Off-Road.gr

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια,μου δίνετε κίνητρο να την ''ψωνίσω'' τελείως.
Αγαπητέ μου Παντελή κι απ' την άλλη σκούπα είμαι αστέρι γιατί ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΗΝ ΕΧΩ ΣΚΙΣΕΙ ΤΗ ΓΑΤΑ και δεν ντέπομαι να το παραδεχτώ.

Τον Σπύρο τον κατάσκοπο
ελάχιστα τον ξέρω
μ' απότανε τον γνώρισα
με κάνει να υποφέρω.
Μέσα στις λάσπες μ΄έχωσε
μ' έκανε σα γουρούνι
μα το μυαλό μου γαργαλά
σαν νά 'τανε μαμούνι.
Χρόνια πολλά σου Σπύρο μας
και μη μας βαζανίζεις
γιατί εμείς τελειώνουμε
εκεί που συ αρχίζεις.

Α-ΠΙ-ΣΤΕΥ-ΤΟ!!!!!!ΜΠΡΑΒΟ

Ενα πρωί ξεκίνησα να πάω στον Ελικώνα κι ίδρωσαν οι παλάμες μου λες κι έκανα αγώνα. Ητανε όλοι τους εκεί, πιο παλαβοί από 'μένα μα το δικό μου το τουτού δεν μοιάζει με κανένα. Γιατ' είναι κατακκόκινο,μοιάζει με πασχαλίτσα κι ας μου το λέει πορτοκαλί ο Σπύρος η μουχρίτσα. Ηταν και τ'άλλα όμορφα, ψεύτ...

Μη λες τέτοια σύντροφε,σέρνωνται και γιαπωνέζοι στην ενότητα.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στους Σπύρους,στις Σπυριδούλες και στα σπυράκια.
Να είστε πάντα γεροί,γεμάτοι λάσπες.

Ουπς! ξέχασα την Nora η οποία είναι η μόνη που μπορεί να βάλει σε τάξη αυτόν τον συρφετό(γιατί έχω την εντύπωση πως αν μας έλεγε να κακαρίζουμε θα το κάναμε κι αυτό???).

Να πω και γω???.....σιγά μην και δεν πω. Η διαδρομή είχε σχεδόν απ' όλα(άρματα,κατηφοριές,στενά περάσματα,φλαταδούρες,σκόνη,λάσπη,κρεμύδια),ήταν τέλος πάντων ότι έπρεπε για να είναι για όλους. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στον superσπύρο και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ,μέρα που είναι! Εχω όμως και μερικά σχόλια να κάνω για τα οχ...

Ταπεινά ευχαριστώ, δάσκαλε.

Ποτέ δεν αφήνω τις απειλές μου να αιωρούνται. Φέρνουμε στο νου μας την μελωδία της γνωστής μπαλάντας ''μια θάλασσα μικρή'' και το πιάνουμε a capella. Πάμε Μια θάλασσα μικρή μια θάλασσα μικρή τα λάδια στην αυλίτσα σου που στάζουν κάθε βράδυ μια θάλασσα μικρή. Σε ήθελα πολύ μια βόλτα να σε πάω μα το σ...

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και απειλώ με νέα δημοσίευση.
Υπάρχει δείγμα γραφής και στην ενότητα moto forum, στο εδάφιο ''ποίηση και μοτοσυκλέτα'' όπου ο συνάδελφος Geco έχει πραγματώσει διάφορες φιλολογικές ημερίδες.

Μια ιστορία θε να πω και ΄γω απ΄τη μεριά μου. Γιατί land rover ήθελε και μένα η αφεντιά μου. Από μικρός σαν ήμουνα κι είχα αυτοκινητάκια το μάτι μου εγούρλωνε με τα landroverακια. Μα η κατάρα το 'φερε με μηχανές να μπλέξω κι όταν ''ήρθεν η ώραν τους'' τα μπούτια να μπερδέψω. Τα φράγκα δεν μου φτάναν...

Σσσσσστ! ησυχία....

O.K.τότε.

Noμίζω πως η πολυπλοκότητα της συνταγής είναι το πως θα κουβαλήσεις τα αυγά στο βουνό με το μηχανάκι