Off-Road.gr

Θέματα Ευρετήριο Δ. Συζήτησης Αρχεία

Rally Albania 2009

Τα πάντα για τους μηχανοκίνητους Μαραθώνιους, όπου συμμετέχουν μοτοσικλέτες και αυτοκίνητα με βασικό στοιχείο την σβελτάδα και την πλοήγηση

Δημοσίευσηαπό JOHNVOR » 02 Νοέμ 2010, 01:09

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/6
ΚΟΡΥΤΣΑ-ΤΙΡΑΝΑ


Από μια άποψη,ευτυχώς που έχασε ο Edvin την διαδρομή. Η σημερινή μέρα προβλεπόταν πολύ δύσκολη όπως μου είχε πει εχθές. Θα ταλαιπωρούσαμε το navara πολύ. Με είχε ρωτήσει αν έχει μπλοκέ διαφορικό πίσω γιατί θα το χρειαζόμασταν σε κάτι κομμάτια με κομμένο δρόμο.

Πήραμε το πρωινό μας με την συνοδεία του Γιώργου Οικονομάκου και το κέφι δεν άργησε να ανάψει. Να οι πλάκες,να τα πειράγματα,να τα καλαμπούρια. ο Γιώργος είναι μοναδικός.

Ξεκινάμε την απλή,καθυστερημένα και πάμε όλοι μαζί κομβόι μέχρι την αρχή της ειδικής. Μας μοιράζει τα road book η Julia τα οποία ήταν σε ρολό σαν των αναβατών. Δεν λέμε κάτι γιατί συμπονάμε τον Edvin και το τι τράβηξε εχθές.

Στηνόμαστε στην γραμμή εκκίνησης καμιά ώρα μετά, με το air condition μας,με τα cd μας και με πολύ όρεξη. Δεν μπόρεσε να μην παραδεχθεί η julia πως αν μη τι άλλο,τρέχαμε με στυλ. Και ξεκινάμε...

Αυτή την διαδρομή την είχαν κάνει και πέρσι οι αγωνιζόμενοι από την ανάποδη. Ήταν τα βαθιά περάσματα που μπορούσαν άνετα να καταπιούν ένα τετρακίνητο όπως χαρακτηριστικά έλεγαν μετά. Και έτσι ήταν. Μόνο που δεν είχε βρέξει και ήταν όλα νταμάρι. Περνάγαμε από κάτι κοπάνες, που είχε ο δρόμος και δεν μπαίναμε μέσα στα λούκια γιατί ήταν πολύ ψηλά και βρίσκαμε από μπροστά μέχρι πίσω.


Σε μια αριστερή κλειστή βρίσκουμε το Land Rover του Lloti στην άκρη με μηχανικό πρόβλημα και αναγκαστικά μπήκαμε μέσα στο ξερό “βούτημα”. Μπήκα σιγά σιγά για να μην χτυπήσω από κάτω το αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να τακάρουμε στο λεπτό. Τι αργά, τι μπλοκέ το Navara δεν κουνιόταν χιλιοστό. Αφού ψάχνουμε πως θα βγούμε μας περνά άκοπος ο Dorian με το αγωνιστικό LJ 70 και μας καταρρακώνει με την ευκολία που βγήκε από μέσα.

Ξάφνου θυμάμαι πως το Land Rover είχε ένα high lift. Το παίρνω,το τοποθετώ κάτω από τον κοτσαδόρο, κάπου αλλού δεν μπορούσα να το πιάσω, αφού όλα τα άλλα σημεία ακούμπαγαν κάτω και το σηκώνω. Βάζουμε πέτρες να πατήσει το αμάξι ,μπαίνω μέσα και ξεκινάω τέρμα. Το κόλπο έπιασε και φύγαμε. Όμως το terra trip είχε άλλη γνώμη και δεν έδειχνε. Έτσι αποφασίζουμε να συνεχίσουμε χωρίς αυτό, γιατί είχαμε καθυστερήσει αρκετά.

Συνεχίζουμε σιγά, δεν μπορούμε λόγω του ανώμαλου εδάφους να πάμε γρήγορα μέχρι το σημείο που ξεκινάν οι φλαταδουρες. Σκληρές με πούδρα επάνω και να γλιστράμε ξανά με τα τέσσερα. Τερματίζουμε την ειδική,και ξεκινάμε μια απλή μέχρι να βγούμε στην δεύτερη ειδική της ημέρας.

Προσπαθούμε να φτιάξουμε το terra trip αλλά μάταιος κόπος.

Αποφασίζουμε πως θα συνεχίσουμε έτσι.
Λίγο πριν το τελείωμα της ειδικής έχουμε μπερδευτεί και δεν ξέρουμε που είμαστε. Ώσπου μας περνά, η Δωροθέα και ο Lloti που είχε επισκευάσει το land rover και συνέχιζαν. Τους παίρνουμε από πίσω μέχρι να βρούμε σε ποια τουλίπα ήμασταν. Σε μια διασταύρωση έκανε λάθος η Δωροθέα και συνέχισε, ενώ έπρεπε να στρίψει. Στρίβουμε και ανεβαίνουμε προς το τέρμα αλλά ο χρόνος μας απειλούσε. Είχαμε περίπου 5 χλμ ακόμα, να τα κάνουμε σε 5 λεπτά.

Ρισκάρω και προσπερνάω το Land Rover και πλακωνόμαστε ξανά. Βλέπουμε στην απέναντι πλαγιά το Mercedes G και to LC του Μanastirliou να πηγαίνουν και αυτοί κομμάτια. Τους φθάνουμε σε κάποιο σημείο και τους περνάμε. Φτάνουμε στο time check και βλέπουμε τον Εdvin. Μας ρωτά τι έγινε και καθυστερήσαμε και του είπαμε για το πρόβλημα μας με το terra trip.

Απογοητεύτηκε όσο και εμείς. Και ξεκινάμε την ειδική. Μια ειδική για την οποία μας είχε προειδοποιήσει η Julia ότι θα μας σκλάβωνε η ομορφιά της, αλλά και πως θα ήταν δύσκολη για εμάς και το όχημα μας δεδομένου ότι είναι μακρύ σε μήκος.


Ξεκινάμε λοιπόν, την ειδική η οποία στην αρχή είχε πατημένα κομμάτια και μας επέτρεπε να πάμε σβέλτα. Καθώς ανεβαίνουμε το βουνό η χαλικάδα και η ξεραΐλα, έδινε τη θέση της στο πράσινο. Δρυς και οξιές σε συνδυασμό με έλατα δεν έχω ξαναδεί. Ήταν πανέμορφα. Όμως δεν είχαμε καιρό για ρομαντζάδες, ήμαστε σε αγώνα. Το νοτισμένο έδαφος ξεκινά την εμφάνιση του όπως και τα λούκια που βάθαιναν σιγά σιγά, αναγκάζοντας μας να μειώσουμε ρυθμό.

Μας φτάνει o Llioti με το Land Rover και του ανοίγουμε τον δρόμο γνωρίζοντας ότι ύψος του land rover θα του επέτρεπε να συνεχίσει με μεγαλύτερη ταχύτητα από εμάς . Συνεχίζουμε μέχρι που ο Σάκης διαβάζει:

-Πρόσεχε μπροστά, έχει βαθύ και απότομο χαντάκι και έχει σήμανση για προσοχή, στο road book. Φτάνουμε την εν λόγω τουλίπα και τι να δούμε :
εκτός το απότομο κατηφορικό,χαλασμένο δρόμο που ήταν μπροστά μας,υπήρχε ένα χαντάκι με λάσπη και αμέσως μετά, μια απότομη κλίση για να ανέβουμε.

Σας είπα και το καλύτερο; το Land Rover ήταν κολλημένο μέσα στη λάσπη,δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο την διέλευση. Καταφέρνω και κατεβαίνω με προσοχή, περνάω το χαντάκι με τη λάσπη και σταματάω στην ανηφόρα για να ρυμουλκήσω το Land Rover ώσπου από μηχανής θεός εμφανίζεται ...η Δωροθέα.

Κατεβαίνει να δει το δρόμο και τρομάζει. Βλέπει εμάς και μας ρωτάει πως τα καταφέραμε. Με λίγη πλοήγηση από το έδαφος που να πατήσει τις ρόδες της, τα κατάφερε μια χαρά. Αποφασίζουμε ότι το Toyota της Δωροθέας θα τα κατάφερνε πιο καλά να ρυμουλκήσει το Land Rover. Έτσι δένουμε την L j της Δωροθέας με το Land Rover άλλα η έλλειψη εμπειρίας της δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από το να μυρίσει τον συμπλέκτη της.

Την σταματώ για να αποφύγω κάποια πιθανή ζημιά στο Toyota και αποφασίζουμε να δέσουμε και το Navara, τραβώντας και τους δυο. Η Δωροθέα αγχώθηκε γιατί δεν είχε ξανακάνει κάτι τέτοιο. Την καθησύχασα και της εξήγησα τι έπρεπε να κάνει και κυρίως πότε. Το κόλπο πέτυχε και τραβήξαμε το Land Rover μέχρι το επόμενο πλάτωμα. Οι κραυγές της Δωροθέας ακόμα θα αντηχούν στο βουνό. Είχε κάνει την πρώτη της επιτυχημένη διάσωση και ήταν κατενθουσιασμένη.

Συνεχίζουμε ,αφήνοντας την Δωροθέα να περάσει μπροστά μας,μίας και το έδαφος είχε ακόμα πιο βαθιά λούκια εδώ,και δεν ήθελα να την καθυστερήσω. Βγαίνουμε σε μια διασταύρωσή με έναν ανηφορικό δρόμο, λασπωμένο και με τα κλαδιά των δέντρων να σκεπάζουν το δρόμο. Έμοιαζε με ειδική για trial. Ανεβαίνουμε και βλέπουμε το Vitara των Frisku κολλημένο στην παχιά λάσπη και τα δυο αδέρφια έξω από το αυτοκίνητο ψάχνοντας για λύση.

Λέω στην Δωροθέα να βγει πιο μπροστά και να τραβήξω εγώ το Vitara. Φοβόμουν μην ξανά πιέσει τον συμπλέκτη της και έμενε εκεί, αλλά και να βοηθούσε εμένα αν αντιμετώπιζα πρόβλημα στο να βγάλω το Vitara από τη λάσπη. Τελικά δεν χρειάστηκε κάτι και έβγαλα με ευκολία το vitara. Δεν φαινόταν να πέρναγε δρόμος από εδώ. Ήμασταν ανάμεσα σε μικρά δεντράκια ύψους 1 μέτρου και ήταν λες και είμαστε τελείως εκτός δρόμου.

Είχαν περάσει όλες οι μηχανές συν τα πρώτα αυτοκίνητα και από την πυκνή βλάστηση,δεν φαινόταν να είχε περάσει τίποτα. Λες και ήμαστε πρώτοι που περνούσαμε. Συνεχίζουμε πια όλοι μαζί όταν μπροστά μας η Δωροθέα κολλάει σε ένα ανηφορικό δρόμο. Τα λούκια ήταν βαθιά και σε συνδυασμό με τα τελειωμένα all-terrain που φόραγε,δεν άργησε να κολλήσει.

Με λίγη βοήθεια από τους Frisku βγήκε γρήγορα και συνέχισε. Με πολύ προσοχή ανέβασα το Νavara μισό επάνω στον όχθο και έτσι γλίτωσα το πάτωμα και συνεχίσαμε. Ο δρόμος έχει βαθιά νεροφαγώματα και το Νavara μας, έβρισκε με το παραμικρό. Έχει ξεκινήσει και η κατηφόρα,η οποία επιδείνωνε περισσότερο το φαινόμενο. Φωνάζω στην Δωροθέα να φύγει γρήγορα,ήμασταν ακόμα στην ειδική και είχαμε ακόμα δρόμο μπροστά μας.


Το ίδιο λέμε και στο πλήρωμα του Vitara οι οποίοι πήγαιναν σιγά μην τυχόν και τους χρειαστούμε. Για μια φορά ακόμη,νιώσαμε ευγνωμοσύνη γιατί έβαζαν πάνω από την διψά της νίκης την συναδελφικότητα και το fair play. Όπως κάναμε και εμείς άλλωστε. Παρότι ο Edvin μας είχε πει ότι και η Δωροθέα ήταν στην κατηγορία μας,πάλι δεν μπορούσαμε να την δούμε, ανταγωνιστικά.


Μέχρι που να βγούμε στο πατημένο χαλίκι, οδηγούσα με πολύ προσοχή και τόσο σιγά όσο δεν πίστευα ότι θα οδηγούσα το Navara σε αγώνα rally. Ένιωθα όπως όταν οδηγούσα ένα Mazda 323F που είχα πριν χρόνια,και έβγαινα αναγκαστικά σε κακό δρόμο,πηγαίνοντας για κυνήγι.


Βγαίνουμε σε πατημένο δρόμο και οργιάζουμε. Το Vitara μπρος μας, πηγαίνει τέρμα και εμείς από πίσω. Ήταν πατημένο χαλίκι, με πολύ στενό όμως δρόμο και αν έκανες το λάθος ο γκρεμός στα αριστερά σου δεν θα το συγχωρούσε.


Τερματίζουμε και βλέπουμε όλα τα παιδιά που μας περίμεναν. Κατεβαίνουμε και αρχίζουμε τις φώτο και τα γέλια. Η αδρεναλίνη ήταν ακόμη έντονη και εμείς συμπεριφερόμαστε λες και είχαμε πάρει έκσταση. Η ενεργεία του βουνού ήταν φοβερή. Έπρεπε να βλέπατε τις εκφράσεις της Δωροθέας, λέγοντας πόσο φοβερή ήταν αυτή η ειδική και πόσο τρόμαξε όταν μας είδε να κατεβαίνουμε τόσο γρήγορα.


Καλά δεν φοβάσαι,με ρώτησε. Πως πήγαινες τόσο γρήγορα διπλά στο γκρεμό; Πρέπει να είσαι πολύ καλός οδηγός στην καθημερινή σου οδήγηση. Αν είχες άλλο αυτοκίνητο,θα είχες πάει πολύ καλά στην γενική κατάταξη....Την ευχαρίστησα και εκθείασα και εγώ τα κατορθώματά της.
Του χρόνου θα τους σώζουμε παρέα,της είπα και ξεσπάσαμε στα γέλια


Είχαμε ακόμα την απλή για να γυρίσουμε στο parce ferme και να τερματίσουμε. Μπαίνουν μπροστά οι Frisku και ξεκινάμε. Είμαστε ακόμα μεθυσμένοι από την απερίγραπτη ομορφιά του βουνού που είδαμε και τα συναισθήματα που νιώσαμε, που οι λέξεις είναι λίγες για να το περιγράψουν. Έχουμε εντρυφήσει πλέον στην οδήγηση των Αλβανών και πηγαίνουμε από κοντά. Μου θυμίζει την οδήγηση που κάναμε 19 χρόνων, οπού πήγαινες τέρμα παντού χωρίς φόβο και αίσθηση κίνδυνου.

Τερματίζουμε και φεύγουμε για το ξενοδοχείο. Φάγαμε κάτι και πέσαμε στα κρεβατάκια μας. Η κούραση μας έχει καταβάλει και δεν αργήσαμε να παραδοθούμε στην αγκαλιά του Μορφέα.
Άβαταρ μέλους
JOHNVOR
125cc Vespa GTR
125cc Vespa GTR
 
Δημοσιεύσεις: 92
Εγγραφή: 18 Ιουν 2009, 09:43
Τοποθεσία: ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Δημοσίευσηαπό JOHNVOR » 02 Νοέμ 2010, 01:10

ΣΑΒΒΑΤΟ 13/6
ΤΙΡΑΝΑ-ΤΙΡΑΝΑ


Σήμερα η ημέρα ξεκινά χαλαρά. Πήγαμε από το πρωί στο parc ferme να δούμε όλα τα παιδιά,να ελέγξουμε το Navara για τυχόν κρυφές ζημίες, αλλά και να κάνουμε την πλακουλα μας διότι σήμερα ήταν και η τελευταία ημέρα του αγώνα. Ξεκινάν οι μηχανές και μένουμε με τα υπόλοιπα παιδιά να καλαμπουρίζουμε.

Ο Dorian είχε ανοίξει το κάπο του L J και συμπλήρωνε υγρά. Τον ρωτώ αν χρειάζεται τίποτα και μου ζήτησε αν είχαμε νερό για τους υαλοκαθαριστήρες. Χωρίς άλλο βγάζω από το Navara ένα μπιτόνι αποσταγμένο νερό μαζί με το ειδικό σαπουνακι και τα ρίχνω στο Toyota του.

Εκεί έχουμε και τα κορίτσια του red bull που μας κρατάν παρέα ανταλλάσσοντας απόψεις για τις χώρες μας. Βεβαία στην παρέα μας δεν άργησε να έρθει και ο Ben Meqemeza ο οποίος εκτός από το ισοτονικό ποτό που του προσφέρθηκε ήθελε και φιλάκια από τα κορίτσια. Βέβαια κάπου εκεί ήταν και ο δικός μας ο Γιώργος που μας πείραζε για την παρέα μας αλλά μας έλεγε ότι δεν θα πει τίποτα όταν γυρίσουμε. Εξάλλου, ότι γίνεται στον αγώνα μένει στον αγώνα.


Ξεκινάμε την απλή και πάμε παρέα με τον Ben,τους Frisku, την Δωροθέα κτλ. Η διαδρομή περνά μέσα από ένα πολύ μεγάλο ποτάμι με σκοπό να βγούμε σε ένα φράγμα που βρισκόταν στην κορυφή του βουνού.

Όμως ο δρόμος ήταν πολύ δύσκολος και τον είχαν χαλάσει κάτι μηχανήματα που εκτελούσαν έργα. Οι πιο πολλοί ακολούθησαν το road book, ενώ εμείς ακολουθήσαμε τον τρελό Ben o οποίος την έκανε από έναν άλλο δρόμο που σε έβγαζε στο ίδιο σημείο. Τερματίζουμε την απλή και ετοιμαζόμαστε για την ειδική.

Ευτυχώς δεν είναι πολύ απαιτητική σε πλοήγηση αλλά ούτε και σε δύσκολο έδαφος. Σε κάποια σημεία που το παρακάνω με την ταχύτητα,ο Σάκης μου υπενθυμίζει ότι είναι η τελευταία ημέρα αγώνα και είναι κρίμα να εγκαταλείψουμε τώρα και με συμμαζεύει. Συνεχίζουμε χωρίς άλλα απρόοπτα και χωρίς κανένα χάσιμο, όταν σε ένα σημείο που εκχυλίζει μια πηγή,έχει κάνει ένα απίστευτο κομμάτι βούρκου. Έχει κολλήσει το Vitara των Frisku και το G του Koni τους ρυμουλκεί.


Δεν υπολόγιζα ότι είναι τόσο βαθύ, μου λέει ο Gjergj Frisku

Μη μασάς,φύγε τέρμα γκάζι,απαντώ.
Ξεκινά πολύ γρήγορα και με λίγη δυσκολία τα καταφέρνει. Πάω και εγώ να περάσω και πάω χαλαρά μην ακούγοντας Edmond που μου φωνάζει να πατήσω τέρμα γκάζι. Αυτό ήταν.


Κατάφερα να ακινητοποιήσω το Navara μέσα στο βούρκο. Ήταν τόσο βαθιά που η λάσπη έφτανε μέχρι την πόρτα. Το G,δεν παίρνει μπρος και ψάχνουμε λύση για να βγούμε από την λάσπη, όταν ένας ένας άρχισαν να μας φτάνουν. Το G των Κasa/Kirilov, ο Ben με το Lj, o Manastirliu με το LC και η Δωροθέα τελευταία. Μας είπε να γυρίσουμε να πάμε από άλλο δρόμο, και έτσι η Δωροθέα την έκανε από άλλο δρόμο. Βγάζω τον ιμάντα μας για να μας ρυμουλκήσουν. Όμως αποφάσισαν να προσπαθήσουμε να βάλουμε μπρος το G του Edmond πρώτα .

Το τραβάνε αρκετά μέτρα πίσω και το άφησαν στην κατηφόρα για να πάρει μπρος με την φόρα. Συνταγή που δεν πέτυχε, στέλνοντας το G βαθιά στη λάσπη δίπλα μας. Το σενάριο επαναλήφθηκε κάνα 2 φόρες ακόμα χωρίς επιτυχία. Πρότεινα να δώσουμε ρεύμα με καλώδια μη τυχόν ήταν θέμα μπαταρίας. Ούτε αυτό ήταν αρκετό για να πάρει μπρος το G.

Ζήτω από τον Kirilov να με ξεκολλήσουν,να περάσουν με το δυνατό τους G μπροστά από τον λάκκο και να μας τραβήξουν από μπροστά. Και ένας ένας που θα περνά θα τραβάει τον πίσω του. Έτσι και έγινε. Μένει τελευταίος ο Ben με τον Edmond ο οποίος κάνει μια τελευταία προσπάθεια να πάρει μπρος το G. Και τα καταφέρνει.


Έμεινε πίσω ο Ben και του φωνάζω να μείνω να τον βοηθήσω γιατί είχε σπασμένο πίσω διαφορικό και πήγαινε με κίνηση στους 2 τροχούς. Μου έκανε νόημα να φύγω. Είχαμε καθυστερήσει όλοι μας πάρα πολύ αλλά είχαμε ρίξει και το τρελό γέλιο. Φύγαμε γρήγορα και προχωρήσαμε προς το τέρμα. 30 μέτρα πριν τον τερματισμό, βλέπουμε τους Sina, Kirolov, Dolly και Δωροθέα να σπρώχνουν το G του Κasa και όλοι να κοιτάνε.

Ζαλισμένος από τον αγώνα δεν κατάλαβα ότι το έκαναν για πλάκα και είπα στο Σάκη να κατεβεί και να βοηθήσει. Τερματίσαμε όλοι μαζί και άρχισε το γέλιο. Είχε έρθει και ο Florian να μας δει, κάνοντας την παρέα ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Καθώς αποφασίσαμε να γυρίσουμε ο Dorian με τους Frisku μας πρότειναν να πάμε για καφέ εκεί κοντά,πρόταση που δεχτήκαμε με πολύ χαρά.


Διαπιστώσαμε πόσο ίδιοι είναι οι γείτονες μας με εμάς. τα πειράγματα για τα αποτελέσματα έπεφταν βροχή, και συνέχισαν με το πόσα λεφτά έχει ρίξει ο καθένας ,μέχρι και προβλέψεις για του χρόνου είχαμε, για νέα αυτοκίνητα πιο δυνατά κτλ. Κάπου εκεί ήρθε και Ben πάλι τσαντισμένος γιατί έκλεισε ο Edvin την ειδική και δεν τον περίμενε. Μέτα από λίγο αποφασίσαμε να φύγουμε να πάμε να ξεκουραστούμε λίγο για την απονομή το βράδυ. Βεβαία δεν είχαμε ιδέα που είμαστε και πως θα πάμε Τίρανα. Προσπάθησαν τα παιδιά να μας εξηγήσουν αλλά μάταια.


Πάμε όλοι μαζί, λέει ο Ben
Μπαίνει μπροστά ο Dorian, πίσω ο Ben και στη μέση εμείς. Το τι έγινε στο δρόμο δεν περιγράφεται. Ο Dorian έβγαινε μπροστά για προσπέραση σε διπλό δρόμο με τρελή κίνηση και από πίσω ο Ben να μου κορνάρει για να βγω και εγώ. Μιλάμε για ένα τρελό τρενάκι αυτοκίνητων και μάλιστα σε ανοιχτό δρόμο. Η σύγκριση με το αν είμαστε στην Ελλάδα και οδηγούσαμε έτσι δεν άργησε να μας προβληματίσει . Μόνο αν πηγαίναμε άνθρωπο στο νοσοκομείο θα οδηγούσαμε έτσι.


Και να σου άλλη προσπέραση με νταλίκα στο αντίθετο ρεύμα και εμείς με το χέρι στην κόρνα να προσπερνάμε. Και ξανά και ξανά. Φτάνουμε Τίρανα και σταματάμε σε ένα φανάρι. Πηγαίνω δίπλα στον Dorian και του λέω για πλάκα να ανοίξουμε μια ψιλή. Άλλο που δεν ήθελε. Είχαμε μπει σε κατοικημένη περιοχή όμως και είχαμε αρχίσει να μαζευόμαστε. Βεβαία τα ανοίξαμε για λίγο, διαπιστώνοντας ότι ο Dorian άνετα μας είχε. Στο επόμενο φανάρι αποφάσισαν να παίξουν συγκρουόμενα ο Dorian με τον Ben. Οι σιδερένιοι προφυλακτήρες τους ευτυχώς είναι ανθεκτικοί.


Ευχαριστούμε τα παιδιά και φεύγουμε για το ξενοδοχείο. Μαζεύουμε τα πράγματα μας και πάμε στο Mai Tai όπου θα γινόταν η απονομή. Η ώρα είναι 8 και δεν φαίνεται κανένας. Ένα τηλ στην Julia λύνει την απορία μας.

Η απονομή θα γινόταν στο parc ferme.

Εκεί είχε στηθεί μια γιορτούλα με το catering να φροντίζει για τα στομάχια των παρευρισκομένων μετ α μουσικής . Ανεβήκαμε στην εξέδρα παίρνοντας το βραβείο για την πρώτη θέση στα normal, δέχοντας τα συγχαρητήρια όλων για το επίτευγμα που κάναμε και καταφέραμε να τερματίσουμε σε ένα τόσο δύσκολο αγώνα,εκτός από την θέση που φέραμε.

Δεχτήκαμε και την δωρεάν πρόσκληση από τον Kirilov, o οποίος είναι διοργανωτής του αγώνα 4χ4 Shumen Trophy στην Βουλγαρία για να συμμετάσχουμε τον Δεκέμβρη. Υποσχεθήκαμε να πάμε με πιο κατάλληλο αυτοκίνητο βεβαίως.


Κάπου εκεί τελείωσε αυτή η φαντασμαγορική βράδια,βγάζοντας τις απαραίτητες φώτο και ανταλλάσσοντας ευχές με όλους τους αγωνιζόμενους. Αποφασίσαμε με τον Σάκη να φύγουμε κατευθείαν και να μην μείνουμε το βράδυ. Είχε και την γιορτή του την άλλη μέρα και στο σπίτι είχαν κανονίσει τραπέζι.

Όταν είπαμε στον Edvin πως θα φύγουμε κατευθείαν μας πρότεινε να πάμε από τον παραλιακό δρόμο,γιατί θα γλιτώσουμε αρκετό δρόμο. Ευτυχώς πήγαινε η Julia προς τα εκεί και της ζητήσαμε να την ακολουθήσουμε. Κατά τις 4 το πρωί φτάσαμε στη Vlore. Μια παραθαλάσσια πόλη απίστευτου κάλους και φυσικής ομορφιάς. Η κούραση είχε κάνει την εμφάνιση της και ήταν αδύνατο να συνεχίσουμε άλλο.

Julia, που μπορούμε να πάρουμε καν α red bull να ξυπνήσουμε λίγο,ρωτω
Follow me μου λέει η julia

Όπως φαντάζεστε τέτοια ώρα ήταν ανοιχτό μόνο ένα μπαράκι.
Ελάτε για λίγο να πιούμε ένα ποτό και φεύγετε, λέει η Julia

Mέσα ο χαμός. Ένα απίστευτο κλαμπ, δίπλα στην παραλία με απίστευτη μουσική και τα σφηνάκια να πηγαινοέρχονται. Ήταν λες και ήμασταν σε κάποιο νησί διακοπές. Ήπιαμε τα ποτάκια μας, συνήλθαμε και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε το μακρύ ταξίδι μας. Σε 1 ωρίτσα ήμασταν Άγιους Σαράντα, οπού αλλάξαμε λάστιχα,πήραμε το L 200 του Σάκη και βουρ για τα σύνορα.

Τελειώσαμε γρήγορα τις σχετικές διαδικασίες και να μαστέ πίσω σε πάτρια εδάφη. Έχουμε ακόμα 6 ώρες ταξίδι για να φτάσουμε Καλαμάτα ....

Για επίλογο θα δανειστώ τα λόγια του Γιώργου Οικονομάκου:

Πέρασα όμως πολύ καλά!

Πήρα μεγάλη δόση περιπέτειας!

Έζησα 10 μέρες ταξίδι, αγώνα, περιήγηση, ξενύχτι, κόπο, πόνο, ζόρι, χαρά, συγκίνηση, απελπισία, απόλαυση, πίκρα, εξάντληση, αμφιβολία, ελπίδα, αγωνία, απογοήτευση, γέλιο, όνειρα, ικανοποίηση!!! Όλα αυτά, πολύ έντονα !!!

Γνώρισα απίστευτα άτομα που μοιράζονται το ίδιο πάθος με εμάς σε συνθήκες που δένουν τις παρέες με πολύ ισχυρούς δεσμούς!

Είδα ξανά το πόσο ίδιοι είναι οι άνθρωποι, παντού!

Είδα την ομορφιά του εφήμερου, του τυχαίου , του περαστικού !

Τα είδα ΟΛΑ !

Αλλά δεν με φτάνουν !

Θέλω κι άλλα !!!
Άβαταρ μέλους
JOHNVOR
125cc Vespa GTR
125cc Vespa GTR
 
Δημοσιεύσεις: 92
Εγγραφή: 18 Ιουν 2009, 09:43
Τοποθεσία: ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Δημοσίευσηαπό superspy » 03 Νοέμ 2010, 11:39

Ωραία περιπέτεια - ωραία περιγραφή - Μπράβο παιδιά!
Εικόνα
Grand Erg Oriental...


Στάσου.... Μύγδαλα!
Άβαταρ μέλους
superspy
690cc
690cc
 
Δημοσιεύσεις: 6828
Εγγραφή: 29 Ιούλ 2002, 07:57
Τοποθεσία: Όπου πατάνε οι τροχοί μου!

Δημοσίευσηαπό lrkoulas » 05 Νοέμ 2010, 10:21

Ωραία πράγματα. Καμιά φωτογραφία βγάλατε;
Land Rover TD5
Άβαταρ μέλους
lrkoulas
80cc big bore scooter
80cc big bore scooter
 
Δημοσιεύσεις: 47
Εγγραφή: 23 Ιουν 2010, 11:49

Δημοσίευσηαπό JOHNVOR » 05 Νοέμ 2010, 11:12

lrkoulas έγραψε:Ωραία πράγματα. Καμιά φωτογραφία βγάλατε;

Πολλες. Πως ανεβαζουμε;
Η να βαλω κανενα link;
Άβαταρ μέλους
JOHNVOR
125cc Vespa GTR
125cc Vespa GTR
 
Δημοσιεύσεις: 92
Εγγραφή: 18 Ιουν 2009, 09:43
Τοποθεσία: ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Δημοσίευσηαπό superspy » 05 Νοέμ 2010, 11:34

Ανέβασετες κάπου (πχ http://imageshack.us/) και χρησιμοποίησε το Img button από εδώ στο forum
Εικόνα
Grand Erg Oriental...


Στάσου.... Μύγδαλα!
Άβαταρ μέλους
superspy
690cc
690cc
 
Δημοσιεύσεις: 6828
Εγγραφή: 29 Ιούλ 2002, 07:57
Τοποθεσία: Όπου πατάνε οι τροχοί μου!

Προηγούμενη

Επιστροφή στο Trail Ride, Rally Raid & Cross Country Rally

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη. Υπάρχουν 24 επισκέπτες