Πολύ υλικό σήμερα
Τρεις ημέρες με τη μοτο στο βουνό με τέτοιο καιρό, φύλαξα βροχή και για ... του χρόνου.
Πρώτη διανυκτέρευση στην Ελάτεια στον Προφήτη Ηλία που θα είναι και το bivouac της Παρασκευής του αγώνα.
Ξύπνημα κατά τις 02:00 το πρωί από τα μπαμ-μπούμ. Κάποιος είχε έρθει Σαββατόβραδο για δοκιμές στην Ελάτεια με ένα λευκό Subaru. (Δεν ήμουν ο μόνος τρελός
)
Λίγες ώρες ύπνου και με το πρώτο φως καβάλα για την πιο γρήγορη ειδική επι Ελληνικού εδάφους. Την περίφημη Ελάτεια που θα περάσουμε στα πρώτα χιλιόμετρα της δεύτερης ημέρας. Γλιστερο γαρμπίλι και απίθανες φουρκέτες ένα μικρό Pikes Peak.
08:30 και τα πρώτα 80 χιλιόμετρα της διαδρομής έχουν ελεγχθεί. Η πρωινή βροχούλα με πέτυχε στο Καλλίδρομο όπου η γλίτσα με έκανε να χορεύω πιρουέτες
Από τα αρχαία χρόνια μας ταλαιπωρούσε το «αδύναμο» φύλο. Εδώ έβαλε ένα τέλος ο ημίθεος και ξεμπέρδεψε
Στα βοσκοτόπια της Οίτης.
Η διαδρομή είναι γεμάτη μικρά ρυάκια.
Εγκαταλελειμμένα σαμάρια κοντά στη λίμνη Σμοκόβου.
Άραγμα μετά τη βροχή στον «Ταρζάν»
Η διαδρομή στενεύει με τοίχους από κούτσουρα στον Τυμφρηστό.
Πολύ πράσινο που τις ημέρες του αγώνα θα έχει πάρει ένα υπέροχο πορτοκαλοκίτρινο χρώμα.
Στα Σαρακατσάνικα καλύβια.
Λίγο πριν τον τερματισμό της δεύτερης μέρας
Θέα υπέροχη.
Στο Καρπενήσι έφτασα την κατάλληλη στιγμή. Με το που σταμάτησα στον Ευρυτάν του Μπάμπη του Λελούδη άνοιξαν οι ουρανοί. Το νερό στην κεντρική πλατεία του Καρπενησίου έφτασε στα πεζοδρόμια παρόλη την κλίση!
Σουβλάκι, αδιάβροχα και βουρ για τον Αη Νικόλα για ύπνο στο φιλόξενο Λίθο.
Η βροχή συνεχίστηκε σε πιο ήρεμους ρυθμούς σχεδόν όλη τη νύκτα και καθυστέρησε την πρωινή εκκίνηση.
Επειδή πρέπει να έχω ανοικτό το κουτί του δρομοβιβλίου, η βροχή δεν επιτρέπει το γράψιμο, μια και το χαρτί βρέχεται και μπορεί να σχιστεί. Σε μια τέτοια περίπτωση όλη η δουλεία κινδυνεύει να πάει χαμένη, γιατί νοτίζει και αλλοιώνονται όλες οι εγγραφές.
Ξεκίνημα μετά από ένα υπέροχο πρωινό με τις μαρμελάδες της Λίνας.
Λίγα χιλιόμετρα μετά την εκκίνηση της πρώτης μέρας, ένα ξεχασμένο κομμάτι θα μας βγάλει στα Κοκκάλια.
Το πρωινό στις Ράχες είναι καταπληκτικό!
Και άλλο ξεχασμένο δρομάκι!
Μετά έπιασε βροχή μέχρι και τα βουνά πάνω από τη Σπερχειάδα....
Γεμάτο σκυλάκια η περιοχή, έχουν κλασσική συμπεριφορά.
Περιμένουν να φτάσεις κοντά τους και ορμάνε να σε φοβήσουν όλα μαζί.
Σταματάς και σταματούν κάνοντας δυο τρία βήματα πίσω. Ξεκινάς και ξανάρχονται και το παιχνίδι συνεχίζεται.
Αν βγάλεις το κράνος και κατέβεις θα χρειαστείς λίγο χρόνο μέχρι να ξεθαρέψουν και να σε πλησιάσουν για να τα χαϊδέψεις
:
Σε αυτή τη στάση είχε και φαγητό με φρούτα του δάσους !
Λίγο μετά το ποτάμι ένας δρόμος έχει χορταριάσει εντελώς!
Στην αρχή απλώς οι πλαινοί θάμνοι μπαίνουν στο πλάνο...
Και μετά μπαίνουν μέσα στο δρόμο. Ευτυχώς οι ροδιές είναι σκληρές παρά το νερό που κυλά από το παρακείμενο ρυάκι και κατεβαίνει προς το ποτάμι.
Προσοχή στα τσιμεντένια περάσματα. Γλιστράει......
Πάνω από το Μαυρολιθάρι σε ένα Off-Road κομμάτι υπάρχει αυτό το εικονοστάσι...
Και ένα γέρικο....
.... τρακτέρ ....
Μετά ήρθε και πάλι η βροχή που με άφησε λίγο πριν τον Λέων της Χαιρώνειας!
Εσείς θα μείνετε «απ’ έξω»