πόλά υποσχόμενος για μια χώρα με την γεωγραφική ποικιλία που προσφέρει η Ελλάδα και τα Βαλκάνια, εν γένη.
Σαν πρώτη παρατήρηση επι του θέματος θα πρέπει να αναφέρω οτι σκοπός είναι να δούμε το θέμα σαν σύνολο και οχι σαν μεμονομένα γεγονότα. Με γνώμονα την μακροχρόνια προοπτική και την καθιέωση του σπορ σαν μια διαχρονική αξία θα πέπει πρώτα από ολα αν εξετάσουμε τι είναι αυτο που κανει κάτι να ξεχωρίζει σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Ας κοιτάξουμε τους παγκόσμιους θεσμούς και τις ιδιαιτερότητες τους που τους έχουν κανει τόσο διασημους. Ας δουμε πρώτα την formula 1, το πιο χαρακτηριστικό δειγμα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ο πιο γνωστος αγώνας ειναι φυσικα το Grand Prix του Μονακό, ενας αγωνας που συνδυαζει τοσο την παράδοση, αφου λαμβάνει μέρος εδω και 50 χρόνια στο ίδιο μέρος, οσο και την λάμψη αλλά και τα όμορφα τοπία.
Κύριο χαρακτηριστικο του αγώνα ειναι το χρώμα , ο χαρακτηρας που εχει, και ξεχωριζει.
Κυρίως γιατί κάτι διαφορετικό απο έναν απλό αγώνα σε μια πίστα. Δεύτερο παράδειγμα η πίστα της Ινδιανάπολις, στις ΗΠΑ. Αν και δεν είχε σταθερα την F1, στις υποχρεώσεις της οι αγώνες τον 500 μιλιων που γινόντουσαν εκεί ήταν χαρακτηριστικο παράδειγμα της αμερικανικής φιλοσοφίας αγώνων.
Έδωσαν δε το ονομα τους σε μια κατηγορία μονοθεσίων, Indy cars, ξαναμπήκαν στο ημερολόγιο της F1, χωρίς μεγάλη επιτυχια ομως, λόγω οικονομικών συμφερόντων, αλλά παρόλα αυτά μπηκαν. Η πίστα στην Laguna Seca, στο Los Αngeles, παραδειγματος χαρη, δεν πήρε τον αγώνα και ας είναι πιο συγχρονη και σε πιο «trendy» σημείο.
Ας πάμε και στον «εθνικό» μας αγώνα, το ράλλυ Ακρόπολης. Ένας αγώνας σε μια χώρα που δεν έχει αυτοκινητοβιομηχανία, με μικρό πλυθυσμό, αλλά εχει καταφέρει να είναι απο τους μακροβιότερους, και ελπίζω να μείνει έτσι, ξεπερνώτας σε παρουσία στο Παγκόσμιο ΠΡ, ακόμη και το κλασσικό ράλλυ Σαφάρι.
Ένας αγώνας που το σήμα κατατεθέν του είναι η ακρόπολη των Αθηνών και η σκληρή πραγματικότα που του δίνουν οι ελληνικοί χωματόδρομοι σε συνδυασμο με τις συνθηκες του ξερού και ζεστού καλοκαιριού, το κανούν ένα μείγμα αξιο λόγου.
Αυτός ο συνδυασμός σε συναρτηση με τον κόσμο που εχει κατοχυρώσει το πρώτο ΣΚ του Ιουνίου για το ράλλυ, και είναι έτοιμος να υπομείνει ολη την ταλαιπωρία του πρωϊνού ξυπνηματος, της σκόνης και του περπατήματος σε συνθηκες εξστρατείας δίνουν στον αγώνα μια αξία ξεχωριστή και η απλή θεατές νιωθουν εξίσου σημαντικοί με τους συμμετέχοντες.
Τέλος το rallye Dakar, το χαρακτηριστικοτερο των αγωνων αυτών, αν και δεν έχει καταφέρει να συνδέσει την εκκίση με κάποιο τόπο, εχει συνδέσει τον τερματισμό με την Lac Rose και την πρωτεύυουσα της Σενεγάλης. Η διαδρμή στην Κόκκινη Λίμνη ελάχιστα μπορεί να αλλάξει τα αποτελέσματα στην γενική κατάταξη και ουδόλως ανυσηχει τους αγωνιζώμενους η απόσταση των 3-5 χλμ μετα απο 10,000 ερήμου και δυσκολιών, αλλά όμως όλοι περιμένουμε να δούμε τον γύρο του θριάμβου και βέβαια τα τηλεοπτικά είναι εκεί για να βγάλουν τις απαραίτητες «καρτ ποσταλ» του αγώνα με τα αγωνιστικά σε παράταξη να περνάνε με 120χλμ/ωρα την παραλία.
Αφου λοιπόν είδαμε τα κύρια χαρακτηριστικα μιας πετυχημένης συνταγης, τι άλλο μας μένει παρα να αντιγράψουμε τα στοιχεία και να έχουμε με την σειράς μας ε΄να ωραίο γλυκό.
Δυστυχώς δεν είναι τοσο απλό και μια πετυχημένη συνταγή δεν είναι τιποτα αν η φαντασία και το όραμα των ανθρώπων που δημιουργούν ειναι περιορισμένο. Δεν αναφέρομαι στον κο.Κατσιμαλή ή οποιοδήποτε άλλο ατομο του χώρου, αν αυτο σκέφτεστε, μιλάω γενικα παντα χωρίς να κατακρίνω κανέναν.
Μακροχρόνιος σχεδιασμός λοιπον και οραμα για το συκγεκριμένο ειδος ειναι το ένα ζητούμενο. Δεν ξερω κατα πόσο υπαρχει, πιστευω οτι υπάρχει σε ένα μεγάλο ποσοστο. Τόσο στους οργανωτές όσο και στους αγωνιζώμενους, στους σκληροπυρηνικους.Και αναφέρομαι σε αυτούς γιατι αν δεν ήταν αυτοί δεν θα υπήρχε μια σταθερη, ελάχιστη, ζητηση αρα η οργάνωση δεν θα είχε λόγω υπαρξης!
Το όρμα είναι ίσως απο τους πιο βασικούς παράγοντες αφου είναι αυτό που στην ουσία θα καθοδηγήσει τις υπολοιπες ενέργειες για την καθιέρωση ενός αγώνα. Τι χρώμα θελουμα να έχει, τι να σημαίνει, τι θα δίνει και τι θα παίρνει απο τον κόσμο ο αγώνας και το πρωτάθλημα γενικά.
Δεύτερο σημείο ειναι η εικοποιηση του αγώνα, η συνδεση του γεγονότος με μια σταθερή εικόνα, οπως το Μονακό και το Ακρόπολης, έτσι και εδω θα πρέπει πιστεύω να υπάρχει μια σαφής συνδεση με κάποιο οπτικο στοιχείο. Οι διαδρομές είναι για να βγαίνουν οι χρόνοι και οι πρωταθλητές, οι εκκινησεις και ο τερματισμός ειναι για να βγαίνουν οι φωτογραφίες και να ερχεται ο αγώνας στον κόσμο.
Η εικόνα των αγωνιστικών κατω απο την Ακρόπη, ακομα και αν είναι για το ράλλυ Παλλάδιο, μας φερνει στον νου αμέσως το Ακροπολης και τα συναισθήματα που έχουμε μας ερχονται στο νου.
Η ροζ λίμνη στη Ντακάρ, ως εικόνα ειναι το συναίσθημα της επιτυχίας και της ολοκλήρωσης του αγώνα που εχουν οι αγωνιζώμενοι, και κατα προεκτση εμείς ως θεατές.
Ταυτίζουμε την εικόνα των μηχανών σε μια παραλία να πηγαίνουν ζευγάρια με τον τερματισμό του ράλλυ. Η θάλλασα σηματοδοτεί το τέλος της διδρομής για τον αγώνα και το περασμα της Σαχάρας. Όπως οι Έλληνες μισθοφόροι του Κύρου κατα την «Κάθοδο τον μυρίων» του Ξενοφώντα ανεφώνησαν «θάλαττα, θάλλατα» οπου και σημανε το τέλος της πορειας τους έτσι και εδώ, αν και ο A.S.O. δεν νομίζω να είχε αυτό υπ ‘οψιν του οταν σχεδιαζε τον αγώνα, ο συνειρμός-μεταφορά της αλλάγης του τοπίου με τον τερματισμό της πορείας μεσα απο την ΑΝΥΔΡΗ ερημο στην ΘΑΛΛΑΣΑ, είναι σαφής!
Τρίτο στοιχείο που θα πρέπει να εξετάσουυμε είναι η επανάληψη. Σταθερά επιχρόνια αυτοί οι αγώνες λαμβάνουν χώρα στα ίδια περίπου μέρη, την ίδια περίπου εποχη, το GP του Μονακό ειναι το τελευταίο ΣΚ του Μαΐου, το Ακροπολης το πρώτο ή δευττερο του Ιουνίου και το Ντακάρ ξεκινάει μετά την πρωτοχρονιά.
Όπως το πάσχε πέφτει πάντα άνοιξη, οπως η σαρακοστή τον Μάρτη, έτσι και τα ράλλυ αυτά εχουν συνδεθει έμμεσα με μια συκγεκριμένη εποχή. ‘Οπως μερικοί «τρελοί» απο μας έχουμ άτυπα καθιερώσει το μεταμεσονύχτιο ξυπνημα για τον πρώτο αγώνα της F1 στην Αυστραλία, οπως οι αμερικάνοι έχοι το RoseBall, τον κολλεγιακό αγώνα αμερικανικού ποδοσφαίρου, την πρωτοχρονία, στο LA.
Τέλος βασική αρχη του όλου εγχειρηματος είναι δυνατότητα του όποιου υπευθυνου/νων να βλέπει/ουν με οριζοντα αλλά και με αρκετό ευρως αυτόν τον οριζοντα. Στην χώρα που ζούμε, δυστυχως η μικροπολιτική δεοντολογία υπερέχει της αρχής «η ισχύς εν τη ενώση», πράγμα που μας εχει ζημιώσει ως λαό σε πολλά σημεία στην συγχρονη ιστορία μας.
Μιάς και το είδος τοων αγώνων RR είναι σχετικά καινούριο στην χώρα μας και απευθύνεται σε νέους ανθρώπους με ανοιχτά θελω να πιστευω μυαλά, αφου εχουν το κουράγιο να πανε μια βολτα με το αμάξι στην φύση για μια δυο μέρες και μην καθονται σπίτι να γκρινιάζουν για την μιζέρια τους, καλό θα ήταν η όποια αρχή να αγνωρίσει αυτη την ιδιαιτερότητα, εμείς ως αγωνιζώμενοι να αφουγραδτουμε την επιταγή για κατι νέο και πιο σωστό απο αυτό που είναι σημερα οι αγώνες αυτοκινήτου, ενα σωρό αγωνιζώμενοι να έχουν κανει σκοπό της ζωής τους να ρίξουν τους άλλους στα τ΄ρταρα και οχι να βελτιωθούν οι ίδιοι, με λέσχες οι οποίες βλέπουν τους αγώνες σαν εκτακτο εισόδημα και δεν αναφέρομαι για τον χώρο της μοτοσυκλεττας, γιατί εδω έχουμε λέξεις ταμπού οπως ΕΛΠΑ, πανελλήνιο πρωτάθλημα, κτλ.
(Τα ίδια και απαράλαχτα γινόντουσαν σε επίπεδο λεσχων και στον αερομοντελισμό με την περιφημη Ένωση Αερομοντελιστών Αθηνών και μόλις εκλεισε το μοντελοδρόμιο στα Σπάτα σκορπίσαν οι πάντες και όλοι οσο φώναζαν τωρα πετάνε σε χωράφια στη Θήβα, την Αναβυσσο και την Σταμάτα, αφου κάποιοι κατάφεραν να κλείσουν και τους Θρακομαδόνες για να μην βγάλουν χρήμα οι «άλλοι» και πηγε κατα διαόλου το άθλημα και τωρα ολοι βριζουν αλλά δεν ξέρουν τι τους φταίει).
Για τα λεσχικά κτλ δεν θα αναφερθώ, υπάρχει σχετική συζήτηση στο φορουμ, δεν με απασχολούν , δεν είμαι σε καμία λέσχη, ουτε πρόκειται ευκολα να γίνω μέλος, και ποστ σχετικα με λεσχες και λοιπά θα φροντισω να τα φάει η μαρμάγκα.
Κρούω μολαταυτα το κώδωνα του κινδύνου οτι αν πέσουμε στην λούμπα του κοντοφθαλμου σχεδιασμου και συμφέροντος, με προσωπικες αντεκδικησεις και εμπαθειες θα γινουμε αλλη μια απο τα ίδια και τουλάχιστον οι άλλοι αγώνες έχουν και μια ιστορία, εδώ θα ληξει το θέμα εν τη γενέση του.
Τα Παραπάνω αποτελούν προσωπική άποψη όσον αφορα στους αγώνες Rally Raid στην Ελλάδα, δεν υπάρχει ούτε προσωπική σχέση, ούτε οικονομική με κάποιον συγκεκριμένο οργανωτή ή λέσχη.
Δεν υπάρχουν εμμεσα μυνήματα και υπονούμενα και ουτε προτιθεμαι να υπερασπιστώ ουτε δε να κατακρίνω κάποιον. Όποιος πιστευει οτι μπορεί να βοηθήσει , εδω είναι οι προτάσεις μου, αυτα έχω να πω, και τα λέω επειδη ειμαι απο τους σκληροπυρηκους αυτού του είδους αγώνα και πολυ θα ηθελα να δω τέτοιους αγωνες να ευδοκιμούν και να φέρουν μια νέα φιλοσοφία στο χώρο μπας και δούμε και τίποτα νέο και αξιόγολογο να συμβαίνει.
( Οχι τιποτα άλλο αλλα τα Αμερικανάκια εδω πέρα οταν είπα οτι ασχολούμαι με αγώνες αυτοκινητου θεώρησαν οτι παίζω στο play station παιχνίδια οπως V-rally & Need for speed, έπρεπε να τους εξηγήσω οτι καβαλάω πραγματικές μηχανές και οδηγω πραγματικό αυτοκινητο σε πραγματικούς χωματοδρομους.
Αλλα αν είναι να φτάσουμε εκει καλίτερα να ξεκινήσω εκείνα τα σεμεδάκια που εχει μισοτελωμένα η γιαγια για την αδερφή και ποτε δεν λέει να τα τελειώσει!
)
Λείψιππος
