Βalkan off road Marathon
“The older I get, the faster ... I was !”
Έχουν περάσει κάποιες μέρες και ακόμα δεν μπορώ να ξεκαθαρίσω τα πράγματα στο μυαλό μου.
Όπως οι υπόλοιποι που έτρεξαν στον αγώνα, έχω και εγώ στερητικά σύνδρομα! Θά ήθελα να ήμουν ακόμα εκεί.
Πολύ καλά τα περιέγραψε ο Μάνος στα γραφόμενά του.
Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η συνοχή και το ομαδικό πνεύμα της Ελληνικής ομάδας! Τόσο οι αγωνιζόμενοι όσο και όλοι οι υπόλοιποι έχτισαν μιά δυνατή σχέση και δούλεψαν μαζί γιά το καλύτερο!
Τα γράφω όπως μου έρχονται και ξεκινάω από τα άτομα αυτής της παρέας.
Κώστας Χατζηγιαννάκης:
Ο σύντροφος “Ayrton” υλοποίησε το όνειρό του να τρέξει πολυήμερο αγώνα και τα πήγε περίφημα. Bon viveur αλλά και ... παιδί της πιάτσας, κεφάτος αλλά πάντα αξιοπρεπής, ενθουσιώδης και πρόθυμος, ήταν μέσα σε όλα, όλες τις μέρες! Μπράβο Κωστάκη!
Κώστας Χατζημιχάλης: Το ταχύτερο ταξί των ... Βαλκανίων!
Ο “Μπεμπέκος” τα πήγε πολύ καλά αλλά μάλλον χρειάζεται ανανέωση στον εξοπλισμό του. Ήταν μεσ' τη καλή χαρά όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά και “σκασμένος” όταν είχε (ουκ ολίγα) προβλήματα. Cool man ! Tα κατάφερε και είδε τον Λευκό Πύργο πάντως!
Δημήτρης Μεγαλοοικονόμου:
Ο “Husqy” έχει όραμα! Βλέπει μπροστά του αμμόλοφους, bivouac στην έρημο, το κοκκινόχωμα της Μαυριτανίας και τη Lac rose.
Βράτσα ή Μαρόκο, Μπέροβο ή Σενεγάλη, Βαλκάνια ή Αφρική είναι γιά αυτόν όνειρο-στόχος-προορισμός! “Ήρεμη δύναμη” με ή χωρίς ... τσιγάρο και εντελώς ψαρωτικό μηχανάκι Rallye special, wow !!!
Άλεξ Σούγιαννης:
Ο Αλέξανδρος ήταν ο πιό οργανωμένος από όλους μας! Με αυτοκίνητο υποστήριξης και τον Γ. Γεωργόπουλο (Ευχαριστώ γιά τις μπανάνες) σε ρόλο μάνατζερ ήταν ο πιό cool! Κρίμα που ο τραυματισμός δεν τον άφησε να ολοκληρώσει! Περαστικά ! Next time pal!
Παναγιώτης Πασχαλούδης:
Αν και κάνει εντούρο χρόνια δεν έχει μεγάλο αγωνιστικό palmares, ο Παναγιώτης εμφανίστηκε από το πουθενά και πήγε εξαιρετικά!
Με ικανά χέρια και προσεκτική πλοήγηση μας εξέπληξε όλους με τις επιδόσεις του! Γιά μένα ήταν η έκπληξη του αγώνα!
Παναγιώτης Τσουμάνης:
Ο “Loco” τα κατάφερε! Ήρθε στον αγώνα παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, κοιμήθηκε στη σκηνή του, έλυσε όλα τα προβλήματα με χαμόγελο και τα πήγε έξτρα πρίμα γκούτ! Χορηγός του η θετική ενέργεια και το καλό κλίμα ! Άντε και κανένα “στριφτό”!
Βασίλης Μπούδρος:
Πιτσιρικάς, γκρινιάρης, τσαμπουκαλεμένος στην οδήγηση, απλά “το έχει” ! Νίκησε στην μεγάλη κατηγορία πειστικά και πλοήγησε πολύ καλά σε πολύ απαιτητικές συνθήκες! Την κόντρα μου ρεεεε!
Πολυτίμη Κυριακοπούλου:
Το “Τιμόνι” μας έβαλε τα γυαλιά ! Εκτός του ότι μας έριξε στον αγώνα κατάφερε να βγάλει πέρα όλες τις δυσκολίες χωρίς να ζοριστεί και να φχαριστηθεί αγώνα! Πλοήγησε πολύ καλά, οδήγησε γρήγορα και μυαλωμένα και δίκαια ανέβηκε στο βάθρο της κατηγορίας!
Μάνος Γεωργιάδης – Στεφανος Μελισουργός:
Κατάφεραν να τουμπάρουν, να πάθουν βλάβες, να ζοριστούν αλλά έφτασαν με επιτυχία στον τερματισμό πλουσιότεροι σε εμπειρίες ! Ειδικά οι πληροφορίες του Στέφανου γιά την Βουλγαρία αποδείχτηκαν πολύτιμες !
Γιώργος Ζυγογιώργος - Χρήστος Ζυγογιώργοs
Τα παλληκάρια από την Κατερίνη έφεραν το Νιβάκι πίσω στον Βαρδάρη μετά από μιά μεγάλη αλλά όμορφη περιπέτεια! Μπράβο παιδιά! Πάντα τέτοια !
Εκτός από τους αγωνιζόμενους πρέπει να αναφερθώ και στους άλλους Έλληνες του αγώνα.
Doc:
Φρόντισε να βρίσκεται σχεδόν παντού βοηθώντας όλους στα service park, μεταφέροντας τα πράγματά μας και συμβουλεύοντας γιά όλα. Μπορεί να μας πέθανε στο ψάξιμο και τις στάνες όλης της περιοχής αλλά βοήθησε ουσιαστικά και καθοριστικά χωρίς να έχει υποχρέωση! ΤΗΑΝΧ !!!
Μελέτης Μελέτης:
Έζησε όλη την αγωνία ενός πολύ μεγάλου εγχειρήματος που ολοκληρώθηκε με επιτυχία! Αν και νιόπαντρος έλυωσε στο πάνω-κάτω προσπαθώντας γιά το καλύτερο! Αν βελτιώσει και την επικοινωνία θα γίνει ακόμα καλύτερος! Μπράβο !
Μαρία-Βασιλική Σταθάκου-Σταμάτη:
Χορηγός-οργανωτικό στέλεχος-παράγοντας, μας περίμενε παντού με ένα γλυκό χαμόγελο, τεχνογνωσία και ανταλλακτικά γιά τα όργανα πλοήγησης.
Δημήτρης Κουτσίκος – Γιωργία Γεωργαλά:
Όσο “φόβος και τρόμος” είναι μέσα στους αγώνες τόσο γλυκύτατα παιδιά είναι έξω από αυτούς!
Με αστείρευτο κέφι, φιλικά χαμόγελα, τεχνική βοήθεια και ενθάρρυνση ήταν ότι θα θέλαμε!
Τους ευχαριστώ πολύ, γιά όλα !!!
Κώστας Δροσόπουλος:
Πάει παντού και με όλα, δεν κολώνει(Μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι), δεν μασάει, δεν πτοείται και δεν το βάζει κάτω ποτέ! Είναι μέσ' τη καλή χαρά από το χάραμα μέχρι το άλλο χάραμα και αντιμετωπίζει τα πάντα με χαμόγελο και κέφι! Οδηγεί μηχανάκια, αυτοκίνητα , τρακτέρ ... θεριζοαλωνιστικά, βοηθάει τις χήρες τα ορφανά και τους αξιοπαθούντες! Βγάζει στο βουνό τους “Αρμαγεδόνες”, ταξιδεύει με κάθε μέσον και ανεβαίνει στον 3ο όροφο από τις σκάλες με 50 κιλά μπαγκάζια στη πλάτη !!! Το Ευχαριστώ είναι λίγο ! Υπόχρεος !
Θεόδωρος Χριστόφ :
Έκανε τα πάντα γιά να ολοκληρώσει τον αγώνα και δούλεψε πολύ γιά αυτό. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα τον δικαίωσε! Συγχαρητήρια και ευχαριστώ !
Μαζί του όλη η υπόλοιπη ομάδα με τον Σαμπίν, την ... αφέντρα, το ... μωράκι, τους κριτές-χρονομέτρες κλπ έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό!
Χρυσόστομος “Ινδιάνος”
Σε κάποιο κοντρόλ με χαιρετά ένα παλληκάρι:
-Γειά σας. Είμαι ο “Ινδιάνος”.
-Χαίρω πολύ! Είμαι ο Γιώργος Οικονομάκος.
-Σας γνώρισα προηγουμένως! Πως πάμε; Όλα καλά;
-Ναι, ναι ευχαριστώ!
Τόσο ο Χρυσόστομος όσο και τα υπόλοιπα παιδιά της ΜΟ.Κ.Α.Σ μας συγκίνησαν με την προθυμία, την ευγένεια και την ειλικρινή τους διάθεση να προσφέρουν!
Έζησαν τον αγώνα και την προσπάθειά μας από κοντά και έκαναν τα πάντα γιά να περάσουμε καλά!
Τους ευχαριστώ από καρδιάς!
Οι ... ξένοι:
Το καλό είναι ότι όλα τα άτομα εκεί μιλάνε την ίδια γλώσσα! Κουβαλάνε την ίδια ακριβώς τρέλλα με το αντικείμενο και ΔΕΝ υπάρχουν πράγματα που να τους χωρίζουν! Γιά παράδειγμα οι Αυστριακοί φίλοι μας που έτρεξαν και στα ράλλυ Αlbania. Ο αγαθός γίγαντας Johanes Lukas, o ήπιος Klaus Unegg αλλά και τα παλληκάρια με το service van ήταν σαν αδέρφια μας. Ζεστοί, ενθουσιώδεις, κεφάτοι, μας έκαναν κερκίδα στην πίστα και βοηθούσαν όπου χρειαζόταν.
Έτρεχαν και δύο Σκοπιανοί. Ο Igor με RMZ 450 και ο φίλος του (σόρυ! Δεν θυμάμαι όνομα) με γουρούνα. Ο Γιατρός μας είπε να τους πλησιάσουμε, να τους γνωρίσουμε, να τους αντιμετωπίσουμε θετικά. Παρά το ότι ο Ιgor έκανε μόνο τον πρόλογο και την μισή 1η μέρα, πήγαμε μαζί αρκετή ώρα βοηθώντας ο ένας τον άλλο και γίναμε ... κολλητοί!
Ο Σκοπιανός παράγοντας ήταν εξαιρετικός άνθρωπος. Πρόθυμος, ευγενέστατος, ενθουσιώδης φαν των αγώνων. Εισαγωγέας της Porsche, μέλος της FIA, έμπειρο στέλεχος στα μηχανοκίνητα σπόρ!
Το ίδιο θετικά μας αντιμετώπισαν και όλοι οι κάτοικοι στα χωριά και τις πόλεις της γειτονικής χώρας! Ζητοκραυγές, χειροκροτήματα, χαμόγελα παντού! Ιδιαίτερα μέσα στο ποτάμι, στο Berovo, έγινε της κακομοίρας! -Τι έγινε ρε παιδιά; Περνάει το ... Six Days ; Αναρωτηθήκαμε. Και όμως είχαν μαζευτεί γιά μας!
Πέρα από τα άτομα που συμμετείχαν στον αγώνα το όλο εγχείρημα ήταν ... υπερπαραγωγή!
Απαιτούσε την οργάνωση και μεταφορά πολλών ατόμων, αποσκευών, ανταλλακτικών, εργαλείων, οχημάτων και τις υποδομές που θα απαιτούσε το όλο εγχείρημα. Θα έπρεπε να μετακινηθούμε σε 3 χώρες να τηρήσουμε τα ωράρια, να πάμε στα ξενοδοχεία, να κάνουμε συντήρηση-επισκευές, να ξεκουραστούμε όσο μπορούσαμε και όλα αυτά ξανά και ξανά γιά 8 μέρες!
Παρά την σωματική κόπωση τα καταφέραμε, σχεδόν όλοι, να ολοκληρώσουμε και αυτό είναι μεγάλη επιτυχία!
Ακόμη, τα έξοδα ήταν λογικότατα και αυτό μετράει πολύ στα θετικά του αγώνα!
Όπως έλεγα πριν ξεκινήσουμε, αυτός είναι αγώνας επιβίωσης και όχι αγώνας διάκρισης.
Γιά αυτό είμαι ικανοποιημένος με ότι κατάφερα και το ίδιο πιστεύω ότι ισχύει γιά όλους.
Το σημαντικότερο στα πολυήμερα Ράλλυ Ρέιντ είναι ότι δεν βαριέσαι ποτέ ! Ξεκινάς να κάνεις 300 ή 400 χιλιόμετρα και χάνεσαι, απελπίζεσαι, τρελαίνεσαι, ξαναβρίσκεις το δρόμο, πέφτεις, παθαίνεις μικροζημιές, ψιλοτραυματισμούς, εξαντλήσαι, αγωνιάς, τερματίζεις και έχεις να κάνεις προετοιμασία γιά την επόμενη, να μαρκάρεις και να βάλεις το roadbook, να φροντίσεις γιά ανεφοδιασμό, να κοιμηθείς (όσο προλάβεις) και να ξαναρχίσεις την επόμενη και την μεθεπόμενη και την άλλη ...
Και αφού φτάσεις τα όρια της αντοχής σου και τα ξεπεράσεις, θέλεις κι άλλο λίγο ακόμα και όλο και πιό πολύ! Είναι ένα είδος εξάρτησης που όμως απολαμβάνω με την καρδιά μου!
To Φαγητό:
Ο φίλος μου ο Χρήστος Κραστάνσκι μου είχε πει: -Να δοκιμάσεις kebabce, karnace, kiofte ...
Τα δοκίμασα όλα και έμεινα πολύ ευχαριστημένος! Το φαϊ ήταν φθηνό και καλό παντού στην Βουλγαρία. Ακόμα και στην πίστα είχε κέτερινγκ όπου φάγαμε τα ... άπαντα και το καταφχαριστηθήκαμε! Οι άνθρωποι ήταν επαγγελματίες! Είχαν τέντα με τραπέζια που μας φύλαξε από το ψιλόβροχο και έψηναν στα κάρβουνα τεράστιες ποσότητες κρεατικών, αλλαντικών, μπιφτεκοειδών, είχαν ωραιότατο ψωμί, σαλάτες, φρούτα, χυμούς, αναψυκτικά και μπύρες. Με 4-5 Ευρώ την ταράτσωνες ! Α! Είχαν και κάτι γκοφρέτες γιά την ... λιγούρα!
Τα ξενοδοχεία:
Ήταν μιά χαρά! Και το Ηemus στη Vratsa, και το Hit στο Βlakoevgrad, και το Ελπίδα στις Σέρρες και το Φιλίππειο στη Θεσσαλονίκη μας χαλάρωσαν και μας βοήθησαν να ... ισιώσουμε τα κουρασμένα μας κορμιά!
Αυτή η δοκιμασία, να ανέβεις 3 ορόφους με όλα τα μπαγκάζια μετά από 300 χιλιόμετρα κοπάνημα ξεπερνάει ΟΛΑ μαζί τα τεστ κόπωσης που έχω κάνει! Δεν του 'κοψε ενός χριστιανού να κλείσει δωμάτια στο ισόγειο @#*?+%&@*%#=+?/>\ Ε; Ε; Ε; Ευτυχώς που βρέθηκε ο Kosdros και γλύτωσα το έμφραγμα !!!
Οι υποδομές:
Τις ημέρες που τερματίζαμε νωρίς είχαμε τη δυνατότητα να πλύνουμε τα μιχανάκια και να κάνουμε ελέγχους και εργασίες συντήρησης, επισκευές κλπ. Τα βενζινάδικα, πλυντήρια και όλα τα σχετικά μαγαζιά μας ευκόλυναν πολύ και ήταν άριστα εξοπλισμένα γιά όλες τις ανάγκες μας!
Η στρατηγική:
Σκοπός μου ήταν ο τερματισμός! Ακολούθησα πιστά τη συμβουλή του Γιατρού να πέφτω γιά ύπνο σε κάθε ευκαιρία και σώθηκα! Κοιμόμουν σχεδόν αμέσως μόλις τερμάτιζα και σηκωνόμουν μετά γιά να κάνω τα υπόλοιπα! Το βράδυ ξανάπεφτα ξερός και έτσι με έφτασε ο ύπνος γιά να αντέξω όλες τις μέρες και να φτάσω στη Θεσσαλονίκη ! Στην Αλβανία, αντίθετα, με έφαγε το ξενύχτι και οι δρόμοι και κουράστηκα απίστευτα!
Οι διαδρομές:
Η φύση στη Βουλγαρία ήταν κούκλα! Τα χώματα μαλακά, ελάχιστη πέτρα, όμορφα βουνά, πολύ πρασινάδα, ωραίες εικόνες! Το ίδιο και στα Σκόπια με πολύ ωραίες ειδικές και μεγάλη ποικιλία στο τεραίν. Μπαίνοντας στην Ελλάδα τα εδάφη διατηρήθηκαν μαλακά, χωρίς πολύ σκόνη και με όμορφες διαδρομές. Αυτά τα χρυσά χώματα στα Κρούσια με μάγεψαν!
Οι απλές στη χώρα μας, δεν ήταν και τόσο ... απλές! Ο Γιατρός με την γνωστή του ... βοσκομανία μας έχωσε σε όσα μαντριά, στάνες, κακαράτζες, καβαλίνες, γελαδοκούραδα, σκουπιδότοπους, μπάζα και λοιπές δοκιμασίες γινόταν!
Και είπαμε με τον Κώστα: -Στην απλή θα πάμε ... ΧΤΧ ! Αλλά μέχρι να δούμε το Φιλίππειο χτικιάσαμε!
Το Katingo's uphill ('Ωρε δόξες η Κατίγκω !) ήταν ένα ανηφορικό, σκεπαστό, με μεγάλες λακούβες και έντονες εδαφικές ανωμαλίες που έβαλαν και στον αγώνα του Παγκοσμίου (WEC)!
Ήταν πολύ σκοτεινό και κάπου είχε και μιά μεγάλη τρύπα!
-Να προσέχετε! Είπε ο Γιατρός. - Αν και από τους 400 που πέρασαν στον αγώνα του WEC δεν έπεσε μέσα κανένας !!! Ρε, μήπως είμαστε (και εμείς) του Παγκοσμίου και δεν το είχα σκεφθεί;
O αγώνας είχε και λίγη πέτρα (που τη βρήκε ο π... στην Βόρειο Ελλάδα?) αλλά τα εδάφη συνολικά ήταν ιδιαίτερα μαλακά, με άριστο κράτημα και μικρή φθορά των ελαστικών!!!
Οι κίνδυνοι:
Το έχουμε πει πολλές φορές! Το συγκεκριμένο είδος αγώνων έχει πολλούς κινδύνους!
Στατιστικά έχει αρκετά θανατηφόρα περιστατικά. Μην γελιέστε όμως. Στα Ράλλυ και τις αναβάσεις αυτοκινήτων έχουν χαθεί περισότεροι αγωνιζόμενοι αλλά και θεατές!
Η σύγκριση δεν κάνει το δικό μας σπόρ ασφαλές. Απλά τοποθετεί τα πράγματα σε πιό ρεαλιστική βάση.
Ιδιαίτερα στα Ράλλυ Ρέιντ ο οργανωτής δεν ξέρει ποτέ, που και πώς θα γίνει η στραβή και τρέμει το φυλλοκάρδι του μέχρι να ολοκληρωθεί η κάθε μέρα και να επιστρέψουν ΟΛΟΙ.
Κάθε βράδυ, στην ενημέρωση, μας ανέφεραν ΟΛΑ τα επικίνδυνα σημεία και τις ιδιαιτερότητες της επόμενης μέρας. Επιπλέον στο roadbook υπήρχαν επισημάνσεις, όρια ταχύτητας και μεγάλα SOS στις μαύρες τουλίπες. Ο ilko δεν χάθηκε σε κάποιο από αυτά. Έφυγε από τον δρόμο σε ένα σημείο που δεν επέτρεπε μεγάλες ταχύτητες αλλά είχε την ατυχία να τον χτυπήσει το βαρύ του όχημα ...
Η απόφαση:
Μάθαμε το συμβάν αρκετές ώρες μετά και παγώσαμε όλοι!
Οι Βούλγαροι αγωνιζόμενοι αποφάσισαν να συνεχίσουν τον αγώνα. Το συζητήσαμε αρκετά μεταξύ μας και διαλέξαμε να κάνουμε το ίδιο. Ήταν δύσκολη απόφαση αλλά κανείς δεν έκανε πίσω.
Δεν γνωρίσαμε τον άνθρωπο. Όμως όλοι σκέφθηκαν πως θα μπορούσε να ήταν ένας από μας στη θέση του και τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά ...
Η ψυχολογία:
Φύγαμε μουδιασμένοι στίς 6:00 το πρωί γιά να διασχίσουμε 3 χώρες και να καλύψουμε 400 χιλιόμετρα. Οι απαιτήσεις του αγώνα δεν μας άφησαν πολλά περιθώρια γιά σκέψεις και προβληματισμό. Φτάσαμε στο Αυτοκινητοδρόμιο των Σερρών κάπου στις 9:00 το βράδυ, κάναμε ενημέρωση και ... ξεραθήκαμε με συνοπτικές διαδικασίες!
Το roadbook:
Από τις 6 μέρες του αγώνα, δεν χάθηκα καθόλου μόνο στον ... πρόλογο !!!
Είμαι ο πιό έμπειρος αλλά δεν είμαι ο πιό ψύχραιμος και σίγουρα έκανα πολλά λάθη!
Όποτε πήγα μαζί με παρέα είχα μικρότερη απόκλιση και φυσικά βοηθούσε ο ένας τον άλλο. Η μοναξιά όμως με κατέστρεψε! Η διαδρομή είχε πάρα πολλά τμήματα εκτός δρόμου και η αποτύπωση ήταν πολύ δύσκολο να αποδωθεί με ακρίβεια! Παρά τις άπειρες αλλαγές στην περίμετρο του τροχού δεν κατάφερα να βρώ την σωστή μέτρηση με ακρίβεια. Στην Ελλάδα τα πράγματα πήγαν καλύτερα αλλά και εδώ δεν απέφυγα τις περιπέτειες!
Η πλοήγηση ήταν πολύ απαιτητική γιά Ράλλυ Ρέιντ και με κούρασε ψυχολογικά.
Τα αποτελέσματα:
Η επεξεργασία των δεδομένων βασίστηκε στούς χρόνους και στις ποινές από υπέρβαση ταχύτητας.
Ήταν απίστευτα δύσκολο να φέρνεις τον καλύτερο δυνατό χρόνο και ταυτόχρονα να κοιτάς το κοντέρ γιά να μην περάσεις τα 30 ή τα 50 και χρεωθείς ποινή. Ήταν η πρώτη μας φορά που εφαρμόστηκε αυτό το σύστημα και μας έπιασε όλους στον ύπνο! Θα πρέπει να εφαρμοστούν ρεαλιστικά κριτήρια όσον αφορά τα όρια και να υπάρχουν ΣΑΦΗ σημεία αρχής-τέλους !!!
Τα DZ και FZ που βάζουν στο Ντακάρ δεν τα ξέρετε;
Άσε και ξεσκονίζω τα Γαλλικά μου ... merde !
Tα GPS:
Τα βάλαμε στην Αλβανία, τα βάλαμε και στο Βαλκανικό!
Βασική τους χρήση η παρακολούθηση του κάθε αγωνιζόμενου άν πέρασε όλα τα κοντρόλ και άν υπερέβει (και πόσο) τα όρια ταχύτητας.
Βοηθούν όμως και σαν κοντέρ με αρκετή ακρίβεια καθώς και γιά να σου δείξουν που βρίσκεσαι γιά να βρείς τα χωριά που πρέπει να περάσεις άν χαθείς (συμβαίνει και αυτό)
Πήρα Garmin 60csx και είναι πολύ καλό γιά την χρήση που κάνουμε!
Χώρια που έχω γραμμένη όλη τη διαδρομή του αγώνα! Δώρο τα ... χασίματα!
Το μηχανάκι μου:
Μετά τη ζημιά στην Αλβανία το CRF αποκαταστάθηκε και ανανεώθηκε εξ ολοκλήρου!
Ο Πατρώνος το προετοίμασε ευ-λα-βι-κά και μου 'δωσε μεγάλη σιγουριά! Ευχαριστώ πολύ Θοδωρή!
Με γρανάζωμα 14/50 έβγαλε τελική 143 χλμ. (Με το GPS) και ... παίρνει κι άλλο! Θα δοκιμάσω 15/50.
Δούλεψαν όλα τέλεια και το έστρωσα στον αγώνα αφού έγραψε 1.400 χιλιόμετρα συνολικά. Μοναδικό πρόβλημα το μεγάλο ύψος της σέλας που μου εξασφάλισε αρκετές τούμπες όταν ... σταμάταγα. Γελάτε, παλιόπαιδα;
Το "Xenaki":
Βρήκα φώτα HID xenon από αγγελία στο
www.mοtο.gr και τα πήρα 40 Ευρώ. Ο Πατρώνος τα βόλεψε μιά χαρά μέσα στη μάσκα μου και έκαναν ... τη νύχτα μέρα!!! Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις κάποιων, (Γκούχ, γκούχ), λύσαξαν στον βρόντο και δεν έπαθαν το πα-ρα-μι-κρό!!!
Ασε που είχα τα καλύτερα φώτα από όλους.
Επίλογος;
Δεν υπάρχουν ιδανικές καταστάσεις σε τούτη τη ζωή!
Τρέχουμε στούς αγώνες γιά όλο αυτό το πακέτο χαράς και πίκρας, έντασης, αγωνίας, υπερβολής και πάθους. Ζητάμε την υπέρβαση των ορίων μας και δοκιμαζόμαστε σαν ... μάρτυρες, γιά σπορ.
Αξίζει τον κόπο;
Ναι, γιατί τελικά το Ράλλυ Ρέιντ είναι κάτι σαν το σεξ! Το απολαμβάνεις και ταυτόχρονα ... γνωρίζεις κόσμο!
Έχει όμως ένα σημαντικό πλεονέκτημα : Διαρκεί πολύ περισσότερο !!!
Σας ευχαριστώ
Όλο το ... gecoγράφημα μαζί και στο : http://motobet.wordpress.com/lone-riders/