Έχω να πω ότι το τελευταίο (νομίζω) off road trip της σεζόν μας βγήκε ολίγον τι σκονισμένο (ακόμα φτύνω χώμα
) αλλά η ομορφιά της ανοιξιάτικης υπαίθρου μας αποζημίωσε αρκούντως. Τι παπαρούνα και κακό ήταν αυτό? Τι ολάνθιστες πλαγές και τι...σκόνη! Ίσως ήταν η πρώτη φορά που μου έλειψε και ένα πιο μακρύ διάλειμμα για χουζούρι σε κανά ίσκιο, αναψυκτικούλια και κανά μεζεδάκι μια και λόγω της ζέστης η ανάγκη για αραλίκι ήταν εντονότερη. Επίσης μου άρεσαν ιδιαίτερα οι φάσεις στο κομμάτι με τα νεροφαγώματα όπου ήταν λίγο πιο ΄"πρωτοβουλιακά" τα πράγματα
.
Αυτό όμως που υπογραμμίζω πιο πολύ είναι το γεγονός ότι, τουλάχιστον εγώ αυτό αποκόμισα, ένιωσα να "δένει" το γλυκό σιγά σιγά όσον αφορά τη συνοχή της παρέας. Ίσως ήταν και το ότι ήμασταν λιγότερα οχήματα, πάντως ένιωσα πολύ πιο οικεία και με τους οργανωτές και με τα παιδιά που είχα ξαναδεί σε προηγούμενες εκδρομές και με αυτούς που πρωτοέβλεπα. Καλό σημάδι αυτό, αρχίζει να υπάρχει έμψυχη συνοχή.
Σπύρο-Δημήτρη ευχαριστούμε
Και εις άλλα με υγεία