από JOHNVOR » 30 Οκτ 2010, 10:19
ΔΕΥΤΕΡΑ 8/6
ΤΙΡΑΝΑ-ΤΙΡΑΝΑ
Η μέρα ξεκίνησε χαλαρά. Πήραμε ένα γερό πρωινό στο white dream,έτσι λεγόταν το ξενοδοχείο μας,και πήγαμε στο parc ferme για την εκκίνηση. Από το πρωί άρχισαν οι ατυχίες.
Το garmin του Σάκη αποφάσισε να μην ανοίξει, αναγκάζοντας μας να ψάχνουμε για gps λίγο πριν τον αγώνα. Το team με τους Βούλγαρους που ήταν υπεύθυνοι για τα gps ,μας είπαν ότι δεν είχαν πολλά διαθέσιμα και μόνο αν κάποιος διαγωνιζόμενος δεν εμφανιζόταν, ίσως περίσσευε κάποιο και για μας. Ευτυχώς λίγο πριν την εκκίνηση, εμφανίστηκε η Panayiotova,με ένα garmin για εμάς και μας γλίτωσε.
Ξεκινάμε την απλή ,και κατά τύχη πηγαίνουμε πίσω από άλλα 2 αυτοκίνητα του αγώνα ,ένα mercedes G και τους αδελφούς frisku με το αγωνιστικό vitara.
Φτάνουμε νωρίτερα στο σημείο εκκίνησης της ειδικής και περιμένουμε την ώρα μας για να ξεκινήσουμε. Είχαμε το χρόνο για να βγάλουμε μερικές φώτο, αλλά και να ανταλλάξουμε μερικές απόψεις με τον Florian Voco και με τον συμπαθέστατο συνοδηγό του Watts.
Όπως μας είπαν εχθές ο Γιώργος με τον Κώστα, ο Watts είναι τρομερά έμπειρος συνοδηγός με πολλές συμμετοχές και νίκες στο ενεργητικό του.
Μέσα στο όλο εύθυμο κλίμα, μας ενημερώνουν για το όριο των 30 χλμ που έθετε ο διοργανωτής καθώς και για το σύμβολο της λήξης του περιορισμού,που υπήρχε στο road book.
1.-Τι είναι αυτό; ρωτάει ο Florian τον Watts χαριτολογώντας
2.-Στην χώρα μου σημαίνει τέλος των οποίων περιορισμών απαντά ο Watts
3.-Ναι αλλά στην δικιά μου χώρα,δεν υπάρχουν περιορισμοί, οπότε...
Απαντά ο Florian και πέφτουμε κάτω από τα γέλια..
Το αποκορύφωμα ήταν όταν του πρότεινα, να του δανείσω εργαλεία αν χρειαστεί κάτι με την Χ3. Με μεγάλη φυσικότητα μου απάντησε ότι αν πάθει κάτι, δεν θα ασχοληθεί καθόλου,θα αποθηκεύσει το στίγμα στο gps και θα φύγει.
Μα ίσως είναι κάτι απλό και φτιάχνεται επί τόπου,του λέω
Αν θα πάθω ζημιά θα είναι από τόσο μεγάλο μπαμ που το αυτοκίνητο θα χρειαστεί στην καλύτερη συνεργείο αν δεν θέλει πέταμα,έχω σπάσει 8 αγωνιστικά αυτοκίνητα και ξέρω,πίστεψε με. Και μένω κόκκαλο.
Με αυτά και μ'αυτα έφτασε η ώρα για να ξεκινήσουμε την πρώτη ειδική του αγώνα. Φοράμε κράνη,παίρνουμε θέση εκκίνησης και :3..2..1.. Go
Ξεκινάμε γρήγορα,περνάμε ένα μικρο χωριουδάκι,και πάμε σβελτα. Ο δρόμος έχει γαρμπιλι αλλά με κάτι λούκια βαθιά μέσα στα οποία οριακά βρίσκουμε.
Ευτυχώς που βάλαμε χοντρή λαμαρίνα για ποδιές και δεν έχω τόσο πολύ έννοια το κάτω μέρος. Προβλέψαμε και φτιάξαμε και μια για το ρεζερβουάρ οπότε ήμαστε εντάξει από το κάτω μέρος. Κάπου μέσα στην ειδική βλέπουμε και την πρώτη εγκατάλειψη του αγώνα ένα cherokee.
Σταματάμε , τους ρωτάμε αν μπορούμε να βοηθήσουμε αλλά μας απάντησαν αρνητικά και έτσι φύγαμε. Λίγο πριν το επόμενο χωρίο, συναντάμε την Δωροθέα με το landcruiser της,και την πιέζουμε μέχρι να ανοίξει και να περάσουμε το οποίο δεν άργησε να γίνει.
Συνεχίζουμε έχοντας έναν καλό ρυθμό,ο Σάκης πλοηγεί μια χαρά και το terra trip δείχνει ως όφειλε σωστά. Πιο κάτω βρίσκουμε τον Genci Manastirliu με το Landcruiser του, παλαιότερης γενιάς τον οποίο προσπεράσαμε χωρίς πρόβλημά.
Καθώς ανεβαιναμε βλέπουμε ψηλά τον Voco με την X3 του. Την προσέχει λίγο στα νεροφαγώματα αλλά εμείς δεν κόβουμε. Τον φτάνουμε, σε ένα σημείο που η Julia έχει τοποθετήσει τους οπερατέρ της για να τραβήξουν κάποια πλάνα από τα αγωνιστικά ,καθώς περνάγανε κάποιους νερόλακκους. Και εμείς εκεί να πηγαίνουμε βεντούζα τον Florian.
Μετά από λίγο ,μας άνοιξε δρόμο να περάσουμε και εμείς τον ευχαριστήσαμε κορνάροντας συνεχίζοντας στο κατηφορικό τμήμα προς τον τερματισμό. Σε μια στροφή βλέπουμε τον Ben Maqemeja με το καθαρόαιμο αγωνιστικό σε όλους τους τομείς Lj 70, να αντιμετωπίζει προβλήματα με το φίλτρο καύσιμων.
Είδαμε ότι δεν μπορούσαμε να τον βοηθήσουμε και αυτόν και συνεχίσαμε προς τον τερματισμό. Εν τω μεταξύ από το κατηφορικό κομμάτι που βρισκόμασταν οι επαφές της ποδιάς με το έδαφος γίνονταν όλο και πιο συχνές αλλά το κυριότερο, πιο έντονες. Έτσι ο Σάκης με παρότρυνε να μειώσω ρυθμό για να μην μας βγει καμιά ζημιά.
Φτάνουμε στον τερματισμό, και η εντύπωση του Edvin ήταν παραπάνω από χαρακτηριστική.
-Δεν υπάρχει λόγος να τρέξετε τώρα. Μας λέει. Είναι μια απλή 3 χλμ να την κάνετε σε 17 λεπτά. Ξεκουραστείτε.
Φτάνουμε στο τέρμα της απλής και επιθεωρούμε το navara μην έχει κάτι. Διαπιστώνουμε πως οι ρεζέρβες που είχαμε δέσει στις πλαϊνές μπάρες του αυτοκίνητου, είχαν ξεβιδωθεί. Βγάζει ο Σάκης την καστανιά και με χαρακτηριστικές κινήσεις σφίγγει όλες τις βίδες. Φτάνει και ο Manastirliu, και με ρωτά με άγχος τι ώρα τερμάτισα για να υπολογίσει τι ώρα ξεκινά αυτός γιατι δεν κράτησε ώρα. Του έδειξα το χρονόμετρο μου και του είπα πως έχουμε 5 λεπτά ακόμα για να ξεκινήσουμε. Τους προσφέρω μερικά cookies που είχα μαζί, τα οποία δέχθηκαν με χαρά.
Ξεκινάμε την επόμενη ειδική η οποία στο ξεκίνημα είναι ένας στενός δρόμος με πούδρα που γλιστρά και από την αριστερή μεριά έχει ατελείωτο γκρεμό.
-Σε 500 μ ιδιαίτερη προσοχή,φωνάζει ο Σάκης
Είναι μια κλειστή παρατεταμένη δεξιά στροφή, πολύ επικίνδυνη. Όπως στρίβω με πιο πολλά από όσα έπρεπε, το navara υποστρέφει, και περνάμε φιλερ από μια πέτρα που βρισκόταν στην άκρη του γκρεμού. Για λίγο....
Εν τω μεταξύ μας φτάνει ο genci και πίσω του ο florian. Κάνω δεξιά και τους αφήνω να με περάσουν και συνεχίζω ξοπίσω τους. Πηγαίνουμε ένα τρελό τρενάκι με το γκρεμό να παραμονεύει αριστερά και εμείς εκεί.
-Αν συνεχίσει ο δρόμος και είναι πατημένος η Χ3 θα εξαφανιστεί, λέω στο Σάκη.
Έτσι και έγινε. Ο florian πήγαινε την Χ3 λες και βλέπαμε WRC. Hταν εξαιρετικά γρήγορος, αλλά και θεαματικός. Βλέπαμε να χειροφρενιαζει την Χ3 ,να την τοποθετεί από πριν και να στρίβει ντριφταροντας με πολλά χιλιόμετρα.
Εμείς να πηγαίνουμε από κοντά τον Genci αφήνοντας λίγα μέτρα για να γλιτώσουμε τον πυροβολισμό από τα χαλίκια που πεταγόντουσαν από τα αυτοκίνητα. Ο δρόμος αρχίζει και έχει φυτευτή πετρά, αλλά η ομορφιά του τοπίου μας αποζημιώνει. Ήταν κάτι σαν την Ροδόπη, οξιά και βελανιδιά σε κάτι πυκνά κομμάτια που δεν τα πέρναγε ο ήλιος. Το έδαφος ήταν σκληρό και με πολύ σκόνη .Όπως μπαίνουμε με τα όσα σε μια στροφή σκιασμένη, το navara κάνει την πρώτη δυνατή επαφή του με κάτι πέτρες που εξείχαν.
-Κόψε όταν μπαίνουμε από τον ήλιο στη σκιά, φωνάζει ο Σάκης. Και είχε δίκιο. Όμως η αδρεναλίνη δεν σ'αφήνει να αγιάσεις. Η σπασμένη δευτέρα είναι η αγαπημένη ταχύτητα στο navara. Γεμίζει ακαριαία στα ανηφορικά κομμάτια, σου δίνει έξτρα φρένο στα κατηφορικά γιατί το ABS ,παραμονεύει να σου ασπρίσει μερικές τρίχες από τα μαλλιά σου λόγω τρομάρας.
Και άλλη στροφή και οι επαφές των ποδιών εντονότερη. Και άλλο χτύπημα και να σερνόμαστε με την κοιλιά σε ορισμένα λούκια. Και άλλο χτύπημα, και άλλο,και άλλο...
-Ρε φίλε σαν να βρίσκουμε εύκολα κάτω,λέω στο Σάκη -Για ρίξε μια ματιά.
Πέφτει ο Σάκης από κάτω και βλέπει την ποδιά που είναι κάτω από το μπροστινό διαφορικό να κρατιέται μόνο στις πίσω βίδες, και να κρέμεται μπροστά.
-Βγαλτη, του λέω και συνεχίζουμε μόνο με την μπροστινή ποδιά.
Έτσι και έγινε. Καστανιά ξεβίδωμα και σφίξιμο την μπροστινή.
-Πρόσεχε μου φωνάζει ο Σάκης. Δεν έχουμε άλλη προστασία.
Συνεχίζουμε να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο,ώσπου μια άλλη πετρουλα, όχι η γνωστή μετεωρολόγος, μας παίρνει και την άλλη ποδιά. Τώρα;
-Κόψε γιατί τώρα θα τα σπάσουμε όλα από κάτω φωνάζει ο Σάκης. -Κόψε.
Τι να κάνω, υπάκουσα στις διαταγές του. Εξάλλου, είχε δίκιο. Μας φτάνει και η Δωροθέα και μας περνά σε ένα κροκαλωτο μέρος. Ωραία...
Συνεχίζουμε πολύ σιγά,με σκοπό να φέρουμε ακέραιο το αυτοκίνητο στον τερματισμό. και σαν να μην έφταναν όλα, το terra trip αποφάσισε να μας εγκαταλείψει και αυτό. Πάμε όπως όπως να τερματίσουμε. Κρίμα.
Φτάνουμε σε ένα χωρίο στο οποίο ψαχνόμαστε. Ρωτάμε αν πάμε καλά κάτι χωρικούς και μας απαντούν θετικά. Καθώς προχωράμε,να σου η Δωροθέα που γυρνά.
-Πήγαμε 5 χιλιόμετρα και δεν συμφωνούν οι τουλίπες, μας λέει
-Ρωτήσαμε ,και μας είπαν ότι από δω περάσαν και άλλοι,της απαντώ.
-Εμείς θα γυρίσουμε πίσω μου απαντά,και φεύγει... Προτείνω στο Σάκη να συνεχίσουμε γιατί η διαδρομή μας βγάζει στα Τίρανα και λογικά από εδώ πάμε.
Και συνεχίζουμε. Τελικά αφού πήγαμε αρκετά κάτω, άρχισαν και συμφωνούσαν οι τουλίπες και έτσι τερματίσαμε την ειδική. Στο time check ήταν ο Edvin ο οποίος είχε ανησυχήσει. Του εξηγήσαμε τι έγινε με τις ποδιές, το terra trip καθώς και την Δωροθέα,και του ζητήσαμε να την πάρει τηλέφωνο να γυρίσει και να πάει από το δρόμο που πήραμε. Ξεκινήσαμε την απλή για να γυρίσουμε στο parc ferme και να τερματίσουμε.
Φτάνουμε με τα αυτιά κατεβασμένα. Κρίμα. Μας πλησίασαν τα κορίτσια του redbull team και μας κερνάνε το ισοτονικό μας. Πλένουμε το navara εκεί και ρωτάμε την julia που μπορούμε να βρούμε ένα σιδηροπωλείο για να αγοράσουμε βίδες και να φτιάξουμε τις ποδιές. Μας είδε ότι είχαμε στεναχωρηθεί και αρχίσαμε την πλάκα για να ξεχαστούμε. Ένας περαστικός μας άκουσε και πρότεινε να μας πάει αυτός σε ένα σιδηροπωλείο εκεί κοντά.
Μας πήγε, ψωνίσαμε τις βίδες και ότι άλλο χρειαζόμασταν και βουρ στο ξενοδοχείο για επισκευές.
Πέσαμε κάτω από το navara στις 4.00 και βγήκαμε στις 8.30. Οι άνθρωποι του ξενοδοχείου μας έβλεπαν από τις κάμερες και έρχονταν κάτω με χυμούς και νερά για να μας δροσίσουν. Στο πάρκινγκ έφτασε και η Ερικα με την ομάδα της και έκαναν και αυτοί το service τους.
-Εντάξει δεν είμαστε οι μονοί,λέω στο Σάκη και γελάμε.
Ισιώσαμε τις ποδιές ,όμως από την αριστερή μεριά είχε κοπεί το σημείο που βίδωνε η ποδιά στον προφυλακτήρα.
-Έπρεπε να παίρναμε και ηλεκτροκόλληση μαζί,λέει ο Σάκης. Που να φανταστείς όμως.
-Θα ρωτήσουμε τα παιδιά,λέω. Κάποιος θα έχει. Ο Florian μας είχε πει πως εχθές κόλλαγε ποδιές κάτω από το Χ3 μέχρι τις 3 το πρωί. Κάποια θα έχει σπίτι του, δεν μπορεί.
-Πάμε στο mai tai και βλέπουμε.
Κάνουμε ένα ντους, αλλάζουμε και φεύγουμε. Για φαΐ ούτε λόγος.
Πάμε στο mai tai που ήταν όλοι μαζεμένοι. Βρίσκουμε και την υπόλοιπη Ελληνική αποστολή. Μας ρωτάνε τα παιδιά πως πήγαμε και τους είπαμε τα καθέκαστα.
-Δεν βγαίνουν με τίποτα οι ειδικές με normal αυτοκίνητο, λέω στο Γιώργο - Δεν θα μείνει τίποτα. Θα το σπάσουμε το αυτοκίνητο.
-Να οδηγάς,Γιαννάκη,μου λέει ο Γιώργος όπως κάνουν σεξ οι σκαντζόχοιροι!!!
-Πως δηλαδή;
-ΜΕ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ, απαντά ο Γιώργος και το τι έγινε δεν περιγράφεται. Η ατάκα αυτή έγραψε. Την λέγαμε πιο μετά και στους Αλβανούς αγωνιζόμενους και γέλαγαν και αυτοί.
Βρίσκουμε και τον Florian,με την γυναικά του η οποία ήταν και σε προχωρημένη εγκυμοσύνη,και τον ρωτάμε πως πήγε,
-Δεν είδατε την βαθμολογία; μας ρωτά
-Όχι,απαντώ
-Τελείωσα την ειδική 30 λεπτά πιο γρήγορα από εσάς και είμαι 30 λεπτά αργότερα στο συνολικό χρόνο από εσάς, λόγω ποινών.
Αυτό ήταν. Γέλιο τρελό. Τον πειράζαμε για το πόδι του που δεν το σήκωνε πουθενά από το γκάζι και γέλαγε ακόμα και η γυναικά του. Μέχρι που του εξηγήσαμε την περιπέτεια μας με τις ποδιές και ότι θέλαμε ηλεκτροκόλληση.
-Και γιατί δεν ήρθατε σε μένα,μας ρωτά λες και τον ξέραμε από χρονιά.
-Είχε πάει η ώρα αργά και δεν θέλαμε να σε ενοχλήσουμε. Έχεις ηλεκτροκόλληση να μας δανείσεις;
-Πάμε μετά να το φτιάξουμε παρέα ,άπαντα.
-Μέτα; ψελλίζω απορημένος...Είναι 12 η ώρα και κοιτάζω την γυναίκα του.
-Πάμε στο γκαράζ μου, μας λέει. Όταν έχουμε αγώνα δεν κλείνουμε. Το πρωί τα σπάμε και το βράδυ τα κολλάμε. Κανείς δεν κοιμάται όταν έχουμε αγώνα και γελά..
-Ωραία...Που να το πούμε και να μας πιστέψουν, ότι πάμε τέτοια ώρα να κολλήσουμε ποδιές στο navara.
Κατά τις 1 φεύγουμε, αφήνουμε την γυναικά του Florian στο σπίτι και πάμε στο συνεργείο του. Και τι συνεργείο;Ο Florian είναι αποκλειστικός αντιπρόσωπος NISSAN-TOYOTA- MITSUBISHI στην Αλβανία. Και εμείς του λέγαμε να του δανείσουμε εργαλεία αν χρειαστεί . Ανεβάζουμε το navara και κολλάμε την ποδιά με τη βάση του bull bar,λόγω ότι είχε κοπεί το σημείο που βίδωνε με τον προφυλακτήρα .
Κοιτά στο δευτερεύων κιβώτιο ότι έτρεχε λίγη βαλβολινη . Μου λέει να μην ανησυχώ, είναι επειδή δεν έχει μεσαίο διαφορικό και από την τετρακίνηση ζορίζεται. Έχει φάει μια φλάντζα μου λέει και ίσως χρειαστεί αλλαγή. Του δίνω την άδεια κυκλοφορίας και ψάχνει για το ανταλλακτικό στην αποθήκη του.
-Κάτσε να βρούμε να το έχεις μαζί σου μην τυχόν το χρειαστείς αύριο το βράδυ στους Αγίους Σαράντα και που θα βρούμε βραδιάτικα.
Η ώρα έχει πάει 3 και είπαμε να φύγουμε γιατί στις 6 ξεκινάμε την αυριανή ημέρα. Δεν δέχθηκε με τίποτα να τον πληρώσουμε και φύγαμε καταϋποχρεωμένοι.
-Κοιτά φιλοξενία μου λέει ο Σάκης. Ποιος δικός μας, θα παράταγε την οικογένεια του να σου κολλάει το αυτοκίνητο στις 1 το βράδυ. Ευτυχώς θα έχουμε μια έννοια λιγότερη για την αυριανή ημέρα και το δύσκολο δρόμο που μας περιμένει.
Πάμε ξενοδοχείο, μαζεύουμε πράγματα και πέφτουμε γρήγορα για ύπνο...