Συγχαρητήρια σε οργάνωση και αγωνιζόμενους.
Η επιλογή των διαδρομών πάρα πολύ καλή, απίστευτα όμορφη.
Ο Αγ.Δημήτριος πολύ φιλόξενος όπως και ο χώρος στη Λειβαδιά.
Τα του αγώνα ….
Μέρα πρώτη:
Νυχτερινή πλοήγηση για καλά διαβασμένους (…πρωινιάτικα …),ο χρόνος της απλής άνετος που συγχωρούσε και αρκετά λάθη.
1η ειδική.
Πάρα πολύ ωραίες διαδρομές με γρήγορη οδήγηση σε καλά χώματα (πέτρα-χώμα 30-70) πρόβλημα τα λούκια που είχαν πετρώσει, αλλά δε μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας.
Ο ανεφοδιασμός ήταν ένα θέμα αλλά και αυτό είχε τη γοητεία του.
Μετά έρχεται η αλλαγή της ΜΩΤ….από 45 σε 35 χλμ/ώρα. Η διαδρομή (πρώτη φορά που την έκανα) πραγματικά έκοβε την ανάσα, σε μία αριστερή που το RB έγραφε «Ο ΟΔΗΓΟΣ ΝΑ ΜΗ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΚΑΤΩ» και εγώ σαν αντιδραστικός κοίταξα, ένοιωσα στιγμιαία πανικό
. Πλάκα είχε ο συνοδηγός μου πού όσο ο γκρεμός ήταν από την μεριά μου και δεν έβλεπε το χάος έλεγε «πάτα ρε …γιατί έκοψες τόσο!» όταν αλλάξαμε πλαγιά όμως «Κόψε ρε μ@λ@κ@....δε θα φτάσουμε ποτέ κάτω!!»
. Πραγματικό δέος.
Η αλλαγή της ΜΩΤ άλλους τους άρεσε σα παιχνίδι άλλους όχι. Εγώ είμαι από του δεύτερους, αλλά προσωπικά θεωρώ σωστή την απόφαση για λόγους ασφαλείας αλλιώς θα έπρεπε να εξαιρεθεί το κομμάτι και θα ήταν κρίμα.
Τερματισμός Πρώτης μέρας.
Ο Αγ.Δημήτριος ήταν πολύ φιλόξενος το φαί ήταν καλό οι μπύρες καλύτερες.
Γενικά ωραία ατμόσφαιρα από όλους (είναι ωραία να νιώθεις ότι δεν είσαι ο μόνος τρελός και να γνωρίζεις και τους συναθλητές σου).
Εκεί όλοι σχεδόν είχαν δουλειά στα αυτοκίνητα/μοτοσικλέτες τους.
Μέρα δεύτερη:
Πρωινό ξύπνημα στις 4:00 να μαζευτούμε και να ξεκινήσουμε.
Ωραία απλή με σημείο αναφοράς το ποτάμι που ο Σπύρος βοηθούσε όσο περισσότερο μπορούσε ,άνετος χρόνος , ότι πρέπει για ζέσταμα.
1η ειδική γρήγορη ειδική με 46 χλμ/ώρα ΜΩΤ. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που αποφάσισα να τεστάρω τις αντοχές του ελαστικού σε ένα πεσμένο…κάτι…νίκησε το κάτι
. Συναρπαστική διαδικασία αλλαγής (περίπου 10’) και βουρ να προλάβουμε τους Kill Bill –ATLAS και τους Μανώλη Εγγλεζόπουλο – Σούλα Εγγλεζοπούλου που μας πέρασαν κατα την αλλάγή της ρόδας:evil:
.
Βρίσκουμε τον Μανώλη λίγο πιο κάτω νομίζοντας ότι είχε λάστιχο (μετά μάθαμε ότι τσατίστικε με ένα βράχο). Και συνεχίζουμε…
2η Ειδική προλαβαίνουμε τον Βασίλη και εκμεταλλευόμενοι ένα χάσιμό τους περνάμε και πάμε για τους Γιώργο Πούτα-Πέτρο Κουντούρη πού πηγαίνοντας άψογα μέχρι εκείνη τη στιγμή και προηγούνται.
Προσπαθώντας να ανεβάσουμε τη ΜΩΤ στις λίμνες της ειδική του Ελευθεροχωρίου ανοιγόμαστε να περάσουμε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο και μέσα στα χόρτα μας περιμένει μια πετρούλα(πραγματικά μικρή)…εκεί κάπου τελείωσαν όλα
.
Αράζουμε βγάζουμε κεφτεδάκια και τυρόπιτα και παρακολουθούμε του υπόλοιπους μέχρι να καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε με τη σκούπα(που μάλλον ο άνθρωπος είχε πήξει στη δουλειά).Αποφασίζουμε να κατέβουμε για Αμφίκλεια με σκασμένο λάστιχο(30 βάλε χμ)
. Για καλή μας τύχη πρίν πάρει φωτιά το λάστιχο έχοντας βγει στον κεντρικό ένας κριτής σταματάει να μας βοηθήσει, μας εξυπηρετεί και μας πάει στην Αμφίκλεια που βρίσκουμε βουλκανιζατέρ φτιάχνουμε τη ρόδα και επιστρέφουμε στη Λειβαδιά.
Και πάλι συγχαρητήρια στην οργάνωση για την πολύ καλή προσπάθεια (εχθρός του καλού ο καλύτερος) και βέβαια στους αγωνιζόμενους.
ΥΓ. Δύο ρεζέρβες πάντα…!!!