| |
Τις περισσότερες φορές οι ανθρώπινες παρεμβάσεις στη φύση, δημιουργούν
αρνητικά αποτελέσματα.
Προσπαθούμε ακατάπαυστα να την χαλιναγωγήσουμε και να την φέρουμε στα
νερά μας, όμως μακροχρόνια οι επιπτώσεις των έργων μας στην μάνα γη
είναι συνήθως καταστροφικές.
Και αυτή, είτε ξαναπαίρνει πίσω αυτό που της ανήκει – βίαια, είτε
μαραζώνει και μαζί της και ο άνθρωπος.
Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις. Ελάχιστες. Η τεχνητή λίμνη που βρίσκεται
πλέον στην περιοχή που αργοκυλούσε φιδωτά ο ποταμός Ταυρωπός πρέπει να
είναι μια από αυτές!
Ο στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας, είδε πιο μακριά και οραματίστηκε μια
από τις ψηλότερες τεχνητές λίμνες της Ευρώπης.
Σε υψόμετρο 750 μέτρων το φράγμα ολοκληρώθηκε το 1960. Τα νερά του
Ταυρωπού και των γύρω αναρίθμητων ρυακιών κατέλαβαν σιγά – σιγά τη
φυσική λεκάνη της περιοχής, εκτάσεως 25.000 τετ. χιλιομέτρων - και
δημιούργησαν ΤΗ λίμνη.
Η περιοχή, ονομαζόταν «Νεβρόπολη», από την πληθώρα των ελαφιών που
διαβιούσαν εδώ κάποτε. (Νεβρός είναι το νεογνό του ελαφιού).
Στο δεύτερο παγκόσμιο, μέσα σε αυτή λειτουργούσε μυστικά το μοναδικό
συμμαχικό αεροδρόμιο σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη!
Οι τοπικοί σκληροτράχηλοι κάτοικοι, απόγονοι των Αγραφιωτών που δεν
υποτάχθηκαν ποτέ στους Τούρκους, καμουφλάρανε την ημέρα τον διάδρομο
προσγείωσης με δέντρα και τη νύχτα τον άνοιγαν και άναβαν φωτιές για να
τον δουν οι πιλότοι.
Όμως αυτά πλέον είναι 65 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της.
Βρισκόμαστε σε ένα πανέμορφο σκηνικό, τόσο εναρμονισμένο με τη φύση που
... δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι είναι ένα ανθρώπινο έργο.
Στα Άγραφα βρίσκεις ακόμα
παραδοσιακούς Έλληνες κτηνοτρόφους
Πάμε λίμνη;
Το εργαλείο που χρησιμοποιήσαμε ήταν ένα Sorento ΕΧ. Αυτό με τον V6 των
3.3 λίτρων και το πεντατάχυτο αυτόματο.
Είναι τέλη φθινοπόρου, οι βροχές δίνουν και παίρνουν και η περιοχή έχει
από αυτή την λάσπη που... κολλά παντού.
Δε χρειάζεται να το πολυσκαλίζουμε, θα παπουτσωθούμε με mud αυτή τη
φορά.
Ε... είπαμε να κάνουμε την υπέρβαση και τοποθετήσαμε ότι πιο ιδανικό
για λάσπη και συγκεκριμένα τα Fedima
Sirocco.
Πρόκειται για «ειδικά» αγωνιστικά λάστιχα με μαλακό πέλμα, βαθιά και
αραιή χάραξη, για χρήση 100% εκτός δρόμου.
Μπορεί να ακούγεται ασυνήθιστη επιλογή για SUV, αλλά έτσι είμαστε εδώ
στο Off-Road.gr – έξω από τα συνηθισμένα.
Με το που ξεκινάς σε συνοδεύει ο ήχος από τα τρακτέρια. Συντονισμός
περίπου στα 80 και στα 120. Παραπάνω δεν θα πάς. Σεβασμός!
Fedima Sirocco: Στην αρχή τα
θεωρούσαμε "ειδικά" λάστιχα. Τώρα πλέον είναι ο ορισμός του Mud
ελάστικού
Παρά την αραιή χάραξη, η μαλακή γόμα φροντίζει για την αξιοπρεπή
συμπεριφορά στο στροφιλίκη του Δομοκού.
Η δύναμη του κινητήρα βοηθά και το γλυκό γλίστρημα σε φτιάχνει στα
ανηφορικά.
Οι όποιοι ενδοιασμοί είχαμε για την συμπεριφορά του αυτοκινήτου σε
συνδυασμό με τα λάστιχα σε υγρό οδόστρωμα, εξανεμίσθηκαν στο κατέβασμα
προς την πεδιάδα της Καρδίτσας, όπου το ψιλοβρόχι μας συντρόφευε. Τα
λάστιχα έχουν στρώσει και βυζαίνουν...
Πάμε γι’ άλλα!
Η συνηθέστερη προσέγγιση στη λίμνη είναι από την Βορειο-ανατολική
πλευρά της. Κεντρικός δρόμος ξεκινά από την Καρδίτσα και με δυτική
κατεύθυνση σε βγάζει σε αυτή καρφί. Εμείς το παίξαμε λίγο διαφορετικά
το παιχνίδι.
Στην Καρδίτσα πήραμε την νοτιοδυτική έξοδο προς Κάλλιθηρο και μετά στη
διασταύρωση προς Καστανιά πήραμε δεξιά κατεύθυνση.
Η μονή Πέτρας έξω από το
Καταφύγι
Πρώτη στάση μας το Καταφύγι. Το
χωριό πήρε την ονομασία εξαιτίας της
θέσης του, βρίσκεται κρυμμένο μέσα σε μια φυσική εσοχή, καθώς και του
γεγονότος ότι σε αυτό κατέφευγαν οι κάτοικοι των πεδινών περιοχών στις
δύσκολες στιγμές τους. Όνομα και πράγμα.
Ήταν το κέντρο των ανταρτών της περιοχής στα χρόνια του πολέμου, ενώ
καθοριστικό ρόλο έπαιξε και στη διάρκεια του εμφυλίου.
Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα πραγματικά ήσυχα χωριά που θα βρείτε
στην περιοχή.
Ο τουρισμός δεν το άγγιξε, είναι «Καταφύγι» ακόμα και σήμερα!
Σταματήστε στην κεντρική πλατεία του χωριού με την παραδοσιακή εκκλησία
και κάντε μια βόλτα στο «πλάι» από όπου θα απολαύσετε μια πανέμορφη
θέα. Φυσικά μια στάση για καφέ και κουβεντούλα, στην επιστροφή σας, με
τους ελάχιστους κατοίκους επιβάλλεται!
Κοντά στο χωριό θα βρείτε απομεινάρια από τους Δόλοπες που ζούσαν στην
ευρύτερη περιοχή κατά την αρχαιότητα.
Ακολουθήστε τις ταμπέλες
για τα Δολόπεια τείχη. Από μόνα τους τα ερείπια μπορεί να μην λένε
πολλά, είναι όμως μέρος της ιστορίας μας και φυσικά μια ακόμα καλή
ευκαιρία για μια σύντομη πεζοπορία. Off-Road καταστάσεις!
Λίγο έξω από το χωριό και συγκεκριμένα στη θέση «τρία δέντρα» ξεκινά
ασφαλτόδρομος προς την παλιά μονή Πέτρας. Γιατί τα λένε τρία δέντρα;
Ε... όλα εμείς θα σας τα πούμε;
Η μονή είναι εγκαταλελειμμένη αν και για πολλά χρόνια γίνονται
προσπάθειες αποκατάστασης της. Ο μύθος λεει ότι στο παρακείμενο
σπήλαιο, βρέθηκε εικόνα της Παναγιάς.
Οι ντόπιοι τη μετάφεραν στο χωρίο
αλλά αυτή κάθε βράδυ επέστρεφε στη σπηλιά. Οπότε στο τέλος κτίσανε τη
μονή πάνω ακριβώς από τη σπηλιά και η εικόνα έμεινε εκεί και σταμάτησε
και τα πήγαινε – έλα.
Μπροστά από τη μονή ξεκινά βατός χωματόδρομος που μας φέρνει στο
Λαμπερό. Η μάλλον στον Αγ. Αθανάσιο, αλλά μια και το παρακείμενο
Λαμπερό έχει πάρει... την κάτω βόλτα, καθίζηση γαρ, όλο το χωριό
μεταφέρεται στη θέση Αγ. Αθανάσιος – Λαμπερό.
Αρχίσαμε το παιχνίδι
Η λίμνη βρίσκεται στα πόδια μας. Αποφεύγουμε την «πλαζ» Λαμπερού και με
πορεία νοτιά συνεχίζουμε προς το φράγμα.
Ο ασφαλτόδρομος ακολουθεί περιφερειακά τη λίμνη ανεβοκατεβαίνοντας
λοφάκια. Η περιοχή είναι τίγκα στις βελανιδιές.
Τα δέντρα
έχουν πετάξει τα περισσότερα φύλλα τους και αναμένουν τον χιονιά που
δεν βρίσκεται πολύ μακριά.
Στην Καστανιά σταματήσαμε για ένα τσίπουρο. Από εδώ είναι μια ακόμα
πρόσβαση στην λίμνη και μάλιστα ιδιαίτερα γρήγορη μια και μόλις 25
χιλιόμετρα χωρίζουν το χωρίο από την Καρδίτσα.
Ο τουρισμός έχει ανακαλύψει για τα καλά την λίμνη και στην περιοχή
βρίσκονται αναρίθμητα ξενοδοχεία.
Πολλά από τα συγκροτήματα είναι
καινούργια, με μόλις ένα – δύο χρόνια λειτουργίας και παρέχουν υψηλής
ποιότητας υπηρεσίες και όμορφα διακοσμημένα δωμάτια – σουίτες, με
τζάκι, αυτόνομη θέρμανση και άλλες πολυτέλειες.
Όμως η περιοχή της λίμνης δεν παύει να είναι και ένα ιδανικό μέρος για
κατασκήνωση καθόλη τη διάρκεια του χρόνου.
Μάλιστα με τον τουρισμό να
κατακλύζει τη περιοχή, ακόμα και μεσοβδόμαδα δεν είναι άσχημη ιδέα να
έχετε μαζί σας τα συμπράγκαλα της υπαίθριας διαβίωσης.
Μην ξεχνάτε ότι είστε αρκετά ψηλά και ένας καλός υπνόσακος είναι το Α
και το Ω για μια απολαυστική νύκτα στις όχθες τις λίμνης.
Προτείνουμε την περιοχή κάτω από τον Μπελεκομίτη. Στο κέντρο του ξεκινά
δεξιά κατηφορικός δρόμος με ... άπαικτη λάσπη που σύντομα σε βγάζει σε
ένα ειδυλλιακό τοπίο δίπλα στη λίμνη.
Εδώ πριν μερικά χρόνια είχε στήσει γνωστή εταιρία του χώρου οργανωμένη
κατασκήνωση αλλά δεν ευδοκίμησε.
Φαγητό θα βρείτε παντού, αλλά μην παραλείψετε να επισκεφτείτε το
παλαιότερο ιχθυοτροφείο πέστροφας της περιοχής λίγες εκατοντάδες μέτρα
μετά τη διασταύρωση που πάει προς τον Καρβασαρά, στις όχθες του
Καριτσιώτη.
Πάμε βόλτα;
Λίμνη - Μπορλέρο – Νιάλα (Νεράιδα) – Σάικα – Ανθηρό – Φράγμα σε 45
χιλιόμετρα
Η περιοχή κρύβει αμέτρητους Off-Road.gr θησαυρούς!
Οποιοδήποτε δρομάκι
και να διαλέξετε να εξερευνήσετε είναι σίγουρο ότι το ευχαριστηθείτε.
Αυτή τη φορά θελήσαμε να ξεφύγουμε λίγο από τα τετριμένα και να δούμε
τα πράγματα από λίγο πιο ψηλά. Πρόκειται για ένα κύκλο νότια από τη
λίμνη που τα έχει όλα!
Το δρομοβιβλίο ξεκινά από τη διασταύρωση προς Καρβασαρά – Βραγγιανά –
Άγραφα μεταξύ φράγματος – Μπελεκομίτη (39’15.228 – 21’42.904).
Στην αρχή κινούμαστε δίπλα στον Καριτσιώτη. Ευτυχώς αποχαιρετάμε
γρήγορα την άσφαλτο και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε αριστερά.
Καλοπατημένος φαρδύς χωματόδρομος μας «βγάζει έξω» από τα δάση στο
αλπικό τοπίο του Μπορλέρο (2017).
Τα βουνά της περιοχής είναι γνωστά για την σκληράδα τους.
Αποχωριζόμαστε τον φαρδύ δρόμο στο διασταύρωση του ανεμοδαρμένου Αγ.
Νικολάου, αφήνοντας τη δεξιά διακλάδωση που θα μας πήγαινε στα
Βραγγιανά.
Συνεχίζουμε πριν το περήφανο ξωκλήσι στο στενό δρομάκι. Η περιοχή
σφύζει από ζωή το καλοκαίρι. Φθινόπωρο όμως, μόνο ελάχιστους
κυνηγούς μπορείς να συναντήσεις.
Στις περισσότερες συναντήσεις στο βουνό, όταν κίνησε λίγο έξω από τις
συνηθισμένες δημοσιές, οι τοπικοί θέλουν να σε αποτρέψουν. Δε βγαίνει,
δε περνάει, δεν πάει. Εντάξει έχουν καλό σκοπό, έχουν δει πολλά τα
μάτια τους.
Όμως η χώρα μας, δεν είχε ποτέ το προνόμιο του «ανεξερεύνητου». Διάολε
μπορείς να βρεις ταξιδιωτικές οδηγίες και προτάσεις διαδρομών για κάθε
μέρος της, γραμμένες ήδη από τα αρχαία χρόνια.
Επιστροφή στη διαδρομή μας. Η κίνηση διακόπτεται συνεχώς από
μικρό-σαρίσματα. Οι πέτρες διάσπαρτες. Το βουνό θέλει να κρατήσει τα
μυστικά του και να εξαφανίσει το δρόμο.
Στην επόμενη ανήλια καμπή ο
δρόμος είναι ήδη καλυμμένος από ένα παχύ στρώμα διάφανου πάγου...
Καβατζάροντας το Μπαλντενήσι σταματάμε να ρίξουμε μια ματιά στο
εικονοστάσι. Δεν μπορούμε να ανοίξουμε τις πόρτες από τον αέρα!
Ο αετόδρομος συνεχίζει στενός και κακοτράχαλος. Σύντομα βρισκόμαστε στη
Νιάλα στην καρδιά των Αγράφων.
Μια στάση φόρος τιμής στο μνημείο του
εμφυλίου επιβάλλεται. Δεξιά μας κάπου κάτω από τα σύννεφα κυλά ο
Αγραφιώτης. Αριστερά ο καιρός είναι ανοικτός και το θέαμα είναι
συγκλονιστικό. Το γήινο ανάγλυφο είναι μοναδικό!
Τα Άγραφα δεν αστειεύονται πάντως. Εδώ μια βραδιά του Απρίλη του ’47
κοιμήθηκαν στις ίδιες σκηνές αντάρτες και κυβερνητικοί. Όσοι επέζησαν
από την ξαφνική χιονοθύελλα.... Ο καιρός μπορεί να αλλάξει σε μισή ώρα.
Κάθε κορυφή είναι και ένας άλλος κόσμος – αυτόνομος.
Η Νιάλα (ή Νεράιδα) ουσιαστικά δεν υπάρχει πια. Μόνο οι στάνες παίρνουν
ζωή το καλοκαίρι. Αρχίζουμε το κατέβασμα. Ο δρόμος στενεύει και άλλο, η
πλαγιά θέλει να σε πάρει μαζί της. Το έδαφος θέλει προσοχή για να
προστατέψεις τα λάστιχα από τις κοφτερές πέτρες.
Τα πρώτα έλατα κάνουν την εμφάνιση τους.
Σύντομη στάση για φωτογραφίες. Πώς μπορείς να κλείσεις όλη αυτή την
ομορφιά σε μια εικόνα;
Μαζεύουμε γκι από τις φυλλωσιές ενός έλατου. Ο Ιξός (γκι) είναι
ημι-παρασιτικό φυτό.
Λαμβάνει ένα μέρος των θρεπτικών συστατικών που
χρειάζονται για την ανάπτυξή του απομυζώντας με τις ρίζες του χυμούς
από τα κλαδιά ή τους κορμούς των δέντρων-«ξενιστών» στα οποία
προσκολλάται και αναπτύσσεται, αλλά περιέχει επίσης χλωροφύλλη και
μπορεί να κάνει φωτοσύνθεση για να παράγει την τροφή του.
Τα
Χριστούγεννα είναι κοντά...
Στην κατηφόρα «πετάμε». Οι στροφές διαδέχονται η μια την άλλη και εμείς
πιέζουμε όλο και περισσότερο. Τα λάστιχα προσφέρουν εξαιρετική πρόσφυση
στο υγρό χώμα αλλά το ABS είναι υπερπροστατευτικό και δουλεύει
υπερωρίες. Κρίμα που δεν μπορείς να το απενεργοποιήσεις κατά βούληση.
Σκαμε μύτη στην Σάικα (Πετράλωνα). Επιστροφή στα φυλλοβόλα δάση. Ο
δρόμος ανοίγει πλέον και η λάσπη κάνει την εμφάνιση της.
Δεξιά στη διασταύρωση με την άσφαλτο υπάρχει το δασικό χωρίο Δρυάδες.
Κατασκευάστηκε από το υπουργείο γεωργίας και απλώνεται σε έκταση 25
στρεμμάτων, κατάφυτη από έλατα και δρυς που συνθέτουν ένα μαγευτικό
τοπίο φυσικής ομορφιάς.
Το εντυπωσιακό δάσος Καροπλεσίου μαγεύει όχι
μόνο τους απαιτητικούς αλλά και τις νύμφες της Ελληνικής Μυθολογίας, οι
οποίες διάλεγαν πάντα το ωραιότερο σημείο ενός δάσους για να στήσουν το
χορό τους.
Ο συνδυασμός αυτός έδωσε και το όνομα Δρυάδες στο Δασικό χωριό. Με
είκοσι ξύλινα σπιτάκια, εστιατόριο, αίθουσα εκδηλώσεων, και αθλητικούς
χώρους, είναι ένα καλό σημείο εξορμήσεων για την γύρω περιοχή.
Ακολουθώντας την άσφαλτο σύντομα βγαίνουμε στην κεντρική πλατεία του
Ανθηρού.
Περνάμε πάνω από τον Ταυρωπό που δυναμώνει ξανά από τα αμέτρητα ρυάκια
καταλήγουν σε αυτόν από τις πλευρές των Αγράφων.
Ταξιδεύουμε αντίθετα από τη φορά του, έχοντας παρέα αριστερά μας το
φαράγγι και μερικές από τις πιο όμορφες κορυφές των Αγράφων, οι Πέντε
Πύργοι, η Σουφλιστάρα και ο Ελατάκος.
Σε λίγο περνάμε το τούνελ και βγαίνουμε στο φράγμα. Πρόκειται για μια
τοξοειδή τσιμεντένια κατασκευή με μήκος περίπου 200 μέτρων και
ύψος 83 μέτρων. Η λίμνη κόβεται με το μαχαίρι και δημιουργείται
μια εξαιρετική αντίθεση με την απότομη ρεματιά από τη μια πλευρά και τη
γαλήνη της λίμνης από την άλλη.
Φτάνουμε την κατάλληλη ώρα όπου ο ήλιος κυλά προς το ναδίρ του και τα
φως του όπως πέφτει απαλό πάνω στο νερό δημιουργεί απίθανους
χρωματισμούς.
Πάμε αλλού;
Η κοντινή απόσταση της λίμνης τόσο από την Αθήνα (330 χιλιόμετρα)
όσο και από τη Θεσσαλονίκη (260 χιλιόμετρα) αποτελεί δέλεαρ για
πολλαπλές διήμερες επισκέψεις καθόλη τη διάρκεια του χρόνου.
Το έδαφος της περιοχής είναι ιδιαίτερα σαθρό και λασπερό και
προσφέρεται για κάθε επιπέδου Οff-Ρoad. Υπάρχουν αμέτρητα δρομάκια
περιφερειακά της λίμνης και ακόμα και το χειμώνα μπορεί κανείς να βρει
μέρος για παιχνίδι και όχι απλά να περιοριστεί αποκλειστικά στην
άσφαλτο σε περίπτωση χιονιού.
Με βάση τον εξαιρετικό χάρτη της Ανάβασης για την περιοχή 4.1 Βόρεια
Άγραφα Λίμνη Πλαστήρα, μπορείτε να δημιουργήσετε την δικιά σας ιδανική
διαδρομή.
Κρατήστε μια απόσταση από τα νερά της λίμνης μια και η λάσπη
εκεί δεν αστειεύεται (το δοκιμάσαμε και κάναμε ένα μεγαλοπρεπέστατο
κόλλημα)
Ταυτόχρονα η υψηλή τουριστική ανάπτυξη της περιοχής, σας προσφέρει τη
δυνατότητα για διασκέδαση με όλη την οικογένεια. Γύρω από τη λίμνη θα
βρείτε σημεία για να κάνουν τα πιτσιρίκια άλογο ή βαρκάδα.
Οι δημοτικές αρχές έχουν δημιουργήσει έναν ενδιαφέρον λαβύρινθο από
ποδηλατοδρόμους που μην έχοντας εξοντωτικές κλίσεις προσφέρονται για
όλους.
Μπορείτε να ασχοληθείτε με αλεξίπτωτο πλαγιάς, σκοποβολή, τοξοβολία,
ορειβασία, σκι αντοχής ή απλά.... να αράξετε ψαρεύοντας!
Είναι αναρίθμητες οι παροχές στην περιοχή και είναι σίγουρο ότι θα σας
φιλοξενήσει κατ΄ επανάληψη.
Κοντά στο Νεοχώρι στο βοτανικό κήπο, θα βρείτε μέσα στα 10 στρέμματα
του όλη τη χλωρίδα της περιοχής.
Στην ανατολική πλευρά της λίμνης, ενδιάμεσα στο Μεσενικόλα και το
Τσαρδάκι (Καλύβα) βρίσκεται μια από τις σημαντικότερες μονές της
Θεσσαλίας η Μονή Κορώνας.
Καλοδιατηρημένη με το κρυφό σχολειό της, που
λειτουργούσε στην τουρκοκρατία κάτω από ένα στασίδι και ιστορία που
έρχεται από τον 16ο αιώνα.
Σαν γνήσιοι offroaders θα συνδυάσετε το τερπνόν μετά του ωφελίμου
ξεκινώντας με μια επίσκεψη στη Μονή της Πελεκητής και συνεχίζοντας στο
χωματόδρομο μέχρι το καταφύγιο και από εκεί στη Νεράιδα.
Η Μονή Πελεκητής είναι ένα κατασκευαστικό κατόρθωμα, σκαρφαλωμένη στην
βραχώδη πλαγιά η οποία χρειάστηκε να πελεκηθεί εξ ου και το όνομα
της.
Το φράγμα δεν το χάνετε είτε κάνοντας το γύρω της λίμνης είτε φτάνοντας
εκεί με το τελείωμα της προτεινόμενης διαδρομής μας. Συνεχίζοντας όμως
μετά από αυτό με κατεύθυνση προς τον Μπελεκομίτη, θα βρείτε αριστερά το
δρόμο προς το παρατηρητήριο.
Περάστε μια βόλτα από εκεί. Θα μπορέσετε να απολαύσετε όλο το μεγαλείο
της λίμνης από ψηλά. Αν ακολουθήσετε το δρόμο μετά το παρατηρητήριο θα
βγείτε πίσω από το φράγμα.
Άλλος προορισμός η καμάρα του Ανθοχωρίου, που βρίσκεται περίπου 5,5
χιλιόμετρα δυτικά της Κερασιάς. Ένας «ενδιαφέρον» δρόμος ξεκινά από το
χωρίο και σε φέρνει μέχρι το πέτρινο αναπαλαιωμένο γεφύρι.
Απ΄ εδώ ξεκινά σημασμένο μονοπάτι, που κινείται στα χνάρια του Ρωμαϊκού
μονοπατιού που συνέδεε τα ανατολικά Άγραφα με την περιοχή της Αργιθέας.
Καταλήγει στο ξωκλήσι του Αγ. Νικολάου στον ασφαλτόδρομο που έρχεται
από Πολύδροσο / Βλάση προς Μουζάκι.
Η περιοχή είναι γεμάτη με σημασμένα και μη μονοπάτια, ιδανικά για
πεζοπορία καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Αφήστε το αυτοκίνητο και
χρησιμοποιείστε τα πόδια σας!
Πάμε γενικά!
Για ανεφοδιασμό θα βασιστείτε στα βενζινάδικα στα Καλύβια Πεζούλας. Η
περιοχές των γύρω βουνών είναι πανέμορφες και με περίσσια Off-Road
διαδρομών αλλά μην παίζετε με το χιόνι και τον πάγο.
Η προτεινόμενη διαδρομή θέλει ιδιαίτερη προσοχή και εμπειρία από τις
αρχές Ιανουαρίου, ενώ όταν κλείσει τελικά, θα παραμείνει έτσι μέχρι το
τέλος Απριλίου. Έχετε μαζί σας αλυσίδες, πρόχειρα ζεστά ρούχα, μποτάκια
και πολύ όρεξη για να τα χρησιμοποιήσετε!
Πάμε σπίτι....
Ένα ακόμα ταξίδι τελειώνει ενώ εμείς δεν θέλουμε. Όσες φορές και να
επισκεφτούμε την περιοχή πάντα κάτι νέο ανακαλύπτουμε που μας προκαλεί
για μια ακόμα επίσκεψη. Δε χρειάζεται να δώσουμε υπόσχεση επιστροφής,
είναι βέβαιο ότι η περιοχή θα μας έχει κοντά της πολλές φορές ακόμα.
Κείμενο: [Σπύρος
Κατσιμαλής]
Φωτογραφίες: [Nora Agapi]
Σχετικά Downloads - Links
Δρομοβιβλίο διαδρομής
Σχετική συζήτηση στο forum
Χιλιομετρικά
Αθήνα – Δομοκός - Καρδίτσα 305χλμ
Θεσσαλονίκη-Καρδίτσα 212 χλμ
Καρδίτσα – Λίμνη 25–40 χιλιόμετρα ανάλογα με τη διαδρομή
Χρήσιμα τηλέφωνα
Ιατρείο Πεζούλας 24410 92297
Ιατρείο Μεσενικόλα 24410 95225
Ιατρείο Καρίτσας 24410 94992
ΕΚΟ Κρυονέρι. 24410 92353, 92056
DRAC-OIL Νεβρός 24410 92082 - 6974543420
MED-OIL Καλύβια 24410 92276
Αστυνομική διεύθυνση Καρδίτσας 24410 21777
Δασαρχείο 24410 71486
Express service 154 - 24410 62201
Ηellas service 157 - 24410 29363
Ιnteramerican 168 - 24410 29303
Πυροσβεστική υπηρεσία 199 - 24410 71255
Ιππασία 24410 92855
Ορειβατικό ποδήλατο 24410-92552
Αλεξίπτωτο πλαγιάς 24410 40553
Σκοποβολή 24410 92987
ΔΕΗ Φράγμα 24410 55010
Δασικό χωριό Δρυάδες 24410-81654
|
Νιάλα 12 Απριλίου 1947
Κτυπημένοι από τις κακουχίες και τον κυβερνητικό στρατό, εκατοντάδες
αντάρτες μαζί με άμαχους πολίτες και γυναικόπαιδα, βρέθηκαν
αποκλεισμένοι στην περιοχή των Βραγγιανών.
Περικυκλωμένοι από τους κυβερνητικούς, είδαν σαν μόνη διέξοδο διαφυγής
το πέρασμα του αυχένα της Νιάλας.
Αρχίζοντας το ανέβασμα από το στενό κακοτράχηλο μονοπάτι, οι τρεις
λόχοι, μαζί με τα μικρά παιδιά, τις γυναίκες και τους αρρώστους,
συνάντησαν το ψιλόβροχο.
Το κρύο δυνάμωνε. Ήδη το απέναντι βουνό έδινε μάχη με μια λυσσασμένη
χιονοθύελλα. Η Νιάλα δεν αστειεύεται αν κακιώσει. Τα αστραπόβροντα
δίναν και παίρναν.
Τα ίχνη στα γιδόστρατα ίσα που φαίνονταν ενώ όλοι τα ακολουθούσαν με
δυσκολία. Οι πέτρες γλιστερές και κοφτερές. Τα αγιοπούλια έστελναν το
μήνυμα της καταστροφής που ερχόταν γοργά, πετώντας μακριά, αναζητώντας
καταφύγιο.
Άνοιξε ο ουρανός σε μια πρωτοφανή για την εποχή χιονοθύελλα. Το χιόνι
κάλυψε γρήγορα τα ελάχιστα ίχνη του μονοπατιού. Η φάλαγγα διαλύθηκε,
έχασε τη συνοχή της.
Οι άνθρωποι άρχισαν να φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο. Άλλος γλίστραγε
στο χάος, του άλλου δεν του έφτανε η αναπνοή. Τα παιδιά τελείωσαν
πρώτα. Και η κακοκαιρία όλο και εντείνονταν.
Όσο το καραβάνι πλησίαζε στον αυχένα τόσο ο καιρός το κτυπούσε αλύπητα.
Προσπαθώντας να δώσουν δύναμη ο ένας στον άλλο παραφράζουν το τραγούδι
της αντίστασης:
Βροντάει ο Όλυμπος και πάλι,
στη Νιάλα, πέφτουν κεραυνοί,
Σείονται στεργιές και τα πελάγη
Όπλων ακούγεται κλαγγή.
Οι βαθμοφόροι προσπαθούν να μαζέψουν τη φάλαγγα. Όποιος μένει πίσω
χάνεται.
Πάνω στην απελπισία τους κάνουν κύκλους και βρίσκουν ξανά τα κουφάρια
των συντρόφων τους.
Με ισχυρές απώλειες οι δύο λόχοι πέρασαν τον αυχένα και βρήκαν
καταφύγιο στην Σάικα.
Ο τρίτος λόχος σκόνταψε πάνω στις σκηνές που είχε στήσει εκεί ο
κυβερνητικός
στρατός. Και αυτοί θρηνούσαν ήδη θύματα από την παγωνιά και περίμεναν
καρτερικά το δικό τους τέλος.
Όλοι ήταν παγωμένοι. Εκείνη την νύκτα δεν έπεσε ούτε ένας πυροβολισμός.
Κοιμήθηκαν όλοι στις ίδιες σκηνές σαν αδέλφια.
Την επόμενη ήταν το Πάσχα.
|
More articles
|
|
| |
|
