Εμείς δεν τα καταφέραμε τελικά να δούμε την σημαία του τερματισμού
Μέχρι τα 2/3 του αγώνα πηγαίναμε μάλλον καλά (το ότι ακόμα τρέχαμε μετά από 2 σκασμένα λάστιχα στο ίδιο σημείο, σημαίνει ότι πηγαίναμε σίγουρα καλά), αλλά κάποια στιγμή σε ένα ανηφόρι η μηχανή έκανε ένα πφφφ και ψόφησε.
Όσο και να προσπαθούσε ο Αντώνης δεν έπαιρνε μπροστά. Αυτό ήταν και μείναμε με την απορία αν θα τα καταφέρναμε μέχρι το τέλος, για να περάσουμε τα ποτάμια και να ξεπλύνουμε τα σκατά που είχαν γεμίσει τους θόλους!
Μήπως αν πατάγαμε περισσότερο στα σκατά θα είχαμε λίγο παραπάνω τύχη!!
Άραγε ο άτυχος αναβάτης που κόλλησε στα σκατά είχε αργότερα καλύτερη τύχη?
Αρκετά με τα σκατά.
Ήταν ωραίος αγώνας με πολύ υψηλή μέση και πρακτικά άπιαστη με τόσο δύσκολο έδαφος. Φαντάσου και να έβρεχε.
Ήταν η πρώτη φορά που το Roadbook δεν είχε τα υπενθυμητικά σχόλια «Αλλαγή κατεύθυνσης, προσοχή μη το χάσεις». Όταν τα έβλεπα σε παλαιότερους αγώνες ήταν σαν να μου έλεγε Hello..μην ξεχάσεις να μπεις στον πίσω δεξιά.
Συνεχίστε και στους επόμενους αγώνες έτσι με λιτό Roadbook και αν η ιχνηλάτηση έχει τη βαρύτητα που πρέπει δεν θα χρειάζεται (ίσως) και τόσο υψηλή μωτ.
Συγχαρητήρια στους νικητές και όσους τερμάτισαν.
Περαστικά στον άτυχο αναβάτη που είχε σπασμένο χέρι. Ελπίζω ένας άλλος αναβάτης, που είχε μια άσχημη πτώση μπροστά στο αυτοκίνητό μας το πρωί, να είναι ΟΚ.
Καλή τύχη σε όλους στον επόμενο αγώνα.